1.7 KiB

Raw Permalink Blame History

اطلاعات کلی:

در این دو آیه نویسنده دشمنان اسرائیل را با سیلاب مقایسه می‌کند.

آب‌ها ما را غرق می‌کرد و نهرها بر جان ما می‌گذشت

این پایان جمله فرضی است که با واژگان «اگر خداوند[یهوه] در سمت ما نبود» در مزمور ۱۲۴: ۱ شروع می‌شود و با واژگان «اگر هنگامی که مردان بر علیه ما برخاستند خداوند[یهوه] در سمت ما نبود» در مزمور ۱۲۴: ۲ ادامه می‌یابد. این در حقیقت نتیجه‌ای را که اگر خداوند[یهوه] با آنها بود رخ نمی‌داد، توصیف می‌کند. «آب ما را نبرد و سیل ما را در هم نشکست، زیرا خداوند[یهوه] در سمت ما بود»

(آدرس rc://*/ta/man/translate/figs-hypo را ببینید)

آب‌ها ما را غرق می‌کرد

در اینجا از دشمنان نویسنده به‌گونه‌ای سخن به میان آمده که گویی سیلاب هستند. ترجمه جایگزین:‌‌ «دشمنان ما به آسانی ما را شکست می‌دادند»

(آدرس rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor را ببینید)

نهرها بر جان ما می‌گذشت

در اینجا از دشمنان نویسنده به گونه‌ای سخن به میان آمده که گویی آنها سیلابی هستند که اسرائیلیان را غرق می‌کرد. ترجمه جایگزین: «دشمنان‌مان، ما را شکست می‌دادند»