fa_nmv/29-JOL.usfm

\id JOL Unlocked Literal Bible 
\ide UTF-8 
\h یوئیل 
\toc1 یوئیل 
\toc2 یوئیل 
\toc3 jol 
\mt1 یوئیل 


\s5 
\c 1
\p 
\v 1 کلام خداوند که بر یوئیل فرزند فِتوئیل نازل شد: 
\v 2 ای مشایخ این را بشنوید؛ 
ای همۀ ساکنان این سرزمین، گوش بسپارید! 
آیا در روزگار شما یا در روزگار پدرانتان، 
هرگز چنین چیزی رخ داده است؟ 
\v 3 آن را به فرزندانتان بازگویید، 
و فرزندانتان به فرزندان خویش 
و فرزندان ایشان نیز به نسل بعدی. 
\v 4 آنچه ملخهای جَوَنده باقی گذاشتند، 
ملخهای دونده خوردند؛ 
آنچه ملخهای دونده باقی گذاشتند، 
ملخهای جهنده خوردند؛ 
و آنچه ملخهای جهنده باقی گذاشتند، 
ملخهای فرو بلعنده خوردند. 
\v 5 ای مستان، بیدار شوید و بگریید، 
و ای همۀ میگساران، شیون کنید! 
به جهت شراب شیرین شیون کنید، 
زیرا از دهانتان بریده شده است. 
\v 6 چراکه قومی به سرزمین من حمله‌ور گشته‌اند، 
قومی نیرومند و بی‌شمار؛ 
دندانها‌یشان دندانهای شیر است، 
دندانهای نیش ایشان، دندانهای نیش ماده شیر! 
\v 7 تاکهای مرا ویران کرده، 
و درختان انجیر مرا از بین برده‌اند؛ 
پوست درختان را به‌تمامی کنده و بر زمین افکنده‌اند، 
و شاخه‌های درختان سفید گشته است. 
\v 8 همچون دوشیزه‌ای پلاس در بر ماتم کن، 
همچون دوشیزه‌ای که برای شوهر ایام جوانی خود ماتم می‌کند. 
\v 9 هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی از خانۀ خداوند قطع شده است، 
و کاهنان، که خادمان خداوند هستند، به سوگ نشسته‌اند. 
\v 10 مزرعه‌ها نابود شده، 
و زمین سوگوار است، 
زیرا گندم از بین رفته، 
شرابِ تازه خشک شده، 
و روغن ضایع گشته است. 
\v 11 ای کشاورزان، سرافکنده شوید، 
و ای تاکبانان، شیون سر دهید، 
به جهت گندم و جو، 
زیرا که محصول زمین بر باد رفته است. 
\v 12 تاک خشک شده، 
درخت انجیر پژمرده گشته، 
انار و خرما و سیب 
و همۀ درختان دیگر صحرا خشکیده‌اند؛ 
براستی که شادمانی 
از میان آدمیان رخت بسته است. 
\v 13 ای کاهنان، پلاس در بر کنید و نوحه سر دهید؛ 
ای خادمانِ مذبح، شیون کنید؛ 
ای خادمانِ خدای من، بیایید و شب را در پلاس به سر برید، 
زیرا هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی 
از خانۀ خدای شما بازداشته شده است. 
\v 14 زمانی را به روزه اختصاص دهید؛ 
به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید. 
مشایخ و همۀ ساکنان این سرزمین را 
به خانۀ یهوه خدای خود گرد آورید، 
و فریاد خود را به درگاه خداوند بلند کنید. 
\v 15 وای از آن روز! 
زیرا که روز خداوند نزدیک است، 
و همچون هلاکتْ از جانب قادر مطلق می‌آید. 
\v 16 آیا خوراک از برابر دیدگان ما منقطع نشده، 
و شادی و سرور از خانۀ خدای ما رخت برنبسته است؟ 
\v 17 بذرها زیر کلوخها پوسیده، 
و مخزنها ویران و انبارها منهدم گشته، 
زیرا گندم تلف گردیده است. 
\v 18 دامها چه می‌نالند! 
