fa_nmv/30-AMO.usfm

\id AMO Unlocked Literal Bible 
\ide UTF-8 
\h عاموس 
\toc1 عاموس 
\toc2 عاموس 
\toc3 amo 
\mt1 عاموس 


\s5 
\c 1
\p 
\v 1 سخنان عاموس، یکی از گله‌داران تِقوعَ، دربارۀ آنچه وی دو سال پیش از زلزله، دربارۀ اسرائیل دید، زمانی که عُزّیا پادشاه یهودا و یِرُبعام پسر یوآش پادشاه اسرائیل بود. 
\v 2 او گفت: 
«خداوند از صَهیون می‌غُرّد 
و از اورشلیم صدای خود را بلند می‌کند. 
مرتعهای شبانان ماتم می‌گیرند 
و قُلۀ کَرمِل خشک می‌شود.» 
\v 3 خداوند چنین می‌گوید: 
«به سبب سه نافرمانیِ دمشق، بلکه چهار نافرمانی‌اش، 
مکافات او را بر نخواهم گردانید، 
زیرا جِلعاد را با خرمن‌کوبهای آهنین کوبیدند. 
\v 4 بر خاندان حَزائیل آتش خواهم فرستاد 
تا کاخهای بِن‌هَدَد را بسوزاند. 
\v 5 پشت‌بندهای دروازۀ دمشق را خواهم شکست، 
ساکنان را از وادی آوِن منقطع خواهم ساخت، 
و صاحب عصا را از بِیت‌عدن. 
قوم اَرام به قیر به اسارت خواهند رفت؛» 
این است فرمودۀ خداوند. 
\v 6 خداوند چنین می‌گوید: 
«به سبب سه نافرمانی غزه، بلکه چهار نافرمانی‌اش، 
مکافات او را بر نخواهم گردانید، 
زیرا تمامی یک ملت را به اسیری بردند 
تا ایشان را به اَدوم تسلیم کنند. 
\v 7 پس بر حصارهای غزه آتش خواهم فرستاد 
تا دژهایش را بسوزاند. 
\v 8 ساکنان را از اَشدود منقطع خواهم ساخت، 
و صاحب عصا را از اَشقِلون. 
دست خویش را بر عِقرون فرود خواهم آورد، 
و باقیماندگان فلسطینیان هلاک خواهند شد؛» 
این است فرمودۀ خداوند. 
\v 9 خداوند چنین می‌گوید: 
«به سبب سه نافرمانی صور، بلکه چهار نافرمانی‌اش، 
مکافات او را بر نخواهم گردانید، 
زیرا تمامی یک ملت را به اَدوم به اسیری تسلیم کردند، 
و پیمان برادری را به یاد نیاوردند. 
\v 10 پس بر حصارهای صور آتش خواهم فرستاد 
تا دژهایش را بسوزاند.» 
\v 11 خداوند چنین می‌گوید: 
«به سبب سه نافرمانی اَدوم، بلکه چهار نافرمانی‌اش، 
مکافات او را بر نخواهم گردانید، 
زیرا برادرش را به شمشیر دنبال کرد 
و رحم و شفقت را به کناری نهاد؛ 
خشم او پیوسته مجروح می‌ساخت، 
و غضبش همواره شعله‌ور بود. 
\v 12 پس بر تیمان آتش خواهم فرستاد 
تا کاخهای بُصرَه را بسوزاند.» 
\v 13 خداوند چنین می‌گوید: 
«به سبب سه نافرمانی بنی‌عَمّون، بلکه چهار نافرمانی‌اش، 
مکافاتش را بر نخواهم گردانید، 
زیرا شکم زنان آبستن جِلعاد را پاره کردند 
تا حدود خویش را گسترش دهند. 
\v 14 پس حصارهای رَبَّه را به آتش خواهم کشید 
تا با فریادها در روز جنگ و به توفان در روز گردباد، 
کاخهایش را بسوزاند؛ 
\v 15 و پادشاه ایشان به تبعید خواهد رفت، 
او و صاحبمنصبانش با هم؛» 
این است فرمودۀ خداوند. 

\s5 
\c 2
\p 
\v 1 خداوند چنین می‌گوید: 
«به سبب سه نافرمانی موآب، بلکه چهار نافرمانی‌اش، 
مکافات او را بر نخواهم گردانید، 
زیرا استخوانهای پادشاه اَدوم را سوزانید، 
آن‌سان که چون آهک شد. 
