Fri Apr 19 2024 13:57:56 GMT+0200 (hora de verano de Europa central)

01/06.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 6 Cando Adoni-bezec fuxiu, perseguírono e prendérono, e cortáronlle os polgares das mans e as dedas dos pés. \v 7 Entón dixo Adoni-bezec: -Setenta reis, aos que lles cortaran os polgares das mans e dedas dos pés, recolleron as migallas debaixo da miña mesa; como eu fixen, así me pagou Deus. E levárono a Xerusalém, e morreu alí.
+\v 6 Cando Adoni-Bezec fuxiu, perseguírono e prendérono, e cortáronlle os polgares das mans e as dedas dos pés. \v 7 Entón dixo Adoni-Bezec: -Setenta reis, aos que lles cortaran os polgares das mans e as dedas dos pés, recolleron as migallas debaixo da miña mesa; como eu fixen, así me pagou Deus. E levárono a Xerusalém, e morreu alí.

01/08.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 8 E os fillos de Xudá loitaron contra Xerusalém e tomárona, e mataron aos seus habitantes ao fío da espada, e prenderon lume á cidade. \v 9 Despois baixaron os fillos de Xudá para loitar contra os cananeos que vivían no monte, no Neguev e no val. \v 10 Entón Xudá saíu contra o cananita que vivía en Hebrón (antes o nome de Hebrón era Quiriat-arba); e feriron a Sesai, a Ahimán e a Talmai.
+\v 8 E os fillos de Xudá loitaron contra Xerusalém e tomárona, e mataron os seus habitantes ao fío da espada, e incendiaron a cidade. \v 9 Despois baixaron os fillos de Xudá para loitar contra os cananeos que vivían no monte, no Negue e no val. \v 10 Entón Xudá saíu contra o cananita que vivía en Hebrón (antes o nome de Hebrón era Quiriat-Arba); e feriron a Sesai, a Ahimán e a Talmai.

01/11.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 11 De alí foi aos que vivían en Debir, que antes se chamaba Quiriat-sefer. \v 12 E dixo Caleb: -A quen ataque Quiriat-sefer e a tome, eu dareille a miña filla Acsa por muller \v 13 E Otoniel, fillo de Cenaz, irmán máis novo de Caleb, tomóuna, e el deulle a súa filla Acsa por muller.
+\v 11 De alí foi aos que vivían en Debir, que antes se chamaba Quiriat-Sefer. \v 12 E dixo Caleb: -A quen ataque Quiriat-Sefer e a tome, eu dareille a miña filla Acsa por muller \v 13 E Otoniel, fillo de Cenaz, irmán máis novo de Caleb, tomóuna, e el deulle a súa filla Acsa por muller.

01/14.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 14 E aconteceu que cando ela foi con el, el persuadiuna para que lle pedira a seu pai un campo. Entón ela baixou do asno, e Caleb díxolle: -Que tes? \v 15 E ela respondeulle: -Dáme un regalo, xa que me deches a terra do Neguev, dáme tamén fontes de auga. Entón Caleb deulle as fontes superiores e as fontes inferiores.
+\v 14 E aconteceu que cando ela foi con el, el persuadiuna para que lle pedira a seu pai un campo. Entón ela baixou do burro, e Caleb díxolle: -Que tes? \v 15 E ela respondeulle: -Dáme un regalo, xa que me deches a terra do Negueb, dáme tamén fontes de auga. Entón Caleb deulle as fontes superiores e as fontes inferiores.

01/16.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 16 E os fillos do ceneo, sogro de Moisés, subiron da cidade das palmas cos fillos de Xudá ao deserto de Xudá que está no Neguev, preto de Arad; e foron e viviron co pobo. \v 17 E saíu Xudá co seu irmán Simeón, e derrotaron ao cananita que vivía en Sefat, e arrasaron a cidade; e puxéronlle por nome Horma.
+\v 16 E os fillos do ceneo *quineu*, sogro de Moisés, subiron da cidade das palmas cos fillos de Xudá ao deserto de Xudá que está no Negueb, preto de Arad; e foron e viviron co pobo. \v 17 E saíu Xudá co seu irmán Simeón, e derrotaron ao cananita que vivía en Sefat, e arrasaron a cidade; e puxéronlle por nome Horma.

01/33.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 33 Tampouco Neftalí expulsou os habitantes de Bet-semes nin os habitantes de Bet-anat; senón que viviu entre os cananeos que vivían na terra; pero os habitantes de Bet-semes e os habitantes de Bet-anat foron tributarios para el.
+\v 33 Tampouco Neftalí expulsou os habitantes de Bet-Semes nin os habitantes de Bet-Anat; senón que viviu entre os cananeos que vivían na terra; pero os habitantes de Bet-Semes e os habitantes de Bet-Anat foron tributarios para el.

01/title.txt

@@ -1 +1 @@
-Capítulo
+Capítulo 1

02/09.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 9 E sepultárono na súa herdanza en Timnat-sera, na rexión montañosa de Efraín, ao norte do monte Gaas. \v 10 E toda aquela xeración tamén foi reunida cos seus pais; e levantouse outra xeración despois deles que non coñecía a Iahveh nin a obra que fixera por Israel.
+\v 9 E sepultárono na súa herdanza en Timnat-Sera, na rexión montañosa de Efraín, ao norte do monte Gaas. \v 10 E toda aquela xeración tamén foi reunida cos seus pais; e levantouse outra xeración despois deles que non coñecía a Iahveh nin a obra que fixera por Israel.