رمه‌های گاوان پریشانحالند، 
چراکه مرتعی ندارند؛ 
حتی گله‌‌های گوسفندان نیز متحمل مجازات می‌شوند. 
\v 19 نزد تو، ای خداوند، فریاد برمی‌آورم. 
زیرا که آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده، 
و شعله‌ها درختان صحرا را یکسره سوزانده است. 
\v 20 حتی وحوشِ صحرا نیز برای تو لَه لَه می‌زنند، 
زیرا جویهای آب خشکیده، 
و آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده است. 

\s5 
\c 2
\p 
\v 1 در صَهیون کَرِنا بنوازید؛ 
در کوه مقدس من صدای آنها را بلند کنید! 
همۀ ساکنان این سرزمین بر خود بلرزند، 
زیرا که روز خداوند می‌آید، 
و به‌واقع نزدیک شده است؛ 
\v 2 روزِ تیره و تاریک، 
روز ابرها و تاریکی غلیظ! 
همچون فجرِ در حال گسترش بر کوهها، 
سپاهی عظیم و نیرومند می‌آید، 
که نظیر آن از ازل نبوده 
و پس از آن نیز تا سالها و نسلهای متمادی نخواهد بود. 
\v 3 پیش روی آنها آتش فرو می‌بلعد، 
و در پسِ آنها شعله زبانه می‌کشد. 
پیش روی آنها زمین همچون باغ عدن است، 
در پس آنها بیابان بایر، 
و چیزی از دستشان در امان نیست. 
\v 4 منظر ایشان مانند منظر اسبان است، 
و همچون اسبان جنگی می‌تازند. 
\v 5 با صدایی چون صدای ارابه‌ها، بر فراز کوهها می‌جهند، 
با صدایی همچون صدای شعلۀ آتش که کاه را بسوزاند، 
و همچون سپاهی نیرومند که برای جنگ صف‌آرایی کرده باشد. 
\v 6 در برابر آنها ملتها در عذابند، 
و رنگ از رخسارها می‌رود. 
\v 7 همچون جنگاوران می‌دوند، 
و مانند مردان جنگی بر حصارها برمی‌آیند. 
هریک در صف خویش گام برمی‌دارند، 
و از مسیر خود منحرف نمی‌شوند. 
\v 8 بر یکدیگر ازدحام نمی‌کنند، 
زیرا هر یک در مسیر خود پیش می‌روند. 
از میان استحکامات هجوم می‌آورند، 
و صفوف خود را نمی‌شکنند. 
\v 9 بر شهر برمی‌جهند، 
و بر حصارها می‌دوند؛ 
از خانه‌ها بالا می‌روند، 
و از پنجره‌ها چون دزد به درون می‌آیند. 
\v 10 زمین پیش روی ایشان می‌لرزد، 
و آسمانها به لرزه درمی‌آید؛ 
خورشید و ماه تاریک می‌شوند، 
و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند. 
\v 11 خداوند آواز خویش را پیش روی سپاه خود بلند می‌کند، 
براستی که اردوی او بسیار عظیم است؛ 
آنان که فرمان او را به جا می‌آورند، زورآورند. 
زیرا که روز خداوند عظیم است، 
و بسیار مَهیب؛ 
کیست که آن را تاب آورَد؟ 
\v 12 خداوند می‌فرماید: «با این حال، حتی همین الان با تمامی دل خود، و با روزه و گریه و ماتم، نزد من بازگشت کنید؛ 
\v 13 دل خود را چاک زنید، نه جامۀ خویش را.» به سوی یهوه خدای خود بازگشت کنید زیرا او فیاض و رحیم است، دیرخشم و آکنده از محبت، و از بلا منصرف می‌شود. 
\v 14 کسی چه دانَد؟ شاید برگردد و منصرف شده، از پس خود برکتی باقی گذارد، یعنی هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی را برای یهوه خدای شما. 
\v 15 در صَهیون کَرِنا بنوازید، 
زمانی را به روزه اختصاص دهید، 
و به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید. 
\v 16 قوم را گرد آورید، 
و جماعت را تقدیس نمایید؛ 
پیران را جمع کنید، 
و کودکان و شیرخوارگان را گرد آورید. 
