See in Reader
2.4 KiB
نکات کلی اول سموئيل ۱۷
ساختار و قالب بندی
این باب، داوود را به عنوان یک سرباز معرفی می‌کند، مهارت سربازی او در مابقی عمرش برای او اهمیت بسیار داشت.
مفاهیم خاص در این باب
داوود جُلیات را می‌کشد
توکل[تکیه کردن] بر خدا از قوت جسمانی یا آزمودگی و تجهیزات نظامی مهمتر است. داوود با اعتماد[توکل][تکیه] به خداوند تنها به سنگ و قلابی مسلح بود و جُلیاتِ تا دندان مسلح و بسیار نیرومند و بی‌‌ایمان به یهوه را شکست داد.
(See: [[rc:///tw/dict/bible/kt/trust]] and [[rc:///tw/dict/bible/kt/believe]])
نامختون
قوم اسرائيل معمولاً از واژه «نامختون» برای اشاره به غیر یهودیان استفاده می‌کردند. در این باب برای توصیف فلسطینیان به کار رفته است.
(See: rc://*/tw/dict/bible/kt/circumcise)
آرایه‌های ادبی مهم در این باب
پرسش‌های بدیهی
داوود از پرسش‌های بدیهی استفاده می‌کند تا میل خود به جنگیدن علیه آن غول‌پیکر را نشان دهد: «به شخصی كه این فلسطینی را بكُشد و این ننگ را از اسرائیل بردارد چه خواهد شد؟ زیرا كه این فلسطینی نامختون كیست كه لشكرهای خدای حی را به ننگ آورد؟»
(See: rc://*/ta/man/translate/figs-rquestion)
برادر داوود با استفاده از پرسش‌های بدیهی شرمندگی خود از برادر کوچکترش را نشان می‌دهد، او فکر می کرد که داوود تظاهر به بزرگتر بودن می‌کند: «برای چه اینجا آمدی و آن گلۀ قلیل را در بیابان نزد كه گذاشتی؟» داوود هم با استفاده از چند سوال از خود دفاع می‌کند: «الا´ن چه كردم؟ آیا سببی نیست؟»
جلیات نیز با استفاده از پرسشی بدیهی قصد تحقیر کردن داوود را دارد: «آیا من سگ هستم كه با چوبدستی نزد من می‌آیی؟»