lo_ulb/18-JOB.usfm

2070 lines
342 KiB
Plaintext
Raw Blame History

This file contains invisible Unicode characters

This file contains invisible Unicode characters that are indistinguishable to humans but may be processed differently by a computer. If you think that this is intentional, you can safely ignore this warning. Use the Escape button to reveal them.

This file contains Unicode characters that might be confused with other characters. If you think that this is intentional, you can safely ignore this warning. Use the Escape button to reveal them.

\id JOB
\ide UTF-8
\h ພຣະຄັມ ໂຢບ
\toc1 ພຣະຄັມ ໂຢບ
\toc2 ພຣະຄັມ ໂຢບ
\toc3 job
\mt ພຣະຄັມ ໂຢບ
\s5
\c 1
\cl ບົດທີ 1
\p
\v 1 ມີ​ຊາຍ​ຄົນຫນຶ່ງ​ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນອູ­ເຊ ຊື່ຂອງເຂົາຄື​ໂຢບ; ໂຢບເປັນ​ຄົນ​ສັດ­ຊື່ ແລະ​ ​ເປັນ​ຄົນ​ດີ​. ເຂົາເປັນຄົນຂາບ­ໄຫວ້​ພຣະເຈົ້າ, ແລະບໍ່ເຄີຍເຮັດຊົ່ວ.
\v 2 ໂຢບ​ມີ​ລູກ­ຊາຍ​ເຈັດ​ຄົນ ແລະ​ລູກ­ສາວ​ສາມ​ຄົນ.
\v 3 ເຂົາມີ​ຝູງແກະ​ເຈັດ​ພັນ​ໂຕ, ອູດ​ສາມ​ພັນ​ໂຕ, ງົວ​ກຽນ​ຫ້າ​ຮ້ອຍ​ຄູ່, ແລະຝູງ​ລໍ​​ຫ້າ​ຮ້ອຍ​ໂຕ ແລະເຂົາມີທາດຮັບ​ໃຊ້​ຈຳ­ນວນ​ຫລວງ­ຫລາຍ. ເຂົາເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນທ່າມກາງ​ບັນ­ດາ​ຊາວ​ຕາ­ເວັນ​ອອກ.
\s5
\v 4 ໃນວັນກຳນົດຂອງລູກ​ຊາຍຂອງ​ລາວ​ແຕ່­ລະ­ຄົນ​, ລາວຈະຈັດງານລ້ຽງໃນເຮືອນຂອງລາວ. ພວກເຂົາໄດ້ເຊີນ ແລະເອີ້ນນ້ອງສາຍທັງສາມຂອງພວກເຂົາມາເພື່ອກິນ ແລະ ດື່ມຮ່ວມກັນກັບພວກເຂົາ.
\v 5 ເມື່ອມື້ຈັດ​ງານ​​ລ້ຽງ​ເຫລົ່ານັ້ນຜ່ານໄປ, ໂຢບໄດ້ເອີ້ນພວກເຂົາມາ ແລະ ຊຳລະພວກເຂົາໃຫ້ບໍຣິສຸດ​. ໂຢບ​ຕື່ນ​ແຕ່​ເຊົ້າ ແລະ ​ຖວາຍ​ເຄື່ອງ​ເຜົາ​ບູ­ຊາ ເພື່ອ​ໃຫ້​ລູກ​ຂອງ​ເຂົາແຕ່ລະຄົນ, ເພາະເຂົາເວົ້າວ່າ, "ພວກລູກຂອງຂ້ານ້ອຍ​ອາດ­ຈະ​ເຮັດ​ບາບ ແລະ​​ການ​ປະ­ຫມາດ​ພຣະ­ເຈົ້າຢູ່ໃນໃຈ." ໂຢບໄດ້ກ່າວສິ່ງນີ້ສະເຫມີ.
\s5
\v 6 ແລ້ວມາເຖິງວັນຫນຶ່ງ ເມື່ອບັນດາລູກຊາຍຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ມາປາກົດຕົວຂອງພວກເຂົາຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ. ຊາຕານກໍໄດ້ເຂົ້າມາພ້ອມກັບພວກເຂົາດ້ວຍ.
\v 7 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວແກ່ຊາຕານວ່າ,“ເຈົ້າ​ມາ​ແຕ່​ໃສ?" ແລ້ວຊາຕານໄດ້ທູນ​ຕອບພຣະຢາເວ​ວ່າ, “ພະເນຈອນໄປເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ​ໄປໆ​ແລະມາໆ ເທິງແຜ່ນດິນ.”
\v 8 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວວ່າ, "ເຈົ້າໄດ້ເຫັນໂຢບ​ຜູ້​ຮັບ­ໃຊ້​ຂອງ​ເຮົາ​​ບໍ? ເພາະບໍ່­ມີ​ໃຜເທິງແຜ່ນ​ໂລກທີ່ເປັນເຫມືອນລາວ, ລາວເປັນຄົນ​ບໍ່ມີຄວາມຜິດ ແລະລາວເປັນຄົນສັດຊື່, ລາວເປັນຄົນຂາບ­ໄຫວ້​ພຣະ­ເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ເຄີຍເຮັດຊົ່ວ.”
\s5
\v 9 ແລ້ວຊາຕານໄດ້ທູນ​ຕອບພຣະຢາເວ​ວ່າ, “ໂຢບ​​ຂາບໄຫວ້​ພຣະອົງ​ໂດຍປາສະຈາກເຫດຜົນຢ່າງອື່ນບໍ?
\v 10 ບໍ່ແມ່ນພຣະອົງ​ຊົງກັ້ນອະນາເຂດລ້ອມຮອບລາວ, ເຮືອນຂອງລາວ, ແລະລ້ອມຮອບທຸກ​ດ້ານຢ່າງນັ້ນບໍ? ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ອວຍ­ພອນ​​ວຽກ​ງານ​ທຸກ​ຢ່າງ​ຂອງລາວ​. ຝູງສັດຂອງລາວໃຫ້ມີຄວາມຈະເລີນຂຶ້ນໃນດິນແດນນັ້ນ.
\v 11 ”ແຕ່​ບັດ­ນີ້ ຂໍພຣະ­ອົງຊົງຍື່ນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ ແລະ ແຕະຕ້ອງ​ທຸກ​ສິ່ງ​ທຸກຢ່າງເຂົາມີໄປ ແລະ ເບິ່ງວ່າເຂົາຈະບໍ່ປ້ອຍ­ດ່າ​ພຣະ­ອົງ​ຕໍ່­ຫນ້າຂອງ​ພຣະອົງ.”
\v 12 ພຣະຢາເວ​ຊົງ​ແກ່ຊາຕານ​ວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ທຸກ​ສິ່ງທຸກຢ່າງ​ທີ່​ໂຢບ​ມີກໍຢູ່ໃນມືຂອງເຈົ້າ​ນັ້ນ." ຂໍພຽງແຕ່ຕໍ່ລາວເອງ, ຢ່າຍື່ນມືຂອງເຈົ້າແຕະຕ້ອງລາວ.” ແລ້ວຊາຕານຈຶ່ງ​ໄດ້​​​ຈາກໄປ​ຕໍ່ຫນ້າ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ.
\s5
\v 13 ແລ້ວມາເຖິງມື້­ຫນຶ່ງ ຂະ­ນະ​ທີ່ບັນດາ​ລູກຊາຍ​ ແລະລູກສາວຂອງ​ໂຢບ ກຳ­ລັງ​ກິນ​ ແລະດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນຢູ່­ໃນ​ເຮືອນ​ຂອງ​ອ້າຍ​ກົກຂອງພວກເຂົາ.
\v 14 ມີ­ຜູ້ສົ່ງຂ່າວຄົນ​ຫນຶ່ງ​ແລ່ນ​ມາຫາ­​ໂຢບ ແລະເວົ້າ​ວ່າ, "ຝູງ​ງົວທັງຫລາຍກຳລັງ​ໄຖ​ນາ​ ແລະ ​ຝູງລໍກຳ­ລັງ​ກິນ​ຫຍ້າ​ຢູ່ຂ້າງໆ.
\v 15 ​ພວກ​ເຊ­ບາ​ໄດ້ເຂົ້າໂຈມຕີ ແລະ​ ປຸ້ນ​ເອົາ​ງົວ​ກັບ​ລໍ​ທັງ​ຫມົດ​ໄປ. ຄົນເຊບາ​ໄດ້​ຂ້າ​ຄົນຮັບ­ໃຊ້​ທັງ​ຫມົດດ້ວຍດາບ. ມີ​ຂ້ານ້ອຍ​ຄົນ​ດຽວ ທີ່​ລອດ​ຊີ­ວິດ​ຫນີ​ມາ­ບອກ​ທ່ານໄດ້.”
\s5
\v 16 ໃນຂະ­ນະ​ທີ່​ລາວກຳລັງ​ເວົ້າ​ຢູ່ນັ້ນ, ກໍມີອີກຄົນຫນຶ່ງໄດ້ເຈົ້າມາ ແລະ ເວົ້າ​ວ່າ, “ໄຟຂອງພຣະເຈົ້າລົງມາຈາກທ້ອງຟ້າ ແລະ ໄດ້ເຜົາໄຫມ້ຝູງແກະ ແລະ ບັນດາທາດທັງຫມົດ. ຍັງ​ຂ້າ­ນ້ອຍພຽງ​ຄົນ​ດຽວ​ທີ່​ລອດ​ຊີ­ວິດ​ຫນີ​ມາ­ບອກ​ທ່ານ.”
\v 17 ໃນຂະ­ນະ​ທີ່ເຂົາກຳລັງເວົ້າຢູ່ນັ້ນ, ກໍມີອີກຄົນຫນຶ່ງໄດ້ເຂົ້າມາ ແລະ ເວົ້າວ່າ, “ມີ​ຄົນຄັນເດອາ​ໄດ້ຕັ້ງເປັນ​ສາມກຸ່ມ ໄດ້ເອົາໂຈມຕີຝູງ​ອູດ ແລະ ໄດ້ເອົາພວກມັນໄປ ສຳລັບພວກທາດທັງຫລາຍ ຄົນຄັນ­ເດ­ອາ​ໄດ້ຂ້າພວກເຂົາດ້ວຍຄົມດາບ. ຍັງ​ຂ້າ­ນ້ອຍພຽງ​ຄົນ​ດຽວ​ທີ່​ລອດ​ຊີ­ວິດ​ຫນີ​ມາບອກ​ທ່ານ.”
\s5
\v 18 ໃນຂະ­ນະ​ທີ່​ລາວກຳລັງ​ເວົ້າ​ຢູ່ນັ້ນ, ກໍມີອີກຄົນຫນຶ່ງໄດ້ຟ້າວເຂົ້າມາ ແລະເວົ້າ​ວ່າ, “ບັນດາ​ລູກ­ຊາຍ​ ແລະ ລູກສາວທີ່ກຳລັງກິນ ແລະດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນຢູ່ເຮືອນຂອງອ້າຍກົກຂອງພວກເຂົານັ້ນ.
\v 19 ໄດ້​ມີ​ລົມແຮງໄດ້​ພັດ​ມາ​ຈາກຖິ່ນທຸລະກັນດານ ແລະ ​ໄດ້​ພັດ​ປະທະເຮືອນ​ຊານນັ້ນທັງສີ່ດ້ານ, ຈົນເຮືອນພັງລົ້ມທັບຄົນຫນູ່ມສາວທັງຫລາຍແລະ ພວກເຂົາຕາຍ. ຍັງ​ຂ້າ­ນ້ອຍພຽງ​ຄົນ​ດຽວ​ທີ່​ລອດ​ຊີ­ວິດ​ຫນີ​ມາ­ບອກ​ທ່ານ.”
\s5
\v 20 ແລ້ວ​ໂຢບຈຶ່ງ​ໄດ້​ລຸກ­ຂຶ້ນ, ຈີກ​ເສື້ອຄຸມ​ຂອງ­ເຂົາ, ແຖຜົມຂອງເຂົາ, ກົ້ມຫນ້າລົງດິນ ແລະນະມັດສະການພຣະເຈົ້າ.
\v 21 “ຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນຕົວເປົ່າ ເມື່ອຂ້ານ້ອຍອອກມາຈາກທ້ອງແມ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂ້ານ້ອຍຈະເປັນຄົນຕົວເປົ່າຈະກັບທີ່ນັ້ນ. ຄືພຣະຢາເວຜູ້​ຊົງ​ໂຜດ​ປຣະ­ທານ, ແລະ ​ຄືພຣະຢາເວ ຜູ້ກໍຊົງເອົາຄືນໄປ. ຂໍສາທຸການ​ພຣະ­ນາມ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ.”
\v 22 ໃນເຫດທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້, ໂຢບກໍ​ບໍ່­ໄດ້​ເຮັດ​ບາບ, ຫລືບໍ່ໄດ້ກ່າວໂທດ ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ວ່າຊົງກະທຳຜິດເລີຍ.
\s5
\c 2
\cl ບົດທີ 2
\p
\v 1 ແລ້ວກໍເຖິງວັນທີ່ບັນດາລູກຊາຍ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້​ມາປະກົດຕໍ່ຫນ້າຂອງ​ພຣະຢາເວ. ຊາຕານ​ກໍ​ມາ​ນຳພ້ອມກັບພວກເຂົາຕໍ່ຫນ້າ​ຂອງ​ພຣະຢາເວດ້ວຍ.
\v 2 ພຣະຢາເວ​ຊົງ​ເວົ້າກັບຊາຕານ​ວ່າ, “ເຈົ້າ​ມາ​ແຕ່​ໃສ?” ຊາຕານຈຶ່ງໄດ້ທູນ​ຕອບພຣະຢາເວ ແລະ ເວົ້າ​ວ່າ, “ພະເນຈອນໄປເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ຈາກ​ໄປໆ ມາໆ ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.”
\s5
\v 3 ພຣະ­ຜູ້­ຢາເວ​ຊົງກ່າວແກ່ມານຊາຕານ­ວ່າ, “ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຫັນ​ໂຢບ ຜູ້​ຮັບ­ໃຊ້​ຂອງ​ເຮົາ​ຫລື​ບໍ? ໃນ​ໂລກ​ນີ້ ບໍ່ມີໃຜເຫມືອນກັນກັບລາວ, ລາວເປັນຄົນ​ສັດ­ຊື່ ແລະລາວເປັນຄົນດີ, ຜູ້ທີ່ຂາບໄຫວ້​ພຣະ­ເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ເຄີຍເຮັດຊົ່ວ. ລາວຍັງຢືດຫມັ້ນຕໍ່ຄວາມສັດຊື່ຂອງລາວ, ເຖິງ​ແມ່ນວ່າ ເຈົ້າຊັກຊວນເຮົາໃຫ້ຕໍ່ສູ້ກັບລາວ, ເພື່ອທຳລາຍລາວໂດຍ​​ບໍ່­ມີ​ເຫດ­ຜົນ.”
\s5
\v 4 ­ມານຊາຕານ​ໄດ້​ທູນ​ຕອບ​ພຣະຢາເວ ແລະເວົ້າວ່າ, “ຫນັງແທນຫນັງ, ໂດຍແທ້, ຄົນຫນຶ່ງຄົນຈະສະຫ­ລະທຸກສິ່ງທີ່ລາວມີ​ເພື່ອ​ທົດແທນ​ຊີ­ວິດ​ຂອງລາວ.
\v 5 ແຕ່​ບັດ­ນີ້ ຂໍຊົງຢຽດພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ ແລະ ແຕະຕ້ອງກະດູກ ແລະ ຊີ້ນຂອງລາວ, ແລະເບິ່ງ​ວ່າ​ລາວຈະ​ປ້ອຍ­ດ່າ​ພຣະ­ອົງ​ຕໍ່­ຫນ້າ​ພຣະອົງຫລືບໍ.”
\v 6 ດັ່ງນັ້ນ ພຣະຢາເວຈຶ່ງ​ຊົງ​ກ່າວ​ຕໍ່​ພະ­ຍາ­ມານ​ວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ​ຢູ່​ໃຕ້​ອຳ­ນາດ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ມີພຽງຊີວິດຂອງລາວເທົ່ານັ້ນ ເຈົ້າ​ຢ່າ​ຂ້າລາວ​.”
\s5
\v 7 ແລ້ວ​­ມານຊາຕານ​ໄດ້​ຫນິີອອກ­ຈາກ​ພຣະ­ພັກ​ຂອງພຣະຢາເວ. ມັນ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ໂຢບ​ເປັນຝີຮ້າຍຕັ້ງແຕ່ຕີນໄປຈົນເຖິງຫົວຂອງລາວ.
\v 8 ໂຢບ ຈຶ່ງໄດ້​ເອົາຫມໍ້ທີ່ແຕກເປັນປ່ຽງມາ​ຂູດ​ຕາມ​​ຕົວ​ຂອງລາວ, ແລະ ເຂົາໄດ້ນັ່ງຢູ່ທ່າມກາງກອງຂີ້ເຖົ່າ.
\s5
\v 9 ແລ້ວເມຍຂອງລາວ ໄດ້ເວົ້າກັບລາວວ່າ, “ເຈົ້າຈະ​ຍັງ​ຈະ​ຍຶດຫມັ້ນ​ໃນ​ຄວາມ​ສັດ­ຊື່ຂອງເຈົ້າຢູ່ບໍ? ຂໍໃຫ້ປ້ອຍ​ດ່າ​ພຣະ­ເຈົ້າ ແລະ​ຕາຍ​ເສຍ.”
\v 10 ແຕ່ໂຢບ​ໄດ້​ຕອບນາງ​ວ່າ, “ເຈົ້າ​ເວົ້າ​ເຫມືອນຍິງໂງ່ຈ້າເວົ້າ. ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ຮັ​ບສິ່ງທີ່ດີຈາກພຣະ­ເຈົ້າ​ປຣະ­ທານ​ ແລະ ພວກເຮົາບໍ່ສົມຄວນໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ບໍ່ດີບາງເທື່ອບໍ?” ໃນເຫດການທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້, ໂຢບ​ກໍ​ບໍ່­ໄດ້​ເວົ້າສິ່ງ­ໃດ​ປະຫມາດ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ເລີຍ.
\s5
\v 11 ເມື່ອ​ມິດ​ສະ­ຫາຍ​ສາມ​ຄົນ​ຂອງ​ໂຢບໄດ້­ຍິນ​ຂ່າວ​ວ່າ​ບໍ່ດີທັງຫມົດທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບໂຢບ. ພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນຈຶ່ງໄດ້ມາຈາກສະຖານທີ່ຂອງພວກເຂົາ ຄືເອ­ລີ­ຟັດ ຊາວ­ເມືອງ​ເຕ­ມານ ບິນ­ດັດ ຊາວ­ເມືອງ​ຊູ­ອາ ແລະ​ ໂຊ­ຟາ ຊາວ­ເມືອງ​ນາ­ອາ­ມາ. ພວກເຂົາ ​ກໍ​ນັດ​ກັນ​ມາ​ຢ້ຽມ­ຢາມ​ລາວ ແລະ ເພື່ອ​ເລົ້າ​ໂລມ​ຈິດ­ໃຈ​ລາວ.
\s5
\v 12 ເມື່ອພວກເຂົາເບິ່ງຈາກບ່ອນໄກ, ພວກ­ເຂົາ​ຈື່​ລາວບໍ່ໄດ້­. ​ພວກ­ເຂົາ​​ຈຶ່ງຮ້ອງ­ສຽງດັງ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້; ພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນຈີກ​ເສື້ອ­ຜ້າ​ຂອງ­ຕົນ ແລະ ​​ຫວ່ານ​ຂີ້­ຝຸ່ນ​ດິນ​ເທິງ​ອາ­ກາດ ແລະເຫນືອຫົວ​ຂອງພວກເຂົາ.
\v 13 ແລ້ວພວກເຂົາຈຶ່ງນັ່ງ​ຢູ່­ເທິງພື້ນດິນຮ່ວມ​ກັບ​ໂຢບເປັນເວລາ​ເຈັດ​ມື້​ເຈັດ​ຄືນ​. ໂດຍ​ບໍ່​ເວົ້າ​​ຫຍັງເລີຍກັບລາວ, ເພາະ​ພວກ­ເຂົາ​ເຫັນໄດ້ເຫັນ​ວ່າຄວາມໂສກເສົ້າຂອງລາວກໍຮຸນແຮງ​ຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
\s5
\c 3
\cl ບົດທີ 3
\p
\v 1 ຫລັງຈາກນີ້, ໂຢບ​ກໍ​ເປີດປາກຂອງລາວ ແລະ ​ປ້ອຍດ່າ​ວັນທີ່­ລາວເກີດມາ.
\v 2 ລາວເວົ້າວ່າ,
\v 3 "ຂໍໃຫ້ວັນນັ້ນທີ່​ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເກີດມາ ຈົ່ງພິນາດ, ​ຄ່ຳ​ຄືນທີ່ໄດ້ກ່າວ, 'ເດັກຊາຍຄົນຫນຶ່ງໄດ້​ເກີດມາ.'
\s5
\v 4 ຂໍໃຫ້ວັນນັ້ນຈົ່ງມືດມິດ; ຂໍໃຫ້​ພຣະ­­ເຈົ້າຈາກເບື້ອງເທິງຢ່າ​ລະນຶກ​ເຖິງ​ວັນ​ນັ້ນ​ອີກ, ຢ່າ​ໃຫ້​ແສງ­ສະ­ຫວ່າງ​ສ່ອງ​ໃນ​ວັນ​ນັ້ນ.
\v 5 ຂໍໃຫ້ຄວາມມືດມິດ ແລະ ເງົາແຫ່ງຄວາມຕາຍຮຽກຮ້ອງສິດທິເຫນືອມັນ. ຂໍໃຫ້ເມກປົກຄຸມເຫນືອມັນ; ຂໍໃຫ້ທຸກສິ່ງເຮັດໃຫ້​ວັນ​ນັ້ນ​ມືດ​ມິດ ເປັນຄວາມຢ້ານກົວຢ່າງແທ້ຈິງ.
\s5
\v 6 ໃນຄໍ່າຄືນນັ້ນ, ຂໍໃຫ້ຄວາມມືດມິດເຂົ້າມາຢືດຄອງມັນ. ຂໍໃຫ້ມັນບໍ່ມີຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີໃນທ່າມກາງບັນດາກາງເວັນຂອງປີນັ້ນ; ຂໍໃຫ້ມັນບໍ່ໄດ້ເຂົ້າສູ່ການນັບຈຳນວນເດືອນທັງຫລາຍ.
\v 7 ເບິ່ງແມ, ຂໍ­ໃຫ້​ຄືນ​ນັ້ນ ເປັນ​ຫມັນ; ​ປາສະ­ຈາກ​ຄວາມ​ມ່ວນຊື່ນເຂົ້າມາພາຍໃນມັນ.
\s5
\v 8 ຂໍໃຫ້ພວກເຂົາສາບ­ແຊ່ງ​ວັນ​ນັ້ນ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຮູ້ວິທີຄວບຄຸມເລວີໄດ້.
\v 9 ຂໍໃຫ້ດວງດາວທັງຫລາຍຂອງແສງສະຫວ່າງໃນວັນນັ້ນມືດມິດ. ຂໍໃຫ້ວັນນັ້ນເບິ່ງແສງອະລຸນ, ແຕ່ຫາບໍ່ພໍ ຫລື ບໍ່ເຫັນເປືອກຕາຂອງແສງອະລຸນ.
\v 10 ເພາະມັນ​ບໍ່ປິດປະຕູ​ໃນທ້ອງຂອງແມ່ຂອງຂ້າ­ນ້ອຍ, ແລະ ​ເພາະ​ມັນບໍ່ໄດ້ເຊື່ອງຄວາມລຳບາກໃຫ້ພົ້ນສາຍຕາຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 11 ເປັນຫຍັງຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈຶ່ງບໍ່ຕາຍເສຍຕັ້ງ­ແຕ່​ຢູ່­ໃນ​ທ້ອງ​ແມ່? ເປັນຫຍັງວິນຍານຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍບໍ່ອອກຈາກຮ່າງກາຍ ເມື່ອແມ່ຂອງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ກຳເນີດຂ້ານ້ອຍ?
\v 12 ເປັນ­ຫຍັງຫົວເຂົ່າຂອງ​ແມ່​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ຈຶ່ງ​ອູ້ມ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄວ້​? ເປັນຫຍັງຊວງເອິກຂອງແມ່ຂອງນ້ອຍ​ຈຶ່ງ​ໃຫ້​ຂ້າ­ນ້ອຍໄດ້​ກິນ​ນົມ?
\s5
\v 13 ເພາະບັດນີ້ ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກຳລັງຈະໄດ້ນອນລົງຢ່າງສະຫງົບ. ຂ້ານ້ອຍຈະນອນຫລັບ ແລະພັກຜ່ອນ.
\v 14 ພ້ອມກັບບັນດາ​ກະ­ສັດ ແລະ​ຜູ້ໃຫ້​ຄຳປຶກ­ສາ​ທັງ­ຫລາຍໃນແຜ່ນດິນໂລກນີ້, ຜູ້ທີ່ສ້າງຂຸດຝັງສົບສຳລັບພວກເຂົາເອງວ່າ ບັດນີ້ຢູ່ໃນການທຳລາຍ.
\s5
\v 15 ຫລື​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ກຳລັງຈະນອນລົງພ້ອມກັບບັນດາເຈົ້າຊາຍທີ່ເຄີຍມີຄຳ, ຢູ່ທີ່ເຮືອນທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ ຖືກເຮັດໃຫ້ເຕັມໄປດ້ວຍເງິນ.
\v 16 ຫລື​ວ່າຂ້ານ້ອຍຫນ້າຈະຕາຍຕອນເກີດມາ, ເປັນເຫມືອນເດັກນ້ອຍທີ່ບໍ່ມີວັນໄດ້ເຫັນແສງສະຫວ່າງ.
\s5
\v 17 ທີ່ນັ້ນຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈາກຄວາມທຸກຍາກ; ທີ່ນັ້ນຄົນທີ່ອ່ອນລ້າໄດ້ຢຸດພັກຜ່ອນ.
\v 18 ທີ່ນັ້ນຄົນທີ່ຖືກຄຸມຂັງໄດ້​ສະ­ຫງົບ​ສຸກດ້ວຍກັນ; ພວກເຂົາບໍ່​ໄດ້­ຍິນ​ສຽງ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ຜູ້ກົດຂີ່ທາດ.
\v 19 ທັງຜູ້ເລັກນ້ອຍ ແລະທັງຜູ້ໃຫ່ຍຢູ່​ທີ່​ນັ້ນ; ທາດກໍເປັນ​ອິສະຫລະຈາກເຈົ້ານາຍຂອງພວກເຂົາ.
\s5
\v 20 ເປັນ­ຫຍັງນໍຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນຄວາມທຸກເວດທະນາຍັງໄດ້ຮັບ​ແສງສະຫວ່າງ? ເປັນຫຍັງ ຈຶ່ງໃຫ້ຊີວິດແກ່ຄົນຫນຶ່ງທີ່ມີໃຈຂົມຂື່ນ,
\v 21 ແກ່ຄົນຫນຶ່ງທີ່​ລໍ­ຄອຍ​ຄວາມ​ຕາຍ ໂດຍທີ່ມັນຍັງບໍ່ມາ; ແກ່ຄົນຫນຶ່ງທີ່ຂຸດຫາຄວາມ​ຕາຍຫລາຍກວ່າຂຸດຫາຊັບສົມບັດທີ່ເຊື່ອງໄວ້ຫລື?
\v 22 ເປັນຫຍັງແສງສະຫວ່າງ ຈຶ່ງສ່ອງມາໃຫ້ແກ່ຄົນຫນຶ່ງທີ່ຊື່ນຊົມຍິນດີຢ່າງຫລາຍ ແລະ ມີ​ຄວາມ­ສຸກ ເມື່ອເຂົາພົບອຸໂມງຝັງ​ສົບ?
\s5
\v 23 ເປັນຫຍັງແສງສະຫວ່າງຈຶ່ງສ່ອງມາໃຫ້ແກ່ຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ວິຖີຖືກປິດຊ້ອນເອົາໄວ້, ຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງໄດ້ກັ້ນເອົາໄວ້?
\v 24 ເພາະຂ້າ­ນ້ອຍຖອນຫາຍໃຈແທນການກິນອາຫານ; ການ​ຮ້ອງໄຫ້​ຂອງຂ້າ­ນ້ອຍເທອອກມາເຫມືອນນໍ້າໄຫລ.
\s5
\v 25 ເພາະ​ສິ່ງນັ້ນ​ທີ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຢ້ານ​ກົວ​ກໍໄດ້ມາເຫນືອຂ້ານ້ອຍແລ້ວ; ສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຢ້ານກົວ ກໍໄດ້ມາເຖິງ​ຂ້ານ້ອຍແລ້ວ.
\v 26 ຂ້ານ້ອຍ​ບໍ່­ມີ​ຄວາມ​ສະ­ຫງົບ, ແລະຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້​ຢຸດ​ພັກຜ່ອນ; ແຕ່ຄວາມ​ຍາກ​ລຳ­ບາກ​ກັບມາແທນທີ່."
\s5
\c 4
\cl ບົດທີ 4
\p
\v 1 ຕໍ່ມາເອ­ລີ­ຟັດ ຊາວ​ເຕ­ມານ​ໄດ້ຕອບ ແລະ​ເວົ້າ­ວ່າ,
\v 2 ຖ້າ​ຫາກມີຄົນພະຍາຍາມເວົ້າກັບເຈົ້າ, ເຈົ້າຈະມີຄວາມອົດທົນບໍ? ແຕ່ແມ່ນໃຜທີ່ສາມາດຢຸດການເວົ້າຂອງເຂົາເອງໄດ້?
\v 3 ເບິ່ງແມ, ເຈົ້າ​ໄດ້​ສັ່ງສອນ​​ມາ​ຫລາຍ​ແລ້ວ; ​ເຈົ້າໄດ້ເສີມກຳລັງ​ມືທີ່​ອ່ອນ​ແຮງ.
\s5
\v 4 ຖ້ອຍຄຳຂອງເຈົ້າໄດ້­ຫນູນໃຈຄົນທີ່ກຳລັງຈະລົ້ມລົງ; ເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ບັນດາຫົວເຂົ່າທີ່ອ່ອນເປ້ຍໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ.
\v 5 ແຕ່​ບັດ­ນີ້ ຄວາມ​ຍາກ​ລຳ­ບາກ​ໄດ້​ມາ​ຖືກ​ເຈົ້າ​ແລ້ວ; ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າອ່ອນແຮງໄປ; ມັນແຕະຕ້ອງເຈົ້າ, ແລະ ເຈົ້າກໍທຸກທໍຣະມານ.
\v 6 ບໍ່ແມ່ນຄວາມຢໍາເກງຂອງເຈົ້າ, ແລະ ຄວາມຫມັ້ນໃຈຂອງເຈົ້າ ແລະ ຄວາມຊື່ສັດຂອງເຈົ້າທີ່ເປັນຄວາມຫວັງຂອງເຈົ້າບໍ?
\s5
\v 7 ຂໍໃຫ້ເຈົ້າຄິດ​ເຖິງສິ່ງນີ້, ມີໃຜທີ່ເຄີຍຖືກລົງໂທດເມື່ອເຂົາບໍ່ມີຄວາມຜິດຫລື? ຫລືມີເວລາໃດທີ່​ຄົນ​ຊອບ­ທັມແຕ່​ໄດ້­ຮັບ​ຄວາມ​ພິນາດ?
