See in Reader
2.6 KiB
اطلاعات کلی:
خداوند[یهوه] در آیه ۱۷ شروع به سخن گفتن می‌کند.
خداوند از صیهون نعره می‌زند و آواز خود را از اورشلیم بلند می‌کند
هر دو عبارت بدان معنا هستند که خداوند[یهوه] با صدایی بلند، واضح و قوی از اورشلیم فریاد خواهد زد. اگر زبان شما تنها یک کلمه برای بلند سخن گفتن دارد، می‌توانید این قسمت را در قالب یک عبارت ترجمه کنید. ترجمه جایگزین: «خداوند[یهوه] از اورشلیم فریاد خواهد زد.»
بنگرید به: (rc://*/ta/man/translate/figs-parallelism)
خداوند...نعره می‌زند
معانی محتمل: ۱) «خداوند[یهوه] مثل شیری خواهد غرّید» یا ۲) «خداوند[یهوه] مثل رعدی غرش خواهد کرد»
بنگرید به: (rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor)
آسمان و زمین متزلزل می‌شود
یوئیل به نحوی از آسمان و زمین سخن می‌گوید که گویی کسانی هستند که از ترس می‌لرزند. این قسمت را می‌توان در قالب آرایه ادبی مبالغه یا کنایه ترجمه کرد. مبالغه در نعره خداوند[یهوه] که حتی چیزهای بی‌جان را می‌ترساند و کنایه از آسمان‌ها و زمین که به موجودات زنده‌ای که در آن مکان‌ها زندگی می‌کنند، اشاره دارد. ترجمه جایگزین: «هرفرد در آسمان‌ها و روی زمین بسیار ترسان می‌شود»
بنگرید به: ([[rc:///ta/man/translate/figs-hyperbole]] )and [[rc:///ta/man/translate/figs-metonymy]]
متزلزل می‌شود
این کلمه، حالت گذشته کلمه‌ای است که در یوئيل ۲: ۱۰ به «متزلزل» ترجمه شده است.
خداوند ملجای قوم خود و ملاذ بنی‌اسرائیل خواهد بود
هر دوی این عبارات بدان معنا هستند که خداوند[یهوه] از قوم خود محافظت خواهد کرد. یک دژ پناهگاهی نیرومند برای حفاظت از مردم در طول جنگ است. ترجمه جایگزین: «خداوند[یهوه] دژی نیرومند برای قوم او، قوم اسرائیل خواهد بود.» بنگرید به: ([[rc:///ta/man/translate/figs-metaphor]] )and [[rc:///ta/man/translate/figs-parallelism]]