# لکن زبان را کسی از مردمان نمی‌تواند رام کند

یعقوب زبان را همچون حیوان وحشی می‎خواند. در اینجا «زبان» تمایل انسان را به گفتن تفکرات شریر نشان می‎دهد.

(See: [[rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor]] and [[rc://*/ta/man/translate/figs-metonymy]])

# شرارتی سرکش و پر از زهر قاتل است

یعقوب از ضررهایی می‎گوید که مردم می‎توانند با چیزهایی که می‎گویند، بزنند و از آن چنان صحبت می‌کند گویی که زبان مخلوقی شریر و زهرآلود است که می‎تواند شخص را بکشد. ترجمه جایگزین: «این مانند مخلوقی ناآرام و شریر است، پر از زهر کشنده» یا «این مانند مخلوقی ناآرام و شریر است که مردم را با کینه‎اش می‎کشد»

(See: [[rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor]])