የመጽሐፍ ቅዱስ ጊዜ፤ ትጋት

መጽሐፍ ቅዱስ በተጻፈበት ዘመን፣ “ትጋት” ይባል የነበረው አንድ የከተማ ጠባቂ ወይም ዘበኛ ጠላት ከሚሰነዝረው የትኛውም ጥቃት ለመጠበቅ ግዳጅ ላይ የሚሆንበት የሌሊቱ ጊዜ ነው።

በብሉይ ኪዳን ዘመን እስራኤላውያን፣ “ጅማሬ” (ከፀሐይ መጥለቅ እስከ ሌሊቱ 4 ሰዓት)፣ “መካከለኛ” (ክሌሊቱ 4 እስከ 8 ሰዓት) እና “ጠዋት” (ከ8 ሰዓት እስከ ፀሐይ መውጣት) በመባል የሚጠሩ ሦስት ትጋቶች ነበሩዋቸው።
በአዲስ ኪዳን ዘመን፣ አይሁድ የሮማውያንን ሥርዐት ስለ ተከተሉ “መጀመሪያ” (ከፀሐይ መጥለቅ እስከ ምሽቱ 3 ሰዓት)፣ “ሁለተኛ” (ከ3 ሰዓት እስከ 12 ሰዓት እኩለ ሌሊት)፣ “ሦስተኛ” (ከ6 እስከ 9) እና፣ “አራተኛ” (9 ሰዓት እስከ ፀሐይ መውጣት ድረስ) አራት ትጋቶች ነበሯቸው።
እየተነገረ ባለው ትጋት መሠረት እነዚህም፣ “በጣም ሲመሽ” ወይም፣ “ዕኩለ ሌሊት” ወይም፣ “ጠዋት ማለዳ” በተሰኘ አጠቃላይ ቃሎች መተርጎም ይችላሉ።