\v 8 ຕາມສິ່ງ​ທີ່​ຂ້ອຍ​ໄດ້​ເຫັນມາ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່​ໄຖ່​ຄວາມ​ຜິດ, ຫວ່ານ​ຄວາມ​ເດືອນຮ້ອນ ແລະ ກໍຕ້ອງເກັບກ່ຽວສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
\v 9 ໂດຍ​ລົມພະຍຸຂອງພຣະເຈົ້າ ພວກເຂົາຈຶ່ງພິນາດ; ໂດຍການລະບາຍລົມແຫ່ງ​ພຣະ­ພິ­ໂຣດ​ຂອງພຣະອົງ ພວກເຂົາກໍຖືກເຜົາຜານໄປ.
\s5
\v 10 ​ສຽງແຜດ​­ຮ້ອງ​ຄວນຄາງ​ຂອງສິງ, ສຽງຂອງສິງຮ້າຍ, ແຂ້ວຂອງບັນດາສິ່ງໂຕຫນຸ່ມ - ພວກມັນຖືກທຳລາຍ.
\v 11 ​ສິງໂຕພິນາດເພາະຂາດເຫຍື່ອ; ບັນດາລູກຂອງມັນ ຖືກເຮັດໃຫ້ກະ­ຈັດກະ­ຈາຍ​ໄປທຸກໆບ່ອນ.
\s5
\v 12 ບັດນີ້ ເລື່ອງຫນຶ່ງທີ່ໄດ້​ມາ​ເຖິງ​ຂ້ອຍ​ຢ່າງ​ເປັນຄວາມລັບ, ແລະຫູຂອງຂ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງກະຊິບກ່ຽວກັບສິ່ງນັ້ນ.
\v 13 ດັ່ງຝັນຮ້າຍທີ່ກຸກກວນຂ້ອຍນອນຕອນກາງຄືນ, ເມື່ອຄົນກຳລັງນອນລັບຕື່ນຕົກໃຈ.
\s5
\v 14 ໃນຍາມຄໍ່າຄືນເມື່ອຄວາມຢ້ານກົວ ແລະການ​ຕົວ​ສັ່ນເຫນືອຂ້ານ້ອຍ ແລະ ກະດູກທັງຫມົດຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຖືກສັ່ນສະທ້ານ.
\v 15 ເມື່ອມີ​ວິນຍານດວງຫນຶ່ງໄດ້ພັດຫນ້າຂ້ານ້ອຍໄປ, ແລະຂົນ​ຫນັງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ ກໍ​ລຸກ​​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຕົກໃຈ.
\s5
\v 16 ວິນຍານດວງນັ້ນໄດ້ຢືນ​ຢູ່​ທີ່​ນັ້ນ, ແຕ່ຂ້ານ້ອຍບໍ່ສາມາດ​ຈ້ອງ​ເບິ່ງລັກສະນະຂອງວິນຍານນັ້ນໄດ້, ມີຮູບຮ່າງຫນຶ່ງຢູ່ຕໍ່ຕາຂອງຂ້ານ້ອຍ; ມີຄວາມງຽບ, ແລະຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້­ຍິນ​ສຽງ​ດັງ​ອອກ​ມາ​ວ່າ:
\v 17 “ມະ­ນຸດທີ່ຕ້ອງການຕາຍສາມາດເປັນຜູ້ຄົນ​ຊອບ­ທັມໄດ້ຫລາຍກວ່າ​ພຣະເຈົ້າເປັນແນວໃດນັ້ນບໍ? ​ມະນຸດຄົນຫນຶ່ງສາມາດເປັນຜູ້​ບໍຣິສຸດກວ່າພຣະຜູ້ສ້າງຂອງເຂົາຢ່າງນັ້ນບໍ?
\s5
\v 18 ເບິ່ງແມ, ຖ້າພຣະ­ເຈົ້າ​ບໍ່​ມອບຄວາມໄວ້ວາງໃຈແກ່ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ; ຖ້າພຣະ­ອົງກ່າວກ່າວໂທດເທ­ວະ­ດາ​ເຫລົ່ານັ້ນຂອງພຣະອົງວ່າ, ໂງ່ຈ້າ.
\v 19 ແລ້ວມັນຈະຍິ່ງເປັນຈິງຫລາຍຂຶ້ນເທົ່າໃດ ຫລືສຳລັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອາໃສໃນເຮືອນສ້າງດ້ວຍດິນຫນຽວ​, ຄົນທີ່ຖານຮາກຂອງເຂົາເປັນຂີ້ຝຸ່ນ, ຄົນທີ່ຖືກ​ບີບ​ເຫມືອນ​ບີບ​ແມງ​ເມົ່າ.
\s5
\v 20 ໃນຊ່ວງລະຫວ່າງ​ຕອນເຊົ້າ ແລະຕອນແລງພວກເຂົາຖືກທຳລາຍ; ພວກເຂົາພິນາດໂດຍປາສະຈາກຄົນໃດສັງເກດເຫັນພວກເຂົ້າ.
\v 21 ສາຍເຕັນທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກແກ້ອອກຈາກທ່າມກາງພວກເຂົາຫລື? ພວກເຂົາຕາຍ, ພວກເຂົາຕາຍໄປໂດຍປາສະຈາກປັນຍາ.
\s5
\c 5
\cl ບົດທີ 5
\p
\v 1 ຮ້ອງອອກດຽວນີ້; ມີຜູ້ໃດຈະຕອບເຈົ້າບໍ? ຜູ້ບໍຣິສຸດຄົນໃດທີ່ເຈົ້າຈະຫັນໄປຫາບໍ?
\v 2 ເພາະຄວາມໂກດ​ເຄືອງຂ້າຄົນໂງ່; ຄົນ​ອິດສາຂ້າຄົນບໍ່ຮູ້ສຳນຶກ.
\v 3 ຂ້ານ້ອຍ​ເຄີຍເຫັນ​ຄົນ​ໂງ່​ຈ້າເຖິງຮາກ, ແຕ່​ທັນ­ໃດ​ນັ້ນຂ້ານ້ອຍກໍໄດ້ໄດ້​­ແຊ່ງສາບບ້ານຂອງເຂົາ.
\s5
\v 4 ບັນດາ­ລູກ­ຫລານ​ຂອງ​ລາວຢູ່ຫ່າງໄກຈາກ​ຄວາມ​ປອດ­ພັຍ; ​ພວກເຂົາຖືກກະບົດບີບທີ່ຢູ່ປະຕູເມືອງ. ​ບໍ່­ມີ​ໃຜ​ຊ່ວຍກູ້ພວກເຂົາໄດ້.
\v 5 ຄົນ​ຜູ້​ອຶດຢາກກໍເຂົ້າ​ ຈະ​ກິນ​ພືດຜົນ ທີ່ເກັບ­ກ່ຽວ​ຂອງ­ພວກເຂົາ; ພວກເຂົາເກັບພືດຜົນແມ້ແຕ່ເມັດທີ່ຕົກທ່າມກາງພຸ່ມ​ຫນາມ. ຄົນທີ່ຫິວກະຫາຍ ­ກໍປາຖະຫນາຄວາມຫມັ້ນຄົງຂອງພວກເຂົາ.
\s5
\v 6 ເພາະຄວາມ​ລຳ­ບາກ​ທັງຫລາຍບໍ່­ໄດ້​ງອກ​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ດິນ; ຫລືຄວາມທຸກຍາກບໍ່ໄດ້ງອກມາຈາກພື້ນດິນ.
\v 7 ແຕ່ມະນຸດທັງປວງເກີດມາເພື່ອ​ຄວາມ​ຍາກ​ລຳ­ບາກ, ​ເຫມືອນ​ກັບ​ແປວ­ໄຟ​ຍ່ອມ​ປິວ​ຂຶ້ນ​ຈາກ​ກອງໄຟ.
\s5
\v 8 ແຕ່ສຳລັບຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ຄືນ​ໄປ​ຫາ​ພຣະ­ເຈົ້າ; ຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ ຂ້ານ້ອຍຈະມອບເລື່ອງລາວຂອງຂ້ານ້ອຍ—
\v 9 ພຣະອົງ​ຜູ້ຊົງ­ກະ­ທຳ​ການ​ອັນ­ຍິ່ງ­ໃຫຍ່, ຍາກ​ທີ່ຈະເຂົ້າໃຈສິ່ງຕ່າງໆ​ທີ່​ອັ­ສະ­ຈັນ​ຢ່າງ​ນັບ​ບໍ່​ຖ້ວນ.
\v 10 ພຣະ­ອົງ​ຊົງປຣະທານຝົນ­ຕົກ​ລົງມາ​ເທິງ​ແຜ່ນ­ດິນ, ແລະ​ຊົງ​ໃຫ້​ນ້ຳ​ຝົນຫົດ​ທົ່ງນາທັງຫລາຍ.
\s5
\v 11 ​ພຣະອົງຊົງ​ເຮັດແບບນີ້ ເພື່ອຍົກ​ຄົນ​ຕ່ຳ­ຕ້ອຍໃຫ້ສູງ​ຂຶ້ນ; ເພື່ອຍົກຊູຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່​ໂສກ­ເສົ້າ​ເສຍ­ໃຈໃຫ້ຢູ່ຢ່າງປອດພັຍ.
\v 12 ພຣະອົງ​ຊົງ​ຂັດ­ຂວາງ​ເລ້­ກົນ​ຂອງ​ຄົນ​ຫລອກ­ລວງ, ເພື່ອມືຂອງພວກເຂົາຈະບໍ່ສາມາດເຮັດ​ຫຍັງ​ສຳ­ເລັດ​ໄດ້.
\v 13 ພຣະອົງໄດ້ວາງກົນອຸບາຍຄົນທີ່ສະຫລາດ ດ້ວຍການກະທຳອັນຫລອກລວງຂອງພວກເຂົາ; ແຜນການຕ່າງໆຂອງຄົນທີ່ບິດເບືອນກໍເລັ່ງພວກເຂົາໄປສູ່ຈຸດຈົບ.
\s5
\v 14 ພວກເຂົາຜະເຊີນຫນ້າກັບຄວາມມືດໃນຊ່ວງເວລາກາງວັນ, ແລະໃນ ຊ່ວງເວລາ​ກາງ­ເວັນເຫມືອນກັບມັນເປັນເວລາກາງຄືນ​.
\v 15 ແຕ່​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ຊ່ວຍ​ຄົນ​ຍາກ­ຈົນ​ໃຫ້​ພົ້ນ​ຈາກ​ຄວາມ​ຕາຍ ດ້ວຍຄົມດາບຂອງພວກເຂົາ ແລະ​ຄົນ​ຂັດ​ສົນຈາກມືຂອງຄົນທີ່ມີກຳລັງ.
\v 16 ດັ່ງນັ້ນ ຄົນຍາກຈົນຈຶ່ງມີຄວາມຫວັງ, ແລະຄວາມຍຸຕິທັມປິດປາກຂອງນາງເອງ.
\s5
\v 17 ເບິ່ງແມ, ພຣະພອນເປັນຂອງຄົນທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງ​ຕິ​ສອນ; ດ້ວຍເຫດນີ້, ຂໍຢ່າ​ໄດ້ດູຫມິ່ນການຕິສອນຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ຜູ້ຊົງຍິ່ງໃຫ່ຍ.
\v 18 ເພາະພຣະ­ອົງຊົງ​ເຮັດ­ໃຫ້​ບາດ­ເຈັບ ແລະ ຈາກນັ້ນ​ພຣະອົງ​ຊົງ​ພັນ​ບາດ­ແຜ​ໃຫ້; ພຣະອົງຊົງໃຫ້ບາດແຜ ແລະ ຈາກນັ້ນມື​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງປີ່ນປົວ.
\v 19 ພຣະ­ອົງ​ຈະຊົງຊ່ວຍເຈົ້າຈາກຄວາມທຸກຍາກຫົກຢ່າງແລ້ວ; ແທ້ຈິງ, ໃນຄວາມທຸກຍາກເຈັດຢ່າງ; ບໍ່ມີຄວາມຊົ່ວໃດທີ່ຈະແຕະຕ້ອງເຈົ້າໄດ້.
\s5
\v 20 ເມື່ອ​ມີ­ການ​ອຶດ­ຢາກ ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ຊົງ​ຊ່ອຍ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ໃຫ້​ຕາຍ; ແລະ​ ໃນ​ສົງຄາມຈາກມືທີ່ມີດາບທັງຫລາຍ​.
\v 21 ເຈົ້າຈະຖືກເຊື່ອງເອົາໄວ້ຈາກລີ້ນທີ່ປະນາມ; ແລະ ເຈົ້າຈະບໍ່ຢ້ານກົວການທຳລາຍເມື່ອວັນນັ້ນ​ມາ​ເຖິງ.
\v 22 ເຈົ້າ​ຈະ​ຫົວ­ຂວັນ​ການ​ທຳ­ລາຍ ແລະ ​ການ​ອຶດ­ຢາກ, ແລະ ເຈົ້າຈະ​ບໍ່​ຢ້ານ​ກົວ​ສັດປ່າທັງຫລາຍແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ.
\s5
\v 23 ເພາະເຈົ້າຈະມີພັນທະສັນຍາກັບບັນດາກ້ອນຫີນໃນທົ່ງນາ, ແລະ ບັນດາສັດຮ້າຍຈະຜູກມິດກັບເຈົ້າ.
\v 24 ເຈົ້າ​ຈະຮູ້ວ່າຜ້າ​ເຕັນຂອງເຈົ້າ​ຢູ່ໃນຄວາມ​ປອດພັຍ; ເຈົ້າຈະຢ້ຽມຢາມຝູງແກະຂອງເຈົ້າ ແລະ ເຈົ້າຈະບໍ່ສູນເສຍສິ່ງໃດໆເລີຍ.
\v 25 ເຈົ້າ​ຈະຮູ້ດ້ວຍວ່າລູກຫລານ​ຂອງເຈົ້າຈະຍິ່ງໃຫຍ່, ເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້າຈະເປັນເຫມືອນຕົ້ນຫຍ້າຢູ່ເທິງພື້ນດິນ;
\s5
\v 26 ເຈົ້າ​ຈະ​ມາເຖິງທີ່ອຸໂມງຝັງສົບ, ເມື່ອເຈົ້າເຖົ້າ​ແກ່ເຫມືອນ​ເມັດ​ເຂົ້າ​ສຸກ ​ທີ່ຖືກນຳມາຕາມເວລາຂອງມັນ.
\v 27 ເບິ່ງແມ, ເຮົາໄດ້ກວດສອບສິ່ງນີ້ແລ້ວ, ມັນເປັນເຊັ່ນນີ້; ຈົ່ງຟັງໃຫ້ດີ, ແລະຮູ້ສິ່ງນີ້ເພື່ອຕົວຂອງເຈົ້າເອງ ​ເຖີ້ນ."
\s5
\c 6
\cl ບົດທີ 6
\p
\v 1 ແລ້ວ​ໂຢບ​ຈຶ່ງຕອບ​ວ່າ ແລະ ເວົ້າວ່າ,
\v 2 “ໂອ, ຖ້າພຽງຄວາມ​ເສົ້າ​ໂສກ​ຂອງຂ້າ​ນ້ອຍ; ໄດ້ຮັບການ​ຊັ່ງ​ນໍ້າຫນັກ; ຖ້າເອົາ​ຄວາມ​ລຳບາກ​ຍາກ​ເຂັນ​ຂອງຂ້າ​ນ້ອຍມາວາງໃສ່​ໄວ້​ໃນ​ຕາ­ຊິງ!
\v 3 ບັດ­ນີ້ ມັນຄົງຈະ​ຫນັກຍິ່ງກວ່າ​ດິນ­ຊາຍ​ໃນ​ທະ­ເລ. ນັ້ນຈຶ່ງເປັນສາ​ເຫດ​ທີ່ຄຳ​ເວົ້າ​ຂອງ​ຂ້າ​ນ້ອຍຂາດການຕຶກຕອງ.
\s5
\v 4 ເພາະ​ທະ­ນູ​ທັງຫລາຍຂອງ​ອົງ​ຜູ້ຊົງ​ມີ​ຣິດ​­ທາ­ນຸ­ພາບກໍ​ຢູ່­ໃນ​ຕົວ​ຂ້ານ້ອຍ, ຈິດວິນຍານ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ດື່ມຢາ​ພິດ; ຄວາມ​ຫນ້າ​ຢ້ານຂອງພຣະ­ເຈົ້າໄດ້ຖືກຈັດແຖວເຂົ້າມາ​ຕໍ່­ສູ້ຂ້ານ້ອຍ.
\v 5 ລວາ​ປ່າ​ຈະຮ້ອງ​ຢ່າງສີ້ນຫວັງ ເມື່ອ​ມັນ​ມີ​ຫຍ້າ​ກິນນັ້ນຫລື? ຫລື​ງົວ­ຜູ້ອ່ອນເພຍດ້ວຍຄວາມຫິວ ເມື່ອມັນມີເຟືອງໃຫ້ກິນບໍ?
\v 6 ຈະ​ກິນ​ສິ່ງ​ທີ່​ຈືດໂດຍ​ບໍ່​ໃສ່​ເກືອ​ໄດ້​ບໍ? ຫລື​ໄຂ່​ຂາວ​ນັ້ນ​ມີ​ຣົດ​ແຊບ​ຫລື?
\s5
\v 7 ຂ້ານ້ອຍປະຕິເສດບໍ່​ແຕະ­ຕ້ອງສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ; ກັບເປັນ​ອາຫານເຫລົ່ານັ້ນ ເປັນຫນ້າລັງກຽດສຳລັບຂ້ານ້ອຍ.
\v 8 ໂອ, ຂ້ານ້ອຍມີຄຳຮ້ອງຂໍ; ໂອ, ທີ່ພຣະເຈົ້າ​ຈະ​ປຣະ­ທານ​ສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍປາຖະຫນາໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍ:
\v 9 ມັນຄົງເຮັດໃຫ້​ພຣະ­ເຈົ້າ​ພໍພຣະ­ທັຍ​ທີ່​ຈະ​ບີບ­ຄັ້ນຂ້ານ້ອຍ, ທີ່ພຣະ­ອົງ​ຈະໃຊ້​ພຣະ­ຫັດ​ຂອງ​ພຣະອົງ​ ແລະ​ ຕັດ​ຂ້ານ້ອຍອອກໄປຈາກຊີວິດນີ້!
\s5
\v 10 ຂໍໃຫ້ສິ່ງນີ້ເປັນການປອບໃຈ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ—ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ານ້ອຍເຈັບປວດຢ່າງແສນສາຫັດ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຮັບການບັນເທົາລົງ: ທີ່ຂ້ານ້ອຍບໍ່ປະຕິເສດພຣະຄັມຂອງອົງ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ນັ້ນ.
\v 11 ແມ່ນຫຍັງຄືກຳລັງຂອງຂ້ານ້ອຍ, ທີ່ຂ້ານ້ອຍສົມຄວນຖອຍຫລື? ຈຸດ​ອາວະ­ສານ​ຂອງຂ້ານ້ອຍແມ່ນຫຍັງ, ທີ່ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ຕໍ່​ຊີ­ວິດ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ອອກໄປໄດ້?
\s5
\v 12 ກຳ­ລັງ​ຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນ​ກຳ­ລັງຂອງບັນດາກ້ອນ​ຫີນ​ບໍ? ຫລືເນື້ອຫນັງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍເຮັດຈານທອງ­ເຫລືອງຫລື​ຢ່າງໃດ?
\v 13 ມັນບໍ່ເປັນຄວາມຈິງ ຫລືທີ່ຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີຄວາມຊ່ວຍເຫລືອອັນໃດໃນຕົວເອງຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະສະຕິ​ປັນ­ຍາກໍຖືກໄລ່ອອກຈາກຂ້ານ້ອຍແລ້ວ​?
\s5
\v 14 ຕໍ່ຄົນທີ່ລົ້ມລົງ, ເພື່ອນໆຂອງເຂົາຄວນສະແດງຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ລາວ; ແມ້ແຕ່ລາວຜູ້ທີ່ປະຖິິ້ມຄວາມຢໍາເກງຂອງ​ອົງ​ຜູ້​ມີ​ຣິດທາ­ນຸ­ພາບກໍຕາມ.
\v 15 ແຕ່ພີ່­ນ້ອງ​ທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ໄດ້ໃຫ້ຄວາມຊື່ສັດແກ່ຂ້ານ້ອຍ ທີ່ເປັນເຫມືອນສາຍນໍ້າເຫືອດແຫ້ງ, ເປັນເຫມືອນສາຍນໍ້າ​ທີ່ເຫືອດຫາຍໄປສູ່ຄວາມເປົ່າຫວ່າງ.
\v 16 ຊຶ່ງຖືກເຮັດໃຫ້ມືດທຶບເພາະນໍ້າກ້ອນປົກຄຸມພວກມັນ, ແລະເພາະມີຫິມະທີ່ເຊື່ອງຢູ່ພາຍໃນພວກມັນ.
\v 17 ເມື່ອ​ພວກມັນ​ລະລາຍ, ພວກມັນກໍ​ຫາຍ​ໄປ; ເມື່ອອາກາດ​ຮ້ອນ, ພວກມັນລະລາຍໄຫລອອກໄປຈາກທີ່ຂອງພວກມັນ.
\s5
\v 18 ພວກຫມຸ່​ຄົນທີ່​ເດີນທາງໄປ ຕາມທາງຂອງພວກ­ເຂົາຊອກຫານໍ້າ; ພວກເຂົາພະເນຈອນເຂົ້າໄປໃນດິນແດນທີ່ແຫ້ງແລ້ງຫ່ຽວແຫ້ງ.
\v 19 ພວກຫມູ່ຄົນຈາກ​ເມືອງ​ເຕ­ມາ​ຫລຽວ​ເບິ່ງໄປ ທີ່ນັ້ນໃນຂະນະທີ່ສະຫາຍທັງຫລາຍແຫ່ງ​ເຊ­ບາ​ ກໍຫວັງໃນສິ່ງດຽວກັນ.
\v 20 ​ພວກ­ເຂົາຕ້ອງ​ຜິດ​ຫວັງ ເພາະພວກເຂົາຫມັ້ນໃຈວ່າຈະໄດ້ພົບນໍ້າ. ພວກເຂົາໄດ້ໄປ​ເຖິງ​ບ່ອນ­ນັ້ນ, ແຕ່ພວກເຂົາຖືກຫລອກ.
\s5
\v 21 ເພາະເວລາ­ນີ້ ພວກເຈົ້າຄືເພື່ອນ​ທັງ­ຫລາຍ​ກໍ​ບໍ່­ມີ​ຄວາມ​ຫມາຍສຳລັບຂ້ອຍ; ພວກເຈົ້າ​ເຫັນ​ຄວາມ​ລຳ­ບາກ​ຍາກ​ເຂັນ​ຂອງ​ຂ້ອຍ ແລະ​ຄວາມ​ຢ້ານ​ກົວ.
\v 22 ຂ້ອຍໄດ້​ເວົ້າກັບພວກເຈົ້າ​ວ່າ ‘ຂໍຂອງ­ຂວັນ​ໃຫ້​ຂ້ອຍ​ແດ່? ຫລື ‘ຂໍ​ສິນ­ບົນ​ຈາກ​ຊັບ­ສິນ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ​ໃຫ້​ຂ້ອຍ?
\v 23 ຫລື​ ‘ຂໍ​ຊ່ວຍ​ຂ້ອຍ​ໃຫ້​ພົ້ນ​ຈາກ​ມື​ຂອງ​ສັດຕຣູ? ຫລື​ ‘ຂໍ​ໄຖ່​ຂ້ອຍ​ຈາກ​ມື​ຂອງພວກ​ຜູ້​ມີ​ອຳ­ນາດບໍ?
\s5
\v 24 ສອນ​ຂ້ານ້ອຍ​ແດ່, ແລະ ຂ້າ​ນ້ອຍ​ຈະຢືດຫມັ້ນໃນສັນຕິສຸກຂອງຂ້ານ້ອຍ; ຂໍ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຂ້ານ້ອຍ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ວ່າ ຂ້ານ້ອຍ​ຜິດ​ໃນເລື່ອງໃດ.
\v 25 ຖ້ອຍຄຳຄວາມຈິງນີ້ ເຮັດໃຫ້ເຈັບປວດຈິງຫລື! ແຕ່ການໂຕ້ແຍ້ງຕ່າງໆຂອງພວກເຈົ້າ, ແທ້ຈິງແລ້ວເປັນການຕຳນິຂ້ອຍວ່າ ມີຄວາມຜິດແນວໃດ?
\s5
\v 26 ພວກເຈົ້າ​ວາງແຜນທີ່ຈະເມີນເສີຍ­ຄຳ​ປາ​ໄສຂອງຂ້ອຍ​ຫລືບໍ່, ປະຕິບັດຕໍ່ຄຳປາໄສທັງສິ້ນຂອງຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ຫມົດ​ຫວັງ​ເຫມືອນກັບສາຍ​ລົມບໍ?
\v 27 ແທ້ຈິງແລ້ວ, ພວກເຈົ້າ​ຈັບສະຫລາກເພື່ອເອົາ​ລູກ­ກຳ­ພ້າ​ພໍ່, ແລະ ​ຕໍ່ລອງລາຄາເພື່ອນຂອງພວກເຈົ້າເຫມືອນກັບເຂົາເປັນສິນຄ້າ.
\s5
\v 28 ດັ່ງນັ້ນ, ​ບັດ­ນີ້, ຂໍ​ເບິ່ງຂ້ອຍ ເພາະແນ່ນອນທີ່ຂ້ອຍຈະບໍ່​ຂີ້ຕົວະຕໍ່ຫນ້າພວກ​ເຈົ້າ.
\v 29 ຂໍຈົ່ງ​ຄືນ​ມາ​ຄິດ​ໃຫມ່ເຖີ້ນ, ຂ້ອຍຂໍຮ້ອງພວກເຈົ້າ; ຢ່າ​ປ່ອຍໃຫ້ມີຄວາມບໍ່ເປັນທັມກັບພວກເຈົ້າເລີຍ; ຈິງທີ່ສຸດ, ຂໍ​ຄືນ​ມາ​ຄິດ​ໃຫມ່​ເຖີດ, ເພາະເລື່ອງລາວຂອງ ຂ້ອຍ​ກໍຊອບ­ທັມ​ຢູ່.
\v 30 ລີ້ນຂອງຂ້ອຍມີ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າບໍ? ປາກຂອງຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຣົດຊາດສິ່ງຕ່າງໆ ທີ່ປອງຮ້າຍໄດ້ແມ່ນບໍ?
\s5
\c 7
\cl ບົດທີ 7
\p
\v 1 “ມະ­ນຸດ​ບໍ່­ໄດ້ເຮັດວຽກຫນັກເທິງ­ແຜ່ນ­ດິນ­ໂລກ​ບໍ? ມື້ທັງຫລາຍຂອງເຂົາບໍ່ໄດ້ເປັນເຫມືອນມື້ທັງຫລາຍ ຂອງຄົນທີ່ເປັນລູກ­ຈ້າງ​ຄົນຫນຶ່ງບໍ?
\v 2 ເຫມືອນ​ກັບ​ລູກ­ຈ້າງ​ຄົນຫນຶ່ງ ກັບລູກ​ຈ້າງຄົນຫນຶ່ງ​ທີ່ຄອຍຖ້າຄ່າແຮງງານຂອງຕົນ—
\v 3 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຖືກເຮັດໃຫ້ອົດທົນຕໍ່ເດືອນທັງຫລາຍ ແຫ່ງຄວາມທຸກຍາກຂອງຂ້ານ້ອຍ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບມອບຄືນທັງຫລາຍທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຍາກລຳບາກ.
\s5
\v 4 ເມື່ອຂ້ານ້ອຍ​ນອນ​ລົງ, ຂ້ານ້ອຍ​ກ່າວ​ກັບຕົນເອງວ່າ, 'ເມື່ອໃດ​ຫນໍ ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ລຸກ­ຂຶ້ນ ແລະ​ເມື່ອໃດທີ່ກາງ­ຄືນນັ້ນ​ຈະ​ຜ່ານ​ພົ້ນ​ໄປ?' ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ພິກ​ໄປ​ພິກ​ມາ​ຈົນຮຸ່ງເຊົ້າ.
\v 5 ເນື້ອຫນັງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຫນອນ ແລະເຕັມໄປດ້ວຍຂີ່​ຝຸ່ນ; ບາດແຜໃນ ເນື້ອຫນັງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ຫ່ຽວ­ແຫ້ງ​ໄປ ແລະ​ມີ​ນ້ຳ​ຫນອງ​ໄຫລ​ອອກ​ມາ
\s5
\v 6 ມື້ທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ກໍ​ໄວ​ກວ່າ​ກະ­ສວຍ​ທໍ­ຜ້າ​ຂອງ​ຊ່າງ​ທໍ; ແລະພວກມັນຜ່ານໄປໂດຍ​ສິ້ນ­ສຸດ​ລົງ​ດ້ວຍ​ຂາດ​ຄວາມ​ຫວັງ.
\v 7 ພຣະເຈົ້າ, ຊົງເອີ້ນມາເພື່ອໃຫ້ຈົດຈຳວ່າຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນພຽງລົມຫາຍໃຈ; ຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນສິ່ງທີ່ດີອີກຕໍ່ໄປແລ້ວ.
\s5
\v 8 ດວງຕາ​ຂອງພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ຊົງ​ເບິ່ງ​ຂ້າ­ນ້ອຍຈະບໍ່ຊົງເບິ່ງຂ້ານ້ອຍ​ອີກ​ຕໍ່­ໄປ; ​ດວງຕາ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ ຈະຢູ່ເຫນືອ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ແຕ່ຂ້ານ້ອຍ​ຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່​ເສຍ​ແລ້ວ.
\v 9 ເຫມືອນກັບກ້ອນເມກທີ່ຖືກສະລາຍ​ຈາງໄປ ແລະ​ ຈາງຫາຍ​ໄປ​ສັນ­ໃດ, ດັ່ງບຸກ​ຄົນ­ທີ່​ລົງ​ໄປ​ສູ່​ແດນ​ຄົນ​ຕາຍ​ກໍ​ບໍ່ໄດ້​ຂຶ້ນ​ມາ​ສັນ­ນັ້ນ.
\v 10 ລາວຈະ​ບໍ່​ກັບ​ໄປ​ເຮືອນ​ຂອງຕົນ​ອີກ; ຫລືສະຖານທີ່ຂອງ​­ລາວກໍ​ຈະ​ບໍ່​ຮູ້­ຈັກ​​ຕໍ່ໄປອີກເລີຍ.
\s5
\v 11 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈຶ່ງ​ບໍ່​ຫ້າມ​ປາກ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ; ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ເວົ້າ​ດ້ວຍ​ຄວາມທຸກ​ແສນ​ຣະ​ທົມໃນວິນຍານ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ; ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ຈົ່ມ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຂົມ­ຂື່ນ​ໃນ​ຈິດ­ໃຈ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ.
\v 12 ຂ້ານ້ອຍ​ເປັນ​ທະ­ເລ ຫລື​ ເປັນ​ສັດຮ້າຍແຫ່ງທະເລທີ່ພຣະ­ອົງ​ຊົງວາງເວນຍາມໄວ້ ເພື່ອປົກປ້ອງເຫນືອຂ້ານ້ອຍນັ້ນຫລື?
