See in Reader
3.1 KiB
نکات کلی مکاشفه ۳
ساختار و قالب‌بندی
باب ۲ و ۳ معمولاً با هم به نام «هفت نامه به هفت کلیسا» معروف هستند. شاید بخواهید که هر نامه را جدا کنید تا به این طریق خوانندگان جدا بودن نامه‌ها را تشخیص دهند.
برخی از ترجمه‌ها آیات منظوم را در سمت چپ و با فاصله بیشتری از مابقی متن قرار می‌دهند تا خواندن آنها آسانتر شود. ترجمه ULB این کار را با آیه ۷ این باب انجام می‌دهد.
مفاهیم خاص در این باب
هفت روح خدا
هفت روحی هستند که در <مکاشفه ۱: ۴> آمده‌اند.
هفت ستاره
هفت ستاره‌ای هستند که در <مکاشفه ۱: ۲۰> آمده‌اند.
استعارات مهم در این باب
اینک، بر در ایستاده می‌کوبم
عیسی به نحوی از میل خود جهت به اطاعت در آوردن مسیحیان لائودکیه سخن می‌گوید که گویی او شخصی است که از مردم اجازه ورود به خانه و نشستن بر سر سفره آنها را می‌خواهد (<مکاشفه ۳: ۲۰>).
(See: rc://en/ta/man/translate/figs-metaphor)
«آنکه گوش دارد بشنود که روح به کلیساها چه می‌گوید»
نویسنده می‌دانست که تقریباً همه خوانندگانش گوش جسمانی دارند. «گوش» در این قسمت کنایه از شنیدن سخن خدا و میل به اطاعت از او است.
(See: rc://en/ta/man/translate/figs-metonymy)
مشکلات محتمل دیگر در ترجمه این باب
«فرشته کلیسا»
کلمه «فرشته» در این قسمت معنای «قاصد» هم می‌دهد. ممکن است به قاصد یا رهبر کلیسا اشاره داشته باشد. ببینید «فرشته» را در <مکاشفه ۱: ۲۰> چطور ترجمه کرده‌اید.
«کسی که می‌خواند»[کلام کسی را که]
ترجمه آیاتی که شامل این کلمات می‌شوند ممکن است سخت باشد چون جمله‌ای کامل را تشکیل نمی‌دهند. شاید مجبور شوید که «این‌ها هستند» را در اول این آیات اضافه کنید. عیسی همچنین به نحوی از این کلمات به منظور سخن گفتن در مورد خود استفاده می‌کند که گویی در مورد کس دیگر حرف می‌زند. شاید زبان شما این امکان که اشخاص به نحوی خود را خطاب قرار دهند که گویی در مورد کسی دیگر حرف می‌زنند را نداشته باشد. عیسی در <مکاشفه ۱: ۱۷> سخن خود را آغاز می‌کند. او تا آخر باب ۳ به سخن گفتن ادامه می‌دهد. [در فارسی انجام نشده]