02/14.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 14 E acendeuse a ira de Iahveh contra Israel, e entregounos en mans de saqueadores que os saquearon e vendeunos en mans dos seus inimigos arredor, e non pudieron manterse máis en pé diante dos seus inimigos. \v 15 Onde queira que saían, a man de Iahveh estaba contra eles para o mal, como Iahveh dixera, e como Iahveh lles xurara; e tiveron grande padecemento.
+\v 14 E acendeuse a ira de Iahveh contra Israel, e entregounos en mans de saqueadores que os saquearon e vendeunos en mans dos seus inimigos arredor, e non puideron manterse máis en pé diante dos seus inimigos. \v 15 Onde queira que saían, a man de Iahveh estaba contra eles para o mal, como Iahveh dixera, e como Iahveh lles xurara; e tiveron grande padecemento.

03/01.txt

@@ -1 +1 @@
-\c 3 \v 1 Estas son as nacións que Iahveh deixou para probar con elas a Israel, os que non tiñan coñecido ningunha das guerras de Canaán: \v 2 (só para que a descendencia dos fillos de Israel coñecera a guerra, e para ensinala aos que antes non a coñeceran): \v 3 os cinco príncipes dos filisteos, e todos os cananeos, os sidonios e os heveos que vivían no monte Líbano, dende o monte Baal-hermón ata a Hamat.
+\c 3 \v 1 Estas son as nacións que Iahveh deixou para probar con elas a Israel, os que non tiñan coñecido ningunha das guerras de Canaán: \v 2 (só para que a descendencia dos fillos de Israel coñecera a guerra, e para ensinala aos que antes non a coñeceran): \v 3 os cinco príncipes dos filisteos, e todos os cananeos, os sidonios e os heveos que vivían no monte Líbano, dende o monte Baal-Hermón ata a Hamat.

03/07.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 7 E os fillos de Israel fixeron o malo aos ollos de Iahveh, e esquecéronse de Iahveh o seu Deus, e serviron os baales e os ídolos sagrados. \v 8 Entón acendeuse a ira de Iahveh contra Israel, e vendeunos en man de Cusan-risataim, rei de Mesopotamia; e os fillos de Israel serviron a Cusan-risataim oito anos.
+\v 7 E os fillos de Israel fixeron o malo aos ollos de Iahveh, e esquecéronse de Iahveh o seu Deus, e serviron os baales e os ídolos sagrados. \v 8 Entón acendeuse a ira de Iahveh contra Israel, e vendeunos en man de Cusan-Risataim, rei de Mesopotamia; e os fillos de Israel serviron a Cusan-Risataim oito anos.

03/09.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 9 Entón os fillos de Israel clamaron a Iahveh, e Iahveh levantou un liberador para os fillos de Israel e rescatounos, a Otoniel, fillo de Cenaz, irmán máis novo de Caleb. \v 10 Entón o Espírito de Iahveh veu sobre el con forza, e xulgou a Israel. E saíu á batalla, e Iahveh entregou na súa man a Cusan-risataim, rei de Siria; e a súa man prevaleceu contra Cusan-risataim. \v 11 E a terra descansou corenta anos, e morreu Otoniel, fillo de Cenaz.
+\v 9 Entón os fillos de Israel clamaron a Iahveh, e Iahveh levantou un liberador para os fillos de Israel e rescatounos, a Otoniel, fillo de Cenaz, irmán máis novo de Caleb. \v 10 Entón o Espírito de Iahveh veu sobre el con forza, e xulgou a Israel. E saíu á batalla, e Iahveh entregou na súa man a Cusan-Risataim, rei de Siria; e a súa man prevaleceu contra Cusan-Risataim. \v 11 E a terra descansou corenta anos, e morreu Otoniel, fillo de Cenaz.

03/16.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 16 E Aod fixo para si un puñal de dobre fío, dun cóbado de lonxitude, e cinguíuno por debaixo dos seus vestidos ao seu costado dereito. \v 17 E entregou o regalo a Eglón, rei de Moab; e Eglón era un home moi gordo. \v 18 E cando rematou de entregar o regalo, despediu á multitude que o trouxera.
+\v 16 E Aod fixo para si un puñal de dobre fío, dun cóbado de lonxitude, e cinguíuno por debaixo dos seus vestidos ao seu costado dereito. \v 17 E entregou o regalo a Eglón, rei de Moab; e Eglón era un home moi gordo. \v 18 E cando rematou de entregar o regalo, despediu a multitude que o trouxera.

03/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 3

04/06.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 6 E ela mandou chamar a Barac, fillo de Abinoam de Cedes de Neftalí, e díxolle: -Non te mandou Iahveh, Deus de Israel, dicindo: "Vai, xunta o teu pobo no monte Tabor, e toma contigo dez mil homes da tribo de Neftalí e da tribo de Zabulón? \v 7 E eu atraerei a ti ao arroio de Cisón a Sísera, comandante do exército de Iabín, cos seus carros e o seu pobo, e entregareino na túa man.
+\v 6 E ela mandou chamar a Barac, fillo de Abinoam de Cedes de Neftalí, e díxolle: -Non te mandou Iahveh, Deus de Israel, dicindo: "Vai, xunta ao teu pobo no monte Tabor, e toma contigo dez mil homes da tribo de Neftalí e da tribo de Zabulón? \v 7 E eu atraerei a ti ao arroio de Cisón a Sísera, comandante do exército de Iabín, cos seus carros e o seu pobo, e entregareino na túa man.

04/12.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 12 Cando chegaron as novas a Sísera, de que Barac, fillo de Abinoam, subira ao monte Tabor, \v 13 Sísera reuniu todos os seus carros, novecentos carros de ferro e todo o pobo que estaba con el, dende Haroset-goim ata o arroio de Cisón.
+\v 12 Cando chegaron as novas a Sísera, de que Barac, fillo de Abinoam, subira ao monte Tabor, \v 13 Sísera reuniu todos os seus carros, novecentos carros de ferro e todo o pobo que estaba con el, dende Haroset-Goim ata o arroio de Cisón.