\s5
\v 13 ເມື່ອ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເວົ້າ​ວ່າ, ‘ຕຽງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ຈະໃຫ້ຄວາມສະບາຍແກ່ຂ້ານ້ອຍ, ແລະຕັ່ງອີ້ຂອງຂ້ານ້ອຍ ຈະບັນເທົາ​ການ​ຮ້ອງ­ທຸກ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ,
\v 14 ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ກໍ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຢ້ານ​ກົວ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຝັນທັງຫລາຍ ແລະ​ຊົງຂູ່ຂ້າຂ້ານ້ອຍ ໂດຍຜ່ານທາງ​ນິ­ມິດທັງຫລາຍ.
\v 15 ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງເລືອກການ​ຮັດ​ຄໍ​ຕາຍ ແລະຄວາມ​ຕາຍຊຶ່ງດີກວ່າການມີ​ຊີ­ວິດຢູ່ ກັບກະດູກເຫລົ່ານີ້​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ.
\s5
\v 16 ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເບື່ອ​ຊີ­ວິດຂອງຂ້າ­ນ້ອຍ​; ຂ້ານ້ອຍຈະ​ບໍ່ປາຖະຫນາມີຊີວິດຢູ່ສະເຫມີ​ໄປ; ຂໍຊົງປ່ອຍ​ຂ້າ­ນ້ອຍໄວ້ພຽງ​ລຳ­ພັງ​ເຖີດ ເພາະວັນທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ​ເປັນ​ແຕ່​ພຽງ​ສິ່ງ​ທີ່​ໄຮ້​ປະໂຫຍດ.
\v 17 ມະນຸດ​ເປັນ​ສິ່ງ­ໃດ ທີ່ພຣະ­ອົງຊົງສົມຄວນເອົາໃຈ­ໃສ່ລາວ, ທີ່ພຣະອົງຊົງສົມຄວນຈະມີໃຈຈົດຈໍ່ກັບລາວ.
\v 18 ທີ່ພຣະອົງສົມຄວນເຝົ້າເບິ່ງ­ລາວທຸກ​ເຊົ້າ ແລະທົດສອບລາວທຸກເທື່ອຫລື?
\s5
\v 19 ອີກ​ດົນ​ປານ­ໃດ​ ທີ່ມັນຈະຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ ຈະຊົງເບິ່ງຫນີໄປຈາກຂ້ານ້ອຍ, ກ່ອນທີ່ພຣະອົງຈະ​ປ່ອຍ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄວ້ຕາມ​ລຳ­ພັງ ເພື່ອ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ກືນ​ນ້ຳ­ລາຍ​ຂອງ­ຕົນລົງຄໍ​ໄດ້.
\v 20 ເຖິງແມ່ນ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດ​ບາບໄປ, ​ແລ້ວການກະທຳອັນໃດທີ່ເຮັດຕໍ່ພຣະອົງ, ຜູ້​ຊົງປົກ​ປັກ​ຮັກ­ສາ​ມະ­ນຸດທັງຫລາຍ? ເປັນຫຍັງ​ພຣະ­ອົງ​ຈຶ່ງ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ຂ້ານ້ອຍ​ເປັນ​ເປົ້າ​​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ, ດັ່ງນັ້ນຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງເປັນ​ພາ­ລະ​ຫນັກສຳລັບພຣະອົງ?
\s5
\v 21 ເປັນ­ຫຍັງ​ພຣະ­ອົງ​ບໍ່​ອະພັຍ​ແກ່​ການ​ລະ­ເມີດ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ ແລະ​ ນຳ​ເອົາ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ອອກໄປ​ຫລື? ເພາະ​ບັດ­ນີ້ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ນອນ​ລົງ​ໃນ​ຂີ້­ຝຸ່ນ​ດິນ; ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ໄດ້​ສະແຫວງຫາ​ຂ້ານ້ອຍ​ຢ່າງຖີ່ຖ້ວນ, ແຕ່ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ບໍ່­ຢູ່ທີ່ນີ້​ແລ້ວ.”
\s5
\c 8
\cl ບົດທີ 8
\p
\v 1 ແລ້ວ​ບິນ­ດັດ​ຄົນ​ຊູ­ອາໄດ້​ຕອບ ແລະ ເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 “ເຈົ້າ​ຈະ​ເວົ້າ​ຢ່າງ​ນີ້​ຢູ່​ອີກດົນ​ປານ­ໃດ? ​ຄຳ​ເວົ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະ​ເປັນລົມ​ພາ­ຍຸ​ດົນ​ປານ­ໃດ?
\v 3 ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້​ປັ່ນ­ປ່ວນ​ຄວາມ­ຍຸ­ຕິ­ທັມ​ບໍ? ຫລື​ ອົງ​ຜູ້​ມີ​ຣິດ​­ທາ­ນຸ­ພາບ​ປັ່ນ­ປ່ວນ​ຄວາມ­ທ່ຽງ­ທັມບໍ?
\s5
\v 4 ບັນດາ​ລູກ​ທັງຫລາຍຂອງ​ທ່ານ​ໄດ້​ເຮັດ​ບາບ​ຕໍ່​ພຣະ­ອົງ; ພວກເຮົາຮູ້ເລື່ອງນີ້, ເພາະ​ພຣະ­ອົງມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນມືຂອງຄວາມບາບທັງຫລາຍ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ.
\v 5 ຖ້າ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຫມັ່ນ​ສະ­ແຫວງ­ຫາ​ພຣະ­ເຈົ້າ ແລະນຳການ​ອ້ອນ­ວອນຂອງເຈົ້າ​ຕໍ່​ອົງ​ຜູ້​ມີ​ຣິດ​­ທາ­ນຸ­ພາບ
\s5
\v 6 ຖ້າ​ເຈົ້າ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ ແລະ ​ທ່ຽງ​ທັມ​ແທ້, ແລ້ວພຣະ­ອົງ​ກໍ​ຈະ​ຊົງປຸກພຣະອົງໃຫ້​ຕື່ນ​ຂຶ້ນ ​ເພື່ອ​ເຈົ້າແນ່ນອນ ແລະ​ຊົງຟື້ນຄືນສູ່ສະຖານທີ່ອັນ​ຄວາມ​ຊອບ­ທັມຂອງ​ເຈົ້າ​.
\v 7 ເຖິງ​ແມ່ນວ່າ ການ​ເລີ່ມ​ຕົ້ນ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະ​ເລັກ­ນ້ອຍ, ແຕ່​ສະຖານະຕອນທ້າຍຂອງເຈົ້າຈະຍັງຄົງຍິ່ງ​ໃຫຍ່​ຫລາຍກ່ວາ.
\s5
\v 8 ຂໍຈົ່ງຖາມ​ຄົນ​ບູ­ຮານ​ເບິ່ງ, ແລະເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ສິ່ງທີ່ບັນບັນ­ພະບູຣຸດ​ທັງຫລາຍຂອງພວກເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້.
\v 9 (ພວກເຮົາພຽງແຕ່ເປັນຄົນທີ່ເກີດ​ມື້­ວານ­ນີ້ ເພາະມື້ທັງຫລາຍຂອງພວກເຮົາ ເທິງແຜ່ນ­ດິນໂລກນີ້ ເປັນພຽງແຕ່​ເງົາ).
\v 10 ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່​ສອນ​ເຈົ້າ ແລະ​ບອກ​ເຈົ້າຫລື? ພວກເຂົາຈະບໍ່ເວົ້າຖ້ອຍຄຳຕ່າງໆຈາກຫົວໃຈ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ບໍ?
\s5
\v 11 ຕົ້ນກົກສາມາດເຕີບໂຕໄດ້ໂດຍບໍ່ມີບຶງໄດ້ບໍ? ຕົ້ນ­ອໍ້​ຈະ​ງອກ​ງາມ​ໃນ​ບ່ອນ​ທີ່​ບໍ່­ມີ​ນ້ຳ​ໄດ້​ບໍ?
\v 12 ໃນຂະ­ນະ​ທີ່ພວກມັນຍັງຄົງຂຽວສົດ ແລະບໍ່ຖືກຕັດ, ພວກມັນກໍ​​ຫ່ຽວ­ແຫ້ງ​ໄປ​ກ່ອນ​ຕົ້ນ­ໄມ້​ອື່ນໆ.
\s5
\v 13 ດັ່ງນັ້ນແລ້ວ ວິຖີຂອງທຸກຄົນທີ່ຫລົງລືມພຣະເຈົ້າ, ຄວາມຫວັງຂອງຄົນທີ່ບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າຈະພັງພິ­ນາດ​ໄປ.
\v 14 ຄວາມຫມັ້ນໃຈຂອງເຂົາກໍຈະຫັກ​ສະ­ບັ້ນໄປ, ແລະຄວາມ​ໄວ້ວາງ­ໃຈ​ຂອງພວກເຂົາອ່ອນໄຫວເຫມືອນ​ຄື​ໃຍ​ແມງ­ມຸມ.
\v 15 ພວກ­ເຂົາ​ເພິ່ງ​ເຮືອນຂອງ­ຕົນ, ແຕ່​ມັນ​ທົນ​ບໍ່​ໄຫວຮັບພວກເຂົາ; ­ເຂົາ​ຍຶດ​ມັນ​ໄວ້, ແຕ່​ມັນ​ກໍ​ບໍ່​ທົນ​ຢູ່.
\s5
\v 16 ພາຍໃຕ້​ດວງ​ຕາເວັນ ລາວຈະ​ຂຽວ​ສົດ, ແລະ​ກິ່ງ​ຂອງ​ມັນ​ກໍ​ງອກແຜ່​ອອກ​ໄປ​ເທິງ​ສວນທັງຫມົດ​ຂອງ​ເຂົາ.
\v 17 ຮາກ​ຂອງ​ມັນກໍຫໍ່ຫຸ້ມຫີນ; ພວກເຂົາຊອກຫາສະຖານທີ່ທີ່ດີໃນທ່າມກາງກ້ອນຫີນນັ້ນ.
\v 18 ຖ້າບຸກຄົນນີ້ຖືກທຳລາຍໄປຈາກສະຖານທີ່ຂອງເຂົາ, ແລ້ວສະຖານທີ່ນັ້ນ ຈະປະຕິເສດເຂົາ ແລະເວົ້າວ່າ, ‘ຂ້ອຍ​ບໍ່​ເຄີຍ​ເຫັນ​ເຈົ້າ.
\s5
\v 19 ເບິ່ງ​ແມ, ນີ້​ຄື "ຄວາມຍິນດີ" ຂອງພຶດຕິກຳຂອງບຸກຄົນ; ຫນຶ່ງຕົ້ນໄມ້ອຶ່ນໆ ຈະງອກຈາກດິນດຽວກັນໃນສະຖານທີ່ຂອງເຂົາ.
\v 20 ເບິ່ງແມ, ພຣະ­ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່­ໄດ້​ປະ​ຖິ້ມ​ຄົນ​ດີ​ຮອບ​ຄອບ, ຫລືພຣະອົງຈະປະມືຈາກຄົນທີ່ເຮັດ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ.
\s5
\v 21 ແດ່ພຣະ­ອົງຈະເຕີມປາກຂອງທ່ານດ້ວຍສຽງຫົວ, ຮີມ­ປາກຂອງທ່ານດ້ວຍການໂຫ່­ຮ້ອງ​ສະ­ເຫມີ.
\v 22 ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ທີ່​ກຽດ­ຊັງ​ເຈົ້າຈະ​ຫົ່ມ​ຄວາມ​ອັບ­ອາຍ; ​ບ່ອນ​ອາ­ໄສ​ຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວ​ຈະ​ບໍ່­ມີ​ຕໍ່ໄປ​ອີກ​ເລີຍ.”
\s5
\c 9
\cl ບົດທີ 9
\p
\v 1 ແລ້ວ​ໂຢບຈຶ່ງໄດ້​ຕອບ​ ແລະເວົ້າວ່າ,
\v 2 “ຈິງ​ແທ້ຂ້ອຍຮູ້ເລື່ອງນີ້ດີ. ​ເປັນ​ຢ່າງ​ນັ້ນແຕ່​ຄົນຫນຶ່ງຄົນສາມາດເປັນຄົນ​ຊອບທັມ​ຕໍ່­ຫນ້າ​​ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້​ຢ່າງ­ໃດ?
\v 3 ຖ້າລາວຕ້ອງການ​ໂຕ້​ແຍ້ງ​ກັບ​ພຣະ­ເຈົ້າ, ໃນ​ຫນຶ່ງພັນ​ເທື່ອລາວບໍ່ສາມາດ​ຕອບ​ພຣະອົງ​ໄດ້​ເລີຍແມ້ແຕ່ເທື່ອດຽວ.
\s5
\v 4 ພຣະ­ທັຍຂອງພຣະ­ອົງເຕັມໄປດ້ວຍພຣະປັນຍາກຳລັງຂອງພຣະອົງກໍ​ແຂງ­ແຮງ; ມີ­ໃຜທີ່​ໄດ້​ເຄີຍແຂງຂໍ້ຕໍ່­ສູ້​ກັບ​ພຣະ­ອົງ ແລະ​ເຮັດໄດ້­ສຳເລັດ​ບໍ?—
\v 5 ພຣະ­ອົງ​ຜູ້​ໄດ້​ເຄື່ອນ​ຍ້າຍ​ພູ­ເຂົາທັງຫລາຍ ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ລົ້ມ​ມັນ​ດ້ວຍ​ພຣະ­ພິ­ໂຣດ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ ໂດຍບໍ່ໄດ້ເຕືອນກ່ອນ—
\v 6 ພຣະອົງຜູ້​ຊົງ​ສັ່ນ​ແຜ່ນ­ດິນ­ໂລກ​ໃຫ້​ອອກ­ຈາກ​ບ່ອນ​ຂອງ​ມັນ ແລະ​ຊົງເຮັດໃຫ້ຄານເສົາ​ຂອງ​ມັນ​ກໍ​ສັ່ນສະ­ເທືອນ.
\s5
\v 7 ເຊັ່ນດຽວກັບພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງສັ່ງດວງຕາເວັນ​ບໍ່ໃຫ້​ຂຶ້ນມາ, ແລະມັນກໍບໍ່ຂຶ້ນມາ, ແລະຜູ້ຊົງປົກຄຸມດວງດາວທັງຫລາຍເອົາໄວ້.
\v 8 ຜູ້​ຊົງໄດ້​ຄຶງ​ທ້ອງຟ້າ­​ອອກ​ ແລະ ​ຊົງໄດ້​ຢຽບ​ຄື້ນທັງຫລາຍໃນ​ທະ­ເລ.
\v 9 ຜູ້ຊົງ​ໄດ້​ສ້າງ​ຫມູ່ດາວ​ແຂ້, ​ຫມູ່​ດາວ​ໄຖ, ຫມູ່ດາວ​ລູກ​ໄກ່, ແລະ ​ຫມູ່​ດາວ​ທິດ­ໃຕ້
\s5
\v 10 ເຊັ່ນດຽວກັບ ຂ້ານ້ອຍຊົງກະ­ທຳ​ສິ່ງ​ຍິ່ງໃຫຍ່ທັງຫລາຍ, ທີ່​ບໍ່ສາມາດ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ໄດ້— ແນ່ທີ່ສຸດ, ສິ່ງ​ອັດ­ສະ­ຈັນ​ຫລວງຫລາຍຢ່າງ​ນັບ​ບໍ່​ຖ້ວນ.
\v 11 ເບິ່ງແມ, ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຜ່ານ​ຂ້ານ້ອຍ​ໄປ ແລະ ຂ້າ​ນ້ອຍ​ບໍ່ໄດ້​ເຫັນ​ພຣະ­ອົງ; ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຜ່ານ​ກາຍ­ໄປ, ຂ້ານ້ອຍ​ບໍ່ໄດ້​ສັງ­ເກດ​ເຫັນພຣະອົງ.
\v 12 ຖ້າພຣະ­ອົງຊົງ​ເອົາ​ບາງສິ່ງໄປ, ໃຜ​ຈະ​ຫ້າມ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້? ໃຜ​ຈະສາມາດ​ເວົ້າກັບພຣະ­ອົງ​ໄດ້ວ່າ, ‘ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ກະທຳ​ຫຍັງ​ຫັ້ນ?
\s5
\v 13 ພຣະ­ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່­ໄດ້​ຫັນ​ພຣະ­ພິ­ໂຣດ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​; ຜູ້ຊ່ວຍ​ທັັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຮົາຫັນກົ້ມກາບທີ່ເບື້ອງລຸ່ມຂອງພຣະອົງ.
\v 14 ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ຕອບ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ນ້ອຍພຽງ­ໃດ, ຂ້ານ້ອຍສາມາດເລືອກ​ຖ້ອຍ­ຄຳ​ຫຍັງ​ມາ​ໃຫ້ເຫດຜົນກັບ​ພຣະ­ອົງ?
\v 15 ເຖິງ­ແມ່ນວ່າ​ຂ້ານ້ອຍ​ເປັນຄົນຊອບ­ທັມ, ຂ້ານ້ອຍ​ກໍບໍ່ສາມາດ​ຕອບ​ພຣະ­ອົງ​­ໄດ້; ຂ້ານ້ອຍເຮັດໄດ້ພຽງແຕ່​ຂໍ​ພຣະ­ກະ­ຣຸ­ນາ​ຕໍ່​ການພິ­ພາກ­ສາ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 16 ເຖິງແມ່ນວ່າ ​ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ຮ້ອງ​ທູນ ແລະ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ຕອບ​ຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ບໍ່​ເຊື່ອ​ວ່າ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຟັງ­ສຽງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ.
\v 17 ເພາະ​ພຣະ­ອົງໄດ້ຊົງ​ທຸບ­ຕີ​ຂ້ານ້ອຍ​ດ້ວຍ​ຄວາມປັ່ນປ່ວນ ແລະຊົງ​ເພີ່ມ­ທະ­ວີ​ບາດ­ແຜ​ຂອງ​ຂ້ານ້້ອຍ​ໂດຍ​ບໍ່­ມີ​ເຫດ­ຜົນ.
\v 18 ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ບໍ່​ຊົງ ແມ້ແຕ່ອະນຸຍາດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຢຸດພັກຫາຍໃຈ; ກົງກັນຂວ້າມ. ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເຕັມໄດ້ວຍ​ຄວາມ​ຂົມ­ຂື່ນ​.
\s5
\v 19 ຖ້າ​ຫາກເປັນເລື່ອງກຳລັງແລ້ວ, ເບິ່ງແມ!, ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງເຂັ້ມແຂງ! ຖ້າ​ຫາກເປັນ​ເລື່ອງ​ຄວາມຍຸຕິທັມ ໃຜສາມາດອອກຫມາຍຮຽກພຣະອົງ?
\v 20 ຖ້າແມ່ນວ່າຂ້ານ້ອຍ​ຢູ່ໃນຄວາມຖືກຕ້ອງ, ປາກ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ກ່າວ​ໂທດ​ຂ້ານ້ອຍເອງ; ແລະເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ານ້ອຍ​ອ້າງ​ວ່າ​ຕົວ​ດີ​ຮອບ​ຄອບ, ຄຳເວົ້າທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ກໍຈະພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າ ຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນຜິດເອງ.
\s5
\v 21 ເຖິງ​ແມ່ນ​ຂ້ານ້ອຍ​ດີ​ຮອບ​ຄອບ, ແຕ່ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ບໍ່​ຫ່ວງຕົວ​​ເອງ; ຂ້ານ້ອຍ​ກຽດ­ຊັງ​ຊີ­ວິດ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍເອງ
\v 22 ມັນບໍ່ແຕກຕ່າງກັນເລີຍ, ຊຶ່ງຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ພຣະອົງຊົງທຳລາຍທັງ​ຄົນ​ດີ​ຮອບ​ຄອບ ແລະ ທີ່​ຄົນ​ຊົ່ວຮ້າຍຄືກັນ.
\v 23 ຖ້າໂຣກລະບາດນຳ​ຄວາມ​ຕາຍ​ມາ​ໂດຍ​ໄວ, ພຣະ­ອົງກໍຊົງຫົວ​ເຍາະ­ເຍີ້ຍ​ໃຫ້ກັບຄວາມ​ລຳ­ບາກ​ຍາກ​ເຂັນ​ຂອງ​ຜູ້​ບໍ່­ມີ​ຄວາມ​ຜິດ.
\v 24 ແຜ່ນດິນໂລກ​ນີ້​ໄດ້​ມອບ​ໄວ້​ໃນ​ມື​ຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວ, ພຣະ­ອົງ​ຊົງປົກຄຸມຫນ້າຂອງ​ບັນ­ດາ​ຜູ້​ພິ­ພາກສາຂອງແຜ່ນດິນ​ໂລກ. ຖ້າ​ບໍ່​ແມ່ນ​ພຣະ­ອົງທີ່ຊົງກະທຳສິ່ງນີ້, ແລ້ວ​ຈະແມ່ນ​ໃຜທີ່ກະທຳ?
\s5
\v 25 ວັນ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄວ​ກວ່າ​ນັກ​ແລ່ນສົ່ງສານຄົນຫນຶ່ງ; ວັນທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍຈະແລ່ນຫນີໄປ; ໂດຍບໍ່ເຫັນສິ່ງດີໃນທີ່ແຫ່ງໃດເລີຍ.
\v 26 ພວກມັນ​ໄວເຫມືອນກັບ​ເຮືອ​ໄວ, ແລະ ໄວເຫມືອນ​ນົກ​ອິນ­ຊີ​ທີ່ບິນ​ລົງ­ມາ​ຈັບ​ເຫຍື່ອ.
\s5
\v 27 ຖ້າ​ຂ້າ­ນ້ອຍໄດ້ເວົ້າ​ວ່າ ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ລືມ​ຄຳ​ຮ້ອງ­ທຸກທັງຫລາຍ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ, ທີ່ຂ້ານ້ອຍຈະເອົາໃບຫນ້າໂສກ​ເສົ້າ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍອອກໄປ ແລະຈະມີຄວາມສຸກ,
\v 28 ຂ້າ­ນ້ອຍຄົງຖືກເຮັດໃຫ້​ເກີດຄວາມ​ຢ້ານ​ກົວຕໍ່​ບັນ­ດາຄວາມມທຸກ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ ເພາະ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຮູ້­ວ່າພຣະ­ອົງ​ຈະ​ບໍ່​ຖື​ວ່າ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ບໍ່­ມີ​ຄວາມ​ຜິດ.
\v 29 ​ຂ້າ­ນ້ອຍຈະຖືກລົງໂທດ; ເຫດ​ໃດ, ແລ້ວ, ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈຶ່ງ​ຕ້ອງພະຍາຍາມໂດຍບໍ່ມີປະໂຫຍດ​ຢ່າງ​ນັ້ນ?
\s5
\v 30 ຖ້າ​ຂ້າ­ນ້ອຍໄດ້​ຊຳ­ລະ​ຕົວເອງ ດ້ວຍ​ຫິ­ມະທີ່ລະລາຍເປັນນໍ້າ ແລະ​ໄດ້ເຮັດໃຫ້​ມື​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ສະອາດທີ່ສຸດ,
\v 31 ພຣະ­ອົງ​ຍັງຈະ​​ຈຸ່ມ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ລົງ​ໄປ​ໃນ​ຂຸມຂີ້ຕົມ, ແລະ​ເສື້ອ­ຜ້າ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍກໍເປັນທີ່ຫນ້າ​ກຽດ­ຊັງ​ພ້ອມກັບຕົວຂ້າ­ນ້ອຍ.
\s5
\v 32 ເພາະພຣະ­ເຈົ້າ​ບໍ່ໄດ້ເປັນ​ມະ­ນຸດ​ຄືຂ້ານ້ອຍ, ຊຶ່ງຂ້ານ້ອຍເອງເປັນ, ຂ້ານ້ອຍ​ຈະສາມາດ​ຕອບ​ພຣະ­ອົງ, ຄືພວກ​ເຮົາ​ຈະສາມາດເຂົ້າ​ມາໃນສານ​​ນຳ­ກັນ.
\v 33 ບໍ່​ມີຜູ້ຕັດສິນຄະດີຄວາມລະຫວ່າງພວກເຮົາຄືຜູ້ທີ່ສາມາດວາງມືຂອງລາວເຫມືອນພວກເຮົາ­ທັງ​ສອງຝ່າຍ​ໄດ້.
\s5
\v 34 ບໍ່ມີຜູ້ຕັດສິນຄະດີຄວາມຄົນອຶ່ນທີ່ສາມາດເອົາ​ໄມ້­ແສ້​ຂອງພຣະເຈົ້າອອກໄປ​ຈາກຂ້ານ້ອຍໄດ້, ຜູ້ທີ່ສາມາດເກັບການຂົ່ມຂູ່ຂອງພຣະອົງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຢ້ານກົວໄວ້ໄດ້.
\v 35 ແລ້ວຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ເວົ້າຂຶ້ນມາ ແລະ​ບໍ່​ຢ້ານ​ກົວ​ພຣະ­ອົງ, ແຕ່​ເຫມືອນກັບສິ່ງຕ່າງໆໃນເວລານີ້, ຂ້ານ້ອຍບໍ່ສາມາດເຮັດ​ຢ່າງ​ນັ້ນໄດ້.
\s5
\c 10
\cl ບົດທີ 10
\p
\v 1 ຂ້ານ້ອຍ​ເບື່ອຫນ່າຍ​ຊີ­ວິດ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ; ຂ້ານ້ອຍ​ຈະໃຫ້ເສຣີພາບແກ່ການ​ຮ້ອງ­ທຸກຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ເວົ້າ​ດ້ວຍ​​ຄວາມຂົມ­ຂື່ນໃນຈິດ­ໃຈ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\v 2 ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ຮ້ອງຂໍ​ຕໍ່ພຣະ­ເຈົ້າ​ວ່າ, ‘ຂໍ​ຊົງຢ່າພຽງແຕ່​ໄດ້​ກ່າວ​ໂທດ​ຂ້າ­ນ້ອຍເທົ່ານັ້ນ; ແຕ່ຂໍຊົງສຳແດງໃຫ້​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຮູ້­ວ່າ​ເຫດ​ໃດ​ພຣະ­ອົງ​ຈຶ່ງຊົງກ່າວໂທດຂ້ານ້ອຍ.
\v 3 ມັນເປັນສິ່ງທີ່ດີສຳລັບພຣະ­ອົງ​ທີ່ວ່າ ພຣະອົງສົມຄວນ​ບີບ​ບັງ­ຄັບຂ້ານ້ອຍ, ​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ​ສິ່ງ​ທີ່​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ມືຂອງ​ພຣະ­ອົງ ໃນຂະນະທີ່ພຣະອົງຊົງຍິ້ມໃຫ້ກັບແຜນການຕ່າງໆຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວແມ່ນບໍ?
\s5
\v 4 ພຣະ­ອົງ​ຊົງມີ​ດວງຕາ​ເຫມືອນ​ຕາ​ຄົນ​ບໍ? ພຣະ­ອົງ​ເຫັນ​ເຫມືອນກັບ​ມະ­ນຸດຄົນຫນຶ່ງ​ເຫັນ​ບໍ?
\v 5 ວັນທັງຫລາຍ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ເປັນເຫມືອນ​ວັນທັງຫລາຍ​ຂອງ​ມະ­ນຸດ​ບໍ ຫລືປີທັງຫລາຍ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ ເປັນ​ເຫມືອນ​​ປີທັງຫລາຍ​ຂອງ​ຄົນເຮົາ​ບໍ,
\v 6 ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ຊົງໄດ້​ຄອຍ​ຖ້າ​ຈັບ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ ແລະ ຊົງ​ຄົ້ນ­ຫາ​ຄວາມບາບ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ.
\v 7 ເຖິງແມ່ນວ່າ ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງຮູ້ວ່າ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ບໍ່­ໄດ້​ເຮັດຜິດ ແລະ ​ບໍ່­ມີ​ໃຜຈັກຄົນທີ່ສາມາດ​ຊ່ວຍ​ໃຫ້​ຂ້ານ້ອຍພົ້ນ​ອອກ­ຈາກ​ມືຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຢ່າງນັ້ນຫລື?
\s5
\v 8 ມື​ຂອງ​ພຣະ­ອົງໄດ້ຊົງ​ສ້າງ​ ແລະປັ້ນແຕ່ງ​ຂ້າ­ນ້ອຍເຂົ້າດ້ວຍກັນ, ເຖິງ​ປານ​ນັ້ນ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຫັນ​ມາ​ທຳ­ລາຍ​ຂ້າ­ນ້ອຍເສຍ.
\v 9 ຂໍ​ຊົງໄດ້​ລະ­ນຶກ​ວ່າ, ຂ້ານ້ອຍຮ້ອງທູນຂໍ, ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງປັ້ນ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເຫມືອນປັ້ນ​ດິນ­ຫນຽວນັ້ນ; ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໃຫ້​ກັບໄປ​ເປັນ​ຂີ້­ຝຸ່ນ​ອີກຄັ້ງຢ່າງນັ້ນ​ຫລື?
\s5
\v 10 ພຣະ­ອົງ​ບໍ່­ໄດ້ຊົງ​ຖອກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ອອກ​ເຫມືອນຖອກ​ນ້ຳ​ນົມ ແລະ​ຊົງເຮັດ­ໃຫ້​ຂ້າ­ນ້ອຍເປັນ​ເຫມືອນ​ເນີຍ​ແຂງ​ບໍ?
\v 11 ແລະຊົງ​ໄດ້​ສານ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເຂົ້າກັນດ້ວຍ​ກະ­ດູກ ແລະ​ເສັ້ນ​ເອັນທັງຫລາຍ.
\s5
\v 12 ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຊົງປຣະ­ທານ​ຊີ­ວິດໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍ ແລະພັນທະສັນຍາແຫ່ງຄວາມສັດຊື່; ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພຣະອົງໄດ້ຊົງ​​ດູແລ­ຮັກ­ສາ​­ວິນ­ຍານຂ້ານ້ອຍ.
\v 13 ແຕ່​ສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່າ​ນີ້​ ພຣະອົງ​ໄດ້​ຊົງເຊື່ອງ­ໄວ້​ໃນ​ໃຈ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ— ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຮູ້­ວ່າ​ນີ້​ເປັນ​ພຣະ­ປະ­ສົງ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງໄດ້ຊົງກຳລັງຄິດ:
\v 14 ຊຶ່ງຖ້າ​ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້ເຮັດ​ບາບ, ພຣະ­ອົງກໍຈະສັງເກດເຫັນ; ພຣະອົງ​ຈະບໍ່­ໄດ້​ປ່ອຍ​ຕົວ​ຂ້າ­ນ້ອຍໄປໃນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ.
\s5
\v 15 ຖ້າຫາກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເປັນຊົ່ວ­ຮ້າຍ, ວິ­ບັດ​ຈົ່ງເກີດແກ່​ຂ້າ­ນ້ອຍເຖີດ; ແມ່ນວ່າຖ້າ​ ຂ້າ­ນ້ອຍເປັນຄົນ​ຊອບ­ທັມ, ຂ້າ­ນ້ອຍກໍບໍ່ສາມາດ​ຍັງ​ເງີຍ​ຫົວ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຂຶ້ນ​ໄດ້, ເລື່ອງຈາກຂ້າ­ນ້ອຍຖືກເຮັດໃຫ້​ເຕັມ​ດ້ວຍການດູຫມິ່ນ ແລະຂ້ານ້ອຍກຳລັງ​ເບິ່ງ​ຄວາມ­ທຸກທໍຣະມານ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍເອງ.
