داوود با خودش سخن میگوید، پس او از ضمیر ملکی دوم شخص و ضمیر مفعولی دوم شخص برای اشاره به خودش بهره میگیرد. بسیاری از ترجمهها نظیر UDB این را با ضمیر اول شخص ملکی و ضمیر اول شخص مفعولی بیان میکنند.