داماد از حُجرۀ خویش به در آید، 
و عروس از حِجله‌اش. 
\v 17 کاهنان که خادمان خداوندند، 
میان رواق و مذبح بگریند و بگویند: 
«خداوندا، بر قوم خویش رحم فرما، 
و میراث خود را اسباب تمسخر مگردان، 
و نه ضرب‌المثل در میان قومها. 
چرا در میان ملتها بگویند: 
”خدای ایشان کجاست؟“» 
\v 18 پس خداوند برای سرزمین خویش به غیرت آمد، و بر قوم خویش شفقت فرمود. 
\v 19 و خداوند قوم خود را اجابت کرده، گفت: «اینک من برای شما گندم و شراب تازه و روغن می‌فرستم، تا بخورید و سیر شوید. و دیگر هرگز شما را در میان قومها اسباب تمسخر نخواهم ساخت. 
\v 20 لشکر شمالی را از شما دور خواهم کرد، و آن را به سرزمینی خشک و بایر خواهم راند، به گونه‌ای که سرِ آن به دریای شرقی و تَهِ آن به دریای غربی برسد. بوی بدش بلند خواهد شد، و بوی تعفنش به هوا بر خواهد خاست، چراکه کارهای بزرگ کرده است. 
\v 21 «ای زمین، ترسان مباش! 
بلکه وجد و شادی کن، 
زیرا خداوند کارهای عظیم کرده است. 
\v 22 ای جانوران صحرا مهراسید، 
زیرا مرتعهای صحرا سبز شده است؛ 
درختان میوه آورده‌اند، 
و درختان انجیر و انگور بارِ کامل داده‌اند. 
\v 23 ای فرزندان صَهیون، در یهوه خدای خود وجد و شادی کنید، 
زیرا که بارانِ اوّلین را به اندازه به شما داده است؛ 
او باران فراوان بر شما بارانیده، 
یعنی بارانهای اوّلین و آخرین را، همچون گذشته. 
\v 24 خرمنگاه‌ها از گندم آکنده خواهد شد، 
و خمره‌ها از شراب تازه و روغن لبریز خواهد گشت. 
\v 25 سالهایی را که ملخها خوردند جبران خواهم کرد، 
ملخهای دونده و جهنده و فرو بلعنده و جونده، 
یعنی همان لشکر عظیم من که به میان شما فرستادم. 
\v 26 خوراکِ بسیار خورده، سیر خواهید شد، 
و نام یهوه خدای خود را خواهید ستود، 
نام او را که در حق شما کارهای شگفت کرده است؛ 
و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد. 
\v 27 آنگاه خواهید دانست که من در میان اسرائیل هستم، 
و من یهوه خدای شمایم، و دیگری نیست؛ 
و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد. 
\v 28 «پس از آن، 
روح خود را بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت؛ 
پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد، 
پیرانتان خوابها و جوانانتان رؤیاها خواهند دید. 
\v 29 نیز در آن روزها حتی بر غلامان و کنیزان، 
روح خود را فرو خواهم ریخت. 
\v 30 در آسمان و بر زمین عجایب به ظهور خواهم آورد، 
از خون و آتش و ستونهای دود. 
\v 31 پیش از فرا رسیدن روز عظیم و مَهیب خداوند، 
خورشید به تاریکی و ماه به خون بدل خواهد شد. 
\v 32 و هر که نام خداوند را بخواند، 
رهایی خواهد یافت؛ 
زیرا بر کوه صَهیون و در اورشلیم 
رهایی‌یافتگانی خواهند بود، 
همان‌گونه که خداوند فرموده، 
و در میان بازماندگان، 
کسانی که خداوند ایشان را فرا خوانده است. 

\s5 
\c 3
\p 
\v 1 «زیرا اینک در آن روزها و در آن زمان، آنگاه که سعادت را به یهودا و اورشلیم بازگردانم، 
\v 2 تمامی قومها را گرد آورده، ایشان را به درّۀ یَهوشافاط فرود خواهم آورد. آنجا ایشان را به سبب قوم خود و میراث خویش اسرائیل به محاکمه خواهم کشید، زیرا قوم مرا در میان قومها پراکنده ساختند و سرزمین مرا میان خود تقسیم کردند. 