\v 16 ຖ້າຫົວຂອງຂ້ານ້ອຍເງີຍຂຶ້ນເອງໄດ້, ພຣະອົງກໍຊົງ​ໄລ່​ລ້າ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເຫມືອນລ່າ​ໂຕ​ສິງຕົວຫນຶ່ງ; ອີກຄັ້ງທີ່ພຣະອົງສະແດງຣິດ­ທາ­ນຸ­ພາບຂອງພຣະອົງເອງຕໍ່ຫນ້າ​ຂ້ານ້ອຍ​.
\s5
\v 17 ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ນຳ​ພະ­ຍານ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ຄົນໃຫມ່ທັງຫລາຍມາຕໍ່ສູ້ຂ້າ­ນ້ອຍ​ ແລະ ພຣະອົງ​ໄດ້​ເພີ່ມ​ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງເອງຕໍ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ; ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ໂຈມຕີຂ້ານ້ອຍດ້ວຍບັນດາກອງທັບທີ່ສົດໃຫມ່ທັງຫລາຍ.
\s5
\v 18 ເຫດ​ໃດ​ພຣະ­ອົງ​ຈຶ່ງໄດ້ຊົງ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ທ້ອງ​ຂອງແມ່? ຂ້າ­ນ້ອຍຢາກໃຫ້ວິນຍານຂອງຂ້ານ້ອຍ ຖືກເຮັດໃຫ້ຕາຍໄປ ແລະບໍ່ຕ້ອງມີດວງຕາໃດໄດ້ເຄີຍເຫັນ​ຂ້າ­ນ້ອຍ.
\v 19 ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະໄດ້ເປັນເຫມືອນກັບຂ້ານ້ອຍບໍ່­ໄດ້​ເກີດ​ມາ; ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະໄດ້ຖືກອຸ້ມອອກຈາກ​ທ້ອງ​ແມ່​ໄປ​ເຖິງ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​.
\s5
\v 20 ວັນ​ທັງຫລາຍ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ບໍ່ໄດ້ມີພຽງແຕ່​ຫນ້ອຍ​ດຽວ​ບໍ? ຂໍ​ຊົງຢຸດ​ເຖີດ, ຂໍ​ຊົງປ່ອຍ​ຂ້າ­ນ້ອຍໄວ້​ຢູ່ຕາມ​ລຳ­ພັງ ເພື່ອ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ອາດໄດ້ເຊົາພັກເລັກນ້ອຍ.
\v 21 ກ່ອນ​ທີ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ໄປ​ສູ່​ບ່ອນ​ທີ່​ໆຂ້າ­ນ້ອຍຈະ​ບໍ່ຫັນ​ກັບມາອີກ, ໄປເຖິງ​ແຜ່ນ­ດິນ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ມືດ ແລະດິນແດນທີ່ເປັນ​ເງົາ​ມັດ­ຈຸ­ຣາດ,
\v 22 ແຜ່ນ­ດິນ​ທີ່ມີ​ຄວາມ​ມືດ​ທຶບເຫມືອນເວລາກາງຄືນ, ເປັນ​ແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ເງົາ​ມັດ­ຈຸຣາດ, ຄືທີ່ໆປາສະຈາກ​ລະ­ບຽບ, ທີ່​ຄວາມ​ສະ­ຫວ່າງ​ເປັນ​ເຫມືອນ​ເວລາກາງຄືນ.’”
\s5
\c 11
\cl ບົດທີ 11
\p
\v 1 ແລ້ວ​ໂຊ­ຟາ​ຊາວ​ນາ­ອາ­ມາ​ໄດ້ຕອບ ແລະເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 “ຖ້ອຍຄຳຫລວງຫລາຍເຊັ່ນນີ້ ສົມຄວນ​ທີ່​ຈະ​ບໍ່ໄດ້ຮັບຄຳຕອບຫລື?­ ສົມຄວນທີ່ຊາຍຄົນນັ້ນ, ຜູ້ທີ່ເວົ້າບໍ່ເຊົາ, ຈະໄດ້ຮັບຄວາມເຊື່ອຖືຫລື?
\v 3 ສົມຄວນ​ທີ່ການໂອ້ອວດຂອງເຈົ້າ ຈະເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນໆ​​ມິດງຽບເສຍຫລື? ແລະ​ເມື່ອ​ເຈົ້າ​ເຍາະ­ເຍີ້ຍຄຳສອນຂອງພວກເຮົາ, ຈະບໍ່​ມີ​ຄົນໃດທີ່​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຈົ້າຮູ້ສຶກ​ອັບ­ອາຍ​ບໍ?
\s5
\v 4 ເພາະ​ເຈົ້າ​ກ່າວຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າ, ‘ຄວາມເຊື່ອຂອງຂ້ານ້ອຍ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ, ແລະຂ້ານ້ອຍ​ບໍ່ດີເລີຍ​ໃນ​ສາຍ​ຕາຂອງພຣະອົງ.
\v 5 ແຕ່, ໂອ, ຂໍໃຫ້​ພຣະ­ເຈົ້າ​ເວົ້າ ແລະ​ຊົງເປີດ​ປາກ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ຕໍ່ສູ້ກັບ​ເຈົ້າ;
\v 6 ທີ່​ພຣະ­ອົງຈະຊົງ​ສະ­ແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມລີ້ລັບຂອງ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ​! ເພາະພຣະອົງຊົງຍິ່ງໃຫຍ່ໃນ​ຄວາມ​ເຂົ້າ­ໃຈ. ຂໍຊົງຮູ້ວ່າ​ພຣະ­ເຈົ້າຊົງ​ເອີ້ນ​ຮ້ອງ​ຈາກ​ເຈົ້າ​ຫນ້ອຍ​ກວ່າ​ຄວາມຫລອກລວງອັນ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍຂອງ​ເຈົ້າ​ອີກ.
\s5
\v 7 ເຈົ້າສາມາດເຂົ້າໃຈພຣະເຈົ້າໄດ້ດ້ວຍການສະແຫວງຫາພຣະອົງຢ່າງນັ້ນຫລື? ທ່ານສາມາດເຂົ້າໃຈ​ອົງ​ຜູ້​ມີ​ຣິດ​­ທາ­ນຸ­ພາບ​ໄດ້​ຢ່າງຄົບຖ້ວນຢ່າງນັ້ນຫລື?
\v 8 ເລື່ອງລາວນີ້ ກໍສູງເຫນືອຟ້າສະຫວັນ; ເຈົ້າ​ສາມາດ​ເຮັດສິ່ງໃດ​ໄດ້ຫລື? ມັນເລິກກວ່າແດນຄົນຕາຍ; ເຈົ້າສາມາດຮູ້ໄດ້ຢ່າງໃດຫລື?
\v 9 ວັດແທກຂະຫນາດຂອງມັນກໍຍາວ​ກວ່າແຜ່ນດິນ​ໂລກ, ແລະມັນ​ກວ້າງ​ກ່ວາທ້ອງ​ທະເລ.
\s5
\v 10 ຖ້າ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຜ່ານ­ໄປ ແລະ​ຊົງປິດປາກໃຜຄົນຫນຶ່ງ, ຖ້າພຣະອົງ​ຊົງ​ເອີ້ນໃຜຄົນຫນຶ່ງ ເພື່ອພິພາກສາ, ແລ້ວໃຜຈະທີ່ສາມາດ​ຂັດ­ຂວາງ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້?
\v 11 ເພາະ​ພຣະ­ອົງຊົງ​ຮູ້​ຈັກຄົນຫລອກລວງ; ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ເຫັນ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ, ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ບໍ່­ຊົງສັງເກດຢ່າງນັ້ນຫລື?
\v 12 ແຕ່​ຄົນໂງ່ຍ່ອມບໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈ; ພວກເຂົາຈະຮັບມັນ ກໍຕໍ່ເມື່ອລວາປ່າຕົວຫນຶ່ງເກີດລູກອອກມາເປັນມະນຸດ.
\s5
\v 13 ແຕ່ສົມມຸດວ່າ ​ເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງເຈົ້າທ່ຽງທັມ ແລະໄດ້​ຢຽດ​ມື​ຂອງ​ເຈົ້າ​ອອກ​ໄປ​ຫາ​ພຣະ­ອົງ;
\v 14 ສົມມຸດວ່າ ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ​ຢູ່­ໃນ​ມື​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແຕ່ເຈົ້າໄດ້ວາງມັນໄວ້ຫ່າງໄກຈາກຕົວເຈົ້າ, ແລະບໍ່ຍອມໃຫ້ຄວາມບໍ່ຊອບທັມອາ­ໄສ​ຢູ່­ໃນ​ເຕັນ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຈົ້າ.
\s5
\v 15 ແລ້ວເຈົ້າ​ຈະຖືກເຮັດໃຫ້​ເງີຍ​ຫນ້າ​ຂຶ້ນ​ໂດຍ​ປາ­ສະ­ຈາກສັນຍານຂອງຄວາມອັບອາຍຢ່າງແນ່ນອນ, ທີ່ຈິງແລ້ວ, ເຈົ້າຈະຖືກເຮັດໃຫ້​ຫມັ້ນ­ຄົງ ແລະ​ບໍ່​ຕ້ອງ​ຢ້ານ​ກົວສິ່ງໃດ.
\v 16 ເຈົ້າຈະລືມຄວາມ­ທຸກ​ຍາກ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ເຈົ້າ​ຈະ​ຈົດ​ຈຳ​ໄດ້​ພຽງແຕ່ເຫມືອນ​ນ້ຳ​ທີ່​ໄດ້​ໄຫລ​ຜ່ານ​​ໄປ.
\v 17 ແລ້ວ​ຊີ­ວິດ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະສ່ອງສະຫວ່າງຍິ່ງກວ່າເວລາ​ກາງ­ເວັນ, ເຖິງແມ່ນວ່າມີຄວາມມືດມິດ, ແຕ່ມັນຈະເປັນເຫມືອນເວລາຕອນ​ເຊົ້າ.
\s5
\v 18 ແລະ​ເຈົ້າ​ຈະໄດ້ຮັບການເຮັດໃຫ້ຫມັ້ນຄົງປອດພັຍເພາະມີຄວາມຫວັງ; ແທ້ຈິງແລ້ວ, ທ່ານຈະພົບກັບຄວາມປອດພັຍກ່ຽວກັບຕົວຂອງເຈົ້າ ແລະຈະໄດ້​ນອນ​ພັກ​ສະຫງົບໃນຄວາມ​ປອດ­ພັຍ.
\v 19 ເຈົ້າ​ຈະ​ນອນ​ລົງໃນການພັກສະຫງົບດ້ວຍ, ແລະ​ບໍ່­ມີ​ໃຜຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຈົ້າ​ຢ້ານ​ກົວໄດ້; ຄວາມຈິງຄື, ຄົນ​ເປັນ​ຈຳ­ນວນ​ຫລາຍ​ຈະ​ສະແຫວງຫາຄວາມເພິງພໍໃຈ​ຈາກ​ເຈົ້າ.
\s5
\v 20 ແຕ່­ວ່າດວງ​ຕາທັງຫລາຍ​ຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ​ຈະ​ຜິດຫວັງ; ພວກ­ເຂົາຈະ​ບໍ່ມີທາງ​ຫນີ​­ພົ້ນໄດ້; ​ຄວາມ​ຫວັງດຽວ​ຂອງ​ພວກເຂົາ​ກໍຈະ​ເຫມືອນລົມຫາຍໃຈສຸດທ້າຍຂອງຊີວິດເທົ່ານັ້ນ​.”
\s5
\c 12
\cl ບົດທີ 12
\p
\v 1 ແລ້ວ​ໂຢບ​ຈຶ່ງໄດ້ຕອບ ແລະເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 ບໍ່ຕ້ອງສົງໃສເລີຍວ່າເຈົ້າເປັນຄົນທີ່ມີສະຕິປັນຍາ­​ຈະ​ຕາຍ​ໄປ​ພ້ອມ­ກັບ​ເຈົ້າ.
\v 3 ແຕ່​ຂ້ອຍ​ກໍ​ມີ​ຄວາມ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ຄື​ກັນກັບ​ເຈົ້າ; ຂ້ອຍ​ບໍ່​ດີກ­ວ່າ​ເຈົ້າ. ທີ່ຈິງແລ້ວ, ໃນເລື່ອງສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່ານີ້ແມ່ນບໍ?
\s5
\v 4 ຂ້ານ້ອຍ​ເປັນບາງສິ່ງທີ່ມີໄວ້ ເພື່ອເພື່ອນ­ບ້ານຫົວ​ເຍາະ­ເຍີ້ຍຂ້ານ້ອຍ—ຂ້ານ້ອຍ, ເປັນຄົນທີ່ໄດ້ຮ້ອ​ງທູນ​ພຣະ­ເຈົ້າ ແລະ​ພຣະອົງ​ໄດ້​ຕອບ! ຂ້ານ້ອຍ, ເປັນຄົນ​ດີ​ຮອບ​ຄອບ​ອັນ​ຊອບ­ທັມ ແລະບໍ່ມີຂໍ້ບົກຜ່ອງ— ​ບັດນີ້ ຂ້ານ້ອຍເປັນ​ຄົນທີ່ຖືກ​ຫົວ­ຂວັນ.
\v 5 ໃນ​ຄວາມ​ຄິດ​ຂອງບາງຄົນ​ຜູ້​ທີ່­ຢູ່​ຢ່າງ​ສະ­ບາຍ ກໍມີຄຳຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ, ສຳລັບຄົນທີ່ມີເຄາະຮ້າຍ; ເຂົາຄິດໃນສີ່ງທີ່ນຳເຄາະຮ້າຍມາໃຫ້ແກ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່​ຕີນກຳລັງມື່ນລົ້ມຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນ.
\v 6 ເຕັນ​ທັງຫລາຍຂອງ​ພວກໂຈນ​ກໍຈະເຣີນ​ຮັ່ງ­ມີ, ແລະ​ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່​​ຍົວະ­ເຍົ້າ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ກໍຮູ້ສຶກ​ຫມັ້ນ­ຄົງ; ມືທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາເປັນພະຂອງພວກເຂົາ.
\s5
\v 7 ແຕ່ເວລານີ້ ​ຂໍ​ຖາມ​ສັດຮ້າຍທັງຫລາຍ ແລະພວກ​ມັນ​ຈະ​ສອນ​ເຈົ້າ; ຖາມບັນດາ​ນົກ​ໃນ​ທ້ອງຟ້າເບິ່ງ, ແລະພວກ​ມັນ​ຈະ​ບອກ​ເຈົ້າ
\v 8 ຫລື​ເວົ້າ­ກັບ​ແຜ່ນດິນ­ໂລກ ແລະ ​ມັນ​ຈະ​ສອນ​ເຈົ້າ; ແລະ ​ປາ​ໃນທະ­ເລ​ຈະ​ປະ­ກາດ​ແກ່​ເຈົ້າ.
\s5
\v 9 ສັດຕົວໃດໃນທ່າມສິ່ງທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້ ທີ່ບໍ່ຮູ້ວ່າມືຂອງພຣະຢາເວເອງໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ບໍ?
\v 10 ໃນມືຂອງພຣະອົງ ຄືຊີວິດຂອງທຸກສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ ແລະລົມຫາຍໃຈຂອງມວນມະນຸດທັງຫມົດ.
\s5
\v 11 ຫູບໍ່ໄດ້​ຊີມ​ຖ້ອຍ­ຄຳຕ່າງໆ ເຫມືອນກັບເພດານຊີມ​ຣົດ​ອາ­ຫານ​ບໍ່​ແມ່ນ​ຫລື?
\v 12 ຜູ້ຄົນທີ່ມີອາຍຸພ້ອມກັບສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ​; ວັນທັງຫລາຍກໍຄືຄວາມເຂົ້າໃຈ.
\s5
\v 13 ພຣະສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ ແລະ​ ຣິດ­ທາ­ນຸ­ພາບ​ຢູ່​ກັບ​ພຣະ­ເຈົ້າ; ພຣະ­ອົງ​ມີ​ຄຳ​ແນະ­ນຳ ແລະ ​ຄວາມ​ເຂົ້າ­ໃຈ.
\v 14 ເບິ່ງ​ແມ, ພຣະອົງ​ໄດ້​ມ້າງ​ທຳລາຍ, ແລະ ​ບໍ່ສາມາດສ້າງຂຶ້ນ​ໃຫມ່ໄດ້; ຖ້າພຣະອົງ​ໄດ້​ກັກ​ຂັງໃຜບາງຄົນ, ກໍ​ບໍ່­ມີ​ຜູ້­ໃດສາມາດປ່ອຍຕົວ​ໄດ້.
\v 15 ເບິ່ງແມ, ຖ້າພຣະອົງຊົງກັກນໍ້າເອົາໄວ້, ພວກມັນກໍຈະເຫືອດແຫ້ງ; ແລະ ຖ້າພຣະອົງຊົງສົ່ງພວກມັນອອກໄປ, ພວກມັນກໍຈະຖ້ວມແຜ່ນດິນ.
\s5
\v 16 ພຣະ­ອົງສະເດັດມາພ້ອມກັບຣິດທານຸພາບ ແລະ​ພຣະສະຕິປັນຍາ​; ທັງຄົນທີ່ຖືກຫລອກ ແລະຄົນທີ່ຫລອກລວງ ກໍຢູ່ໃນອຳນາດຂອງພຣະອົງ.
\v 17 ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ນຳ​ທີ່​ປຶກ­ສາໄປ​ຕົວ​ເປົ່າໃນຄວາມໂສກເສົ້າ; ແລະ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງໄດ້​ກະ­ທຳ​ຜູ້​ພິ­ພາກສາ​ໄປສູ່ການ­ເປັນ​ຄົນ​ໂງ່ຈ້າ.
\v 18 ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ປົດໂສ້ສິດອຳນາດຂອງ​ບັນ­ດາ​ກະ­ສັດ​ທັງຫລາຍ; ພຣະອົງຊົງເອົາ​ຜ້າ​ຄາດແອວຂອງພວກເຂົາ.
\s5
\v 19 ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ນຳໃຫ້ພວກປະໂລຫິດໄປ​ຕົວ​ເປົ່າໃນຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະຊົງ​ໄດ້​ລົ້ມ​ຜູ້​ມີ​ກຳ­ລັງ​ເສຍ.
\v 20 ພຣະ­ອົງຊົງກຳຈັດ​ຄຳ​ເວົ້າຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມໄວ້ວາງໃຈ ແລະເອົາຄວາມເຂົ້າໃຈອອກໄປຈາກພວກຜູ້ໃຫ່ຍ.
\v 21 ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຖອກ​ຄວາມ​ອັບ­ອາຍ​ເທິງບັນດາ​ເຈົ້າ​ຊາຍ ແລະ​ໄດ້​ກະ­ທຳ­ໃຫ້​ຜູ້​ທີ່​ແຂງ­ແຮງ​ອ່ອນ​ກຳ­ລັງ.
\s5
\v 22 ພຣະ­ອົງຊົງ​ສຳແດງ​ສິ່ງລໍ້າ​ເລິກຕ່າງໆ​ຈາກ​ຄວາມ​ມືດ ແລະ​ຊົງໄດ້​ນຳ​ເງົາ​ມັດ­ຈຸ­ຣາດອອກ​ມາ­ສູ່​ຄວາມ​ສະ­ຫວ່າງ.
\v 23 ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້ກະ­ທຳ­ໃຫ້​ປະ­ຊາ­ຊາດ​ເຂັ້ມແຂງ​ຂຶ້ນ, ແລະພຣະອົງຊົງ​ໄດ້​ທຳ­ລາຍພວກເຂົາ; ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ຂະ­ຫຍາຍ​ບັນ­ດາ​ປະ­ຊາ­ຊາດຕ່າງໆ, ແລະພຣະອົງຊົງ​ໄດ້​ນຳ​ພວກ­ເຂົາ​ມາເຫມືອນກັບນັກໂທດດ້ວຍ.
\s5
\v 24 ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ນຳ​ຄວາມ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ອອກໄປ​ ຈາກບັນດາຜູ້ປົກຄອງປະຊາຊົນເທິງແຜ່ນດິນ​ໂລກນີ້; ພຣະອົງ​ໄດ້​ກະ­ທຳ­ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ພະ­ເນ­ຈອນ​ໄປ​ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ ຊຶ່ງ​ບໍ່­ມີ​ຫົນທາງ.
\v 25 ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ງົມ​ຢູ່­ໃນ​ຄວາມ​ມືດ ປາ­ສະຈາກ​ຄວາມ​ສະ­ຫວ່າງ ແລະ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ​ໂຊ​ເຊ​ເຫມືອນກັບ​ຄົນ​ເມົາ.
\s5
\c 13
\cl ບົດທີ 13
\p
\v 1 ເບິ່ງ​ແມ, ດວງຕາ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ໄດ້​ເຫັນ​ສິ່ງ​ທັງຫມົດ​ນີ້​ແລ້ວ, ແລະຫູ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ໄດ້­ຍິນ ແລະ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ເລື່ອງ​ນີ້​ແລ້ວ.
\v 2 ສິ່ງ­ໃດ​ທີ່​ເຈົ້າ​ທັງຫລາຍ​ຮູ້, ຂ້ອຍ​ກໍ​ຮູ້​ເຫມືອນກັນ; ຂ້ອຍ​ບໍ່​ໄດ້ດ້ອຍໄປກວ່າ​ເຈົ້າເລີຍ.
\s5
\v 3 ແຕ່ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຂ້ານ້ອຍ ກໍຄວນ​ທູນ​ຕໍ່​ອົງ​ຜູ້​ຊົງ​ຣິດທານຸພາບ; ແລະຂ້ານ້ອຍ​ປາ­ຖະ­ຫນາໃຫ້ເຫດຜົນຕໍ່​​ພຣະ­ເຈົ້າ.
\v 4 ແຕ່ສ່ວນ​ເຈົ້າ ຈະປ້າຍສີຄວາມຈິງ​ດ້ວຍ​ການ​ຂີ້­ຕົວະ; ພວກເຈົ້າ​ທັງຫລາຍເປັນ​ແພດ​ທີ່​ໃຊ້​ບໍ່­ໄດ້.
\v 5 ໂອ, ພວກເຈົ້າຈະຢຶດຫມັ້ນໃນສັນຕິຂອງພວກເຈົ້າ! ​ນັ້ນ​ຈະ​ເປັນ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ.
\s5
\v 6 ບັດນີ້ ຂໍ​ຟັງ​ການ​ຫາ​ເຫດ­ຜົນ​ຂອງ​ຂ້ອຍ; ​ຂໍ​ຟັງ​ຄຳ​ອ້ອນວອນ​ຂອງ​ຮິມ­ປາກ​ຂອງ​ຂ້ອຍ.
\v 7 ພວກເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ເວົ້າຢ່າງ​ຊົ່ວຮ້າຍ​ເພື່ອ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ບໍ, ແລະ ພວກເຈົ້າຈະ​ເວົ້າ​ຄວາມ​ບໍ່​ຈິງ​ເພື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ຢ່າງນັ້ນບໍ?
\v 8 ພວກເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ສະ­ແດງ​ຄວາມກະຣຸນາຕໍ່ພຣະອົງຈິງໆບໍ? ພວກກທ່ານຈະໂຕ້ຖຽງໃນສານໃນຖານະທະນາຍຄວາມ ເພື່ອ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຈິງໆບໍ?
\s5
\v 9 ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ຄົ້ນ​ພົບພວກ​ເຈົ້າ ມັນຈະມີ​ຜົນດີ​ແກ່​ເຈົ້າ​ບໍ ຫລື​? ພວກເຈົ້າສາມາດ​ຈະ​ເຍາະ­ເຍີ້ຍ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ເຫມືອນ​ກັບທີ່ພວກເຈົ້າ​ເຍາະ­ເຍີ້ຍ​ມະ­ນຸດ​ໄດ້ຢ່າງນັ້ນບໍ?
\v 10 ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ໄດ້​ລົງ­ໂທດພວກ​ເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ​ຢ່າງແນ່ນອນ ຖ້າ​ພວກເຈົ້າ​ສະ­ແດງ​ຄວາມ​ລຳ­ອຽງ​ຢ່າງ​ລັບໆ.
\s5
\v 11 ຄວາມສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ ​ຈະ​ບໍ່​ເຮັດ­ໃຫ້​ພວກເຈົ້າ​ຢ້ານ​ກົວເລີຍບໍ? ຄວາມຫນ້າຢ້ານກົວຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ບໍ່​ຕົກ​ລົງມາເຫນືອພວກ​ເຈົ້າ​ເລີຍບໍ?
\v 12 ຄຳກ່າວທັງຫລາຍທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງພວກເຈົ້າ ເປັນພຽງສຸພາສິດທີ່ເຮັດຈາກຂີ້­ເຖົ່າ; ການປ້ອງກັນຂອງພວກເຈົ້າເປັນການປ້ອງກັນເຮັດມາຈາກດິນ.
\s5
\v 13 ຂໍ​ຈົ່ງຍຶດຫມັ້ນໃນສັນຕິຂອງພວກເຈົ້າໄວ້, ປ່ອຍຂ້ອຍໄວ້ຕາມລຳພັງເຖີ້ນ, ເພື່ອ​ຂ້ອຍ​ຈະ​ເວົ້າ, ປ່ອຍໃຫ້​ແມ່ນ​ຫຍັງ​ຈະ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ແກ່​ຂ້ອຍ ກໍ​ຂໍ​ໃຫ້​ເກີດ​ຖ້ອນ.
\v 14 ຂ້ອຍຈະກັດກິນຊີ້ນຂອງຂ້ອຍເອງ; ຂ້ອຍຈະເອົາຊີວິດຝາກໄວ້ໃນມືຂອງຂ້ອຍ.
\v 15 ເບິ່ງແມ, ​ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ປະ­ຫານ​ຂ້ານ້ອຍ​ເສຍ, ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ບໍ່ມີຄວາມຫວັງຫລົງເຫລືອອີກ; ໃນທີ່ສຸດ, ຂ້ານ້ອຍ​ຈະປົກປ້ອງວິທີຂອງຂ້ານ້ອຍ​ຕໍ່ຫນ້າ​​ພຣະ­ອົງກໍບໍ່ໄດ້.
\s5
\v 16 ນີ້ຈະເປັນເຫດຜົນສຳລັບການພົ້ນຜິດຂອງຂ້ານ້ອຍ, ທີ່ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ມາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະ­ອົງເຫມືອນກັນຄົນຊອບທັມ.
\v 17 ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຂໍ​ຊົງຟັງ​ຖ້ອຍ­ຄຳ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ ດ້ວຍຄວາມເອົາໃຈໃສ່; ຂໍໃຫ້ຄຳປະກາດຂອງຂ້ານ້ອຍມາເຖິງຫູຂອງພຣະອົງ.
\s5
\v 18 ເບິ່ງ​ແມເວລານີ້, ຂໍໂຜດເບິ່ງ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຕັ້ງການປ້ອງກັນຂອງຂ້ານ້ອຍ; ຂ້ານ້ອຍຮູ້ຂ້ານ້ອຍ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ.
\v 19 ໃຜ​ນໍ ຄວນຄົນທີ່ໂຕ້ຖຽງກັບຂ້ານ້ອຍໃນສານຫລື? ຖ້າຫາກພຣະອົງສະເດັດມາເພື່ອເຮັດສິ່ງນີ້, ແລະຖ້າຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບການພິສູດວ່າຜິດແທ້, ແລ້ວຂ້ານ້ອຍຈະມິດ​ງຽບ​ຢູ່ ແລະຍອມມອບຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 20 ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຂໍຊົງເຮັດພຽງສອງສິ່ງເພື່ອຂ້ານ້ອຍ, ແລ້ວຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ບໍ່​ເຊື່ອງ​ຕົວ​ເອງຈາກ​ຫນ້າຂອງ​ພຣະ­ອົງ.
\v 21 ຂໍຈົ່ງຖອນ​ມືແຫ່ງການກົດຂີ່ຂອງພຣະອົງຈາກຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂໍຊົງ​ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ການຄຸກຄາມຂອງພຣະອົງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍ​ຢ້ານ​ກົວ.
\v 22 ແລ້ວຂໍ​ຊົງ​ເອີ້ນ​ຂ້ານ້ອຍ, ແລ້ວ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ຂໍ​ຕອບ; ຫລື​ປ່ອຍ​ໃຫ້​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ທູນຂໍຕໍ່ພຣະອົງ, ແລະ​​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຕອບ​ແກ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ.
\s5
\v 23 ບັນ­ດາ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າ ແລະ​ ຄວາມ​ຜິດ­ບາບ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ມີ​ເທົ່າ­ໃດຫລື? ຂໍ​​ໃຫ້​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຮູ້​ເຖິງ​ການ​ກະທຳາຜິດ ແລະ​ຄວາມບາບ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍເຖີດ.
\v 24 ເປັນ­ຫຍັງ​ພຣະ­ອົງ​ຈິ່ງຊົງ​ຫັນ​ຫນ້າຂອງພຣະອົງຈາກຂ້ານ້ອຍ ແລະ​ຊົງປະຕິບັດຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ​ເຫມືອນເປັນ​ສັດ­ຕຣູ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ?
\v 25 ພຣະ­ອົງ​ຈະຂົ່ມເຫັງຂ້ານ້ອຍທີ່ເປັນເຫມືອນ ​ໃບ​ໄມ້​ທີ່​ຖືກ​ລົມ­ພັດ​ຫັກ​ບໍ? ແລະ​ພຣະອົງຈະ​​ໄລ່​ຕິດ­ຕາມຂ້ານ້ອຍທີ່ເປັນເຫມືອນ​ເຟືອງ​ແຫ້ງນີ້​ບໍ?
\s5
\v 26 ເພາະ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງໄດ້​ຈາ­ຣຶກ​ສິ່ງ​ທີ່ຂົມ­ຂື່ນຕ່າງໆ ເພື່ອ​ຕໍ່­ສູ້​ຂ້ານ້ອຍ; ແລະພຣະອົງເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຮັບມໍຣະດົກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງ​ໄວ​ຫນຸ່ມຂອງຂ້ານ້ອຍ​ຢູ່.
\v 27 ພຣະອົງຊົງວາງຕີນຂອງຂ້ານ້ອຍໃນຫຸ້ນທັງຫລາຍ, ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ເຝົ້າເບິ່ງທາງທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍຢ່າງໃກ້ຊິດ; ພຣະອົງຊົງກວດແຜ່ນດິນທີ່ຕີນຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍ່າງ.
\v 28 ເຖິງແມ່ນວ່າ, ຂ້ານ້ອຍເປັນເຫມືອນສິ່ງເນົ່າເປື່ອຍທີ່ຕ້ອງຖິ້ມ, ເປັນເຫມືອນຜ້າທີ່ຖືກໂຕມອດກັດກິນກໍຕາມ.
\s5
\c 14
\cl ບົດທີ 14
\p
\v 1 ມະ­ນຸດ, ​ທີ່​ເກີດ​ມາ​ຈາກ​ຜູ້­ຍິງ, ຍ່ອມມີຊີວິດພຽງແຕ່ບໍ່​ພໍເທົ່າໃດມື້ ແລະ​ ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຫຍຸ້ງ­ຍາກ​ໃຈ.
