See in Reader
1.0 KiB
1.0 KiB
لکن زبان را کسی از مردمان نمی‌تواند رام کند
یعقوب زبان را همچون حیوان وحشی میخواند. در اینجا «زبان» تمایل انسان را به گفتن تفکرات شریر نشان میدهد.
(See: [[rc:///ta/man/translate/figs-metaphor]] and [[rc:///ta/man/translate/figs-metonymy]])
شرارتی سرکش و پر از زهر قاتل است
یعقوب از ضررهایی میگوید که مردم میتوانند با چیزهایی که میگویند، بزنند و از آن چنان صحبت می‌کند گویی که زبان مخلوقی شریر و زهرآلود است که میتواند شخص را بکشد. ترجمه جایگزین: «این مانند مخلوقی ناآرام و شریر است، پر از زهر کشنده» یا «این مانند مخلوقی ناآرام و شریر است که مردم را با کینهاش میکشد»