\v 2 پس بر موآب آتش خواهم فرستاد، 
تا دژهای قِریوت را بسوزاند؛ 
و موآب در میان هنگامۀ جنگ خواهد مرد، 
در میان فریادها و صدای کَرِنا. 
\v 3 و من حکمران را از میانش منقطع خواهم کرد 
و همۀ صاحبمنصبانش را با وی خواهم کشت؛» 
این است فرمودۀ خداوند. 
\v 4 خداوند چنین می‌گوید: 
«به سبب سه نافرمانی یهودا، بلکه چهار نافرمانی‌اش، 
مکافاتش را بر نخواهم گردانید، 
زیرا ایشان شریعت خداوند را رد کردند 
و فرایض او را نگاه نداشتند. 
دروغهای آنها ایشان را به گمراهی کشانید، 
دروغهایی که پدرانشان از آنها پیروی می‌کردند. 
\v 5 پس بر یهودا آتش خواهم فرستاد، 
تا کاخهای اورشلیم را بسوزاند.» 
\v 6 خداوند چنین می‌گوید: 
«به سبب سه نافرمانی اسرائیل، بلکه چهار نافرمانی‌اش، 
مکافات او را بر نخواهم گردانید، 
زیرا شخص پارسا را به نقره می‌فروشند 
و نیازمند را به یک جفت صندل. 
\v 7 سرِ بینوایان را بر خاکِ زمین پایمال می‌کنند 
و راه ستمدیدگان را کج می‌سازند؛ 
پسر و پدر با یک دختر همبستر می‌شوند 
و این‌گونه نام قدوس مرا بی‌حرمت می‌سازند. 
\v 8 بر جامه‌هایی که گرو گرفته‌اند، 
در کنار هر مذبحی می‌خوابند، 
و شرابی را که با پولِ جریمه‌شدگان خریداری شده، 
در خانۀ خدای خود می‌نوشند. 
\v 9 «حال‌آنکه من بودم که اَموریان را پیش روی ایشان هلاک کردم، 
آنان را که همچون سروْ بلند‌قامت و همچون بلوطْ تنومند بودند. 
من میوۀ او را از بالا از میان بردم، 
و ریشه‌هایش را از پایین. 
\v 10 و من بودم که شما را از سرزمین مصر برآوردم، 
و چهل سال در بیابان هدایتتان کردم، 
تا سرزمین اَموریان را تصرف کنید. 
\v 11 برخی از پسرانتان را نبی مقرر داشتم 
و شماری از جوانانتان را نذیره. 
ای بنی‌اسرائیل، آیا چنین نیست؟» 
این است فرمودۀ خداوند. 
\v 12 «اما شما به نذیره‌ها شراب نوشانیدید 
و انبیا را نهی کرده، گفتید: ”نبوّت مکنید!“ 
\v 13 «اینک من شما را در جای‌تان زیر فشار قرار می‌دهم، 
چنانکه ارابه‌ای پر از بافه‌ها چنین می‌کند. 
\v 14 تیزرو توانِ گریز نخواهد داشت، 
نیرومند نیروی خویش را حفظ نخواهد کرد، 
و دلاور جان خویش را نخواهد رهانید. 
\v 15 کمان‌گیر را یارای ایستادگی نخواهد بود، 
گریزپا جان به در نخواهد برد، 
و اسب‌سوار جان خویش را نخواهد رهانید؛ 
\v 16 و شجاع‌ترین جنگاوران 
در آن روز برهنه خواهند گریخت؛» 
این است فرمودۀ خداوند. 

\s5 
\c 3
\p 
\v 1 ای بنی‌اسرائیل، کلامی را که خداوند بر ضد شما گفته است بشنوید، بر ضد تمامی خاندانی که من از سرزمین مصر برآوردم: 
\v 2 «تنها شما را از تمامی طوایف زمین شناخته‌ام، 
پس شما را به سبب همۀ گناهانتان مکافات خواهم رسانید. 
\v 3 «آیا دو نفر با هم راه می‌روند، 
جز آنکه توافق کرده باشند؟ 
\v 4 آیا شیر در بیشه می‌غُرّد، 
اگر شکاری نداشته باشد؟ 
آیا شیر ژیان از کُنام خود نعره برمی‌کشد، 
آنگاه که چیزی نگرفته باشد؟ 
\v 5 آیا پرنده بر زمین به دام می‌افتد، 
آنگاه که تله‌ای برای او نباشد؟ 
آیا دام از زمین برمی‌جهد، 
اگر چیزی نگرفته باشد؟ 
\v 6 آیا کَرِنا در شهر نواخته شود، 
و مردم نهراسند؟ 
آیا بلا بر شهر وارد آید، 
و خداوند آن را به عمل نیاورده باشد؟ 
\v 7 «به‌یقین خداوندگارْ یهوه کاری نمی‌کند 
مگر آنکه سِرّ خود را بر خدمتگزاران خویش انبیا مکشوف کرده باشد. 