\v 2 ລາວງອກ​ອອກ​ມາດິນ​ເຫມືອນກັບ​ດອກ­ໄມ້ດອກຫນຶ່ງ ແລະກໍ​ຖືກ​ຕັດ​ໃຫ້​ລົ້ມ­ລົງ; ­ເຂົາ​ຫນີ​ໄປ​ຄື​ເງົາ ແລະ​ ບໍ່­ຢູ່​ຕໍ່­ໄປ​ອີກ.
\v 3 ພຣະອົງ​ໄດ້​ເບິ່ງ​ສິ່ງເຫລົ່ານີ້​ບໍ? ພຣະອົງຊົງ​ນຳ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເຂົ້າສູ່​ການ​ພິພາກ­ສາ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງອີກ​ບໍ?
\s5
\v 4 ໃຜສາມາດນຳ​ສິ່ງ​ທີ່ສະ­ອາດ​ອອກ​ມາ​ຈາກບາງ​ສິ່ງ​ບໍ່​ສະ­ອາດ​ໄດ້ຢ່າງໃດ? ບໍ່ມີໃຜເຮັດຫຍັງເລີຍ?
\v 5 ວັນທັງຫລາຍຂອງມະນຸດ ກໍ​ຖືກ​ກຳ­ນົດ​ໄວ້​ແລ້ວ. ຈຳ­ນວນ​ເດືອນທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຂົາ​ກໍ​ຢູ່​ກັບ​ພຣະ­ອົງ; ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຊົງກຳ­ນົດ​ຂອບ­ເຂດ​ຂອງ​ລາວ​ ວ່າລາວບໍ່ສາມາດ​ຜ່ານ­ໄປ​ໄດ້.
\v 6 ຂໍຊົງ​ໄດ້​ຫັນ​ຫນ້າ​ໄປ​ຈາກ​ລາວເພື່ອລາວຈະໄດ້ຢຸດພັກ, ເພື່ອລາວຈະໄດ້ຂົມຂື່ນໃນວັນຂອງລາວເຫມືອນກັບລູກຈ້າງຄົນຫນຶ່ງ ຖ້າຫາກລາວເຮັດໄດ້ເຊັ່ນນັ້ນ.
\s5
\v 7 ສິ່ງນັ້ນສາມາດເປັນຄວາມຫວັງໃຫ້ກັບຕົ້ນໄມ້ຫນຶ່ງ; ຖ້າຫາກມັນຖືກ​ຕັດ​ລົງ, ມັນ​ກໍ​ຈະ​ແຕກ​ຫນໍ່ຂຶ້ນ​ອີກ, ເພື່ອຕົ້ນ​ຫນໍ່​ອ່ອນ​ຂອງ​ມັນ​ຈະ​ບໍ່​ຫາຍໄປ.
\v 8 ເຖິງແມ່ນວ່າ ​ຮາກ​ຂອງ​ມັນ​ໃນແຜ່ນດິນຈະເຖົ້າ, ແລະເຫງົ້າ ​ຂອງ​ມັນ​ຈະ​ຕາຍ​ໃນ​​ດິນ,
\v 9 ແຕ່ມັນ­ໄດ້ກິນ​​ນ້ຳພຽງຈັກເລັກນ້ອຍ, ມັນກໍຈະ​ປົ່ງ​ ແລະ​ແຕກ​ກິ່ງ​ອອກ​ເຫມືອນ​ກັບຕົ້ນ­ໄມ້​ອ່ອນຕົ້ນຫນຶ່ງ.
\s5
\v 10 ແຕ່​ມະ­ນຸດທີ່​ຕາຍ; ເຂົາກໍກາຍເປັນຄົນອ່ອນແອ; ແທ້ຈິງແລ້ວ, ມະ­ນຸດ​ສິ້ນ​ລົມ​ຫາຍ­ໃຈ, ແລະ​­ເຂົາ​ຢູ່​ບ່ອນ​ໃດ​?
\v 11 ເຫມືອນນ້ຳໃນ​ທະ­ເລ­ສາບທີ່ແຫ້ງ​ໄປ, ແລະ​ເຫມືອນກັບແມ່­ນ້ຳທີ່ບໍ່ມີນໍ້າ ແລະ ກໍ​ເຫືອດ​ແຫ້ງ​.
\v 12 ດັ່ງນັ້ນຄົນລົ້ມລົງ ແລະ ບໍ່ລຸກຂຶ້ນມາອີກ. ຈົນກວ່າ​ທ້ອງ­ຟ້າທັງຫລາຍ​ບໍ່­ມີອີກຕໍ່ໄປ, ພວກ­ເຂົາຈະບໍ່​ຕື່ນ​ຂຶ້ນ ຫລື ຖືກປຸກຈາກການນອນຫລັບຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​.
\s5
\v 13 ໂອ, ຫາກ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ເຊື່ອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄວ້​ໃນ​ແດນ​ຄົນ​ຕາຍ​ຈາກຄວາມຍາກລຳບາກຕ່າງໆ, ແລະສິ່ງພຣະອົງຈະຊົງຮັກສາ​ຂ້ານ້ອຍ​ໄວ້ໃນທີ່ສ່ວນຕົນ​ຈົນກວ່າ​ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ພົ້ນ​ໄປ, ທີ່​ພຣະອົງ​ຈະຕັ້ງກຳ­ນົດ​ເວ­ລາ​ໃຫ້​ຂ້າ­ນ້ອຍຢູ່ທີ່ນັ້ນ ແລະ​ຈາກນັ້ນຈຶ່ງຊົງລະ­ນຶກ​ເຖິງ​ຂ້າ­ນ້ອຍອີກ!
\v 14 ຖ້າ​ມະ­ນຸດຄົນຫນຶ່ງ​ຕາຍ​ແລ້ວ, ເຂົາຈະ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ອີກ​ບໍ? ຖ້າຫາກມີໄດ້, ຂ້າ­ນ້ອຍກໍປາຖະຫນາທີ່​ຈະ​ຄອຍຖ້າ​​ຢູ່​ຕະ­ຫລອດໃນຊ່ວງເວລາອັນອ່ອນແອ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ ຈົນ​ກວ່າ​ການ​ປົດ​ປ່ອຍ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ມາ​ເຖິງ.
\s5
\v 15 ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ຊົງໄດ້​ເອີ້ນ, ແລະ ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ທູນ​ຕອບ​ພຣະອົງ. ພຣະ­ອົງ​ຈະຊົງມີຄວາມປາຖະຫນາສຳລັບການວາງແຜນແຫ່ງ​ມືຂອງ​ພຣະ­ອົງ.
\v 16 ​ພຣະ­ອົງຈະຊົງ​ນັບຈຳນວນ ແລະດູແລ​ບາດ­ກ້າວທັງຫມົດ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ; ພຣະ­ອົງ​ຈະບໍ່­ຊົງໄດ້​ຈ້ອງ​ຈັບ​ຜິດຕາມຄວາມບາບຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​.
\v 17 ການກະທຳຜິດ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ ຈະຖືກ​ໃສ່​ໄວ້​ໃນ​ຖົງ​ທີ່​ປຣະ­ທັບ­ຕຣາ​ໄວ້; ແລະ​ພຣະ­ອົງຈະປົກປິດຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​.
\s5
\v 18 ເຖິງວ່າ​ພູ­ເຂົາທັງຫລາຍລົ້ມ​​ລົງ ແລະ ສະລາຍ​ໄປ; ເຖິງວ່າກ້ອນ​ຫີນ​ທັງຫລາຍ​ຖືກ​ຍ້າຍ​ໄປ​ຈາກ​ບ່ອນ​ຂອງ​ມັນ;
\v 19 ນ້ຳທັງຫລາຍກັດ​ເຊາະກ້ອນ​ຫີນ​ໄປ; ນໍ້າທີ່ຖ້ວມຊຳລະລ້າງພັດເອົາ​ຂີ້ຝຸ່ນ​ອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ. ເຊັ່ນດຽວກັນກັບສິ່ງນີ້, ພຣະອົງຊົງ​​ທຳ­ລາຍ​ຄວາມ​ຫວັງ​ທັງຫລາຍຂອງ​ມະ­ນຸດ​.
\s5
\v 20 ພຣະ­ອົງປ່ອຍລາວໃຫ້ຜ່າຍແພ້ສະເຫມີ​, ແລະ ­ເຂົາ​ກໍ​ລ່ວງ​ລັບ​ໄປ; ພຣະ­ອົງ​ຊົງໄດ້​ປ່ຽນ​ໃບຫນ້າ​ຂອງ­ເຂົາ ແລະ ​ໄດ້​ສົ່ງ​ເຂົາ​ອອກໄປສູ່ຄວາມຕາຍ.
\v 21 ຖ້າບັນ­ດາ​ລູກ­ຊາຍ​ຂອງ​­ເຂົາ​ໄດ້­ຮັບ​ກຽຕ; ແລະ ​­ເຂົາ​ກໍ​ບໍ່​ຮູ້; ແລະຖ້າພວກ­ເຂົາ​ຖືກເຮັດໃຫ້​ຕົກ­ຕ່ຳ​ລົງ; ­ເຂົາ​ບໍ່​ຮູ້​ບໍ່​ເຫັນ.
\v 22 ເຂົາ​ຮູ້­ສຶກ​ໄດ້ພຽງ​ຄວາມ­ເຈັບປວດ​ໃນ​ຮ່າງກາຍ​ຂອງຕົນ, ແລະ​ ເຂົາໄດ້ແຕ່ຄໍ້າຄວນກັບຕົວເອງເທົ່ານັ້ນ.
\s5
\c 15
\cl ບົດທີ 15
\p
\v 1 ແລ້ວ​ເອ­ລີ­ຟັດ​ຊາວ​ເຕ­ມານໄດ້​ຕອບ ແລະເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 “ຄວນ​ທີ່​ຄົນ​ມີ​ປັນ­ຍາ​ຈະ​ຕອບ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຮູ້ທີ່ໄຮ້ປະໂຫຍດ ແລະ​ຕື່ມເຕັມຕົວເອງດ້ວຍລົມ​ຕາ­ວັນ​ອອກ​ບໍ?
\v 3 ຄວນຫລື​ທີ່​ລາວຈະ​ໃຫ້ເຫດຜົນດ້ວຍການເວົ້າຈາອັນຫາປະໂຫຍດບໍ່ໄດ້ ໃນດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທີ່ລາວບໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ສິ່ງດີໃດໆເກີດຂຶ້ນໄດ້?
\s5
\v 4 ແທ້ຈິງແລ້ວ, ເຈົ້າ​ເຄົາລົບພຣະເຈົ້ານ້ອຍລົງ; ເຈົ້າຄັດຄ້ານການອຸທິດຕໍ່ພຣະອົງ.
\v 5 ເພາະ​ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງເຈົ້າ ສອນປາກຂອງ​ເຈົ້າ; ​ເຈົ້າ​ເລືອກ​ເອົາ​ລີ້ນ​ຂອງ​ຄົນ​ສະ­ຫລາດ​ແກມ​ໂກງ.
\v 6 ບໍ່​ແມ່ນປາກຂອງຂ້ອຍ; ທີ່ຈິງແລ້ວ, ​ຮິມ­ປາກ​ຂອງ​ເຈົ້າຕ່າງຫາກ​ປັກ​ປ້ຳ​ເຈົ້າ​ເອງ.
\s5
\v 7 ເຈົ້າ​ເປັນ​ມະ­ນຸດ​ຄົນ​ທຳ­ອິດ​ທີ່​ເກີດ​ມາ​ບໍ? ​ເຈົ້າ​ໄດ້ເກີດຢູ່ກ່ອນ​ໂນນ­ພູທັງຫລາຍ​ບໍ?
\v 8 ເຈົ້າເຄີຍ​ໄດ້​ຟັງ​ຄວາມ​ຮູ້ອັນເລິກ­ລັບ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ບໍ? ​ເຈົ້າ​ຈຳ­ກັດ​ສະ­ຕິປັນຍາ​ໄວ້​ສະ­ເພາະ​ຕົວ​ເຈົ້າ​ບໍ?
\v 9 ເຈົ້າ​ຮູ້­ຈັກ​ຫຍັງ​ແດ່​ທີ່​­ເຮົາ​ບໍ່​ຮູ້​ບໍ? ແມ່ນຫຍັງຄືສິ່ງທີ່ເຈົ້າ​ເຂົ້າໃຈ​ທີ່​ພວກເຮົາບໍ່ເຂົ້າໃຈບໍ?
\s5
\v 10 ໃນ​ພວກ­ເຮົາທັງສອງຕ່າງກໍ​ມີ­​ຜົມ​ຫງອກ ແລະ​​ອາ­ຍຸ​ກໍຫລາຍຍິ່ງກວ່າພໍ່​ຂອງ​ເຈົ້າອີກ.
\v 11 ​ການເລົ້າ​ໂລມ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າຫນ້ອຍເກີນໄປບໍ, ທີ່ໃຊ້ຄຳເວົ້າສຸພາບ​ອ່ອນ​ຫວານ​ຕໍ່ເຈົ້ານັ້ນ?
\s5
\v 12 ເຫດ​ໃດ​ຫົວໃຈຂອງເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ນຳເຈົ້າອອກຫ່າງໄປ? ເປັນຫຍັງດວງຕາຂອງເຈົ້າຈຶ່ງພຶບ,
\v 13 ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າຈຶ່ງ​ຫັນ​ຈິດວິນຍານ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຕໍ່­ສູ້​ພຣະ­ເຈົ້າ ແລະ​ກ່າວຖ້ອຍ­ຄຳເຊັ່ນນັ້ນອອກມາຈາກ​ປາກ​ຂອງ​ເຈົ້າ?.
\v 14 ຄົນແບບໃດທີ່ເຂົາສົມຄວນໄດ້ຮັບການຊຳລະໃຫ້ສະອາດ? ຄົນແບບໃດທີ່ເກີດ​ມາຈາກ​ຜູ້­ຍິງຄົນຫນຶ່ງທີ່ເຂົາສົມຄວນເປັນຄົນຊອບທັມຫລື?
\s5
\v 15 ເບິ່ງ​ແມ, ພຣະ­ເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້ຊົງ​ວາງ­ໃຈ ແມ່ນແຕ່​ຜູ້​ບໍ­ຣິ­ສຸດທັງຫລາຍ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ; ແທ້ຈິງແລ້ວ, ແລະທ້ອງຟ້າທັງຫລາຍ ​ກໍ​ບໍ່​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ໃນ​ສາຍ​ຕາ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ.
\v 16 ແລ້ວ​ຄົນຫນຶ່ງທີ່ ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າ ແລະເສື່ອມທັມ, ກໍຍິ່ງສະອາດຫນ້ອຍກວ່ານັ້ນ​ເທົ່າ­ໃດ ຄົນທີ່ດື່ມ­​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ​ເຫມືອນນໍ້າດື່ມ!
\s5
\v 17 ຂ້ອຍ​ຈະ​ສະ­ແດງ​ແກ່​ເຈົ້າເຫັນ; ຈົ່ງຟັງ​ຂ້ອຍ​; ຂ້ອຍ​ຈະ​ກ່າວ​ໃຫ້​​ຟັງສິ່ງ­ຕ່າງໆທີ່ຂ້ອຍ​ໄດ້​ເຄີຍເຫັນແກ່ເຈົ້າ,
\v 18 ສິ່ງຕ່າງໆ​ທີ່​ບັນດາຄົນ​ມີ​ປັນ­ຍາທີ່​ໄດ້ຮັບການຖ່າຍທອດມາກຈາກພໍ່ທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ, ສິ່ງຕ່າງໆ ທີ່​ບັນ­ພະ­ບຸຣຸດ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ ບໍ່­ເຄີຍ​ປິດ­ບັງ​ໄວ້.
\s5
\v 19 ທັງຫມົດນີ້ ຄືບັນດາບັນ­ພະ­ບຸຣຸດ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ຜູ້​ດຽວທີ່ທີ່​ໄດ້­ຮັບ​ມອບ​ແຜ່ນ­ດິນ, ແລະທີ່ບໍ່ມີຄົນແປກຫນ້າຜ່ານໄປທ່າມກາງພວກເຂົາ.
\v 20 ຄົນ​ຊົ່ວ​ຮ້າຍເຈັບປວດ​ຕະ­ຫລອດວັນເວລາຂອງພວກເຂົາ, ຈຳນວນປີທັງຫລາຍທີ່ຖືກເກັບໄວ້​ ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ກົດຂີ່ທຸກທໍຣະມານ.
\v 21 ສຽງແຫ່ງ​ຄວາມ​ຢ້ານ​ກົວ​ ກໍຢູ່­ໃນ​ຫູ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ໃນຂະນະທີ່ເຂົາມີຄວາມຮຸ່ງເຮືອງ, ຜູ້​ທຳ­ລາຍ​ຈະ​ມາ​ເຫນືອລາວ.
\s5
\v 22 ເຂົາ​ບໍ່​ຄິດວ່າ​ເຂົາ​ຈະຫັນອອກໄປຈາກ​ຄວາມ​ມືດ; ດາບກໍຄອຍຖ້າລາວຢູ່.
\v 23 ­ເຂົາໄປສະຖານທີ່ຫລາກຫລາຍເພື່ອຫາອາຫານ, ເຂົາເວົ້າວ່າ, ​‘ມັນຢູ່​ທີ່​ໃດ? ­ເຂົາ​ຮູ້​ວ່າ​ວັນແຫ່ງຄວາມມືດນັ້ນ​ຢູ່​ພຽງ​ແຕ່​ເອື້ອມ​ມື.
\v 24 ຄວາມ­ລຳບາກ ແລະຄວາມທຸກ​​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້ເຂົາ​ຢ້ານ​ກົວ; ພວກມັນມີອຳນາດໂຈມຕີເຂົາ, ເຫມືອນກັບກະສັດອົງຫນຶ່ງ​ຕຽມ​ພ້ອມ​ແລ້ວ​ສຳ­ລັບ​ການ​ເຮັດສົງຄາມ.
\s5
\v 25 ເພາະ​­ເຂົາ​ໄດ້​ຢຽດ​ມື​ຂອງ­ຕົນ​ອອກ​ຕໍ່­ສູ້​ພຣະ­ເຈົ້າ ແລະ​ໄດ້ປະພຶດຢ່າງຍິ່ງຜະຫຍອງຕໍ່ຜູ້ຊົງຣິດທານຸພາບ,
\v 26 ຄົນຊົ່ວຮ້າຍນີ້​ແລ່ນ​ເຂົ້າ​ໃສ່​ພຣະ­ອົງດ້ວຍຄໍທີ່ຕັ້ງຊັນ, ພ້ອມ­ກັບ​ໂລ່​ຫນາ.
\s5
\v 27 ນີ້ຄືຄວາມຈິງ, ເຖິງແມ່ນວ່າເຂົາ​ໄດ້​ປົກ​ຄຸມຫນ້າ​ຂອງ­ຕົນ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ອ້ວນ​ຂອງ­ຕົນ​ແລ້ວ ແລະ​ຮວບ­ຮວມ​ໄຂ­ມັນ​ມາ​ໄວ້​ທີ່​ບັ້ນ­ແອວ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​.
\v 28 ແລະ​ໄດ້ໃຊ້ຊີວິດ­ໃນ​ເມືອງ​ຮ້າງ​ເປົ່າ; ໃນ​ເຮືອນທັງຫລາຍທີ່​ບໍ່­ມີ​ຄົນອາ­ໄສຢູ່ດຽວນີ້ ແລະພ້ອມທີ່ຈະເປັນກອງຊາກຫັກພັງແລ້ວ.
\s5
\v 29 ­ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່​ຮັ່ງ­ມີ; ຄວາມຮັ່ງມີຂອງ­ລາວຈະ​ບໍ່​ຫມັ້ນ­ຄົງ​ຢູ່; ແມ່ນແຕ່ເງົາຂອງລາວ ກໍຈະ​ບໍ່ຢູ່ຕະຫລອດໄປໃນ​ແຜ່ນ­ດິນໂລກນີ້.
\v 30 ລາວ​ຈະບໍ່ແຍກອອກຈາກຄວາມມືດມິດ; ແປວ­ໄຟອັນຫນຶ່ງ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຫນໍ່​ຂອງ​ລາວ​ແຫ້ງ​ໄປ; ແລະ​ໂດຍ​ລົມ​ຫາຍ­ໃຈຈາກປາກຂອງພຣະເຈົ້າ​ຈະ​ຕ້ອງຫາຍ​ໄປ.
\s5
\v 31 ຢ່າ​ປ່ອຍໃຫ້​­ລາວໄວ້ວາງ­ໃຈ​ໃນສິ່ງຕ່າງໆທີ່ສູນເສຍເປົ່າ​, ການ​ຫລອກ­ລວງ​ຕົວ​ລາວ​ເອງ; ເພາະ​ການສູນເສຍເປົ້່າ ຈະເປັນລາງວັນຂອງລາວ.
\v 32 ມັນຈະເກີດຂຶ້ນກ່ອນ​ເວ​ລາ­​ຕາຍຂອງລາວຈະມາເຖິງ; ແລະ​ກິ່ງກ້ານ​ຂອງ​ລາວຈະ​ບໍ່​ຂຽວສົດ.
\v 33 ­ລາວຈະ​ຫລົ່ນເຫມືອນ​ກັບຫມາກອະ­ງຸ່ນ​ທີ່​ບໍ່ສຸກ; ລາວຈະຖິ້ມ​ດອກ​ບານທັງຫລາຍ​ຂອງ​ລາວເຫມືອນຕົ້ນຫມາກກອກ.
\s5
\v 34 ເພາະ­ວ່າ​ເພື່ອນຂອງຄົນບໍ່ຊອບທັມ​ນັ້ນ​ຈະ​ເປັນ​ຫມັນ; ​ໄຟ​ຈະ​ເຜົາ​ຜານ​ເຕັ້ນທີ່ຕິດສິນບົນຂອງພວກເຂົາ.
\v 35 ພວກ­ເຂົາ​​ຕັ້ງ­ທ້ອງ​ຄວາມ​ຊົ່ວຮ້າຍ ແລະເຮັດໃຫ້ກໍ່​ເກີດ​ຄວາມບໍ່ຊອບທັມ; ​​ມົດລູກຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ຕຽມ​ການ​ຫລອກ­ລວງ.”
\s5
\c 16
\cl ບົດທີ 16
\p
\v 1 ແລ້ວ​ໂຢບໄດ້​ຕອບ ແລະເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 “ຂ້ອຍ​ເຄີຍ​ໄດ້­ຍິນ​ສິ່ງຕ່າງໆນີ້​ມາ​ຫລາຍ​ແລ້ວ; ເຈົ້າ​ທຸກ​ຄົນ​ເປັນ​ຜູ້​ເລົ້າ​ໂລມ​ທີ່​ຫນ້າສັງເວດທີ່ສຸດ.
\v 3 ຖ້ອຍຄຳ​ລົມໆ​ແລ້ງໆທັງຫລາຍ​ຈະ​ມີທີ່ຈົບ​ສິ້ນ​ເມື່ອ­ໃດ​ຫນໍ? ມີສິ່ງໃດຜິດປົກກະຕິ ພວກເຈົ້າ​ທີ່ເຮັດໃຫ້​ຕອບ​ຢ່າງ​ນີ້ບໍ?
\s5
\v 4 ຂ້ອຍ​ສາມາດເວົ້າ​ເຫມືອນພວກ​ເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ​​ໄດ້​ຄື­ກັນ, ຖ້າ​ພວກເຈົ້າ​ຢູ່­ໃນທີ່ຂອງຂ້ອຍ. ຂ້ອຍສາມາດສະສົມ ແລະລວມຖ້ອຍຄຳຕ່າງໆ ມາເພື່ອໂຈມຕີພວກເຈົ້າ​ ແລະ​ສັ່ນ​ຫົວ​ຂອງ​ຂ້ອຍເຍາະ​ເຍີ້ຍ​ເຈົ້າໄດ້.
\v 5 ໂອ, ຂ້ອຍ​ຈະຫນູນໃຈພວກເຈົ້າດ້ວຍປາກຂອງ​​ຂອງ​ຂ້ອຍ​­ໄດ້ຢ່າງໃດ! ແລະ​ການ­ປອບໂຍນ​ຮິມ­ປາກ​ຂອງ​ຂ້ອຍ ຈະ​ລະ­ງັບ​ຄວາມ­ເຈັບ​ປວດ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ກໍ­ໄດ້​ດ້ວຍ!
\s5
\v 6 ຖ້າ​ຂ້ານ້ອຍເວົ້າ, ຄວາມ­ເຈັບ​ປວດ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍກໍ​ບໍ່​ລະ­ງັບລົງ; ຖ້າຂ້ານ້ອຍ​ມິດ​ງຽບ​ຢູ່, ຈະ​ຊ່ວຍ​ບັນ­ເທົາ​ຄວາມ­ເຈັບ​ປວດ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ບໍ?
\v 7 ແຕ່­ວ່າດຽວ­ນີ້​, ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ພຣະອົງ​ໄດ້​ເຮັດໃຫ້​ຂ້ານ້ອຍອ່ອນແຮງໄປ. ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວຂອງຂ້ານ້ອຍໂສກເສົ້າ.
\v 8 ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍແຫ້ງຫ່ຽວໄປ, ຊຶ່ງມັນ​ເປັນ​ພະ­ຍານ​ປັກ​ປ້ຳ​ຂ້ານ້ອຍ; ແລະ​ຮ່າງກາຍທີ່ຈ່ອຍຜອມຂອງຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ລຸກ­ຂຶ້ນ​ປັກ​ປ້ຳ​ຂ້ານ້ອຍ, ແລະມັນ​ເປັນ​ພະ­ຍານ​ຕໍ່ຕ້ານໃບ​ຫນ້າ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 9 ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຈີກຂ້ານ້ອ​ຍດ້ວຍຫນາມແຫ່ງ​ຄວາມໂກດຮ້າຍ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ ແລະຊົງຂົ່ມເຫັງຂ້ານ້ອຍ ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ບິບບີ້ຂ້ານ້ອຍດ້ວຍ​ແຂ້ວ​ຂອງພຣະອົງ​; ສັດ­ຕຣູ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍປີ້ນ​ຕາ​ຕໍ່­ສູ້​ຂ້ານ້ອຍ ໃນຂະນະທີ່ເຂົາຈີກຂ້ານ້ອຍເປັນຕ່ອນໆ.
\v 10 ຜູ້ຄົນໄດ້​ອ້າ​ປາກ​ໃສ່​ຂ້ານ້ອຍ; ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້ຕົບ​ແກ້ມ​ປະ­ຈານ​ຂ້ານ້ອຍຢ່າງເສື່ອມເສຍ; ພວກ­ເຂົາໄດ້​ສຸມ​ຫົວ​ກັນ​ປັກ​ປ້ຳ​ຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 11 ພຣະ­ເຈົ້າຊົງ​ໄດ້​ມອບ​ຂ້ານ້ອຍ​ໃຫ້​ແກ່​ຄົນ​ອະ­ທັມ ແລະຊົງ​ໄດ້​ໂຍນ​ຂ້ານ້ອຍ​ໄວ້​ໃນ​ມື​ຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ.
\v 12 ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້ເຄີຍຢູ່​ສຸກສະ­ບາຍ, ແຕ່ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ທຳລາຍ​ຂ້ານ້ອຍເສຍ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ພຣະອົງໄດ້ຊົງ​ຊຸກ​ຄໍ​ຂ້ານ້ອຍ ແລະ​ໄດ້ຊົງຟາດ​ຂ້ານ້ອຍ​ລົງ​ເປັນ​ຕ່ອນໆ; ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ຕັ້ງ​ຂ້ານ້ອຍ​ໃຫ້­ເປັນ​ເປົ້າ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງດ້ວຍ.
\s5
\v 13 ເຫລົ່ານັກ​ຍິງທະ­ນູ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ອ້ອມ​ຂ້ານ້ອຍ; ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ແທງ​ແອວ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ ແລະ​ບໍ່ຊົງ­ໄດ້​ສົງສານຂ້ານ້ອຍ​ເລີຍ; ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຖອກ​ນ້ຳ­ບີ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ລົງ​ເທິງ​ດິນ.
\v 14 ພຣະ­ອົງ​ໄດ​້ຊົງຊົນ​ກຳ­ແພງຂອງຂ້ານ້ອຍຄັ້ງແລ້ວຄັ້ງອີກ; ​ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ແລ່ນ​ເຂົ້າ​ໃສ່​ຂ້ານ້ອຍ​ເຫມືອນ​ນັກຮົບຄົນຫນຶ່ງ.
\s5
\v 15 ຜິວຫນັງຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຖືກຫຍິບເຫມືອນ​­ກະ­ສອບ; ຂ້ານ້ອຍຖືກດັນເຂົ້າລົງໄປເຖິງພື້ນດິນ​.
\v 16 ໃບຫນ້າ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ເປັນສີແດງ​ດ້ວຍ​ການ​ຮ້ອງ­ໄຫ້; ເປືອກຕາຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນເງົາ​ມັດ­ຈຸ­ຣາດ​.
\v 17 ເຖິງ­ແມ່ນວ່າ​ ບໍ່ມີຄວາມຮຸນແຮງໃນ​ມື​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​, ແລະ​ຄຳ​ອະ­ທິ­ຖານ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ບໍ­ຣິສຸດ.
\s5
\v 18 ແຜ່ນ­ດິນ­ໂລກ​ເອີຍ, ຢ່າ​ປິດ­ບັງ​ເລືອດ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ເລີຍ; ຢ່າ​ໃຫ້​ສຽງ­ຮ້ອງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍບໍ່​ມີ​ບ່ອນ​ຢຸດ​ພັກເຖີດ.
\v 19 ເບິ່ງ​ແມ, ແມ່ນວ່າບັດ­ນີ້, ​ພະ­ຍານ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ຢູ່​ເທິງທ້ອງຟ້າ; ເຂົາ​ຜູ້​ຮັບ­ຮອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ຢູ່­ໃນ​ທີ່​ສູງ.
\s5
\v 20 ເພື່ອນທັງຫລາຍ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ດູ­ຫມິ່ນ​ຂ້ານ້ອຍ, ແຕ່ດວງ​ຕາ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ຖອກ​ນ້ຳ​ຕາ​ຕໍ່ພຣະ­ເຈົ້າ.
\v 21 ຂ້ານ້ອຍຮ້ອງຂໍ​ໃຫ້​ຜູ້ເປັນພະຍານໃນທ້ອງຟ້ານັ້ນໂຕ້ຖຽງ​​ກັບພຣະ­ເຈົ້າ ແທນຊາຍຄົນນີ້ ເຫມືອນ​ທີ່​ມະ­ນຸດຄົນຫນຶ່ງເຮັດໃຫ້ກັບພື່ອນບ້ານຂອງເຂົາ​.
\v 22 ເພາະເມື່ອ​ຫລາຍ​ປີຜ່ານໄປ, ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ໄປ​ຍັງສະຖານທີ່ໆຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ບໍ່​ກັບມາອີກ.
\s5
\c 17
\cl ບົດທີ 17
\p
\v 1 ວິນຍານຂອງຂ້ານ້ອຍຖືກເຜົາຜານ, ແລະວັນ​ທັງຫລາຍ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ຈົບ­ລົງ; ຂຸມ​ຝັງ​ສົບກໍຕຽມພ້ອມສຳລັບຂ້ານ້ອຍ​ແລ້ວ.