04/15.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 15 E Iahveh destruíu a Sísera , con todos os seus carros e todo o seu exército, a espada diante de Barac; e Sísera  baixou do carro e fuxiu a pé. \v 16 E Barac perseguiu os carros e o pobo ata Haroset-goim; e todo o exército de Sísera caeu a espada, ata que non quedou nin un só.
+\v 15 E Iahveh destruíu a Sísera , con todos os seus carros e todo o seu exército, a espada diante de Barac; e Sísera  baixou do carro e fuxiu a pé. \v 16 E Barac perseguiu os carros e o pobo ata Haroset-Goim; e todo o exército de Sísera caeu a espada, ata que non quedou nin un só.

05/17.txt

@@ -1,5 +1,5 @@
-\v 17 Galaad reposou alén do Xordán;
+\v 17 Galaad repousou alén do Xordán;
  e Dan, por que quedou xunto aos barcos? 
-Aser sentóuse á beira do mar, 
+Aser sentouse á beira do mar, 
 e ficou tranquilo nos seus portos. \v 18 O pobo de Zabulón arriscou a súa vida para morrer, 
 e Neftalí nas alturas do campo.

05/21.txt

@@ -1,4 +1,4 @@
 \v 21 O arroio de Cisón, o arroio antigo,
- o arroio de Cisón, varríunos.
+ o arroio de Cisón, varreunos.
  Marcha, a miña alma con poder! \v 22 Entón resoaron os cascos dos cabalos polo galope, 
 polo galope dos seus heroes.

05/24.txt

@@ -1,4 +1,4 @@
 \v 24 Bendita entre as mulleres sexa Xael, 
 muller de Heber ceneo;
  entre as mulleres da tenda bendita sexa en grande maneira! \v 25 El pediu auga, ela deulle leite;
- e nun tazón de nobles presentoulle callada.
+ e nun tazón de nobres presentoulle callada.

05/26.txt

@@ -1,6 +1,6 @@
 \v 26 Estendeu a súa man ao estadullo,
  e a súa dereita ao martelo dos obreiros,
  e feriu a Sísera ;
-feriu a súa testa, perforoulle as tempas. \v 27 Caeu inclinado aos pes dela,
+feriu a súa testa, perforoulle as tempas. \v 27 Caeu inclinado aos pés dela,
  caeu, quedou tendido aos seus pés; 
 onde se inclinou, alí caeu morto.

06/11.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 12 \v 11 E o anxo de Iahveh veu e sentou debaixo da aciñeira que está en Ofra, que pertencía a Ioas abiezerita. E o seu fillo Xedeón estaba a debullar trigo no lagar para agochalo dos madianitas. E o anxo de Iahveh aparecéuselle e díxolle: - Iahveh está contigo, home forte e valente.
+\v 11 E o anxo de Iahveh veu e sentou debaixo da aciñeira que está en Ofra, que pertencía a Ioas abiezerita. E o seu fillo Xedeón estaba a debullar trigo no lagar para agochalo dos madianitas. \v 12 E o anxo de Iahveh aparecéuselle e díxolle: - Iahveh está contigo, home forte e valente.

06/21.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 21 E o anxo de Iahveh estendeu o caxato que tiña na man, e tocou coa punta a carne e os pans sen lévedo; e subiu lume da rocha e consumíu a carne e os pans sen lévedo. E o anxo de Iahveh desapareceu da presenza del.
+\v 21 E o anxo de Iahveh estendeu o caxato que tiña na man, e tocou coa punta a carne e os pans sen lévedo; e subiu lume da rocha e consumiu a carne e os pans sen lévedo. E o anxo de Iahveh desapareceu da presenza del.

06/28.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 28 Cando os homes da cidade se ergueron pola mañá, velaí que o altar de Baal estaba derrubado e que a Asera que estaba xunto a el fora cortada, e que o segundo boi fora ofrecido en holocausto sobre o altar edificado. \v 29 E dixéronse un ao outro: -Quen fixo isto? E cando investigaron e preguntaron, dixeron: -Xedeón, fillo de Ioas, fixo isto. Entón os homes da cidade dixeron a Ioas:
+\v 28 Cando os homes da cidade se ergueron pola mañá, velaí que o altar de Baal estaba derrubado e que a Asera que estaba xunto a el fora cortada, e que o segundo boi fora ofrecido en holocausto sobre o altar edificado. \v 29 E dixéronse un ao outro: -Quen fixo isto? E cando investigaron e preguntaron, dixeron: -Xedeón, fillo de Ioas, fixo isto. Entón os homes da cidade dixeron a Ioas*Ioás*:

07/22.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 22 E os trescentos tocaron as trompetas, e Iahveh puxo a espada de cada un contra o seu compañeiro en todo o campamento. E o pobo fuxiu ata Bet-sita cara a Zerera e ata o límite de Abel-mehola en Tabat. \v 23 Entón os homes de Israel, de Neftalí, de Aser e de todo Manasés, reuníronse para perseguir a Madián.
+\v 22 E os trescentos tocaron as trompetas, e Iahveh puxo a espada de cada un contra o seu compañeiro en todo o campamento. E o pobo fuxiu ata Bet-Sita cara a Zerera e ata o límite de Abel-mehola en Tabat. \v 23 Entón os homes de Israel, de Neftalí, de Aser e de todo Manasés, reuníronse para perseguir a Madián.

