তেওঁলোকৰ নিজৰ মুকলি মনেৰে পাৰে মানে সাধু-সন্তসকলৰ পৰিচৰ্য্যা কাৰ্য্যত দান দিলে আৰু আনকি তেওঁলোকৰ সামৰ্থৰ অতি অতিৰিক্ত ৰূপে দিলে (৮:২-৪)।