\v 8 شیر غریده است، 
کیست که نهراسد؟ 
خداوندگارْ یهوه سخن گفته است، 
کیست که نبوّت نکند؟» 
\v 9 بر کاخهای اَشدود و بر کاخهای سرزمین مصر ندا در داده، بگویید: 
«بر کوههای سامِرِه گرد آیید، 
و ببینید چه آشوب عظیمی در میان آن است 
و چه ظلمی در وسط آن!» 
\v 10 خداوند می‌فرماید: 
«آنان که خشونت و غارت در کاخهای خویش ذخیره می‌کنند، 
راست‌کرداری را نمی‌دانند.» 
\v 11 پس خداوندگارْ یهوه چنین می‌گوید: 
«دشمنی این سرزمین را محاصره خواهد کرد 
و استحکامات تو را از تو فرو خواهد ریخت 
و کاخهایت تاراج خواهد شد.» 
\v 12 خداوند چنین می‌گوید: «چنانکه شبانی دو ساق پا یا نرمۀ گوشی را از دهان شیر می‌رهاند، همچنان بنی‌اسرائیل که در سامِرِه ساکنند، به گوشۀ بستری و تکه‌ای ملافۀ ابریشمی رهایی خواهند یافت.» 
\v 13 خداوندگارْ یهوه، خدای لشکرها چنین می‌فرماید: 
«بشنوید و بر ضد خاندان یعقوب شهادت دهید. 
\v 14 در آن روز که اسرائیل را به سبب نافرمانیهایش مکافات رسانم، 
مذبحهای بِیت‌ئیل را نیز جزا خواهم داد؛ 
شاخهای مذبح قطع شده، 
بر زمین خواهد افتاد. 
\v 15 خانۀ زمستانی را همراه با خانۀ تابستانی منهدم خواهم کرد؛ 
خانه‌های عاج نابود خواهد شد، 
و خانه‌های بزرگ ویران خواهد گردید؛» 
این است فرمودۀ خداوند. 

\s5 
\c 4
\p 
\v 1 «ای گاوان باشان که بر کوههای سامِرِه به سر می‌برید، 
این کلام را بشنوید؛ 
ای که بر بینوایان ستم روا می‌دارید، 
و نیازمندان را لِه می‌کنید، 
و به شوهران خود می‌گویید: 
”بیاورید تا بنوشیم!“ 
\v 2 خداوندگارْ یهوه به قدوسیت خود قسم خورده است که، 
هان ایامی بر شما می‌آید که شما را به قلابها خواهند برد، 
و آخرینِ شما را به قلابهای ماهی. 
\v 3 هر یک از شما مستقیم از شکاف بیرون خواهید رفت، 
و به هَرمون افکنده خواهید شد؛» 
این است فرمودۀ خداوند. 
\v 4 «به بِیت‌ئیل بیایید و عِصیان بورزید؛ 
به جِلجال بیایید و بر عِصیان بیفزایید. 
هر بامداد قربانیهای خود را بیاورید، 
و هر سه روز، ده‌یک‌های خویش را. 
\v 5 قربانی تشکر را با خمیرمایه تقدیم کنید، 
و هدایای اختیاری را اعلان کرده، آنها را جار بزنید؛ 
زیرا ای بنی‌اسرائیل، 
شما همین را دوست می‌دارید!» 
این است فرمودۀ خداوندگارْ یهوه. 
\v 6 «من در همۀ شهرهایتان دندانهای تمیز به شما دادم، 
و در همۀ مکانهایتان، فقدان نان؛ 
با این حال، خداوند می‌فرماید، 
به سوی من بازگشت نکردید. 
\v 7 «نیز هنگامی که هنوز سه ماه تا درو مانده بود، 
باران را از شما بازداشتم؛ 
بر یک شهر باران می‌فرستادم، 
اما از شهر دیگر آن را دریغ می‌کردم؛ 
بر یک قطعه زمین باران می‌بارید، 
اما قطعۀ دیگر که باران نمی‌دید خشک می‌شد؛ 
\v 8 پس مردمِ دو یا سه شهر به سوی شهر دیگر برای نوشیدن آب آواره می‌شدند، 
اما آبِ کافی نمی‌یافتند؛ 
با این حال، خداوند می‌فرماید، 
به سوی من بازگشت نکردید. 