\v 2 ແນ່ນອນເລີຍວ່າ ຈະຕ້ອງມີຄົນ​ທີ່​ເຍາະ­ເຍີ້ຍຂ້ານ້ອຍ; ​​ດວງຕາ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ ຕ້ອງ​ຈ້ອງເບິ່ງການ​ນິນ­ທາ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາສະເຫມີ.
\v 3 ບັດນີ້, ຂໍຊົງສັນຍາ, ຂໍຊົງເປັນຜູ້ຄໍ້າ​ປະ­ກັນເພື່ອຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຕົວຂອງພຣະອົງເອງເຖີດ; ໃຜອີກ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນັ້ນ​ທີ່​ຈະ­ຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໄດ້ຫລື?
\s5
\v 4 ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ເພາະ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຊົງປິດ​ໃຈ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​​ຈາກ​ຄວາມ​ເຂົ້າ­ໃຈ; ສະ­ນັ້ນ, ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ບໍ່­ໄດ້​ຍົກ­ຍ້ອງ​ພວກ­ເຂົາເຫນືອຂ້ານ້ອຍ.
\v 5 ເຂົາຜູ້​ປະນາມພວກເພື່ອນຂອງເຂົາ ເພືື່ອເຫັນແກ່ລາງວັນ, ດວງຕາຂອງລູກຫລານຂອງພວກເຂົາຈະ​ມືດ​ມົວ​ໄປ.
\s5
\v 6 ແດ່ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ກະ­ທຳ­ໃຫ້​ຂ້ານ້ອຍ​ເປັນ​ບ່ອນ​ນິນ­ທາ​ຂອງ​ຜູ້ຄົນ; ແລະ​ພວກ­ເຂົາ​ຖົ່ມ­ນ້ຳ­ລາຍ​ຫົດ​ຫນ້າ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ.
\v 7 ດວງ­ຕາ​ຂອງ​ຂ້ານອຍ​ໄດ້​ມືດ​ມົວ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຄວາມ­ທຸກ​ໂສກ; ແລະ​ອະ­ໄວ­ຍະ­ວະ​ໃນຮ່າງກາຍຂອງຂ້ານ້ອຍທັງ​ຫມົດ​ກໍຈ່ອຍບາງ​ເຫມືອນ​ກັບ​ເງົາ.
\v 8 ຄົນ​ທີ່ສັດຊື່ທ່ຽງທັມ​ຈະຂາດສະຕິໄປເພາະສິ່ງນີ້; ແລະ​ຄົນທີ່​ບໍ່­ມີ​ຄວາມ​ຜິດ​ກໍ​ຈະ​ລຸກ­ຂຶ້ນ​ປັກ​ປ້ຳ​ຄົນ​ໜ້າ­ຊື່­ໃຈ­ຄົດທີ່ບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າ.
\s5
\v 9 ຄົນ​ຊອບ­ທັມຍັງ​ຈະ​ຍຶດ­ຫມັ້ນ​ຢູ່​ກັບ​ທາງ​ຂອງ­ຕົນ; ເຂົາຜູ້​ທີ່​ມີ​ມືທີ່​ສະ­ອາດ​ກໍ​ຈະ​ແຂງ­ແຮງ​ຫລາຍ​ຂຶ້ນ ແລະຫລາຍຂຶ້ນ.
\v 10 ແຕ່​ສຳລັບພວກ​ເຈົ້າທຸກ​ຄົນ​ຈົ່ງ​ມາ​ດຽວນີ້; ຂ້ານ້ອຍຈະ​ບໍ່​ພົບ​ຄົນ­ທີ່​ມີ​ປັນ­ຍາ​ຈັກ​ຄົນຫນຶ່ງ​ໃນ​ທ່າມກາງພວກ​ເຈົ້າ.
\s5
\v 11 ວັນທັງຫລາຍ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ຜ່ານ​ພົ້ນ​ໄປ, ແຜນ­ການ​ທັງຫລາຍຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ກະຈັດກະຈາຍໄປ ແລະທັງຄວາມປາຖະຫນາແຫ່ງຫົວໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍ.
\v 12 ຜູ້ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ, ​ຜູ້ເຍາະເຍີ້ຍເຫລົ່ານັ້ນ, ປ່ຽນຄໍ່າຄືນໃຫ້­ເປັນ​ກາງ­ເວັນ; ຄວາມສະຫວ່າງຢູ່ໃກ້ຄວາມມືດມິດ.
\s5
\v 13 ຕັ້ງແຕ່ຂ້ານ້ອຍເຫັນແດນ​ຄົນ​ຕາຍວ່າ​ເປັນເຫມືອນ​ເຮືອນ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ; ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້​ກາງ​ບ່ອນ​ນອນຂອງຂ້ານ້ອຍ​ໃນ​ຄວາມ​ມືດ.
\v 14 ຕັ້ງແຕ່ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້​ກ່າວຕໍ່ຂຸມເລິກວ່າ ‘ເຈົ້າ​ເປັນ​ພໍ່​ຂອງ​ຂ້ອຍ, ແລະ​ເວົ້າ­ກັບ​ຫນອນ​ວ່າ, ‘ເຈົ້າ​ເປັນ​ແມ່​ຂອງ​ຂ້ອຍ, ແລະ​ເປັນ​ເອື້ອຍ​ຂອງ​ຂ້ອຍ,
\v 15 ຄວາມ​ຫວັງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ຢູ່​ທີ່​ໃດ? ໃຜທີ່ສາມາດເຫັນໄດ້, ເພື່ອເປັນຄວາມຫວັງໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້?
\v 16 ຄວາມ​ຫວັງ​ນັ້ນ​ຈະ​ລົງ​ໄປ​ທີ່​ດ່ານ​ປະ­ຕູ​ແດນ​ຄົນ​ຕາຍກັບຂ້ານ້ອຍ ເມື່ອເຮົາ​ກາຍເປັນ​ຂີ້­ຝຸ່ນ​ບໍ?”
\s5
\c 18
\cl ບົດທີ 18
\p
\v 1 ແລ້ວ​ບິນ­ດັດ ຄົນ​ຊູ­ອາໄດ້​ຕອບ ແລະເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 “ເມື່ອໃດທີ່ເຈົ້າຈະເຊົາເວົ້າ? ພິນິດເບິ່ງເຖີດ, ແລະຫລັງຈາກນັ້ນເຮົາຈຶ່ງຈະເວົ້າ.
\s5
\v 3 ເປັນ­ຫຍັງ​ພວກເຮົາ​ຈຶ່ງ​ຖືກ​ນັບ​ໃຫ້­ເປັນເຫມືອນ​ສັດຮ້າຍ; ເປັນ­ຫຍັງ​ພວກເຮົາ​ຈຶ່ງກາຍ​ເປັນ​ຄົນ​ໂງ່​ໃນ​ສາຍ­ຕາ​ຂອງ​ເຈົ້າ?
\v 4 ເຈົ້າ​ຜູ້​ຈີກ​ຕົວ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຮ້າຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ​ແຜ່ນ­ດິນ­ໂລກສົມຄວນ​ຖືກ​ປະ​ຖິ້ມເພາະ​ເຈົ້າ​ ຫລື​ກ້ອນ​ຫີນທັງຫລາຍ​ຍ້າຍ​ອອກ​ຈາກ​ບ່ອນ​ຂອງ​ມັນ​ບໍ?
\s5
\v 5 ແທ້ຈິງ, ຄວາມ​ສະ­ຫວ່າງ​ຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວຮ້າຍ​ຈະ​ຖືກ​ດັບ​ມອດ​ໄປ ແລະ​ແປວ­ໄຟ​ຂອງ​ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່​ສ່ອງ­ແສງ​ອີກ.
\v 6 ຄວາມ​ສະ­ຫວ່າງ​​ຈະຖືກເຮັດໃຫ້​ມືດໄປໃນເຕັນຂອງເຂົາ; ແລະ​ຕະ­ກຽງ​ຂອງ​ເຂົາທີ່ຕັ້ງເຫນືອເຂົາ​ຈະ​ດັບ​ມອດ​ໄປ.
\s5
\v 7 ບາດ­ກ້າວ​ອັນ​ແຂງ­ແຮງ​ຂອງ​ເຂົາກໍ​ຈະ​ສັ້ນ​ເຂົ້າ; ແລະ​ແຜນການທັງຫລາຍຂອງເຂົາ ຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາລົ້ມລົງ.
\v 8 ເພາະ​ເຂົາຈະ​ຖືກ​ໂຍນ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ບ້ວງ­ແຮ້ວ​ດ້ວຍ​ຕີນ​ຂອງ​ເຂົາ​ເອງ ແລະ​ເຂົາຈະ​ຍ່າງ​ຢູ່​ເທິງ​ຂຸມກັບດັກ.
\s5
\v 9 ກັບ​ດັກອັນຫນຶ່ງ​ຈະ​ຈັບ​ສົ້ນ­ຕີນ​ຂອງ​ເຂົາ​ໄວ້; ບ້ວງແຮ້ວ​ຈະ​ມັດເຂົາໄວ້ໃຫ້ແຫນັ້ນ.
\v 10 ມີ​ບ້ວງ­ແຮ້ວ​ເຊື່ອງ​ຢູ່­ໃນ​ດິນ​ໄວ້​ດັກ​ຈັບ​ເຂົາ; ແລະບ້ວງມີ​ແຮ້ວ​​ເພື່ອຈັບເຂົາວາງ​ຕາມ​ທາງຂອງເຂົາ.
\v 11 ສິ່ງ​ຫນ້າ​ຢ້ານ​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຂົາຢ້ານທຸກ­ດ້ານ; ພວກມັນຈະ​ໄລ່ຕາມ​ສົ້ນ­ຕີນ​ຂອງ​ເຂົາ.
\s5
\v 12 ຄວາມມັ່ງຄັ່ງຂອງ​ເຂົາ​ຈະຫັນໄປສູ່ຄວາມຫິວໂຫຍ, ແລະ​ພັຍ­ພິ­ບັດຈະພ້ອມທີ່ດ້ານຂ້າງຂອງ​ເຂົາ.
\v 13 ອະໄວຍະວະຕ່າງໆຂອງຮ່າງກາຍຂອງເຂົາ ​ຈະຖືກກັດ​ກິນ; ແທ້ຈິງແລ້ວ, ​ລູກ­ກົກ​ຂອງ​ຄວາມ​ຕາຍ​ຈະ​ກັດກິນອະໄວຍະວະທັງຫລາຍຂອງເຂົາ​.
\s5
\v 14 ເຂົາຖືກຈີກຂາດຈາກຄວາມປອດພັຍແຫ່ງເຕັນຂອງລາວ ແລະເດີນຂະບວນໄປສູ່ກະສັດແຫ່ງຄວາມສະຫຍົດສະຫຍອງ.
\v 15 ຜູ້ຄົນທີ່ບໍ່ປາຖະຫນາຈະອາໃສຢູ່ໃນເຕັນຂອງເຂົາ ຫລັງຈາກທີ່ພວກເຂົາເຫັນວ່າ ມີກຳມະຖັນກະຈັດກະຈາຍໄປທົ່ວເຕັນຂອງເຂົາ.
\s5
\v 16 ຮາກຕ່າງໆຂອງເຂົາຈະຂາດນໍ້າທີ່­ຢູ່​ທາງ​ລຸ່ມ​ຈະ​ແຫ້ງ​ໄປ; ກິ່ງຂອງເຂົາທີ່­ຢູ່​ເທິງຂຶ້ນໄປ​ຈະ​ຖືກ​ຕັດ​ອອກ.
\v 17 ຄວາມຊົງຈຳຂອງເຂົາຈະຕາຍໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ; ເຂົາຈະບໍ່ມີຊື່ຢູ່­ໃນ​ຖະ­ຫນົນ.
\s5
\v 18 ເຂົາຈະຖືກ​ຂັບ­ໄລ່​ຈາກ​ຄວາມ​ສະ­ຫວ່າງ​ເຂົ້າ​ສູ່​ຄວາມ​ມືດ ແລະ​ຈະ​ຖືກ​ຂັບ​ໄລ່­ອອກ​ໄປ​ຈາກ​ແຜ່ນ­ດິນ­ໂລກນີ້.
\v 19 ເຂົາຈະ​ບໍ່­ມີ​ລູກ ຫລື​ຫລານ​ຊາຍທ່າມ­ກາງ​ຄົນຂອງເຂົາ, ຫລືບໍ່ມີຍາຕມິດຄົງ​ເຫລືອ​ຢູ່­ໃນ​ບ່ອນ​ທີ່​ເຂົາ​ເຄີຍ​​ຢູ່.
\v 20 ວັນຫນຶ່ງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອາໄສຢູ່ທາງທິດຕາເວັນຕົກ ຈະຖືກເຮັດໃຫ້ຂະຫຍອງຂັວນກັບສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນຕໍ່ເຂົາ; ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອາໄສຢູ່ທາງຕາເວັນອອກ ຈະຖືກເຮັດໃຫ້ສະທ້ານຢ້ານກົວໂດຍສິ່ງນີ້.
\s5
\v 21 ແນ່ນອນວ່ານັ້ນຄືບ້ານທັງຫລາຍຂອງຄົນບໍ່ຊອບທັມ, ສະຖານທີ່ທັງຫລາຍຂອງຄົນທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າ.”
\s5
\c 19
\cl ບົດທີ 19
\p
\v 1 ແລ້ວໂຢບຈຶ່ງໄດ້ຕອບ ແລະເວົ້າວ່າ,
\v 2 ແລະທຳລາຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ເປັນຕ່ອນໆ ດ້ວຍຄຳເວົ້າຂອງທ່ານອີກດົນປານໃດ?
\s5
\v 3 ທ່ານ​ໄດ້​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ​ຂ້ານ້ອຍ​ຢ່າງນີ້ສິບຄັ້ງແລ້ວ; ແລະ​ທ່ານໄດ້​ດ່າ​ຂ້ານ້ອຍຢ່າງ​ບໍ່​ລະ­ອາຍ​ເລີຍ ຫລືທີ່ເຈົ້າໄດ້ປະຕິບັດຕໍ່ຂ້ານ້ອຍຢ່າງຫຍາບຄາຍນີ້.
\v 4 ຖ້າຫາກເປັນຄວາມຈິງທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດຜິດ, ຄວາມຜິດຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຍັງຄົງເປັນຄວາມກັງວົນຂອງຂ້ານ້ອຍເອງ.
\s5
\v 5 ຖ້າຫາກເປັນຄວາມຈິງທິ່ເຈົ້າ​ຈະຍົກຕົວເອງຂຶ້ນເຫນືອຂ້ານ້ອຍ ແລະໃຊ້ຄວາມ​ຍາກ​ລຳ­ບາກ​ຂອງຂ້ານ້ອຍໂຈມຕີຂ້ານ້ອຍ.
\v 6 ແລ້ວເຈົ້າສົມຄວນຮູ້ວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ຜິດຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ ແລະໄດ້​ຊົງ​ຈັບ​ຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃນບ້ວງ​ແຮ້ວ​ຂອງພຣະອົງ.
\s5
\v 7 ເບິ່ງແມ, ຂ້ານ້ອຍຮ້ອງຂໍວ່າ, "ຮຸນແຮງ!", ແຕ່ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ຮັບຄຳຕອບຂ້ານ້ອຍຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ແຕ່ບໍ່ມີຄວາມຍຸຕິທັມເກີດຂຶ້ນ.
\v 8 ພຣະ­ອົງ​ຊົງໄດ້ປິດລ້ອມ​ທາງ​ຂອງຂ້ານ້ອຍເພື່ອວ່າຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ສາມາດຜ່ານໄປໄດ້, ແລະພຣະອົງໄດ້ຊົງຕັ້ງຄວາມມືດໃນວິທີຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\v 9 ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ປົດເປື້ອງສັກສີຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະ​ພຣະອົງໄດ້ຊົງ​ຖອດມົງກຸດອອກຈາກຫົວຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 10 ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ທຳ­ລາຍ​ຂ້ານ້ອຍ​ໃນ​ທຸກ​ດ້ານ, ແລະຂ້ານ້ອຍໄດ້ຈາກໄປ; ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຮື້​ຖອນ​ຄວາມ​ຫວັງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ເຫມືອນກັບຖອນຕົ້ນໄມ້ຕົ້ນຫນຶ່ງ.
\v 11 ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້ຊົງ​ພິ­ໂຣດ​ຂ້ານ້ອຍ​ຢ່າງ​ຮ້າຍ­ແຮງເພື່ອໂຈມຕີຂ້ານ້ອຍ; ພຣະອົງໄດ້ຊົງ​ນັບວ່າຂ້ານ້ອຍເປັນ​ເຫມືອນຫນຶ່ງໃນບັນດາ​ສັດ­ຕຣູ​ຜູ້​ຮ້າຍ​ກາດ​ຂອງ​ພຣະອົງ.
\v 12 ກອງທະຫານຂອງພຣະ­ອົງມາຮ່ວມກັນ; ພວກເຂົາສຸມກອງດິນເພື່ອໂຈມຕີຂ້ານ້ອຍ ແລະ​ຕັ້ງຄ້າຍປິດ​ລ້ອມ​ເຕັນ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ໄວ້.
\s5
\v 13 ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ເຮັດ­ໃຫ້​ພີ່­ນ້ອງ​ຂອງຂ້ານ້ອຍຫ່າງໄກຈາກ​ຂ້ານ້ອຍ; ບັນດາຄົນຮູ້ຈັກຂ້ານ້ອຍ​​ກໍເລີ້ມ​ຫັນ​ຫນີ​ຈາກ​ຂ້ານ້ອຍ.
\v 14 ພວກຍາຕ​ພີ່­ນ້ອງ​ຂ້ານ້ອຍ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຜິດຫວັງ; ​ເພື່ອນ​ຝູງ​ສະຫນິດ ໄດ້ຫລົງລືມ​ຂ້ານ້ອຍ;
\s5
\v 15 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ຄັ້ງຫນຶ່ງເຄີຍອາໄສເປັນແຂກໃນບ້ານຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະ​ສາວ​ໃຊ້​ທັງຫມົດຂອງຂ້ານ້ອຍ ເຫັນຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນແປກຫນ້າ; ​​ຂ້ານ້ອຍ​ເຫມືອນ​ຄົນ​ຕ່າງ​ດ້າວໃນສາຍຕາຂອງພວກເຂົາ.
\v 16 ຂ້ານ້ອຍເອີ້ນທາດຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແຕ່ເຂົາບໍ່ຕອບຂ້ານ້ອຍເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ານ້ອຍອ້ອນວອນເຂົາດ້ວຍຄຳເວົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຕາມ.
\s5
\v 17 ລົມຫາຍໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍ ເປັນທີ່ຫນ້າລັງກຽດຕໍ່ເມຍ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ; ຂ້ານ້ອຍເປັນທີ່ກິ່ນເຫມັນສະອິດສະອຽນ ແມ້ແຕ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ເກີດມາຈາກທ້ອງແມ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\v 18 ແມ້ແຕ່ເດັກ ຫນຸ່ມທັງຫລາຍ ​ກໍຍັງດູຫມິ່ນ​ຂ້ານ້ອຍ; ຖ້າຂ້ານ້ອຍລຸກຂຶ້ນເວົ້າ, ພວກເຂົາເວົ້າໂຈມຕີຂ້ານ້ອຍ,.
\v 19 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ຂ້ານ້ອຍຮັກໄດ້ຫັນມາໂຈມຕິຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 20 21 ກະດູກທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍຕິດກັບຫນັງ ແລະຊີ້ນຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍມີຊີິວິດລອດພຽງຫນັງຫຸ້ມແຂ້ວຂອງຂ້ານ້ອຍເທົ່ານັ້ນ.
\v 21 ແລະຂໍຈົ່ງສົງສານຂ້ານ້ອຍເພື່ອນທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ. ເພາະພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງແຕະຕ້ອງຂ້ານ້ອຍແລ້ວ.
\v 22 ເຫມືອນກັບວ່າເຈົ້າເປັນ​ພຣະ­ເຈົ້າລະ? ເປັນ­ຫຍັງ​ເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ບໍ່​ພໍ­ໃຈ​ກັບ​ການເຜົາຜານຊີ້ນຂອງຂ້ານ້ອຍ?
\s5
\v 23 ໂອ, ທີ່ຖ້ອຍຄຳທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ຖືກບັນທຶກເອົາໄວ້! ໂອ, ຖ້າພວກມັນໄດ້ຖືກ​ບັນ­ທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືເຫລັ້ມຫນຶ່ງ!
\v 24 ໂອ, ດ້ວຍເຫລັກ ແລະກົ່ວ ພວກມັນໄດ້ຖືກສະຫລັກໃນກ້ອນຫີນຊົ່ວນິຣັນດອນ!
\s5
\v 25 ແຕ່ສຳລັບຂ້ານ້ອຍແລ້ວ, ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ໄຖ່ຂ້ານ້ອຍ ຊົງມີຊີິວິດຢູ່, ແລະພຣະອົງຈະຊົງຢືນຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກໃນທີ່ສຸດ;
\v 26 ຫລັງຈາກທີ່ຜິວຫນັງຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຄືຮ່າງກາຍນີ້, ຖືກທຳລາຍໄປແລ້ວ, ໃນຊີ້ນຫນັງຂອງຂ້ານ້ອຍ. ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ເຫັນ​ພຣະ­ເຈົ້າ
\v 27 ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ເຫັນ​ພຣະ­ເຈົ້າດ້ວຍ​ຕາ​ຂ້ານ້ອຍ​ເອງ-ຄືຂ້ານ້ອຍ, ແລະບໍ່ແມ່ນຄົນອື່ນ. ຫົວໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍແຕກສະຫລາຍພາຍໃນຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 28 ຖ້າຫາກເຈົ້າເວົ້າວ່າ, 'ພວກ­ເຮົາຈະຂົ່ມເຫັງເຂົາໄດ້​ຢ່າງ­ໃດ! ຮາກແຫ່ງຄວາມທຸກທັງຫລາຍຂອງເຂົາ ຝັງຢູ່ໃນຕົວເຂົາຕ່າງຫາກ.'
\v 29 ຢ່າງນັ້ນແລ້ວ ຈົ່ງ​ຢ້ານ​ກົວ​ດາບເຖີດ, ເພາະ ພຣະ­ພິ­ໂຣດນຳມາຊຶ່ງການລົງໂທດດ້ວຍດາບ, ເພື່ອ​ວ່າເຈົ້າ​ຈະ​ຮູ້­ວ່າມີ​ການ​ພິພາກສາ."
\s5
\c 20
\cl ບົດທີ 20
\p
\v 1 ແລ້ວ​ໂຊ­ຟາ​ຊາວ​ນາ­ອາ­ມາໄດ້​ຕອບ​ ແລະເວົ້າວ່າ,
\v 2 “ເພາະ​ຄວາມ​ຄິດ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ ເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຕອບຄວາມ​ຮີບ​ຮ້ອນເພາະຄວາມກັງວົນທີ່ຢູ່ພາຍໃນຂ້ານ້ອຍ.
\v 3 ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້​ຟັງ​ຄຳ​ຕິ­ຕຽນ​ທີ່​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດທີ່ບໍ່ໃຫ້ກຽຕຂ້ານ້ອຍແລ້ວ, ແຕ່ວິນຍານຫນຶ່ງຈາກຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍຕອບຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 4 ເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຄວາມຈິງນີ້ຈາກຍຸກໂບຮານ ເມື່ອພຣະເຈົ້າຊົງວາງມະນຸດໄວ້ເທິງແຜ່ນດິນໂລກນີ້:
\v 5 ທີ່​ຊັຍ­ຊະ­ນະ​ຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວ​ນັ້ນ​ສັ້ນ, ແລະ​ຄວາມ​ຍິນດີຂອງຄົນທີ່ບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າ ກໍຢູ່ພຽງຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງຫລື?
\s5
\v 6 ເຖິງ​ແມ່ນວ່າ ​ຄວາມ​ສູງ​ຂອງລາວ​ຂຶ້ນ​ໄປ​ເຖິງ​ທ້ອງຟ້າທັງຫລາຍ ແລະ​ຫົວ​ຂອງ​ເຂົາໄປ​ເຖິງ​ຫມູ່​ເມກທັງຫລາຍ.
\v 7 ແຕ່ຄົນເຊັ່ນນີ້ຈະຈິບຫາຍໄປຢ່າງຖາວອນ ເຫນືອນກັບຫນ້າຂອງລາວເອງ; ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ເບິ່ງເຫັນລາວຈະເວົ້າວ່າ, ‘ເຂົາ​ຢູ່​ທີ່​ໃດບໍ?
\s5
\v 8 ເຂົາ​ຈະ​ບິນ​ໄປ​ຄື​ຄວາມ​ຝັນ ແລະ​ຈະ​ບໍ່­ຖືກຄົ້ນພົບ, ອັນທີ່ຈິງແລ້ວ, ເຂົາຈະຖືກໄລ່ອອກໄປ​ເຫມືອນກັບນິມິດຍາມຄໍ່າ­ຄືນ.
\v 9 ດວງ­ຕາ​ທີ່ໄດ້​ເຫັນ​ເຂົາຈະ​ບໍ່​ເຫັນ​ເຂົາ​ອີກຕໍ່ໄປ; ສະຖານທີ່ຂອງເຂົາຈະບໍ່ເຫັນເຂົາອີກຕໍ່ໄປ.
\s5
\v 10 ລູກ­ທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຂົາຈະ​ຂໍໂທດຕໍ່ຄົນຍາກຈົນ; ມືທັງສອງຂອງເຂົາ ຈະຕ້ອງມອບຄວາມມັ່ງຄັ່ງຂອງເຂົາຄືນໃຫ້.
\v 11 ກະ­ດູກທັງຫລາຍ​ຂອງເຂົາຈະ​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍກຳລັງຂອງຄົນຫນຸ່ມ, ແຕ່ມັນຈະນອນລົງໄປພ້ອມກັບເຂົາ​ໃນ​ຂີ້­ຝຸ່ນ​ດິນ.
\s5
\v 12 ເຖິງ​ແມ່ນວ່າ­ ຄວາມ​ຊົ່ວຮ້າຍ​ຈະ​ຫວານ​ຢູ່­ໃນ​ປາກ​ຂອງ​ເຂົາ, ເຖິງແມ່ນວ່າ ລາວເຊື່ອງມັນ­ໄວ້​ກ້ອງ​ລີ້ນ​ຂອງ​ລາວ,
\v 13 ເຖິງແມ່ນວ່າລາວຢຶດມັນໄວ້ທີ່ນັ້ນ ແລະບໍ່ຍອມປ່ອຍມັນໄປ, ແຕ່​ອົມ​ໄວ້​ໃນ​ປາກ​ຂອງ​ເຂົາ-
\v 14 ອາ­ຫານໃນລຳໃສ້ຂອງລາວຈະກາຍເປັນຣົດຂົມ; ມັນກາຍເປັນພິດ ເຫມືອນພິດງູຢູ່ພາຍໃນລາວ.
\s5
\v 15 ລາວກືນຄວາມມັ່ງຄັ່ງລົງ​ໄປ, ແຕ່​ລາວຈະ​ຮາກ​ມັນ​ອອກ​ມາ​ອີກ; ພຣະ­ເຈົ້າ​ຈະ​ໂຍນພວກ​ມັນ​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ທ້ອງ​ຂອງລາວ.
\v 16 ລາວຈະ​ດູດ​ພິດ​ຂອງ​ງູ​; ລີ້ນ​ຂອງ​ງູ­ທີ່ມີພິດຮ້າຍ​ຈະ​ຂ້າ​ລາວເສຍ.
\s5
\v 17 ລາວ​ຈະ​ບໍ່ມີຄວາມສຸກກັບ​ສາຍນ້ຳຕ່າງໆ, ​ກະແສນໍ້າແຮງແຫ່ງນ້ຳເຜິ້ງ ແລະເນີຍເເຫລວ.
\v 18 ລາວຈະ​ສົ່ງ​ຄືນ​ຫມາກໄມ້ຈາກການເຮັດວຽກຫນັກຂອງລາວ ແລະຈະບໍ່ສາມາດກິນມັນໄດ້. ລາວຈະບໍ່ມີຄວາມສຸກກັບຄວາມມັ່ງຄັ່ງທີ່ຫາມາຈາກການຄ້າຂອງລາວ.
\v 19 ເພາະ​ລາວໄດ້​ບຽດ­ບຽນ ແລະ​ປະ​ຖິ້ມ​ຄົນ​ຍາກ­ຈົນ; ລາວໄດ້ໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ ເພື່ອ​ຢຶດ​ເຮືອນທັງຫລາຍທີ່ລາວ​ບໍ່­ໄດ້​ສ້າງ.
\s5
\v 20 ເພາະລາວບໍ່ຮູ້ຈັກພິ່ງພໍໃຈກັບຕົວເອງ, ລາວຈະບໍ່ສາມາດເກັບຮັກສາສິ່ງໃດທີ່ລາວພໍໃຈເອົາໄວ້.
\v 21 ເຫດ​ສະ­ນັ້ນ ບໍ່­ມີສິ່ງໃດຫລົງເຫລືອທີ່ລາວບໍ່ໄດ້ຜານ; ດັ່ງນັ້ນຄວາມຮຸ່ງເຮືອງຂອງລາວຈະບໍ່ຄົງຢູ່.
\v 22 ໃນຄວາມອຸດົມສົມບູນແຫ່ງຄວາມມັ່ງຄັ່ງຂອງລາວ; ລາວຈະລົ້ມລົງໃນຄວາມທຸກຍາກ ມືຂອງທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນຄວາມຍາກຈົນຈະມາໂຈມຕີລາວ.
\s5
\v 23 ເມື່ອລາວຈະ​ເຕີມ​ທ້ອງ​ຂອງ​ເຂົາໃຫ້​ເຕັມ, ພຣະ­ເຈົ້າ​ຈະ​ໄດ້​ສົ່ງ​ຄວາມອຳມະຫິດແຫ່ງພຣະ​ພິ­ໂຣດ​ມາ​ເຖິງເຂົາ; ພຣະເຈົ້າຈະຖອກຝົນແຫ່ງພຣະພິໂຣດລົງມາເຖິງເຂົາໃນຂະນະທີ່ເຂົາກຳລັງກິນອາຫານ​ຢູ່.
\v 24 ເຖິງແມ່ນວ່າ ຊາຍຄົນນັ້ນຈະຫນີໄປຈາກ​ອາ­ວຸດ​ເຫລັກ, ຄັນ​ທະ­ນູ​ທອງເຫລືອງ​ຈະ​ຍິງເຂົາ.
\v 25 ລູກທະນູຈະແທງຫລັງຂອງເຂົາ ແລະຈະທະລຸອອກມາ; ອັນທີ່ຈິງ, ຈຸດທີ່ຄົມແຫລມຈະ​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ຕັບ​ຂອງເຂົາ; ຄວາມ​ຫນ້າ​ຢ້ານ​ມາ​ເຖິງ​ເຂົາ.
\s5
\v 26 ຄວາມ​ມືດສະຫນິດຕຽມໄວ້ສຳລັບຊັບສົມບັດຂອງລາວ; ໄຟ​ທີ່​ບໍ່​ຕ້ອງ​ເປົ່າຈະ​ເຜົາຜານລາວ; ມັນຈະເຜົາຜານສິ່ງທີ່ຫລົງເຫລືອຢູ່ໃນ​ເຕັນ​ຂອງ​ລາວ.