09/03.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 3 E os irmáns da súa nai falaron por el aos ouvidos de tódolos habitantes de Siquem todas estas palabras; e o seu corazón inclinouse a favor de Abimelec, porque dicían: é o noso irmán. \v 4 E déronlle setenta siclos de prata da casa de Baal-berit, e con eles Abimelec contratou homes preguiceiros e vagabundos, e eles seguírono.
+\v 3 E os irmáns da súa nai falaron por el aos ouvidos de tódolos habitantes de Siquem todas estas palabras; e o seu corazón inclinouse a favor de Abimelec, porque dicían: é o noso irmán. \v 4 E déronlle setenta siclos de prata da casa de Baal-Berit, e con eles Abimelec contratou homes preguiceiros e vagabundos, e eles seguírono.

09/32.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 32 Agora pois, érguete esta mesma noite, ti e o pobo que está contigo, e pon emboscadas no campo. \v 33 Pola mañá, ao saír o sol, érguete cedo e ataca á cidade, cando el e o pobo que está con el saian contra ti, e farás con el segundo o que che sexa posible.
+\v 32 Agora pois, érguete esta mesma noite, ti e o pobo que está contigo, e pon emboscadas no campo. \v 33 Pola mañá, ao saír o sol, érguete cedo e ataca a cidade, cando el e o pobo que está con el saian contra ti, e farás con el segundo o que che sexa posible.

11/09.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 9 E Iefté dixo aos anciáns de Galaad: -Se me facedes volver para loitar contra os fillos de Amón, e Iahveh os entrega diante de min, serei eu o voso xefe? \v 10 E os anciáns de Galaad dixeron a Iefté: - Iahveh sexa testemuña entre nós, se non facemos conforme a túa palabra. \v 11 Entón Iefté veu cos anciáns de Galaad, e o pobo fíxoo xefe e caudillo sobre el; e Iefté falou todas as súas promesas diante de Iahveh en Mizpa.
+\v 9 E Iefté dixo aos anciáns de Galaad: -Se me facedes volver para loitar contra os fillos de Amón, e Iahveh os entrega diante de min, serei eu o voso xefe? \v 10 E os anciáns de Galaad dixeron a Iefté: - Iahveh sexa testemuña entre nós, se non facemos conforme á túa palabra. \v 11 Entón Iefté foi cos anciáns de Galaad, e o pobo fíxoo xefe e caudillo sobre el; e Iefté falou*proferiu* todas as súas promesas diante de Iahveh, en Mizpa.

12/01.txt

@@ -1 +1 @@
-\c 12 \v 1 Entón os homes de Efraín reuníronse e pasaron cara o norte, e dixéronlle a Iefté: -Por que fuches a loitar contra os fillos de Amón e non nos chamaches para que fora contigo? Nós queimaremos a túa casa contigo. \v 2 Pero Iefté díxolles: -Eu e o meu pobo estabamos en grande disputa cos fillos de Amón; e cando vos chamei, non me rescatastes da súa man.
+\c 12 \v 1 Entón os homes de Efraín reuníronse e pasaron cara o norte, e dixéronlle a Iefté: -Por que fuches a loitar contra os fillos de Amón e non nos chamaches para que foramos contigo? Nós queimaremos a túa casa contigo. \v 2 Pero Iefté díxolles: -Eu e o meu pobo estabamos en grande disputa cos fillos de Amón; e cando vos chamei, non me rescatastes da súa man.

13/17.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 17 Entón Manoa dixo ao anxo de Iahveh: -Cal é o teu nome, para que cando se cumpra a túa palabra, te honremos? \v 18 O anxo de Iahveh díxolle: -Por que preguntas o meu nome, que é admirable?
+\v 17 Entón Manoa dixo ao anxo de Iahveh: -Cal é o teu nome, para que cando se cumpra a túa palabra, te honremos? \v 18 O anxo de Iahveh díxolle: -Por que preguntas o meu nome, que é admirable?*Por que preguntas o meu nome? É un nome misterioso*  *Por que preguntas o meu nome se ves que é admirable?*

15/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 15 \v 1 Sucedeu despois dalgún tempo, que nos días da colleita de trigo, Sansón foi visitar á súa muller cun cabrito, e díxolle: -Vou ver á miña muller no cuarto. Pero o pai dela non o deixou entrar. \v 2 E o seu pai dixo: -Pensei que a tiñas aborrecido, e deilla ao teu compañeiro. Pero a súa irmá máis nova non é máis fermosa ca ela? Tómaa para ti no seu lugar.

15/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 Sansón díxolle: -Esta vez serei inocente contra os filisteos se lles fago mal. \v 4 E foi Sansón e cazou trescentas raposas, e colleu uns fachos e atounas rabo con rabo, e puxo un facho entre cada dous rabos.

15/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 Despois prendeu lume nas teas, e soltou as raposas aos labradíos dos filisteos, e queimou os grans amontoados e os que estaban en pé, os viñedos e os oliveirais. \v 6 Entón os filisteos dixeron: -Quen fixo isto? E eles dixeron: -Sansón, xenro do timnatita, porque lle quitou a muller e deulla ao seu compañeiro. E os filisteos subiron e queimárona a ela e o seu pai.

15/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 E Sansón díxolles: -Xa que vós fixestes isto, xuro que non descansarei ata que me vengue de vós. \v 8 E feriunos sen piedade con gran mortandade; e baixou e habitou na cova da rocha de Etam.

15/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 Entón os filisteos subiron e acamparon en Xudá, e estenderonse por Lehi. \v 10 E os homes de Xudá dixeron: -Por que subistes contra nós? E eles dixeron: -Subimos para prender a Sansón, para facerlle como el nos fixo.

15/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 Entón tres mil homes de Xudá baixaron á cova da rocha de Etam, e dixéronlle a Sansón: -Non sabes que os filisteos gobernan sobre nós? Por que nos fixeches isto? E el díxolles: -Fíxenlles como eles me fixeron a min.

