যেতিয়া তেওঁলোক প্ৰত্যেকে আনৰ আগত নিজৰ নিজৰ আহাৰ খাইছিল, এজন ভোকাতুৰ আছিল আনজন দ্ৰাক্ষাৰসেৰে মতলীয়া হৈছিল (১১:২১)।