\v 27 ຟ້າ­ສະ­ຫວັນ​ຈະ​ສະ­ແດງ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າ​ຂອງ​ລາວ ແລະ​ແຜ່ນ­ດິນ­ໂລກ​ຈະ​ລຸກ­ຂຶ້ນ​ຕໍ່­ສູ້​ລາວໃນຖານະພະຍານຜູ້ຫນຶ່ງ.
\s5
\v 28 ຄວາມມັ່ງຄັ່ງແຫ່ງເຮືອນຂອງລາວ ຈະຖືກກວາດໄປ; ສິນຄ້າຂອງລາວຈະໄຫລອອກໄປໃນວັນແຫ່ງພຣະພິໂຣດຂອງພຣະເຈົ້າ.
\v 29 ນີ້​ເປັນ​ຊະຕາຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈາກພຣະເຈົ້າ, ​ມໍ­ຣະ­ດົກ​ທີ່​ສຳຮອງໄວ້ສຳລັບລາວໂດຍພຣະເຈົ້າ​.”
\s5
\c 21
\cl ບົດທີ 21
\p
\v 1 ແລ້ວ​ໂຢບໄດ້​ຕອບ ແລະເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 “ຂໍ​ຈົ່ງຟັງ​ຖ້ອຍ­ຄຳ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍໃຫ້ດີ ແລະຂໍ​ໃຫ້​ຄຳ​ເວົ້ານີ້ເປັນການ​ປອບໂຍນ­ໃຈທີ່​ຂ້ານ້ອຍມອບໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍເຖີດ.
\v 3 ຕໍ່ກອນກັບຂ້ານ້ອຍເຖີດ, ແລະຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ເວົ້າດ້ວຍເຊັ່ນກັນ; ຫລັງຈາກທີ່ຂ້ານ້ອຍເວົ້າແລ້ວ, ກໍ​ຈົ່ງເຍາະ­ເຍີ້ຍ​ຕໍ່­ໄປ​ສາ.
\s5
\v 4 ສ່ວນ​ຂ້ານ້ອຍ​ແລ້ວ, ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຈົ່ມວ່າບຸກຄົນຫນຶ່ງຫລື? ເປັນຫຍັງຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະອົດທົນ?
\v 5 ຈົ່ງ​ເບິ່ງຂ້ານ້ອຍ ແລະ​ຈົ່ງ​ປະ­ຫລາດ​ໃຈ​ສາ ແລະ​​ຈົ່ງ​ເອົາ​ມືຂອງເຈົ້າ​ປິດ​ປາກ​ຂອງ​ເຈົ້າໄວ້.
\v 6 ເມື່ອ​ຂ້ານ້ອຍລະ­ນຶກ​ເຖິງ​ການທົນທຸກຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍກໍ​ປະ­ຫລາດ​ໃຈແລ້ວ, ແລະ​ຮ່າງກາຍຂອງຂ້ານ້ອຍກໍສັ່ນ​ສະ­ທ້ານ​ໄປຫມົດ.
\s5
\v 7 ເປັນ­ຫຍັງ​ຄົນ​ຊົ່ວ​ຈຶ່ງ​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່ຕໍ່ໄປ, ຈົນ​ເຖິງ​ເຖົ້າ​ແກ່ ແລະ​ມີພະລັງແຂງແຮງ​ຂຶ້ນ?
\v 8 ເຊື້ອ­ສາຍທັງຫລາຍ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາໄດ້ຮັບການ​ຕັ້ງ​ຫມັ້ນ­ຄົງພ້ອມກັບພວກເຂົາ​ຢູ່­ໃນ​ສາຍ­ຕາ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ແລະພົງພັນຂອງພວກເຂົາໄດ້ຮັບການກໍ່ຕັ້ງຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາພວກເຂົາ.
\v 9 ເຮືອນທັງຫລາຍ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​​ກໍ​ປອດ­ພັຍ​ປາ­ສະ­ຈາກ​ຄວາມ​ຢ້ານ​ກົວ; ແລະ​ບໍ່ມີໄມ້­ແສ້​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຢູ່​ເທິງ​ພວກ­ເຂົາ.
\s5
\v 10 ງົວ­ເຖິກ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາຜະສົມພັນໄດ້; ມັນເຮັດໄດ້ສຳເລັດ; ແມ່ງົວ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ອອກ­ລູກ ແລະ​ບໍ່­ມີ​ຫລຸ​ລູກ.
\v 11 ພວກ­ເຂົາ​ສົ່ງ​ລູກນ້ອຍໆ​ຂອງພວກເຂົາອອກ​ໄປ​ຢູ່​ຄື​ຝູງ​ແບ້​ແກະ ແລະ​ບັນດາລູກ­​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ເຕັ້ນ­ລຳ.
\v 12 ພວກ­ເຂົາຮ້ອງເພງດ້ວຍສຽງ​ກອງ ແລະ​ພິນ​ຄູ່ ແລະ​ປິ­ຕິ­ຍິນ­ດີດ້ວຍສຽງດົນຕຣີຈາກ​​ຂຸ່ຍ.
\s5
\v 13 ພວກເຂົາໃຊ້ເວລາໃນວັນທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາກັບຄວາມຮຸ່ງເຮືອງ; ແລະພວກເຂົາ​ລົງ​ໄປ​ທີ່​ແດນ​ຄົນ​ຕາຍ​ຢ່າງສະຫງົບ.
\v 14 ພວກ­ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ທູນ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ວ່າ, ‘ຂໍ​ຊົງແຍກໄປຈາກພວກເຮົາ ພວກເຮົາບໍ່ປາຖະຫນາຄວາມຮູ້ໃດໆ ໃນທາງຂອງ​ພຣະ­ອົງ.
\v 15 ສິ່ງໃດຄືຜູ້ຊົງ​ມີ​ຣິດ​ອຳ­ນາດ​, ທີ່ພວກເຮົາສົມຄວນນະມັດສະການພຣະອົງຫລື? ພວກເຮົາຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຫຍັງ ຖ້າຫາກພວກເຮົາ​ອະ­ທິ­ຖານ​ຕໍ່​ພຣະ­ອົງ?'
\s5
\v 16 ເບິ່ງ​ແມ, ບໍ່ແມ່ນຄວາມ​ຮຸ່ງເຮືອງຂອງ​ພວກ­ເຂົາທີ່ຢູ່ໃນ​​ກຳ­ມື​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາບໍ? ຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຈະຕ້ອງເຮັດກັບຄຳແນະນຳຂອງຄົນຊົ່ວ.
\v 17 ຫລາຍ​ເທື່ອ​ເທົ່າ­ໃດທີ່ຕະ­ກຽງ​ຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວ​ດັບ​ມອດ, ຫລືທີ່ຄວາມ​ຍາກ​ລຳ­ບາກ​ມາ​ເຖິງ​ພວກ­ເຂົາ​? ຫລາຍ​ເທື່ອ​ເທົ່າ­ໃດທີ່ມັນເກີດຂຶ້ນທີ່ພຣະ­ເຈົ້າ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາໂສກເສົ້າດ້ວຍ​ພຣະ­ພິ­ໂຣດ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​?
\v 18 ຫລາຍ​ເທື່ອ​ເທົ່າ­ໃດທີ່ພວກ­ເຂົາ​ຕ້ອງກາຍເປັນ​ຄື​ເຟືອງທ່າມກາງສາຍ​ລົມ­ພັດ​ປິວ​ ຫລື​ເຫມືອນ​ຂີ້ແກບ​ທີ່​ຖືກພາ­ຍຸ​ພັດ​ໄປ?
\s5
\v 19 ເຈົ້າເວົ້າວ່າ, 'ພຣະ­ເຈົ້າຊົງຍົກຄວາມຮັບຜິດຄົນຫນຶ່ງຂຶ້ນມາ ເພື່ອໃຫ້ບັນດາ​​ລູກ­​ຂອງພຣະອົງ​ຊົດໃຊ້.' ໃຫ້ລາວຊົດໃຊ້ດ້ວຍຕົວເອງເຖີດ, ເພື່ອວ່າລາວຈະຮູ້ຄວາມຮັບຜິດຂອງລາວ.
\v 20 ໃນດວງ­ຕາ​ຂອງ​­ລາວ​ເອງ ເຫັນຄວາມພິນາດຂອງລາວເອງ, ແລະໃຫ້ລາວດື່ມພຣະພິໂຣດ​ອົງ​ຊົງ​ຣິດທານຸພາບ​ເຖີດ.
\v 21 ເພາະສິ່ງໃດຈະເປັນການເອົາໃຈໃສ່ຄອບຄົວຂອງລາວ, ເມື່ອຈຳນວນເດືອນທັງຫລາຍຂອງລາວຖືກຕັດອອກຫລື?
\s5
\v 22 ມີ​ຜູ້­ໃດສາມາດສອນ­ຄວາມ​ຮູ້​ໃຫ້​ກັບພຣະ­ເຈົ້າ​ ເນື່ອງຈາກ ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ພິ­ພາກ­ສາ​ ແມ້ແຕ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ສູງ?
\v 23 ຊາຍຄົນ​ຫນຶ່ງ​ຕາຍ ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງຂອງລາວ​ແຂງ­ແຮງເຕັມທີ່, ງຽບສະຫງົບ ແລະສຸກ​ສະ­ບາຍຢ່າງເຕັມທີ່.
\v 24 ຮ່າງ­ກາຍ​ຂອງ​ລາວເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ນ້ຳ​ນົມ ແລະ​ໄຂໃນກະ­ດູກ​ຂອງ​ລາວກໍ​ຊຸ່ມ ແລະມີສຸຂະພາບດີ.
\s5
\v 25 ຊາຍອີກ​ຄົນ​ຫນຶ່ງ​ຕາຍ​ດ້ວຍ​ຈິດວິນຍານທີ່​ຂົມ­ຂື່ນ ຄືຄົນຫນຶ່ງທີ່ບໍ່ເຄີຍ​ມີປະສົບການກັບສິ່ງດີໆ.
\v 26 ພວກ­ເຂົາ​ລົ້ມຕົວນອນ​ໃນ​ຂີ້­ຝຸ່ນ​ດິນ​ຄື­ກັນ, ແລະ​ບັນດາຕົວ​ຫນອນ​ກໍ​ກັດ​ກິນ​ປົກຄຸມພວກເຂົາ​ທັງ​ສອງ​.
\s5
\v 27 ເບິ່ງ​ແມ, ຂ້ານ້ອຍຮູ້​ຄວາມ​ຄິດ​ທັງຫລາຍຂອງ​ເຈົ້າ, ແລະ​ອຸ­ບາຍທັງຫລາຍທີ່ເຈົ້າປາຖະຫນາ​ເຮັດ​ຜິດ​ຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ.
\v 28 ເພາະ​ເຈົ້າ​ເວົ້າ​ວ່າ, ‘ຕອນນີ້ເຮືອນຂອງເຈົ້າຊາຍ​ຢູ່​ທີ່​ໃດ? ເຕັນ​ຊຶ່ງ​ຄົນ​ຊົ່ວ​ເຄີຍອາ­ໄສ​ນັ້ນ​ຢູ່​ທີ່​ໃດ?
\s5
\v 29 ເຈົ້າ​ບໍ່­ເຄີຍ​ຖາມ​ຄົນສັນຈອນມາບໍ? ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ໄດ້ຮັບ​ຮູ້​ເຖິງຫລັກຖານທີ່​ພວກ­ເຂົາ​ສາມາດບອກໄດ້,
\v 30 ວ່າ​ຄົນ​ຊົ່ວ​ໄດ້​ຖືກມ້ຽນ­ໄວ້​ຈາກວັນແຫ່ງຄວາມພິນາດ, ແລະ​ທີ່­ລາວ​ຈະໄດ້​ຖືກ​ນຳອອກ­ໄປຈາກວັນແຫ່ງ​ຄວາມໂກດຮ້າຍຫລື?
\s5
\v 31 ໃຜ​ຈະກ່າວໂທດ​ວິ­ທີ​ທາງ​ຂອງ​ຄົນຊົ່ວ​ຕໍ່­ຫນ້າ​ລາວ? ​ຜູ້­ໃດຈະຕອບແທນລາວສຳລັບສິ່ງ​ທີ່​ລາວ​ໄດ້​ເຮັດ.
\v 32 ເຖິງ​ຢ່າງ​ນັ້ນ​ ລາວຈະ​ຖືກ​ຫາມ​ໄປ​ຍັງ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ; ແລະ​ບັນດາຜູ້ຊາຍຈະເຝົາເຫນືອ​ອຸ­ໂມງຝັງສົບ.
\v 33 ດິນ​ແຫ່ງ​ພູ­ເຂົາຈະເປັນຂອງຫວານສຳລັບລາວ; ທຸກຄົນຈະ​ຕາມ​ລາວ​ໄປ, ຢ່າງທີ່ມີຄົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍໄດ້ໄປກ່ອນລາວແລ້ວທີ່ນັ້ນ.
\s5
\v 34 ແລ້ວເຈົ້າປອບໂຍນຂ້ານ້ອຍດ້ວຍສິ່ງທີ່​​ເປົ່າໆ, ເພາະໃນຄຳຕອບທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ບໍ່­ມີ​ສິ່ງໃດເລີຍ ນອກຈາກການເວົ້າ​ຂີ້­ຕົວະແມ່ນບໍ”
\s5
\c 22
\cl ບົດທີ 22
\p
\v 1 ແລ້ວ​ເອ­ລີ­ຟັດ​ຊາວ​ເຕ­ມານ​ໄດ້ຕອບ ແລະເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 “ຄົນສາມາດເປັນ​ປະ­ໂຫຍດ​ຕໍ່​ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້​ບໍ? ຄົນ​ສະ­ຫລາດ​ຄົນຫນຶ່ງສາມາດ​ເປັນ​ປະ­ໂຫຍດຕໍ່ພຣະອົງໄດ້ບໍ?
\v 3 ການທີ່ເຈົ້າເປັນຄົນຊອບທັມນັ້ນສ້າງຄວາມພໍພຣະທັຍຢ່າງໃດໃຫ້ກັບອົງຜູ້ຊົງຣິດທານຸພາບຫລື? ການທິ່ເຈົ້າເຮັດໃຫ້ວິທີທາງຂອງເຈົ້າບໍ່ມີທາງດີນັ້ນ ເຮັດໃຫ້ພຣະອົງໄດ້ຮັບອັນໃດ?
\s5
\v 4 ເປັນເພາະຄວາມ​ຢຳ​ເກງ​ຂອງເຈົ້າຕໍ່ພຣະ­ອົງ​ ທີ່ເຮັດໃຫ້ພຣະອົງຊົງຕຳນິເຈົ້າ ແລະ ນຳເຈົ້າເຂົ້າສູ່ການພິພາກສາຢ່າງນັ້ນຫລື?
\v 5 ບໍ່ແມ່ນເພາະຄວາມ​ຊົ່ວ​ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງ​ເຈົ້າ​ບໍ່ແມ່ນບໍ? ບໍ່​ແມ່ນ​ເພາະຄວາມອະທັມ​ທີ່ບໍ່​ສິ້ນ­ສຸດຂອງເຈົ້າ ບໍ່​ແມ່ນ​ບໍ?
\s5
\v 6 ເພາະ​ເຈົ້າໄດ້ຮຽກຮ້ອງການຄໍ້າປະກັນຫນີ້ຈາກພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າ ໂດຍບໍ່ມີເຫດຜົນ ແລະ​ເຈົ້າໄດ້ປຸ້ນ​ເສື້ອ­ຜ້າ​ຂອງ​ຄົນ­ທີ່​ເປືອຍ​ກາຍ​ຢູ່.
\v 7 ເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້​ໃຫ້​ນ້ຳ​ແກ່​ຄົນ­ທີ່​ຫິວ​ນ້ຳ ແລະ​ເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້​ເອົາ​ເຂົ້າ​ໃຫ້​ແກ່​ຄົນ­ທີ່​ຫິວ​ເຂົ້າ.
\v 8 ເຖິງແມ່ນວ່າເຈົ້າ, ເປັນຄົນທີ່ມີກຳລັງທີ່ຄອບຄອງແຜ່ນດິນໂລກ, ເຖິງແມ່ນວ່າເຈົ້າ, ເປັນຄົນມີກຽຕ, ທີ່ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
\s5
\v 9 ເຈົ້າໄດ້ສົ່ງແມ່­ຫມ້າຍ​ອອກ​ໄປດ້ວຍຄວາມວ່າງ​ເປົ່າ; ແລະ​ແຂນ​ທັງຫລາຍຂອງຄົນທີ່ກຳພ້າໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້​ຫັກ.
\v 10 ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ບ້ວງແຮ້ວຈຶ່ງ​ຢູ່​ຮອບ​ຕົວເຈົ້າ ແລະ​ຄວາມ​ຢ້ານ​ຢ່າງກະທັນຫັນ ກໍເຮັດໃຫ້ເຈົ້າລຳບາກ.
\v 11 ມີຄວາມ​ມືດ ເພື່ອວ່າ​​ເຈົ້າຈະ​ບໍ່​ສາມາດແນມເຫັນ​; ແລະ​ນ້ຳ​ທີ່​ຖ້ວມ​ກໍ​ປົກ​ຄຸມ​ເຈົ້າ​ໄວ້.
\s5
\v 12 ພຣະ­ເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້​ສະ­ຖິດ​ຢູ່­ໃນ​ທີ່​ສູງ​ໃນ​ທ້ອງຟ້າ​ບໍ? ເບິ່ງ​ດາວທັງຫລາຍ ​ທີ່ຢູ່ໃນທີ່​ສູງ​, ພວກມັນຢູ່​ສູງສັກພຽງໃດ!
\v 13 ເຈົ້າເວົ້າວ່າ, ‘ພຣະ­ເຈົ້າຊົງ​ຮູ້​ເລື່ອງອັນ­ໃດຫລື? ພຣະ­ອົງ​ຊົງສາມາດຕັດສິນຜ່ານຄວາມ​ມືດ​ທຶບ​ໄດ້​ບໍ?
\v 14 ເມກ​ທຶບ​ປົກຄຸມ​ພຣະ­ອົງ​ໄວ້, ເພື່ອວ່າພຣະ­ອົງຈະ​ບໍ່ຊົງສາມາດ​ເຫັນພວກເຮົາ; ແລະ​ພຣະ­ອົງຊົງດຳເນີນໂດຍ​ຮອບ​ເທິງທ້ອງ​ຟ້າ.
\s5
\v 15 ເຈົ້າຈະຮັກສາວິທີ​ທາງ​ເກົ່າ​ທີ່​ຄົນ​ຊົ່ວ​ເຄີຍ​ດຳ­ເນີນ​ນັ້ນ-
\v 16 ຄືຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຖືກຈັບໄປກ່ອນ​ເວ­ລ​າ​ກຳ­ນົດ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຮາກ­ຖານ​ໄດ້ຖືກພັດ​ໄປເຫມືອນແມ່ນໍ້າສາຍຫນຶ່ງ,
\v 17 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ໄດ້ທູນຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າ, ‘ຂໍ​ຊົງແຍກໄປຈາກພວກເຮົາເຖີດ’, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ເວົ້າວ່າ, ອົງຊົງມີ​ຣິດ​ທານຸພາບ​ຈະຊົງສາມາດ​ເຮັດ​ສິ່ງ­ໃດ​ຕໍ່ພວກເຮົາຫລື?
\s5
\v 18 ແຕ່​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງເຕີມ​ເຮືອນ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາໃຫ້​ເຕັມ​ດ້ວຍສິ່ງຕ່າງໆທີ່ດີ; ແຜນການທັງຫລາຍຂອງຄົນຊົ່ວ ກໍ​​ຫ່າງ​ໄກ​ຈາກ​ຂ້ານ້ອຍ.
\v 19 ຄົນ​ຊອບ­ທັມ​ຈະ​ເຫັນໂຊກຊະຕາຂອງພວກເຂົາ ແລະ​ຊົມ­ຊື່ນ­ຍິນ­ດີ; ຄົນ​ບໍ່­ມີ​ຄວາມ​ຜິດຈະຫົວ​ເຍາະ­ເຍີ້ຍພວກເຂົາ.
\v 20 ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, 'ແນ່ນອນເລີຍວ່າ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ໄດ້ລຸກຂຶ້ນໂຈມຕີພວກເຮົາ ຈະຖືກຕັດອອກໄປ; ໄຟໄດ້ເຜົາຜານຊັບສົມບັດທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ­.'
\s5
\v 21 ບັດນີ້ ຈົ່ງ​ເຫັນດ້ວຍກັບພຣະ­ເຈົ້າ ແລະຈົ່ງຍອມຈຳນົນຕໍ່ພຣະອົງດ້ວຍການກະທຳເຊັ່ນນີ້, ສິ່ງດີກໍຈະເກີດຂຶ້ນກັບເຈົ້າ.
\v 22 ຂ້ານ້ອຍຂໍຮ້ອງນຳເຈົ້າ, ​ຈົ່ງຍອມຮັບຄຳສັ່ງສອນ​ຈາກ​ປາກ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ; ຈົ່ງບັນຈຸຖ້ອຍຄຳທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງໄວ້ໃນຫົວໃຈ​ຂອງ​ເຈົ້າ.
\s5
\v 23 ຖ້າ​ຫາກເຈົ້າ​ຫັນກັບ​ມາ​ຫາ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ອົງ​ມີ​ຣິດ​ທານຸພາບ, ເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບການສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່. ຖ້າຫາກເຈົ້າເອົາຄວາມອະທັມໄວ້ຫ່າງໄກຈາກເຕັນຂອງເຈົ້າ.
\v 24 ວາງຊັບສົມບັດຂອງເຈົ້າ​ລົງໃນ​ຂີ້­ຝຸ່ນ​ດິນ ແລະ​ຄຳຂອງ​ເມືອງ​ໂອ­ຟີທ່າມກາງບັນດາ​ຫີນ​ໃນ​ແມ່­ນ້ຳທັງຫລາຍ.
\v 25 ແລະ​​ອົງ​ມີ​ຣິດທານຸພາບ​ຈະ​ເປັນຊັບສົມບັດຂອງເຈົ້າ, ເປັນເງິນອັນລໍ້າຄ່າແກ່ເຈົ້າ.
\s5
\v 26 ເພາະເຈົ້າຈະມີຄວາມເພິງພໍໃຈໃນອົງຜູ້ຊົງຣິດທານຸພາບ; ເຈົ້າຈະເງີຍຫນ້າຂຶ້ນຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
\v 27 ເຈົ້າ​ຈະ​ອະ­ທິ­ຖານ​ຕໍ່​ພຣະ­ອົງ ແລະ​ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ໄດ້​ຟັງ​ເຈົ້າ; ແລະ​ເຈົ້າ​ຈະ​ໃຫ້​ຕາມ​ຄຳ​ປະ­ຕິ­ຍານ​ຂອງ​ເຈົ້າຕໍ່ພຣະອົງ.
\v 28 ເຈົ້າ​ຈະ​ຕັດ­ສິນ­ໃຈ​ໃນ​ສິ່ງໃດໆ ແລະ​ສິ່ງນັ້ນ​ຈະມີການຢືນຢັນສຳລັບເຈົ້າ; ​ແສງ­ສະ­ຫວ່າງ​ສ່ອງ​ມາທາງ​ຂອງເຈົ້າ
\s5
\v 29 ພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດໃຫ້ຄົນຍິ່ງຖ່ອມຕົວລົງ ແລະພຣະອົງຊົງຊ່ວຍຄົນທີ່ມີດວງຕາອ່ອນໂຍນໃຫ້ລອດ.
\v 30 ພຣະ­ອົງ​ຈະຊ່ວຍ​ຄົນ ແມ່ນແຕ່ຄົນທີ່ມີຄວາ​ມຜິດ​ໃຫ້​ພົ້ນ; ຄືຄົນທີ່ຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍຜ່ານທາງມືທີ່ສະອາດ​ຂອງ​ເຈົ້າ.”
\s5
\c 23
\cl ບົດທີ 23
\p
\v 1 ແລ້ວໂຢບໄດ້ຕອບ ແລະເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 "ຄຳ​ຮ້ອງ­ທຸກ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ ເປັນຄວາມຂົມ­ຂື່ນ​; ມືຂອງຂ້ານ້ອຍຫນັກເພາະການຮ້ອງຄວນ​ຄາງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 3 ໂອ, ທີ່ຂ້ານ້ອຍ​​ຮູ້­ວ່າ ຂ້ານ້ອຍຈະ​ພົບ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຢູ່ໃສ! ໂອ, ເພື່ອຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ມາ​ເຖິງ​ພຣະ­ທີ່­ນັ່ງ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ!
\v 4 ຂ້ານ້ອຍຈະ​ຍື່ນ​ຄະ­ດີ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ຕໍ່​ຫນ້າພຣະ­ອົງ ແລະ​ເຕີມປາກຂອງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄຳໂຕ້​ແຍ້ງ​ທັງຫລາຍ.
\v 5 ຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ຮູ້​ຄຳ​ຕອບຕ່າງໆ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ ທີ່ພຣະອົງຈະຊົງຕອບຂ້ານ້ອຍ ແລະ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ສິ່ງ​ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ເວົ້າ​ກັບ​ຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 6 ພຣະ­ອົງ​ຈະຊົງ​ໄດ້​ໂຕ້​ແຍ້ງ​ກັບ​ຂ້ານ້ອຍໃນຄວາມ­ຍິ່ງ­ໃຫຍ່​ແຫ່ງ​ຣິດ­ທາ­ນຸ­ພາບ​ອັນ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ຫລື? ບໍ່ເລີຍ, ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ໃຫ້​ກຳ­ລັງ​ແກ່​ຂ້ານ້ອຍ.
\v 7 ໃນ​ບ່ອນ­ນັ້ນ ຄົນ​ທ່ຽງ​ທັມອາດ​ຈະ​ໂຕ້ແຍ້ງ​ກັບ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້. ດ້ວຍວິທີການນີ້ ​ຂ້ານ້ອຍ​ຈະໄດ້​ຮັບ​ການ​ປະກາດວ່າ ບໍ່ມີຄວາມຜິດຊົ່ວນິຣັນດອນ ໂດຍຄວາມຍຸຕິທັມຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 8 ເບິ່ງ​ແມ, ຂ້ານ້ອຍ​ຍ່າງ​ໄປທາງທິດຕາເວັນອອກ, ແຕ່​ພຣະ­ອົງ​ບໍ່­ໄດ້​ສະ­ຖິດ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນັ້ນ, ແຕ່​ຂ້ານ້ອຍກໍ​ບໍ່​ສັງ­ເກດ​ເຫັນ​ພຣະ­ອົງ.
\v 9 ໄປທາງທິດເຫນືອ ທີ່ຊຶ່ງ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງກະ­ທຳ​ກິ­ຈະ­ການ, ແຕ່ຂ້ານ້ອຍ​ບໍ່ສາມາດ​ເຫັນ​ພຣະ­ອົງ, ແລະໄປທາງທິດໃຕ້, ທີ່ຊຶ່ງພຣະອົງ ​ເຊື່ອງພຣະອົງ­ໄວ້ ເພື່ອຂ້ານ້ອຍ​ຈະບໍ່ສາມາດເຫັນພຣະ­ອົງ​ໄດ້.
\s5
\v 10 ແຕ່​ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້​ຮູ້​ຫົນທາງ​ທີ່​ຂ້ານ້ອຍ​ໄປ; ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ທົດ­ສອບ​ຂ້ານ້ອຍ​ແລ້ວ, ຂ້ານ້ອຍກໍ​ຈະອອກມາ​ເປັນ​ເຫມືອນ​ຄຳ.
\v 11 ຕີນ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ຢຶດຫມັ້ນໃນບາດກ້າວທັງຫລາຍຂອງຕິດ​ຮອຍ​ຕີນຂອງ​ພຣະ­ອົງ​. ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັກສາວິທີທາງຂອງພຣະອົງ ແລະ​ບໍ່­ໄດ້​ຫັນ​ໄປ​ທາງ­ຂ້າງ​ເລີຍ.
\v 12 ຂ້ານ້ອຍ​ບໍ່­ໄດ້​ຫນີ​ໄປ​ຈາກ​ພຣະ­ບັນ­ຍັດ​ແຫ່ງ​ຮິມ​ພຣະ­ໂອດ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ; ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້ເຫັນຄຸນຄ່າຕໍ່ບັນດາ​ພຣະ­ທັມ​ແຫ່ງ​ພຣະ­ໂອດ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ ສູງ​ຍິ່ງກວ່າສ່ວນແບ່ງ​ອາ­ຫານຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 13 ແຕ່​ພຣະ­ອົງຄືຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ຊົງເມດຕາ, ໃຜສາມາດເຮັດໃຫ້ພຣະອົງຫັນກັບໄດ້ຫລື? ພຣະ­ອົງ​ມີ​ພຣະ­ປະ­ສົງ​ສິ່ງ­ໃດ, ພຣະ­ອົງ​ກໍ­ໄດ້​ກະ­ທຳ​ສິ່ງ​ນັ້ນ.
\v 14 ເພາະ­ວ່າ​ພຣະ­ອົງຊົງ​ຈະ​ໄດ້​ເຮັດ​ສິ່ງ​ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ກຳ­ນົດທີ່ຕໍ່ຕ້ານ​ຂ້ານ້ອຍ​ນັ້ນ​ຄົບ­ຖ້ວນ, ມີອີກຫລາຍຢ່າງເປັນເຫມືອນສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
\s5
\v 15 ດ້ວຍເຫດ­ນັ້ນ, ຂ້ານ້ອຍ​ຈຶ່ງ​ສະ​ທົກ​ສະ­ທ້ານໃນການຊົງສະຖິດຂອງ​ພຣະ­ອົງ; ເມື່ອ​ຂ້ານ້ອຍ​ຄິດເຖິງພຣະອົງ, ຂ້ານ້ອຍ​ກໍ​ຢ້ານກົວ​ພຣະ­ອົງ.
\v 16 ເພາະພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້​ຊົງກະ­ທຳ­ໃຫ້​ໃຈ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ອ່ອນ­ແຮງ; ​ອົງຜູ້ຊົງ​ມີ​ຣິດທານຸພາບ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ຂ້ານ້ອຍສະທົກ​ສະ­ທ້ານ.
\v 17 ຂ້ານ້ອຍ​ບໍ່­ໄດ້​ຖືກນຳໄປຍັງຈຸດຈົບໂດຍ​ຄວາມ​ມືດ​, ເພາະຄວາມ​ມືດ​ທຶບທີ່ປົກຄຸກໃບຫນ້າອັນສິ້ນຫວັງຂອງຂ້ານ້ອຍ​.
\s5
\c 24
\cl ບົດທີ 24
\p
\v 1 ເປັນ­ຫຍັງເວລາທັງຫລາຍເພື່ອການຕັດສິນຄົນຊົ່ວຮ້າຍ ຈຶ່ງບໍ່ຕັ້ງໂດຍອົງຜູ້ຊົງຣິດຫລື? ເປັນຫຍັງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຊື່ສັດຕໍ່ພຣະອົງຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ເຫັນ​ວັນແຫ່ງການພິພາກສາທັງຫລາຍຂອງ​ພຣະ­ອົງມາເຖິງຫລື?