15/12.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 12 E eles dixéronlle: -Viñemos para te prender e para te entregar nas mans dos filisteos. E Sansón díxolles: -Xurádeme que vós non me mataredes. \v 13 E eles respondéronlle, dicindo: -Non, senón que te prenderemos e entregaremoste nas súas mans; pero non te mataremos. Entón atárono con dúas cordas novas, e sacárono da rocha.

15/14.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 14 Cando chegou a Lehi, os filisteos saíron ao seu encontro berrando; pero o Espírito de Iahveh veu sobre el, e as cordas que estaban nas súas mans volvéronse coma liño queimado por lume, e os atados caeron das súas mans.

15/15.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 15 E atopou unha queixada de asno fresca, estendeu a súa man e colleuna, e matou con ela a mil homes. \v 16 Entón Sansón dixo: -Coa queixada dun asno, unha morea, dous montós. Coa queixada dun asno matei mil homes.

15/17.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 17 E cando rematou de falar, botou fóra a mandíbula da súa man, e chamou a aquel lugar Ramat-lehi. \v 18 Máis tarde tivo moita sede, e clamou a Iahveh, dicindo: -Ti deches esta grande salvación pola man do teu servo, e hei morrer agora de sede, e caerei en mans dos incircuncisos?

15/19.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 19 Entón Deus abriu o pozo que hai en Leí, e saíu de alí auga, e el bebeu, e recuperou o seu espírito e reviviu. Por iso chamouse En-hacoré a aquel lugar, que está en Leí ata hoxe. \v 20 E el xulgou a Israel nos días dos filisteos por vinte anos.

15/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 15

16/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 16 \v 1 Sansón foi a Gaza, e viu alí unha muller prostituta, e entrou con ela. \v 2 Cando se lles dixo aos de Gaza: -Sansón veu aquí! Entón eles rodeárono e axexárono toda aquela noite na porta da cidade; e gardaron silencio toda aquela noite, dicindo: agardaremos ata a luz da mañá, entón matarémolo.

16/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 Pero Sansón quedou durmido ata á medianoite; e a medianoite ergueuse, e tomou as portas da cidade cos seus dous pilares e o pecho, e púxoas no seu ombreiro, e foi e subiunas ao cumio do monte que está en fronte de Hebrón.

16/04.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 4 Despois disto aconteceu que amou unha muller no val de Sorec que se chamaba Dalila. \v 5 Entón os príncipes dos filisteos subiron onde ela e dixéronlle: -Engánao para que saibamos en que consiste o seu gran poder e como podemos vencelo para atalo e dominalo; e cada un de nós darache mil cen siclos de prata.

16/06.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 6 Entón Dalila dixo a Sansón: -Rógoche que me digas en que consiste o teu gran poder, e con que se te pode atar para te dominar. \v 7 E Sansón díxolle: -Se me atan con sete cordas verdes que aínda non estean secas, debilitareime e serei coma calquera home.

16/08.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 8 Entón os príncipes dos filisteos trouxéronlle sete cordas verdes que aínda non tiñan zume, e ela atouno con eles. \v 9 E ela tiña homes que o agardaban no apousento. Entón díxolle: -Sansón, os filisteos están contra ti! E el quebrou as amarras, como se quebra unha corda de estopa cando está chea de lume; e ninguén soubo o segredo do seu poder.

16/10.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 10 Entón Dalila díxolle a Sansón: -Velaquí, enganáchesme e falaches mentiras. Rógoche que me digas agora con que podes ser atado. \v 11 E el díxolle: -Se me atan forte con cordas novas que nunca se usaron, debilitareime e serei coma calquera home. \v 12 Entón Dalila colleu cordas novas e atouno con elas, e díxolle: -Sansón, os filisteos están sobre ti! E os espías estaban agochados no cuarto. Pero el rachou as cordas dos seus brazos coma se fosen fío.

16/13.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 13 Entón Dalila díxolle a Sansón: -Ata agora enganachesme e mentíchesme. Rógoche que me digas con que podes ser atado. E el díxolle: -Se teces sete guedellos da miña cabeza co tecido e os aseguras coa estaca. \v 14 E ela adormeceuno e teceu os sete guedellos da súa cabeza e suxeitounos coa estaca, e díxolle: -Sansón, os filisteos están sobre ti! E el espertou do seu soño, e rachou os fungueiros do tear co tecido.

16/15.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 15 Entón ela díxolle: -Como podes dicir: amote, cando o teu corazón non está comigo? Xa me enganaches tres veces e non me descubriches en que consiste a túa gran forza. \v 16 E sucedeu que como ela o atormentaba día tras día acosándoo, a súa alma estaba reducida a unha anguria mortal.

16/17.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 17 Entón descubriulle todo o seu corazón, e díxolle: -Nunca se me chegou a cabeza unha espada, porque son nazareo de Deus dende o seo da miña nai. Se me rapan, a miña forza partirá de min, quedarei feble e serei coma calquera home.

16/18.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 18 Cando Dalila viu que el lle descubriu todo o seu corazón, mandou chamar aos príncipes dos filisteos, dicindo: -Vinde esta vez, porque el me descubriu todo o seu corazón. E os príncipes dos filisteos viñeron a ela coa prata na súa man. \v 19 Ela fíxoo deitarse nos seus xeonllos e chamou por un home que lle rapou as sete guedellas da súa cabeza. E ela mesmo comezou a aflixilo, pois a súa forza afastábase del.