\v 9 «بلای آفت و خوره بر شما فرستادم؛ 
ملخها باغها و تاکستانهای بسیار 
و درختان انجیر و زیتون شما را خوردند. 
با این حال، خداوند می‌فرماید، 
به سوی من بازگشت نکردید. 
\v 10 «به شیوۀ مصر، بر شما طاعون فرستادم، 
و جوانانتان را به شمشیر کشتم؛ 
اسبان شما را به اسیری دادم، 
و بوی تعفنِ اردوهای شما را به بینی‌تان برآوردم. 
با این حال، خداوند می‌فرماید، 
به سوی من بازگشت نکردید. 
\v 11 «برخی از شما را سرنگون ساختم، 
همان‌گونه که با سُدوم و عَمورَه کردم؛ 
همچون تکه چوبی مشتعل بودید 
که از میان آتش برگرفته شده باشد. 
با این حال، خداوند می‌فرماید، 
به سوی من بازگشت نکردید. 
\v 12 «پس ای اسرائیل، با تو بدین منوال عمل خواهم کرد؛ 
و چون با تو بدین منوال عمل خواهم کرد، 
پس ای اسرائیل، آماده شو تا با خدای خود ملاقات کنی!» 
\v 13 زیرا اینک آن که به کوهها شکل می‌دهد و باد را می‌آفریند، 
و افکار خویش را بر انسان اعلام می‌دارد، 
آن که سپیدۀ سحر را به ظلمت بدل می‌کند، 
و بر بلندیهای زمین می‌خرامد، 
نامش یهوه خدای لشکرهاست. 

\s5 
\c 5
\p 
\v 1 ای خاندان اسرائیل، این کلام را که چون مرثیه بر شما می‌خوانم، بشنوید: 
\v 2 «اسرائیلِ باکره افتاده است 
و دیگر بر نخواهد خاست؛ 
در سرزمینش مطرود مانده، 
و کسی نیست که او را برخیزاند.» 
\v 3 زیرا خداوندگارْ یهوه چنین می‌گوید: 
«از هزار تن که از شهری به نبرد می‌روند، 
تنها صد تن برای خاندان اسرائیل بر جا خواهند ماند، 
و از صد تن که به نبرد می‌روند، 
تنها ده تن بر جا خواهند ماند.» 
\v 4 زیرا خداوند به خاندان اسرائیل چنین می‌گوید: 
«مرا بجویید و زنده بمانید؛ 
\v 5 اما بِیت‌ئیل را نجویید؛ 
به جِلجال داخل نشوید، 
و به بِئِرشِبَع عبور نکنید؛ 
زیرا جِلجال به‌یقین به تبعید خواهد رفت 
و بِیت‌ئیل نابود خواهد شد.» 
\v 6 خداوند را بجویید و زنده بمانید، 
مبادا وی همچون آتش بر خاندان یوسف شعله برکشد و آن را بسوزاند، 
و کسی در بِیت‌ئیل نباشد تا آن را خاموش کند. 
\v 7 ای شما که انصاف را به اَفسَنتین بدل می‌کنید 
و عدالت را زیر پا می‌افکنید! 
\v 8 آن که ثریا و جبّار را آفرید، 
که ظلمت غلیظ را به سپیدۀ صبح بدل می‌کند، 
و روز را شبِ تاریک می‌سازد؛ 
آن که آبهای دریا را فرا می‌خوانَد 
و آنها را بر سطح زمین فرو می‌ریزد، 
نام او یهوه است؛ 
\v 9 او ویرانی را بر سر زورمندان نازل می‌کند، 
و دژها را ویران می‌سازد. 
\v 10 ایشان از آن که در محکمه حکم می‌کند، نفرت دارند، 
و آن را که به صداقت سخن می‌گوید، مکروه می‌دارند. 
\v 11 بنابراین، چون شما بینوایان را پایمال می‌کنید 
و از آنها مالیات گندم می‌ستانید، 
هرچند خانه‌ها از سنگهای تراشیده بسازید، 
در آنها ساکن نخواهید شد؛ 
و هرچند تاکستانهای دلپسند غرس کنید، 
از شراب آنها نخواهید نوشید. 
\v 12 زیرا می‌دانم که نافرمانیهایتان بسیار است 
و گناهانتان عظیم، 
ای شما که بر پارسایان ستم می‌کنید و رشوه می‌گیرید، 
و حقِ نیازمندان را در محکمه از ایشان دریغ می‌دارید. 
\v 13 بنابراین، دانا در چنین زمانه‌ای خاموش خواهد ماند، 
زیرا زمانۀ بدی است. 
