See in Reader
3.0 KiB
ข้อมูลทั่วไป
โดยปกติแล้ว บทกวีฮีบรูมักจะใช้คำคู่ขนานกันเสมอ (ดูที่: [[rc:///ta/man/translate/writing-poetry]] และ [[rc:///ta/man/translate/figs-parallelism]])
มิใช่มีแก่เหล่าข้าพระองค์ ข้าแต่พระยาห์เวห์ มิใช่มีแก่เหล่าข้าพระองค์เลย
ผู้เขียนกล่าวซ้ำวลี "มิใช่แก่เหล่าข้าพระองค์" เพื่อที่จะเน้นว่าพวกเขาไม่มีค่าคู่ควรที่จะได้รับเกียรติที่เป็นของพระยาห์เวห์แต่เพียงผู้เดียว ถ้าหากจำเป็น วลีที่เป็นกริยาอาจจะนำมาใช้ได้ในที่นี้ คำแปลอีกอย่างหนึ่ง "ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าทรงนำพระเกียรตินี้มีแก่เหล่าข้าพระองค์เลย" (ดูที่: [[rc:///ta/man/translate/figs-doublet]] และ [[rc:///ta/man/translate/figs-ellipsis]])
แก่เหล่าข้าพระองค์
คำว่า "เหล่าข้าพระองค์" หมายถึงประชาชนอิสราเอล
แต่มีแด่พระนามของพระองค์
คำว่า "พระนาม" ในที่นี้ หมายถึงพระยาห์เวห์เอง คำแปลอีกอย่างหนึ่ง "แต่ขอพระเกียรตินี้มีแด่พระองค์เอง" (ดูที่: rc://*/ta/man/translate/figs-metonymy)
เนื่องจากความซื่อสัตย์แห่งพันธสัญญาและความเชื่อถือได้ของพระองค์
คำนามที่เป็นนามธรรม "ความซื่อสัตย์" สามารถแปลเป็นคำคุณศัพท์ คำนามที่เป็นนามธรรม "ความเชื่อถือได้" สามารถแปลด้วยวลีที่เป็นกริยา คำแปลอีกอย่างหนึ่ง "เนื่องจากพระองค์ทรงซื่อสัตย์ต่อพันธสัญญาของพระองค์ และพระองค์ทรงสมควรแก่การที่คนทั้งหลายวางใจในพระองค์" (ดูที่: rc://*/ta/man/translate/figs-abstractnouns)