16/20.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 20 E díxolle: -Sansón, os filisteos están sobre ti! E cando el espertou do seu soño, dixo: esta vez sairei coma as outras veces, e fuxirei. Pero non sabía que Iahveh se afastara del. \v 21 Entón os filisteos botáronlle man e sacáronlle os ollos, e levárono a Gaza e atárono con cadeas, e tivo que moer no cárcere. \v 22 Pero o cabelo da súa cabeza comezou a medrar despois de ser rapado.

16/23.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 23 Entón os príncipes dos filisteos reuníronse para ofrecer un sacrificio especial a Dagón, o seu deus, e para festexar, porque dicían: o noso deus entregou nas nosas mans a Sansón, o noso inimigo. \v 24 E cando o pobo o viu, louvou o seu deus, pois dicían: o noso deus entregou nas nosas mans ao noso inimigo e destrutor da nosa terra, aquel que dera morte a moitos de nós.

16/25.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 25 E aconteceu que cando se alegraron no seu corazón, dixeron: -Chamade a Sansón para nos divertirmos. Entón chamaron a Sansón da cadea, e fixérono brincar diante deles, e puxérono entre as columnas. \v 26 Entón Sansón dixo ao rapaz que o levaba da man: -Achégate a min, e déixame apalpar as columnas sobre as que se apoia a casa, para que me apoie nelas.

16/27.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 27 E a casa estaba chea de homes e mulleres; e todos os príncipes dos filisteos estaban alí; e no piso superior había uns tres mil homes e mulleres que estaban a mirar a burla de Sansón.

16/28.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 28 Entón Sansón invocou a Iahveh, e dixo: -Ai Señor Deus, lémbrame agora mesmo, e fortaléceme, rógoche, só esta vez, o Deus! Para que me vengue dos filisteos polos meus dous ollos. \v 29 Entón Sansón suxeitou as dúas columnas medianas sobre as que se apoiaba a casa, e botou todo o seu peso sobre elas, apoiando coa súa man dereita sobre unha e coa súa man esquerda sobre a outra.

16/30.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 30 E Sansón dixo: -Que morra eu cos filisteos! E inclinouse con toda a súa forza, e a casa caeu sobre os príncipes e sobre todo o pobo que estaba nela. E os que matou ao morrer foron moitos máis que os que matara durante a súa vida. \v 31 Entón os seus irmáns e toda a casa do seu pai baixaron, e collérono e levárono fóra e sepultárono entre Zora e Estaol, no sepulcro do seu pai Manoa. E el xulgou a Israel vinte anos.

16/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 16

17/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 17 \v 1 Había un home da rexión montañosa de Efraín que se chamaba Micaías. \v 2 E el dixo á súa nai: -Os mil cen siclos de prata que che roubaron, sobre os que maldixeches, e dos que me falaches, velaquí, o diñeiro está comigo; eu tomeino. Entón a súa nai dixo: -Bendito sexas de Iahveh, meu fillo.

17/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 E el devolveu a súa nai os mil e cen siclos de prata. E a súa nai dixo: -Certamente santifiquei os cartos a Iahveh por mor do meu fillo para facer unha imaxe esculpida e unha imaxe fundida; agora pois, devólvocha. \v 4 E el devolveu o diñeiro a súa nai; e a súa nai colleu douscentos siclos de prata e deullos ao ourive, e el fixo con eles unha imaxe cortada e unha imaxe fundida, e puxérona na casa de Micaías.

17/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 Este home, Micaías, tiña un santuario, e fixo un efod e terafíns, e consagrou a un dos seus fillos para que lle fose sacerdote. \v 6 Naqueles días non había rei en Israel; cada un facía o que ben lle parecía.

17/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 E había un mozo de Belén de Xudá, da tribo de Xudá, que era levita, e vivía alí por un tempo. \v 8 O home saíu da cidade de Belén de Xudá para ir a vivir onde puidese atopar lugar. Ao chegar á rexión montañosa de Efraín, chegou á casa de Micaías. \v 9 E Micaías díxolle: -De onde vés? E o levita respondeulle: -Son de Belén de Xudá, e vou vivir onde poida atopar lugar.

17/10.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 10 Entón Micaías díxolle: -Queda na miña casa e serás para min pai e sacerdote; e eu dareiche dez siclos de prata ao ano, roupa e comida. E o levita quedou. \v 11 O levita aceptou vivir co home e chegou a ser coma un dos seus fillos.

17/12.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 12 E Micaías consagrou o levita, e o mozo serviulle como sacerdote, e quedou na casa de Micaías. \v 13 Entón Micaías dixo: -Agora sei que Iahveh me fará ben, porque teño un levita por sacerdote.

17/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 17

18/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 18 \v 1 Naqueles días non había rei en Israel; e por aquel tempo a tribo de Dan procuraba unha posesión para si onde habitar; porque ata aquel día non tivera herdanza entre as tribos de Israel. \v 2 E os fillos de Dan mandaron de entre eles cinco homes, homes valentes, de Zora e de Estaol, para explorar e recoñecer a terra, dicíndolles: -Ide e explorade a terra. E eles chegaron á rexión montañosa de Efraín, á casa de Micaías e pararon alí.

18/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 Cando estaban preto da casa de Micaías, recoñeceron a voz do mozo levita; e ao pasar por alí, dixéronlle: -Quen te trouxo aquí? Que fas aquí? Que tes aquí? \v 4 E el díxolles: -Isto e aquelo fixo Micaías comigo, e pagoume para que sexa o seu sacerdote.

18/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 Entón eles dixéronlle: -Rógoche que consultes a Deus para saber se será prosperada esta viaxe na que imos. \v 6 E o sacerdote díxolles: -Ide en paz! A vosa viaxe na que ides está diante de Iahveh.