\v 14 نیکویی را بجویید و نه بدی را، 
تا زنده بمانید؛ 
و بدین‌گونه یهوه خدای لشکرها با شما خواهد بود، 
چنانکه خود می‌گویید. 
\v 15 از بدی نفرت کنید و نیکویی را دوست بدارید، 
و در محکمه، عدالت را برقرار سازید؛ 
شاید فیض یهوه خدای لشکرها 
شامل حال باقیماندگانِ یوسف شود. 
\v 16 پس خداوندگار، یهوه خدای لشکرها، چنین می‌گوید: 
«در همۀ میدانها نوحه‌گری خواهد بود، 
و در همۀ کوچه‌ها خواهند گفت: ”وای! وای!“ 
کشاورزان را برای سوگواری فرا خواهند خواند، 
و آنان را که مرثیه‌خوانی می‌دانند، برای نوحه‌گری. 
\v 17 در همۀ تاکستانها نوحه‌گری خواهد بود»، 
زیرا، خداوند می‌گوید، 
«از میان شما عبور خواهم کرد.» 
\v 18 وای بر شما که مشتاق روز خداوند هستید! 
روز خداوند را برای چه می‌خواهید؟ 
زیرا که تاریکی خواهد بود، و نه روشنایی؛ 
\v 19 مانند کسی که از شیری بگریزد 
و با خرسی مواجه شود، 
یا به خانه داخل شده، 
دست بر دیوار بگذارد، 
و ماری او را بگزد! 
\v 20 آیا روز خداوند به عوض روشنایی، تاریکی نخواهد بود؟ 
ظلمت غلیظی که در آن هیچ نوری نباشد؟ 
\v 21 «من از جشنهای شما نفرت و کراهت دارم، 
و از گردهم‌آیی‌های مخصوص شما بیزارم. 
\v 22 اگرچه قربانیهای تمام‌سوز و هدایای آردیتان را به من تقدیم کنید، 
نخواهم پذیرفت؛ 
و قربانیهای رفاقتِ پرواریهای شما را 
منظور نخواهم داشت. 
\v 23 سر و صدای سرودهایتان را از من دور کنید؛ 
من به نوای چنگهای شما گوش نخواهم کرد. 
\v 24 بلکه بگذارید انصاف همچون آب جاری شود، 
و عدالت همچون نهر دائمی. 
\v 25 «ای خاندان اسرائیل، آیا در آن چهل سال در بیابان، برای من قربانی و هدیه آوردید؟ 
\v 26 شما سَکّوت، پادشاه خود، و کیوان، ستارۀ خدایان خویش، یعنی تمثالهایی را که برای خویشتن ساختید، حمل کردید.» 
\v 27 بنابراین، یهوه که نامش خدای لشکرهاست می‌گوید، «من شما را به فراسوی دمشق تبعید خواهم کرد.» 

\s5 
\c 6
\p 
\v 1 «وای بر شما که در صَهیون آسوده‌خیالید، 
و بر شما که در کوهستان سامِرِه احساس امنیت می‌کنید، 
شما مردان سرشناسِ سرآمدِ قومها، 
که خاندان اسرائیل به شما روی می‌آورند! 
\v 2 به کَلنِه گذر کنید و بنگرید، 
و از آنجا به حَماتِ بزرگ بروید، 
و سپس به جَتِ فلسطین فرود آیید. 
آیا آنها از مملکتهای شما نیکوترند؟ 
آیا قلمرو آنان وسیعتر از قلمرو شماست؟ 
\v 3 شما فکر روز بلا را دور می‌سازید، 
و مسند خشونت را نزدیک می‌آورید. 
\v 4 بر تختهای عاج می‌خوابید، 
و بر بسترهایتان لَم می‌دهید؛ 
بره‌ها را از گله‌ 
و گوساله‌ها را از آغل می‌خورید؛ 
\v 5 بی‌دغدغه با نوای چنگ می‌سرایید 
و همچون داوود سازهای موسیقی برای خود اختراع می‌کنید؛ 
\v 6 شراب را در جامها می‌نوشید 
و خود را با بهترین عطرها تدهین می‌کنید، 
اما از ویرانی یوسف اندوهگین نمی‌شوید! 
\v 7 بنابراین شما نخستین کسانی خواهید بود که به تبعید می‌روند، 
و عیشِ کسانی که لَم می‌دهند پایان خواهد یافت.» 
