# نکات کلی اول سموئيل ۱۷

## ساختار و قالب بندی

این باب، داوود را به عنوان  یک سرباز معرفی می‌کند، مهارت سربازی او در مابقی عمرش برای او اهمیت بسیار داشت.

## مفاهیم خاص در این باب

### داوود جُلیات را می‌کشد

توکل[تکیه کردن] بر خدا از قوت جسمانی یا آزمودگی و تجهیزات نظامی مهمتر است. داوود با اعتماد[توکل][تکیه] به خداوند تنها به سنگ و قلابی مسلح بود و جُلیاتِ تا دندان مسلح و بسیار نیرومند و بی‌‌ایمان به یهوه را شکست داد.

(See: [[rc://*/tw/dict/bible/kt/trust]] and [[rc://*/tw/dict/bible/kt/believe]])

### نامختون

قوم اسرائيل معمولاً‌ از واژه «نامختون» برای اشاره به غیر یهودیان استفاده می‌کردند. در این باب برای توصیف فلسطینیان به کار رفته است.

(See: [[rc://*/tw/dict/bible/kt/circumcise]])

## آرایه‌های ادبی مهم در این باب

### پرسش‌های بدیهی

داوود از پرسش‌های بدیهی استفاده می‌کند تا میل خود به جنگیدن علیه آن غول‌پیکر را نشان دهد: «به شخصی كه این فلسطینی را بكُشد و این ننگ را از اسرائیل بردارد چه خواهد شد؟ زیرا كه این فلسطینی نامختون كیست كه لشكرهای خدای حی را به ننگ آورد؟»

(See: [[rc://*/ta/man/translate/figs-rquestion]])

برادر داوود با استفاده از پرسش‌های بدیهی شرمندگی خود از برادر کوچکترش را نشان می‌دهد، او فکر می کرد که داوود تظاهر به بزرگتر بودن می‌کند: «برای چه اینجا آمدی و آن گلۀ قلیل را در بیابان نزد كه گذاشتی؟» داوود هم با استفاده از چند سوال از خود دفاع می‌کند: «الا´ن چه كردم؟ آیا سببی نیست؟»

جلیات نیز با استفاده از پرسشی بدیهی قصد تحقیر کردن داوود را دارد: «آیا من سگ هستم كه با چوبدستی نزد من می‌آیی؟»

* * *