\v 3 آنان بر قوم من قرعه افکندند و پسری در ازای فاحشه‌ای دادند و دختری در ازای شراب فروختند، تا میگساری کنند. 
\v 4 «حال ای صور و صیدون و ای همۀ نواحی فلسطین، شما را با من چه کار است؟ آیا می‌خواهید به من سزا دهید؟ اگر به من سزا می‌دهید، من سزای شما را به‌زودی و به‌سرعت بر سر خودتان بر خواهم گردانید. 
\v 5 زیرا شما نقره و طلای مرا گرفته و نفیس‌ترین گنجینه‌های مرا به معابد خود برده‌‌اید. 
\v 6 شما مردم یهودا و اورشلیم را به یونانیان فروختید تا ایشان را از سرحداتشان دور سازید. 
\v 7 اینک من آنان را از مکانی که ایشان را بدان‌جا فروختید، بر خواهم انگیخت و عمل شما را بر سر خودتان بر خواهم گردانید. 
\v 8 من پسران و دختران شما را به دست بنی‌یهودا خواهم فروخت و ایشان نیز آنان را به شِبَئیان که قومی دور هستند، خواهند فروخت، زیرا خداوند چنین فرموده است.» 
\v 9 این را در میان قومها ندا کنید: 
برای نبرد آماده شوید! 
جنگاوران را برانگیزانید! 
همۀ مردان جنگی نزدیک آیند و حمله کنند. 
\v 10 گاوآهنهای خویش را به جهت شمشیر در هم بشکنید 
و قلابهای هَرَس خویش را به جهت نیزه. 
شخص ضعیف بگوید: 
«من قوی هستم!» 
\v 11 ای همۀ قومهای اطراف، بشتابید و بیایید، 
آنجا گرد هم جمع شوید. 
ای خداوند، جنگاوران خود را فرود آر. 
\v 12 قومها برانگیخته شوند 
و به درّۀ یَهوشافاط برآیند، 
زیرا من در آنجا خواهم نشست 
تا همۀ قومهای اطراف را محاکمه کنم. 
\v 13 داس را به حرکت درآورید، 
زیرا که محصول رسیده است. 
بیایید لگدمال کنید، 
زیرا چرخشتها پر شده 
و خمره‌ها لبریز گشته است، 
چراکه شرارت ایشان عظیم است. 
\v 14 جماعتها، جماعتها، در درۀ صدور حُکم! 
زیرا روز خداوند در درۀ صدورِ حُکم نزدیک است. 
\v 15 آفتاب و ماه تاریک می‌شوند 
و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند. 
\v 16 خداوند از صَهیون می‌غرّد 
و از اورشلیم بانگ برمی‌آورد؛ 
آسمان و زمین می‌لرزند. 
اما خداوند پناهگاهی برای قوم خویش است، 
و دژی برای بنی‌اسرائیل. 
\v 17 «آنگاه خواهید دانست که من یهوه خدای شما، 
در کوه مقدس خویش صَهیون ساکنم. 
اورشلیم مقدس خواهد بود 
و بیگانگان دیگر هرگز از آن گذر نخواهند کرد. 
\v 18 در آن روز، کوهها شراب شیرین خواهند چکانید، 
از تپه‌ها شیر جاری خواهد شد، 
و در تمامی جویهای یهودا آبْ روان خواهد گردید؛ 
چشمه‌‌ای از خانۀ خداوند بیرون خواهد آمد 
و وادی شِطّیم را سیراب خواهد کرد. 
\v 19 مصر ویران خواهد شد 
و اَدوم به بیابانِ بایر بدل خواهد گشت، 
زیرا بر بنی‌یهودا خشونت روا داشتند، 
و در سرزمین ایشان خون بی‌گناهان را ریختند. 
\v 20 اما یهودا تا به ابد مسکون خواهد شد، 
و اورشلیم تا دهرهای بسیار. 
\v 21 و من انتقام خون ایشان را خواهم ستاند 
و مجرم را بی‌سزا نخواهم گذاشت، 
زیرا که خداوند در صَهیون ساکن خواهد بود.»