fa_tn/2co/12/intro.md

نکات کلی دوم قرنتیان ۱۲ 

ساختار و قالب‌بندی 

پولس در این باب به دفاع از خود ادامه می‌دهد.

پولس هنگامی که همراه با ایمانداران اهل قرنتس بود رسالت خود را به واسطه اعمال نیرومندانه‌اش اثبات کرد. او هرگز از آنها چیزی دریافت نکرد. حالا قرار بود برای بار سوم نزد آنها بیاید، ولی باز هم قصد نداشت چیزی از آنها دریافت کند. او بر این امید بود که هنگام بازدید، نیاز نباشد که با آنها برخوردی ناملایم داشته باشد.

(See: rc://en/tw/dict/bible/kt/apostle)

مفاهیم خاص در این باب

رویای پولس 

پولس اکنون با بیان رویای شگفت‌انگیزِ آسمان از اختیارات خود دفاع می‌کند. گرچه در آیه ۲- ۵ و ۷ اشاره می‌کند که خود چنین رویایی را دیده است. آنقدر رویایی عظیم بود که خدا او را جسماً ناتوان ساخت تا فروتن باقی بماند. 

(See: rc://en/tw/dict/bible/kt/heaven)

آسمان سوم 

بسیاری از صاحب نظران کتاب مقدس بر این باور هستند که آسمان «سوم» محل سکونت خدا است. چنین باوری به آن خاطر است که کتاب مقدس همچنین از کلمه «آسمان» جهت اشاره به خود آسمان (آسمان «اول») و عالم (آسمان «دوم») استفاده می‌کند. 

آرایه‌های در این باب 

پرسش‌های بدیهی 

پولس از پرسش‌های بدیهی استفاده می‌کند تا از خود در برابر دشمنانی که او را متهم کردند، دفاع کند: «زیرا کدام چیز است که در آن از سایر کلیساها قاصر بودید؟ مگر اینکه من بر شما بار ننهادم. این بی‌انصافی را از من ببخشید» و «به تیتوس التماس نمودم و با وی برادرمان را فرستادم. آیا تیتوس از شما نفع برد؟ مگر به یک روح و یک رَوِش رفتار ننمودیم؟» و « آیا بعد از این مدّت، گمان می‌کنید که نزد شما حجّت می‌آوریم؟»

« (See: rc://en/ta/man/translate/figs-rquestion)

طعنه 

پولس از طعنه، که نوعی کنایه است استفاده می‌کند تا به آنها یادآور شود که بی‌هیچ بهایی به آنها کمک کرده‌ است. او می‌گوید «این بی‌انصافی را از من ببخشید» او همچنین وقتی می‌گوید: «امّا باشد، من بر شما بار ننهادم بلکه چون حیله‌گر بودم، شما را به مکر به چنگ آوردم» از آرایه کنایه که در ادبیات معمول است استفاده کرده است. او با استفاده از این کنایات غیر ممکن بودن چنین اتهامی را شرح می‌دهد و به این واسطه دفاعیه خود را ارائه می‌دهد. 

  (See: rc://en/ta/man/translate/figs-irony)

مشکلات محتمل دیگر در ترجمه این باب

متناقض‌نما 

«متناقض‌نما» جمله‌ای حقیقی است که امری به نظر غیر ممکن را توصیف می‌کند. این جمله در آیه ۵ متناقض نما است: «از چنین شخص فخر خواهم کرد، لیکن از خود جز از ضعف‌های خویش فخر نمی‌کنم» اکثر مردم به ضعیف بودن خود نمی‌بالند. این جمله در آیه ۱۰ متناقض نما است: «چون ناتوانم، آنگاه توانا هستم.» پولس در آیه ۹ توضیح می‌دهد که هر دو این جملات درست هستند. (دوم قرنتیان ۱۲: ۵) 

---