18/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 Saíron, pois, os cinco homes e chegaron a Lais; e viron que o pobo que vivía alí estaba seguro, acougado e confiado, conforme ao costume dos sidonios; e non había ninguén na rexión que os incomodara en cousa algunha, nin posuía ninguén o reino. E estaban lonxe dos sidonios e non tiñan trato con ninguén. \v 8 Cando eles volveron aos seus irmáns en Zora e Estaol, os seus irmáns dixéronlles: -Que tal? E eles dixeron: -Que tal?

18/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 Erguédevos, subamos contra eles, porque exploramos a terra e velaí, é moi boa. E vós, quedaredes parados? Non sexades preguizosos ao marchar para tomar posesión daquela terra. \v 10 Cando vaiades, chegaredes a un pobo seguro e unha terra moi ampla. Porque Deus entregouna nas vosas mans; un lugar onde non lle falta nada do que hai na terra.

18/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 Entón saíron de alí de Zora e de Estaol seiscentos homes da familia de Dan, armados para a guerra. \v 12 Subiron e acamparon en Quiriat-xearim en Xudá; por iso chamaron a aquel lugar o campamento de Dan ata hoxe; está ao occidente de Quiriat-xearim.

18/13.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 13 De alí pasaron pola rexión montañosa de Efraín, e chegaron á casa de Micaías. \v 14 Entón os cinco homes que foran espiar a terra de Lais, dixeron aos seus irmáns: -Non sabedes que nestas casas hai un efod, terafíns, unha imaxe cortada e unha imaxe de fonte? Agora pois, considerade o que tendes que facer.

18/15.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 15 Cando chegaron alí, chegaron á casa do mozo levita, á casa de Micaías, e preguntáronlle como se atopaba. \v 16 E os seiscentos homes que eran dos fillos de Dan, estaban armados para a guerra na entrada da porta.

18/17.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 17 Entón subiron os cinco homes que foran explorar a terra, e entraron alí e colleron o ídolo esculpido, o efod, os terafíns e o ídolo fundido; e o sacerdote estaba na entrada da porta cos seiscentos homes armados con armas de guerra. \v 18 Cando aqueles entraron na casa de Micaías, colleron o ídolo esculpido, o efod, os terafíns e o ídolo fundido. E o sacerdote díxolles: -Que estades a facer?

18/19.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 19 E eles dixéronlle: -Cala, pon a man sobre a túa boca, e vai connosco e sé o noso pai e sacerdote. Ou é mellor que sexas sacerdote da casa dun só home, ou de unha tribo e familia en Israel? \v 20 E o corazón do sacerdote alegrouse, e collendo o efod, os terafins e o ídolo, entrou no medio do pobo.

18/21.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 21 Entón eles volveron e partiron, poñendo os nenos, o gando e as pertenzas diante deles. \v 22 Cando estaban xa lonxe da casa de Micaías, os homes que vivían nas casas que estaban preto da casa de Micaías foron convocados, e perseguiron aos fillos de Dan. \v 23 Cando berraron aos fillos de Dan, eles viraron a súa faciana e dixéronlle a Micaías: -Que tes, que estás a reunir a xente?

18/24.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 24 E el respondeu: -Levastes os meus deuses que fixen, e tamén o sacerdote, e marchastes; e que me queda a min? E por que me preguntas: que me pasa? \v 25 E os fillos de Dan dixéronlle: -Non lances voces detrás de nós, non sexa que uns homes anoxados vos asalten, e perdas a túa vida e a vida dos teus parentes. \v 26 E os fillos de Dan seguiron polo seu camiño. Vendo Micaías que eran máis fortes ca el, volveu e volveu á súa casa.

18/27.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 27 Entón eles, levando o obxecto que Micaías fixera, e o sacerdote que tiña, chegaron a Lais, pobo que vivía tranquilo e confiado, e ferírono a espada e queimaron a cidade. \v 28 E non houbo quen os librara, porque estaban lonxe de Sidón, e non tiñan nada que ver con ninguén. E a cidade estaba no val xunto a Bet-rehob. Eles reconstruíron a cidade e habitaron nela. \v 29 E chamaron á cidade Dan, segundo o nome do seu pai Dan, fillo de Israel; mais antes o nome da cidade era Lais.

18/30.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 30 E os fillos de Dan levantaron para si a imaxe esculpida; e Xonatán, fillo de Gersón, fillo de Moisés, el e os seus fillos foron sacerdotes da tribo de Dan ata o día da deportación da terra. \v 31 E puxeron sobre eles a imaxe esculpida que Micaías fixera, todo o tempo que a casa de Deus estivo en Silo.

18/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 18

19/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 19 \v 1 Naqueles días, cando non había rei en Israel, había un levita que vivía como estranxeiro no remoto da rexión montañosa de Efraín, que tomara para si unha concubina de Belén de Xudá. \v 2 Pero a súa concubina fíxose infiel con el, e marchou del á casa do seu pai en Belén de Xudá, e quedou alí catro meses enteiros.

19/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 Entón o seu home ergueuse e seguiuna para falarlle con afecto e facer que volvera; e tiña con el un criado e un par de asnos; e ela levouno á casa do seu pai. \v 4 Cando o pai da moza o viu, saíu ao seu encontro alegre e fixo que o seu sogro, pai da moza, o convidara a quedarse con el; e quedou na súa casa por tres días, comendo e bebendo e quedando alí.

19/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 E sucedeu que ao cuarto día, cando se erguían moi cedo, preparouse para marchar; pero o pai da moza díxolle ao seu sogro: -Reforza o teu corazón cun anaco de pan, e despois iredes. \v 6 Entón sentaron os dous, e comeron e beberon xuntos; e o pai da moza díxolle ao home: -Rógoche que pases aquí a noite e que o teu corazón se alegre.