\v 8 خداوندگارْ یهوه به ذات خود قسم خورده است؛ یهوه خدای لشکرها چنین می‌فرماید: 
«من از تکبر یعقوب بیزارم 
و از کاخهای وی نفرت دارم، 
پس شهر را با هرآنچه در آن است، 
تسلیم خواهم کرد.» 
\v 9 اگر ده تن در خانه‌ای باقی مانده باشند، آنان نیز خواهند مرد. 
\v 10 و چون خویشاوند کسی که می‌باید جسد او را بسوزاند، وی را برگیرد تا استخوانهایش را از خانه بیرون برد، به کسی که در اندرون خانه است خواهد گفت: «آیا کسی دیگر با توست؟» او پاسخ خواهد داد: «نه»! آنگاه آن شخص خواهد گفت: «خاموش باش! زیرا نام یهوه نباید بر زبان آورده شود.» 
\v 11 زیرا اینک خداوند فرمان می‌دهد، 
و خانۀ بزرگ ویرانه‌ای خواهد شد 
و خانۀ کوچک خرابه‌ای خواهد گردید. 
\v 12 آیا اسبان می‌توانند بر صخره‌ها بتازند؟ 
آیا کسی می‌تواند با گاوان در آنجا شخم بزند؟ 
اما شما انصاف را به زهر 
و میوۀ عدالت را به اَفسَنتین بدل کرده‌اید، 
\v 13 ای شما که در لودِبار شادی می‌کنید 
و می‌گویید: «آیا به قوّت خویش کَرنایِم را برای خود تسخیر نکردیم؟» 
\v 14 زیرا یهوه خدای لشکرها چنین می‌فرماید: 
«ای خاندان اسرائیل، 
اینک قومی را بر ضد شما بر خواهم انگیخت 
که شما را از لِبوحَمات تا وادی عَرَبَه به تنگ آورند.» 

\s5 
\c 7
\p 
\v 1 این است آنچه خداوندگارْ یهوه به من نشان داد: اینک او پس از برداشت محصولِ پادشاه و در آغاز سبز شدن محصول دوّم، ملخان می‌سِرِشت. 
\v 2 و وقتی ملخان تمامی گیاه زمین را خورده بودند، گفتم: «آه ای خداوندگارْ یهوه، استدعا دارم که ببخشایی! کاش که یعقوب می‌توانست بایستد، زیرا که بسیار کوچک است.» 
\v 3 و خداوند از این کار منصرف گردید. پس خداوند گفت: «چنین نخواهد شد.» 
\v 4 این است آنچه خداوندگارْ یهوه به من نشان داد: اینک خداوندگارْ یهوه آتش را به جهت داوری فرا می‌خوانْد. آتش، ژرفای عظیم را فرو بلعید و زمین را سوزانید. 
\v 5 پس گفتم: «ای خداوندگارْ یهوه استدعا دارم دست بداری! کاش که یعقوب می‌توانست بایستد، زیرا بسیار کوچک است.» 
\v 6 و خداوند از این کار منصرف گردید. پس خداوندگارْ یهوه گفت: «این نیز نخواهد شد.» 
\v 7 این است آنچه او به من نشان داد: اینک خداوندگار در کنار دیواری ساخته شده با شاقول ایستاده بود، و شاقولی به دست داشت. 
\v 8 و خداوند مرا گفت: «ای عاموس، چه می‌بینی؟» گفتم: «شاقولی.» آنگاه خداوندگار گفت: «اینک من شاقولی در میان قوم خود اسرائیل می‌گذارم؛ و دیگر بار از گناهشان چشم نخواهم پوشید. 
\v 9 مکانهای بلند اسحاق منهدم خواهد شد و عبادتگاههای اسرائیل ویران خواهد گشت، و من بر ضد خاندان یِرُبعام، با شمشیر بر خواهم خاست.» 
\v 10 آنگاه اَمَصیا، کاهن بِیت‌ئیل، پیامی برای یِرُبعام، پادشاه اسرائیل فرستاده، گفت: «عاموس در میان خاندان اسرائیل علیه تو دسیسه می‌چیند، و این سرزمین تاب تحمل سخنان او را ندارد. 
\v 11 زیرا عاموس چنین می‌گوید: 
«”یِرُبعام به شمشیر خواهد مرد، 
و اسرائیل به‌یقین از سرزمین خویش به تبعید خواهد رفت.“» 
\v 12 آنگاه اَمَصیا به عاموس گفت: «ای نبی، برو و به سرزمین یهودا بگریز. آنجا نان بخور و آنجا نبوّت کن؛ 
\v 13 اما در بِیت‌ئیل دیگر نبوّت مکن، زیرا اینجا عبادتگاه شاهانه و معبد حکومت است.» 
