یهودیان هر ساله روز مهمی به نام پنتیکاست را جشن میگرفتند که مصادف با پنجاهمین روز پس از عید پسخ بود. پپنتیکاست جشن یهودیان برای برداشت محصول گندم بود. آنها از سرتاسر دنیا به اورشلیم می‌آمدند تا این جشن را با هم برگزار کنند. در آن سال، جشن پنتیکاست، حدود یک هفته پس از رفتن عیسی به آسمان اتفاق افتاد.
وقتی همه ایمانداران دور هم جمع شده بودند، ناگهان صدایی مانند صدای وزش باد شدید شنیدند. سپس چیزی شبیه شعله‌های آتش بر سر همه آنان شعله‌ور شد. آنگاه همه از روح‌القدس پر شدند و خدا را به زبانهایی که نمیدانستند پرستیدند. روح‌القدس قدرت تکلم به زبانها را به آنها بخشیده بود.
وقتی مردمی که به اورشلیم آمده بودند، این صدا را شنیدند، دور هم جمع شدند تا ببینند چه اتفاقی افتاده است. آنها شنیدند که ایمانداران کارهای عظیم خدا را اعلام میکنند. آنها از این موضوع شگفتزده شدند، چون میتوانستند سخنان آنها را درک کنند. در کشور آنها مردم زبان متفاوتی داشتند. شاگردان از اسرائیل بودند و میتوانستند فقط به زبانهای آرامی، عبرانی و یا یونانی سخن بگویند. اما آنها شنیدند که شاگردان به زبان مادری آنها کارهای خدا را اعلام میکردند.
بعضی نیز گفتند که شاگردان مست شدهاند. اما پترس ایستاد و به آنها گفت: «گوش کنید!این مردم مست نیستند! بلکه این همان پیشگویی یوئیل نبی است که خدا گفته بود: «در روزهای آخر، من روح خود را بر تمامی بشر خواهم ریخت.»
«ای قوم اسرائیل، عیسی شخصی بود که کارهای خارقالعاده انجام میداد تا خود را به ما بشناساند. او با قدرت خدا کارهای بسیار شگفتانگیزی انجام داد. شما این را میدانید، چون شاهد کارهای او بودید، اما او را به صلیب کشیدید.»
«عیسی مرد، ولی خدا او را از میان مردگان برخیزانید. این تحقق پیشگویی آن پیامبری است که گفت: تو نمی‌گذاری که بدن فرزند مقدس تو در قبر فاسد گردد. ما شاهد این هستیم که خدا عیسی را از میان مردگان برخیزانید.»
خدای پدر، اکنون عیسی را بر بالاترین جایگاه آسمان یعنی به دست راست خود نشانده است. عیسی همانطور که وعده داده بود روح‌القدس را برای ما فرستاد. این کارهایی که امروز می‌بینید و می‌شنوید را روح‌القدس انجام میدهد.
پترس پاسخ داد: «همه شما به آمرزش از گناهان نیاز دارید. پس توبه کنید و در نام عیسی مسیح تعمید بگیرید. آنگاه خدا هدیه روح‌القدس را هم به شما خواهد بخشید.»
ایمانداران همواره به تعالیم رسولان گوش می‌دادند. با یکدیگر جمع می‌شدند، با هم غذا میخوردند و دعا میکردند. آنها در جمع خدا را پرستش میکردند و هر چه داشتند با یکدیگر به شراکت میگذاشتند. مردم درباره آنها به نیکی سخن می‌گفتند و هر روز عده بیشتری ایمان میآوردند.
See in Reader