19/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 Cando o home se ergueu para marchar, o seu sogro insistiu, e volveu a pasar alí a noite. \v 8 Ao quinto día, ergueuse moi cedo para marchar, e o pai da moza díxolle: -Reforza agora o teu corazón, e agarda ata que se poña o sol. E comeron os dous xuntos.

19/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 Cando o home se ergueu para marchar, el e a súa concubina e o seu servo, o seu sogro, pai da moza, díxolle: -Mira, xa está caendo o día, por favor, pasa aquí a noite; mira, está caendo o día; pasa aquí a noite e que o teu corazón se alegre; e mañá erguederédesvos cedo para o voso camiño e iredes á vosa casa.

19/10.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 10 Pero o home non quixo pasar alí a noite, senón que se ergueu e foi; e chegou ata en fronte de Iebus, é dicir, Xerusalém, co seu par de asnos aparellados e a súa concubina. \v 11 Cando estaban preto de Iebús, o día xa estaba a declinar. E o servo dixo ao seu señor: -Ven, achegémonos a esta cidade dos iebuseos e pasemos alí a noite.

19/12.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 12 Pero o seu señor díxolle: -Non entraremos nunha cidade de estranxeiros que non son dos fillos de Israel; senón pasaremos a Guibea. E dixo ao seu servo: \v 13 Veña, vaiamos a un destes lugares e pasemos a noite en Gabaa ou en Rama.

19/14.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 14 Pasaron, pois, e seguiron polo camiño, e púxose o sol cando chegaron a Gibea, que era de Benxamín. \v 15 Entón desviáronse polo camiño para entrar a pasar a noite en Xudea; e entrando sentaron na praza da cidade, porque non había quen os recibira na súa casa para pasar a noite.

19/16.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 16 E velaí un home vello viña do seu traballo no campo á tardiña, o home era da rexión montañosa de Efraín, e pasaba o tempo en Guibea; pero os homes daquel lugar eran fillos de Benxamín. \v 17 E cando o ancián levantou os ollos e viu ao home, o camiñante na praza da cidade, díxolle: -A onde vas e de onde vés?

19/18.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 18 E el respondeulle: -Estamos pasando de Belén de Xudá ao extremo superior da rexión montañosa de Efraín, de onde son, e fun a Belén de Xudá; e vou á casa de Iahveh, e non hai ninguén que me reciba na súa casa. \v 19 Temos palla e forraxe para os nosos asnos, e temos pan e viño para min, para a túa serva e para o servo que está co teu servo; non nos falta de nada.

19/20.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 20 E o home vello dixo: -A paz sexa contigo! Toda a túa necesidade está baixo o meu coidado, só que non pases a noite na praza. \v 21 Entón tróuxoos á súa casa, e deu forraxe aos seus asnos; e lavaron os pés, e comeron e beberon.

19/22.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 22 Pero estando eles alegrándose, velaí que os homes malvados da cidade rodearon a casa, golpeando á porta, e falaron ao ancián, dono da casa, dicindo: -Saca o home que entrou na túa casa para que nos deitemos con el! \v 23 Entón o home, o dono da casa, saíu cara eles e díxolles: -Non, meus irmáns, rógovos que non actuedes perversamente; xa que este home veu á miña casa, non fagades esta maldade.

19/24.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 24 Velaí a miña filla virxe e a súa concubina. Deixádeme sacala agora; humilládea e facede con ela como vos pareza mellor, pero non lle fagades a este home tal infamia. \v 25 Pero os homes non quixeron escoitalo; así que o home colleu a súa concubina e sacouna; e entraron sobre ela e violarona toda a noite ata a mañá; e ao amencer deixárona alí. \v 26 E veu a muller no abrente, e caeu á porta da casa do home onde estaba o seu señor, ata a alborada.

19/27.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 27 Ergueuse o seu señor moi cedo, e abriu as portas da casa, e saíu para seguir polo seu camiño; e velaí que a muller, a súa concubina, estaba deitada á porta da casa coas mans no umbral. \v 28 El díxolle: -Érguete, e vámonos. Pero non houbo resposta. Entón o home levantouna, e púxoa no seu asno, ergueuse e foi ao seu lugar.

19/29.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 29 Cando chegou á súa casa, colleu un coitelo, e botando man da súa concubina, partiuna polos seus ósos en doce pezas, e mandouna por todo o territorio de Israel. \v 30 E todo o que o vía dicía: -Xamais se fixo nin se viu cousa semellante dende o día que os fillos de Israel subiron da terra de Exipto ata o día de hoxe! Pensade nisto, tomade decisións e falade!

19/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 19

20/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 20 \v 1 E saíron todos os fillos de Israel, e a congregación reuníuse coma un só home dende Dan ata Beerseba, e a terra de Galaad, diante de Iahveh en Mizpa. \v 2 E os príncipes de todo o pobo, de tódalas tribos de Israel, compareceron na asemblea do pobo de Deus, catrocentos mil homes de a pé que sacaban a espada.

20/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 E os fillos de Benxamín escoitaron que os fillos de Israel subiran a Mizpa. E os fillos de Israel dixeron: -Dinos como foi esta maldade. \v 4 Entón o levita, marido da muller morta, respondeu e dixo: -Cheguei a Guibea de Benxamín coa miña concubina para pasar alí a noite.

20/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 E os homes de Xudea levantáronse contra min, e rodearon a casa ao meu derredor de noite con a intención de matarme; e violaron á miña concubina de tal xeito que morreu. \v 6 Entón tomei a miña concubina e corteina en anacos e mandeina por todo o territorio de Israel, porque eles cometeron unha maldade e unha infamia en Israel. \v 7 Velaí, todos vós sodes fillos de Israel; dádeme o voso parecer e consello.