\v 14 عاموس در پاسخ اَمَصیا گفت: «من نه نبی هستم، نه پسر نبی، بلکه رَمه‌بان بودم و انجیر پرورش می‌دادم. 
\v 15 اما خداوند مرا از پسِ گله برگرفت و مرا گفت: ”برو و بر قوم من اسرائیل نبوّت کن.“ 
\v 16 پس حال کلام خداوند را بشنو: 
«تو می‌گویی، ”بر ضد اسرائیل نبوّت مکن، 
و علیه خاندان اسحاق موعظه منما.“ 
\v 17 «بنابراین، خداوند چنین می‌گوید: 
«”زن تو در شهر فاحشگی خواهد کرد، 
پسران و دخترانت به شمشیر خواهند افتاد، 
و زمین تو به ریسمانِ اندازه‌گیری تقسیم خواهد شد؛ 
تو خود در سرزمین نجس خواهی مرد 
و اسرائیل به‌یقین از سرزمین خویش به تبعید خواهد رفت.“» 

\s5 
\c 8
\p 
\v 1 خداوندگارْ یهوه به من چنین نمودار ساخت: اینک سبدی از میوۀ تابستانی. 
\v 2 آنگاه گفت: «ای عاموس، چه می‌بینی؟» گفتم: «سبدی از میوۀ تابستانی.»‌ آنگاه خداوند به من گفت: «انتها بر قوم من اسرائیل رسیده است؛ از گناه ایشان دیگر چشم نخواهم پوشید.» 
\v 3 خداوندگارْ یهوه می‌فرماید: «در آن روز سرودهای معبد به شیون بدل خواهد شد. 
«جسدها بسیار خواهد بود و آنها را به هر جا فرو خواهند افکند.» 
«خاموش باشید!» 
\v 4 این را بشنوید، ای شما که نیازمندان را پایمال می‌کنید 
و فقیرانِ زمین را نابود می‌سازید، 
\v 5 و می‌گویید: 
«ماهِ نو کی خواهد گذشت، 
تا غَله را بفروشیم؟ 
و شَبّات کی به پایان خواهد رسید، 
تا گندم را به بازار عرضه کنیم؟ 
تا ایفَه را کوچک و مثقال را بزرگ ساخته، 
با میزانهای نادرست تقلب کنیم؟ 
\v 6 تا بینوایان را به نقره 
و نیازمندان را به جفت نعلینی بخریم 
و پس‌ماندۀ گندم را بفروشیم؟» 
\v 7 خداوند به فخر یعقوب قَسم خورده است که: 
«هیچ‌یک از اعمال ایشان را هرگز فراموش نخواهم کرد. 
\v 8 آیا زمین بدین سبب نخواهد لرزید 
و همۀ ساکنان آن ماتم نخواهند گرفت؟ 
آیا تمامی زمین همچون رود نیل طغیان نخواهد کرد، 
و همچون نیلِ مصر به سیلان نخواهد آمد و باز فرو نخواهد نشست؟» 
\v 9 خداوندگارْ یهوه می‌فرماید: 
«در آن روز خورشید را در نیمروز فرود خواهم آورد، 
و زمین را در روز روشن، تاریک خواهم ساخت. 
\v 10 جشنهای شما را به سوگواری بدل خواهم کرد، 
و همۀ سرودهایتان را به مرثیه؛ 
بر هر کمری، پلاس خواهم آورد، 
و بر هر سری، طاسی؛ 
و آن را مانند سوگواری برای پسری یگانه، 
و آخرش را همچون روزی تلخ خواهم ساخت.» 
\v 11 خداوندگارْ یهوه می‌فرماید: 
«هان ایامی می‌آید که بر این سرزمین گرسنگی خواهم فرستاد، 
اما نه گرسنگی به جهت نان یا تشنگی به جهت آب، 
بلکه برای شنیدن کلام خداوند. 
\v 12 و ایشان از دریا تا دریا 
و از شمال تا مشرق سرگشته خواهند شد؛ 
و به هر سو خواهند شتافت تا کلام خداوند را بجویند، 
اما آن را نخواهند یافت. 
\v 13 «در آن روز دختران زیبا و مردان جوان 
از تشنگی ضعف خواهند کرد. 
\v 14 آنان که به ’تقصیرِ‘ سامِرِه سوگند خورده، می‌گویند: 
”به حیات خدای تو، ای دان،“ 
و ”به طریقت بِئِرشِبَع،“ 
ایشان فرو خواهند افتاد 
و هرگز بر نخواهند خاست.» 

\s5 
\c 9
\p 
\v 1 خداوندگار را دیدم که در کنار مذبح ایستاده بود، و گفت: 
«تاجهای ستونها را بزن، 
تا آستانه‌ها بلرزند؛ 
آنها را بر سر همۀ مردمان بشکن، 
و من بازماندگان ایشان را به شمشیر خواهم کشت؛ 
از ایشان حتی یکی هم نخواهد گریخت، 
و یکی هم نخواهد رَست. 
\v 2 اگر حتی به هاویه فرو شوند، 
دست من ایشان را از آنجا بر خواهد گرفت؛ 
حتی اگر به آسمان صعود کنند، 
از آنجا ایشان را به زیر خواهم کشید. 
\v 3 اگر بر قلۀ کَرمِل پنهان شوند، 
ایشان را جُسته، از آنجا خواهم گرفت؛ 
حتی اگر در قعر دریا خویشتن را از من مخفی کنند، 
آنجا به مار فرمان خواهم داد تا ایشان را بگزد. 
\v 4 اگر نزد دشمنانشان به اسیری روند، 
آنجا به شمشیر فرمان خواهم داد تا ایشان را بکشد؛ 
و چشمان خود را بر ایشان به بدی خواهم دوخت، 
و نه به نیکی.» 
\v 5 خداوندگارْ خداوندِ لشکرها، 
آن که زمین را لمس می‌کند و زمین گداخته می‌شود، 
و همۀ ساکنانش ماتم می‌گیرند، 
و تمامی آن همچون رود نیل طغیان می‌کند، 
و همچون نیلِ مصر فرو می‌نشیند؛ 
\v 6 آن که غُرفه‌های بالاخانۀ خود را در آسمان بنا می‌کند، 
و بنیانِ تاق خویش را بر زمین می‌نهد؛ 
آن که آبهای دریا را فرا می‌خواند 
و آنها را بر سطح زمین می‌ریزد، 
نامش یهوه است. 
\v 7 خداوند می‌فرماید: 
«ای بنی‌اسرائیل، 
آیا شما برای من همچون حبشیان نیستید؟ 
آیا اسرائیل را از سرزمین مصر برنیاوردم، 
فلسطینیان را از کَفتور، 
و اَرامیان را از قیر؟ 
\v 8 هان چشمان خداوندگارْ یهوه بر مملکتِ گناهکار است، 
و من آن را از روی زمین نابود خواهم کرد،» 
اما خداوند می‌فرماید که، «خاندان یعقوب را به تمامی نابود نخواهم ساخت.» 
\v 9 «زیرا اینک من فرمان خواهم داد، 
و خاندان اسرائیل را در میان همۀ قومها اَلَک خواهم کرد، 
چنانکه غَله در غَربال اَلَک شود، 
و دانه‌ای بر زمین نخواهد افتاد. 
\v 10 تمامی گناهکارانِ قوم من به شمشیر خواهند مرد، 
آنان که می‌گویند: ”بلا به ما نخواهد رسید و ما را در نخواهد گرفت.“ 
\v 11 «در آن روز، خیمۀ داوود را که فرو افتاده 
از نو بر پا خواهم کرد، 
و شکافهایش را مرمت خواهم نمود؛ 
ویرانه‌هایش را بر پا خواهم داشت، 
و آن را چون ایام پیشین بنا خواهم کرد، 
\v 12 تا ایشان باقیماندگان اَدوم را به تصرف آورند، 
و نیز همۀ ملتهایی را که نام مرا بر خود دارند،» 
خداوندی که این را به جا می‌آورد، چنین می‌فرماید. 
\v 13 خداوند می‌فرماید: «هان روزهایی می‌آید 
که شیارکننده به دروکننده خواهد رسید 
و پایمال‌کنندۀ انگور به کارندۀ بذر؛ 
شراب شیرین از کوهها خواهد چکید 
و از تمامی تپه‌ها جاری خواهد شد. 
\v 14 من سعادت را به قوم خود اسرائیل باز خواهم گردانید، 
و آنان شهرهای ویران را بنا کرده، در آنها ساکن خواهند گردید؛ 
تاکستانها غرس کرده، از شراب آنها خواهند نوشید، 
و باغها پدید آورده، از میوۀ آنها خواهند خورد.» 
\v 15 و یهوه خدای شما می‌گوید: 
«من ایشان را در سرزمینشان غرس خواهم کرد، 
و دیگر هرگز از سرزمینی که بدیشان داده‌ام، کنده نخواهند شد.»