\s5
\v 2 ມີ​ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຜູ້ທີ່​ຍ້າຍ​ຫລັກ​ເຂດ­ແດນຕ່າງໆ; ມີຄົນຊົ່ວຮ້າຍຜູ້ທີ່ໃຊ້ກຳລັງບັງຄັບເອົາ​ຝູງ​ແບ້​ແກະ ແລະເກັບພວກມັນໄວ້ໃນທົ່ວນາຂອງຕົວເອງ.
\v 3 ພວກ­ເຂົາຂັບ​ໄລ່​ຕ້ອນ​ຝູງລວາ​ຂອງ​ຄົນ​ກຳ­ພ້າ​ພໍ່​; ພວກ­ເຂົາ​ເອົາ​ງົວ​ຂອງ​ແມ່­ຫມ້າຍ​ໄປ​ເປັນ​ຂອງປະ­ກັນ.
\v 4 ພວກ­ເຂົາບີບບັງຄັບ​ຄົນ​ຂັດ​ສົນ​ໃຫ້ອອກໄປຈາກທາງຂອງພວກເຂົາ; ຄົນ​ຍາກ­ຈົນ​ແຫ່ງ​ແຜ່ນ­ດິນ­ໂລກ​ທັງຫມົດລ້ວນແຕ່​ເຊື່ອງ​ຕົວ​ຈາກພວກເຂົາ.
\s5
\v 5 ເບິ່ງ​ແມ, ຄົນຍາກຈົນເຫລົ່ານີ້ອອກໄປເຮັດວຽກຂອງພວກເຂົາເຫມືອນກັບພວກ​ລວາ​ປ່າ​ຢູ່­ໃນ​ຖິ່ນ­ແຫ້ງ­ແລ້ງ​ກັນ­ດານ, ຊອກຫາອາຫານຢ່າງຖີ່ຖ້ວນ; ບາງທີອາຣາບາ ຈະຕຽມອາຫານໃຫ້ພວກເຂົາເພື່ອບັນດາລູກ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ.
\v 6 ຄົນຍາກຈົນເກັບກ່ຽວໃນເວລາກາງຄືນໃນທົ່ງຫຍ້າຂອງຄົນອື່ນ. ພວກ­ເຂົາຮວບຮວມຜົນອະງຸ່ນທັງຫລາຍຈາກການ​ເກັບກ່ຽວຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ.
\v 7 ພວກ­ເຂົານອນ​ເປືອຍ​ກາຍ​ຕະ­ຫລອດ​ຄືນ​ໂດຍ​ບໍ່­ມີ​ເສື້ອ­ຜ້າປົກປິດ; ແລະ​ພວກເຂົາບໍ່­ມີ​ຜ້າ­ຫົ່ມ​ກັນຄວາມ​ຫນາວ.
\s5
\v 8 ພວກ­ເຂົາ​ປຽກ​ຊຸ່ມໄປດ້ວຍຫິມະຈາກ​ພູ­ເຂົາທັງຫລາຍ; ພວກເຂົານອນລົງຂ້າງໆກ້ອນ​ຫີນໃ່ຫ່ຍເພາະ​ບໍ່­ມີ​ບ່ອນ​ກຳ​ບັງ.
\v 9 ມີຄົນ​ຊົ່ວຮ້າຍທີ່​ຈັບ​ເອົາ​ເດັກ​ກຳ­ພ້າ​ພໍ່​ໄປ​ຈາກ​ເອິກຂອງແມ່, ແລະ​ຄົນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ຈັບເດັກເປັນປະກັນຈາກຄົນ​ຍາກ­ຈົນ.
\v 10 ແຕ່ຄົນຍາກຈົນໄປຕົວເປົ່າໂດຍບໍ່ມີ​ເສື້ອ­ຜ້າ, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາ​​ຫິວກໍຕາມ, ພວກເຂົາກໍຕ້ອງແບກ​ຟ່ອນ​ເຂົ້າ­ໄປ​ຈາກ​ຄົນ­ທີ່​ຫິວ.
\s5
\v 11 ຄົນຍາກຈົນ​ເຮັດນ້ຳ­ມັນໃນກຳ­ແພງທັງຫລາຍຂອງ​ຄົນ​ເຫລົ່າ​ນັ້ນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ; ພວກ­ເຂົາ​ຢຽບອະ­ງຸ່ນໃນບໍ່ອະງຸ່ນຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍ; ແຕ່ພວກເຂົາກັບທົນທຸກໃນຄວາມຫິວກະຫາຍ​.
\v 12 ໃນເມືອງນັ້ນຜູ້ຄົນຕ່າງຄວນຄາງ; ​ຄົນທີ່​ບາດ­ເຈັບ​ຮ້ອງ​ຂໍສຽງດັງ, ແຕ່​ພຣະ­ເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້​ສົນ​ໃຈ​ໃນ​ຄຳອະທີຖານທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
\s5
\v 13 ຄົນຊົ່ວເຫລົ່ນນີ້ບາງຄົນກະ­ບົດ​ຕໍ່​ຄວາມ​ສະ­ຫວ່າງ; ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ທາງຂອງມັນ, ຫລືພວກເຂົາບໍ່ຢູ່ໃນ​ທາງ​ຂອງ​ຄວາມ​ສະ​ຫວ່າງ­ນັ້ນ.
\v 14 ກ່ອນຈະສະຫວ່າງ​ຄາດ­ຕະ­ກຳກໍ​ລຸກ­ຂຶ້ນ​ ແລະເຂົາຂ້າຄົນຍາກ­ຈົນ ແລະ​ຄົນ​ຂັດ​ສົນ; ​ໃນ​ກາງ­ຄືນ​ເຂົາເປັນ​ເຫມືອນຄົນ­ຂີ້­ລັກ.
\s5
\v 15 ເຊັ່ນດຽວກັນ, ດວງຕາ​ຂອງ​ຄົນລ່ວງ­ປະ­ເວ­ນີ​ກໍຄອຍ​ຖ້າ​ເວ­ລາ​ຄ່ຳ; ລາວເວົ້າ​ວ່າ, ‘ບໍ່­ມີ​ດວງຕາ​ໃດ​ຈະ​ເຫັນ​ຂ້ານ້ອຍ, ແລະ​ລາວ­ກໍ​ປົກ​ຫນ້າ​ຂອງ​ລາວ.
\v 16 ໃນ​ຍາມ​ມືດ ຄົນຊົ່ວຮ້າຍ​ເຈາະ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ເຮືອນຕ່າງໆ; ແຕ່ພວກ­ເຂົາເກັບຕົວເອງງຽບໃນເວລາກາງວັນ; ພວກ­ເຂົາ​ບໍ່​ສົນໃຈ​ຄວາມ​ສະ­ຫວ່າງ.
\v 17 ສຳລັບພວກເຂົາທັງ ຫມົດ ຄວາມມືດທຶບ ກໍເປັນເຫມືອນເວລາເຊົ້າ; ເພາະ​ພວກເຂົາເປັນເພື່ອນກັບຄວາມຫນ້າກົວແຫ່ງຄວາມມືດທືບ.
\s5
\v 18 ພວກ­ເຂົາຜ່ານໄປຢ່າງໄວວາ, ແຕ່ກໍເປັນເຫມືອນກັບຟອງ​ທີ່ຢູ່ເທິງຜີວນໍ້າ; ສ່ວນ​ແບ່ງດິນແດນ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ຖືກ​ສາບ­ແຊ່ງ​; ບໍ່ມີໃຜໄປເຮັດວຽກໃນສວນ­ອະ­ງຸ່ນ​ຂອງ­ພວກເຂົາໄດ້.
\v 19 ເມື່ອຄວາມ​ແຫ້ງ­ແລ້ງ ແລະ​ຄວາມ​ຮ້ອນ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຫິ­ມະ​ລະລາຍເປັນນໍ້າ, ດັ່ງນັ້ນແດນຄົນຕາຍ​ກໍ​ຈັບ​ເອົາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ເຮັດ​ບາບ​.
\s5
\v 20 ທ້ອງ​ແມ່ທີ່ອຸ້ມລາວມາ​ຈະ​ລືມລາວ; ຕົວ​ໜອນ​ຈະ​ກິນ​ຕົວລາວຢ່າງ​ແຊບ; ດ້ວຍວິທີນີ້ ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈະຖືກທຳລາຍເຫມືອນກັບຕົ້ນໄມ້ຕົ້ນຫນຶ່ງ.
\v 21 ຄົນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ລ້າງຜານ​ຫມັນ​ທີ່​ບໍ່­ມີ​ລູກ; ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງດີແກ່​ແມ່­ຫມ້າຍ.
\s5
\v 22 ແຕ່ພຣະເຈົ້າຍັງຊົງລາກຄົນທີ່​ມີ​ກຳ­ລັງອອກໄ​ດ້ວຍຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງຊົງລຸກ­ຂຶ້ນ ແລ້ວ​ບໍ່­ຊົງເສີມກຳລັງໃນຊີວິດຂອງພວກເຂົາ.
\v 23 ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງຍອມໃຫ້ພວກເຂົາຄິດວ່າພວກເຂົາປອດພັຍ, ແລະ​ພວກ­ເຂົາມີຄວາມສຸກກ່ຽວກັບສິ່ງນັ້ນ, ແຕ່ສາຍຕາຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ຢູ່​ເຫນືອທາງທັງຫລາຍ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ.
\s5
\v 24 ຄົນເຫລົ່ານີ້ ໄດ້ຮັບການຍົກຍໍ ແຕ່ກໍເປັນພຽງຊ່ວງເວລາຫນຶ່ງເທົ່ານັ້ນ, ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຈາກໄປ; ອັນທີ່ຈິງ, ພວກເຂົາຈະຖືກນຳລົງໄປທີ່ຕໍ່າ; ພວກ­ເຂົາຈະ​ຖືກ​ຮວບຮວມເຫມືອນກັບຄົນອຶ່ນໆ ທັງຫມົດ; ພວກເຂົາຈະຖືກຕັດ​ອອກໄປ​ເຫມືອນ​ກັບ​ຮວງ​ເຂົ້າ.
\v 25 ຖ້າຫາກມັນບໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນແລ້ວ, ໃຜທີ່ສາມາດ​ຈະ​ພິ­ສູດ​ໄດ້​ວ່າ​ ຂ້ານ້ອຍ​ຂີ້­ຕົວະ; ໃຜທີ່ສາມາດ​ເຮັດໃຫ້ຄຳເວົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍບໍ່­ມີ​ປະ­ໂຫຍດ?"
\s5
\c 25
\cl ບົດທີ 25
\p
\v 1 1 ແລ້ວ​ບິນ­ດັດ​ຄົນ​ຊູ­ອາ​ໄດ້ຕອບ ແລະເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 “ພຣະ­ເຈົ້າຊົງຄອບຄອງ ແລະ​ຫນ້າ​ຢຳ​ເກງ​; ພຣະ­ອົງຊົງບັນຊາໃນສະຖານທີ່ສູງແຫ່ງທ້ອງຟ້າຂອງ​ພຣະ­ອົງ.
\v 3 ກອງ­ທັບ​ທັງຫລາຍຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ ມີ​ຈຳ­ນວນທີ່ສິ້ນສຸດ​ບໍ? ມີໃຜຫລື ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ບໍ່­ໄດ້​ສ່ອງ​ແສງສະຫວ່າງມາ​ເຫນືອ​ລາວແດ່?
\s5
\v 4 ແລ້ວ​ມະ­ນຸດ​ຈະສາມາດເປັນຄົນ​ຊອບ­ທັມ​ຕໍ່​ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້​ຢ່າງ­ໃດ? ເຂົາຜູ້ທີ່​ເກີດ​ຈາກ​ຜູ້­ຍິງຄົນຫນຶ່ງທີ່​ບໍ­ຣິ­ສຸດ, ເປັນທີ່ຍອມຮັບຕໍ່ພຣະອົງໄດ້​ຢ່າງ­ໃດ?
\v 5 ເບິ່ງ​ແມ, ເຖິງ​ແມ່ນແຕ່​ ດວງ­ເດືອນ​ກໍ​ບໍ່­ສະຫວ່າງແຈ້ງຕໍ່ພຣະອົງ; ດວງ​ດາວ​ທັງຫລາຍກໍ​ບໍ່​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ໃນ​ສາຍ​ຕາ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ.
\v 6 ມະນຸດຍິ່ງນ້ອຍກວ່ານັ້ນ​ເທົ່າ­ໃດ, ຜູ້ທີ່​ເປັນ­ພຽງ​ຕົວ​ຫນອນ - ​ລູກ​ຂອງ​ມະ­ນຸດ, ຜູ້ທີ່​ຕົວ​ຫນອນຕົວຫນຶ່ງ!"
\s5
\c 26
\cl ບົດທິ 26
\p
\v 1 ແລ້ວໂຢບໄດ້ຕອບ ແລະເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 “ເຈົ້າ​ໄດ້​ຊ່ວຍເຫລືອຄົນທີ່​ບໍ່­ມີ​ກຳ­ລັງ​ຈິງໆ! ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຊ່ວຍແຂນ​ທີ່ບໍ່ມີກຳລັງ!
\v 3 ເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ຄຳແນະນຳແກ່ຄົນທີ່ບໍ່­ມີ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ ແລະປະກາດແກ່ລາວດ້ວຍຄວາມຮູ້ທີ່ດີເຫລືອເກີນ!
\v 4 ການທີ່ເຈົ້າ​ໄດ້​ກ່າວ​ຖ້ອຍ­ຄຳເຫລົ່ານີ້ມັນຊ່ວຍໃຜໄດ້ແດ່? ວິນຍານຂອງໃຜທີ່ອອກຈາກ​ເຈົ້າ​ແມ່ນ​ຂອງ​ໃຜ?
\s5
\v 5 ຄວາມຕາຍກໍຖືກສ້າງຂຶ້ນມາ ເພື່ອຄວາມຫນ້າຢ້ານກົວ, ທັງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ໃຕ້ນໍ້າທັງຫລາຍ ແລະທຸກສິ່ງທີ່ອາໄສຢູ່ໃນນໍ້ານັ້ນ.
\v 6 ແດນຄົນຕາຍ​ກໍຖືກເຮັດໃຫ້ເປືອຍເປົ່າ​ຕໍ່​ຫນ້າພຣະ­ເຈົ້າ; ການທຳລາຍ ກໍບໍ່ມີສິ່ງປົກປິດຕໍ່ພຣະອົງ.
\s5
\v 7 ພຣະ­ອົງ​ຊົງໄດ້​ຄຶງ​ທ້ອງຟ້າທາງ​ທິດເຫນືອ ເທິງພື້ນທີ່ຫວ່າງເປົ່າ ແລະພຣະອົງຊົງ​ແຂວນ​ແຜ່ນດິນໂລກ​ໄວ້​ເຫນືອ​ບ່ອນ​ທີ່​ວ່າງ​ເປົ່າ.
\v 8 ພຣະ­ອົງ​ຊົງໄດ້​ຫຸ້ມ​ຫໍ່​ນ້ຳ​ໄວ້​ໃນ​ເມກ​ທຶບ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ, ແຕ່ເມກທັງຫລາຍ​ນັ້ນ​ກໍ​ຈະບໍ່​ແຕກກະຈາຍໃຕ້ນໍ້ານັ້ນ.
\s5
\v 9 ພຣະ­ອົງ​ຊົງປົກຄຸມຜິວດວງເດືອນ ແລະແຜ່ເມກທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງເທິງດວງເດືອນນັ້ນ.
\v 10 ພຣະ­ອົງ​ຊົງໄດ້​ຂີດ​ຫມາຍເປັນວົງມົນ​ໄວ້​ເທິງ​ຜິວ​ນ້ຳ ເພື່ອ​ເປັນເສັ້ນແບ່ງລະຫວ່າງຄວາມສະຫວ່າງແລະ​ຄວາມ​ມືດ.
\s5
\v 11 ເສົາ​ທັງຫລາຍຂອງທ້ອງຟ້າ​ກໍ​ຫວັ່ນ­ໄຫວ ແລະ​ປະ­ຫລາດ​ໃຈຕໍ່ການວ່າກ່າວຂອງ​ພຣະ­ອົງ​.
\v 12 ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້​ທະ­ເລ​​ສະ­ຫງົບ​ດ້ວຍ​ຣິດ­ທາ­ນຸ­ພາບ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ; ໂດຍຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງພຣະອົງ ພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ຣາຮັບກະແຈກກະຈາຍ.
\s5
\v 13 ໂດຍລົມຫາຍໃຈຂອງພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ບັນດາທ້ອງຟ້າສ່ອງ​ໃສ; ​ພຣະ­ຫັດ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ແທງ​ງູ​ທີ່​ກຳ­ລັງ​ຫນີ​ໄປ.
\v 14 ເບິ່ງ​ແມ, ສິ່ງ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ເປັນ­ພຽງເສັ້ນຂອບແຫ່ງວິທີທາງທັງຫລາຍຂອງພຣະ­ອົງ; ສຽງ​ຊຶ່ມ​ຄ່ອຍໆທີ່ເຮົາ​ໄດ້­ຍິນຈາກພຣະອົງນັ້ນຊ່າງເບົາເຫລືອເກີນ. ໃຜສາມາດເຂົ້າໃຈສຽງຟ້າຮ້ອງແຫ່ງ​ຣິດ­ທາ­ນຸ­ພາບ​​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້?”
\s5
\c 27
\cl ບົດທີ 27
\p
\v 1 ໂຢບ​ໄດ້​ກ່າວຕໍ່ໄປ ແລະລາວໄດ້ເວົ້າວ່າ​,
\v 2 “ຕາບໃດພຣະ­ເຈົ້າຍັງ​ມີ​ພຣະ­ຊົນ​ຢູ່​ຢ່າງແນ່ນອນ, ຜູ້ຊົງເອົາ​ຄວາມ­ຍຸ­ຕິ­ທັມຂອງຂ້ານ້ອຍອອກໄປ, ​ອົງ​ຜູ້​ມີ​ຣິດທານຸພາບ, ຜູ້​ມີ​ເຮັດໃຫ້ຊີວິດ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ​ຂົມ­ຂື່ນ,
\v 3 ໃນຂະນະທີ່ຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະລົມຫາຍໃຈຈາກພຣະເຈົ້າຍັງຢູ່ໃນຮູ­ດັງ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ, ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍຈະເຮັດ.
\s5
\v 4 ຮີມ­ປາກ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍຈະ​ບໍ່​ເວົ້າ​ຄວາມ​ບໍ່​ຈິງ ແລະ​ລີ້ນ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍຈະ​ບໍ່​ເປັ່ງ​ຄຳຂີ້​ຕົວະ.
\v 5 ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຍອມຮັບວ່າພວກເຈົ້າທັງສາມເປັນການຖືກຕ້ອງ; ຈົນກວ່າຂ້ານ້ອຍຕາຍ ຈະບໍ່ມີວັນປະຕິເສດຄວາມຊື່ສັດຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 6 ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ຍຶດຄວາມຊອບທັມຂອງຂ້ານ້ອຍ​ ແລະບໍ່­ຍອມ​ປ່ອຍມັນ​ໄປ; ຄວາມຄິດທັງຫລາຍ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ບໍ່​ຕຳ­ນິ​ຂ້ານ້ອຍ ນານຕາບຈົນເຖິງທີ່ຂ້ານ້ອຍມີ​ຊີ­ວິດ​ຢູ່.
\v 7 ປ່ອຍໃຫ້ສັດຕຣູຂອງຂ້ານ້ອຍ​ເປັນ​ເຫມືອນ​ຄົນ​ຊົ່ວຮ້າຍ; ປ່ອຍໃຫ້ລາວຜູ້ທີ່ລຸກຂຶ້ນ​ຕໍ່­ສູ້​ຂ້ານ້ອຍເປັນ​ເຫມືອນ​ຄົນ​ອະ­ທັມ.
\s5
\v 8 ເພາະ​ອັນ­ໃດຄື­ຄວາມ​ຫວັງ​ຂອງ​ຄົນ​ທີ່ບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າ ເມື່ອພຣະເຈົ້າຊົງຕັດລາວອອກໄປ, ເມື່ອພຣະເຈົ້າໄດ້ເອົາຊີວິດຂອງລາວໄປຫລື?­
\v 9 ພຣະ­ເຈົ້າ​ຈະ​ໄດ້​ຟັງ​ສຽງ­ຮ້ອງ​ໄຫ້ຂອງລາວ? ເມື່ອ​ຄວາມ​ຍາກ​ລຳ­ບາກ​ມາ­ເຫນືອລາວຫລື?
\v 10 ລາວຈະ​ປິ­ຕິ­ຍິນ­ດີກັບຕົວເອງໃນ​ອົງ​ຜູ້​ມີ​ຣິດ​ທານຸພາບ ແລະກາບທູນພຣະເຈົ້າ​ຈະ​ທຸກ​ເວ­ລາ​ບໍ?
\s5
\v 11 ຂ້ານ້ອຍຈະ​ສັ່ງ­ສອນ​ເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ​ກ່ຽວກັບ​ພຣະ­ຫັດ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ; ຂ້ານ້ອຍຈະ​ບໍ່​ປິດ­ບັງ​ພຣະ­ດຳ­ຣິຕ່າງໆ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ອົງ​ຜູ້ຊົງ​ມິ​ຣິດທານຸພາບ​.
\v 12 ເບິ່ງ​ແມ, ພວກເຈົ້າ​ທຸກ​ຄົນ​ໄດ້​ເຫັນຕົວ​ເອງ​ຂອງພວກເຈົ້າ; ເປັນ­ຫຍັງພວກ​ເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ເວົ້າ​ສິ່ງທັງຫມົດທີ່ເຫລວໄຫລ​ເຊັ່ນ​ນີ້?
\s5
\v 13 ນີ້ຄືຈຸດຫມາຍປາຍທາງ​ຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່​ພຣະ­ເຈົ້າ, ມໍຣະດົກຂອງຜູ້​ບີບ​ບັງ­ຄັບທັງຫລາຍທີ່​ໄດ້­ຮັບ​ຈາກ​​ອົງ​ຜູ້​ມີ​ຣິດທານຸພາບ.
\v 14 ຖ້າ​ຫາກລູກ­ຂອງ​ລາວເພີ່ມ​ຂຶ້ນ, ມັນກໍ​ເພື່ອ​​ດາບ; ເຊື້ອສາຍຂອງລາວຈະບໍ່ມີວັນທີ່ອາຫານພຽງພໍ​ກິນ.
\s5
\v 15 ຄົນເຫລົ່ານີ້ ທີ່ຊ່ວຍຊີວິດ​ຂອງ​ເຂົາໃຫ້ລອດ ຈະຖືກ​ຝັງ​ໂດຍໂຣກລະບາດຮຸນແຮງ, ແລະ​ແມ່­ຫມ້າຍ​ທັງ­ຫລາຍ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່​ຮ້ອງ​ຄວນຄາງເພື່ອພວກເຂົາ.
\v 16 ເຖິງ​ແມ່ນວ່າ ຄົນຊົ່ວຮ້າຍສະສົມເງິນໄວ້ເຫມືອນກັບສະສົມຝຸ່ນ ແລະສະສົມເສື້ອຜ້າ ເຫມືອນສະສົມຂີ້ດິນ.
\v 17 ເຂົາ​ຈະສະສົມເສື້ອຜ້າ, ແຕ່ຄົນຊອບ­ທັມ​ຈະເອົາໄປ​ນຸ່ງ, ແລະ​ຄົນ​ທີ່ບໍ່­ມີ​ຄວາມ​ຜິດ​ຈະ​ແບ່ງ​ເງິນ​ກັນທ່າມກາງພວກເຂົາເອງ.
\s5
\v 18 ເຂົາສ້າງເຮືອນຂອງລາວເຫມືອນແມງມຸມສ້າງຮັງ, ເຫມືອນ​ກະ​ຕູບ​ທີ່​ຄົນ​ຍາມ​ສ້າງ.
\v 19 ເຂົານອນລົງເທິງຕຽງຂອງຄົນ­ຮັ່ງ­ມີ​, ແຕ່​ເຂົາຈະເຮັດຕໍ່ໄປບໍ່ໄດ້; ເຂົາເປີດຕາຂອງເຂົາ ແລະທຸກສິ່ງກໍຫາຍໄປ.
\s5
\v 20 ຄວາມຢ້ານກົວຈະຖ້ວມລາວເຫມືອນກັບນໍ້າຖ້ວມ; ພາຍຸພັດລາວໄປໃນເວລາກາງຄືນ.
\v 21 ລົມຈາກທິດຕາເວັນອອກຈະຫອບເອົາລາວໄປ, ແລະ​ລາວຈາກໄປ; ມັນກວາດລາວອອກໄປຈາກ​ບ່ອນ​ຂອງ​ລາວ.
\s5
\v 22 ມັນ​ໂຍນ​ຕົວມັນເອງໃສ່ລາວ ແລະບໍ່ຢຸດຢັ້ງ; ລາວພະຍາຍາມຫນີອອກໄປຈາກມືຂອງມັນ.
\v 23 ມັນຕົບມືຂອງມັນໃສ່ລາວດ້ວຍການເຍາະເຍີ້ຍ; ມັນຂູ່ລາວໃຫ້ອອກ​ໄປ​ຈາກ​ບ່ອນ​ຂອງ​ລາວ.
\s5
\c 28
\cl ບົດທີ 28
\p
\v 1 ແນ່ນອນແລ້ວ​ມີ​ບໍ່ແຮ່​ເງິນ, ມີສະຖານທີ່ ໆ ພວກເຂົາກັ່ນ​​ຄຳ​.
\v 2 ແຮ່​ເຫລັກຖືກເອົາອອກ​ມາ​ຈາກ​ພື້ນ­ດິນ; ແຮ່ທອງ­ເຫລືອງຖືກຫລອມ​ມາ​ຈາກ​ກ້ອນຫີນ.
\s5
\v 3 ມະ­ນຸດຄົນຫນຶ່ງ​ກຳຫນົດຈຸດສິ້ນສຸດໃຫ້ກັບ​ຄວາມ​ມືດ, ແລະ​ຄົ້ນ­ຫາ​ໄປ​ຍັງ​ເຂດຫ່າງ​ໄກ​ທີ່­ສຸດ, ກ້ອນຫີນຕ່າງໆ ໃນທີ່ລັບ ແລະໃນຄວາມມືດທືບ.
\v 4 ­ເຂົາ​ເປີດອຸໂມງທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກຈາກທີ່ຜູ້ຄົນອາໄສຢູ່, ສະຖານທີ່ຕ່າງໆ ທີ່ຕີນຂອງຜູ້ຄົນຫລົງລືມ. ລາວແຂວນເອົາໄວ້ໄກຈາກຜູ້ຄົນ; ລາວແກ່ວງໄປແລະມາ.
\s5
\v 5 ສຳລັບ​ແຜ່ນ­ດິນໂລກ, ​ອາ­ຫານກໍ​ອອກ​ມາ, ເບື້ອງລຸ່ມກັບມາເປັນເຫມືອນໄຟ.
\v 6 ກ້ອນ​ຫີນທັງຫລາຍຂອງມັນເປັນສະຖານທີ່ໆ ມໍຣະກົດຖືກຄົ້ນພົບ, ແລະ​ຂີ້­ຂອງມັນບັນຈຸ​ຄຳ.
\s5
\v 7 ບໍ່­ມີ​ນົກ​ໂຕ​ໃດທີ່ເປັນເຫຍື່ອ​ຮູ້­ຈັກ​ທາງ​ນັ້ນ, ບໍ່ມີດວງ​ຕາຂອງ​ນົກຕົວໃດທີ່ແນມເຫັນມັນ​.
\v 8 ສັດທີ່ອວດອ້າງບໍ່ໄດ້ເຄີຍ​ຍ່າງ​ທາງ­ນັ້ນ, ຫລື​ໂຕ​ສິງໂຕ​ໂຫດ­ຮ້າຍ​ກໍບໍ່​ໄດ້ຜ່ານ­ບ່ອນ­ນັ້ນ.
\s5
\v 9 ມະນຸດຄົນຫນຶ່ງວາງມືຂອງເຂົາເທິງຫີນ​ເຫລັກໄຟ; ເຂົາເຮັດໃຫ້​ພູ­ເຂົາຕ່າງໆຖືກທຳລາຍ​ລົງ​ເຖິງ​ຮາກທັງຫລາຍຂອງມັນ.
\v 10 ເຂົາຕັດຊ່ອງທາງຕ່າງໆ ໃນທ່າມກາງກ້ອນຫີນທັງຫລາຍ; ດວງຕາຂອງເຂົາແນມເຫັນສິ່ງທີ່ມີຄ່າທຸກຢ່າງທີ່ນັ້ນ.
\v 11 ລາວປິດແມ່ນໍ້າຕ່າງໆ ເພື່ອ​ນໍ້າຈະບໍ່ໄຫລ; ​ສິ່ງ​ທີ່​ປິດ­ບັງ​ໄວ້ທີ່ນັ້ນ ເຂົາກໍນຳອອກມາສູ່ຄວາມສະຫວ່າງ.
\s5
\v 12 ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາຈະຖືກ​ຄົ້ນພົບ​​ບ່ອນ​ໃດ? ສະຖານທີ່ແຫ່ງຄວາມ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ຢູ່​ທີ່​ໃດ?
\v 13 ມະ­ນຸດ​ບໍ່​ຮູ້­ຈັກ​ຄ່າ​ຂອງ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ; ຫລືບໍ່ໄດ້ພົບມັນໃນແຜ່ນ­ດິນ​ຂອງ​ຄົນ​ເປັນ​.
\v 14 ນໍ້າເລິກພາຍໃຕ້ແຜ່ນດິນໂລກເວົ້າວ່າ, ‘ມັນບໍ່ຢູ່ໃນ​ຂ້ານ້ອຍ​’ ແລະ​ທະ­ເລ​ກ່າວ​ວ່າ‘ມັນບໍ່­ຢູ່​ກັບຂ້ານ້ອຍ'.
\s5
\v 15 ມັນບໍ່ສາມາດໄດ້ມາດ້ວຍ​ຄຳ; ຫລືບໍ່ສາມາດໄດ້ຮັບການຕີລາຄາດ້ວຍເງິນ.
\v 16 ມັນບໍ່ສາມາດໄດ້ຮັບການວັດຄຸນຄ່າດ້ວຍຄຳແຫ່ງໂອຟີ ດ້ວຍພອຍ​ສີ­ນ້ຳ​ເຂົ້າ​ປະ­ເສີດ ຫລື​ແກ້ວ​ໄພ­ທູນ​.
\v 17 ​ຄຳ ແລະ​ແກ້ວ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​​ບໍ່­ສາມາດມີຄ່າທຽບເທົ່າມັນໄດ້ ຫລື​ບໍ່ສາມາດແລກ­ປ່ຽນ​ກັບ​ເຄື່ອງ​ຄຳ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​ເນື້ອດີ.
\s5
\v 18 ຢ່າ​ເອີ່ຍ​ເຖິງ​ຄຸນຄ່າຂອງຫີນປະ​ກາ​ລັງ ແລະ​ຍົກມໍຣະກົດເລີຍ; ແທ້ຈິງແລ້ວ, ລາຄາຂອງ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ​ນັ້ນມີຫລາຍສູງ​ກວ່າ​ບັນດາທັບທິມ.
\v 19 ຍົກເຫລືອງຂອງ​ເມືອງ​ເອ­ທີ­ໂອ­ເປຍ ກໍ​ບໍ່ສາມາດປຽບ​ຄ່າໄດ້ດ້ວຍ​ຄຳ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ​.
\s5
\v 20 ແລ້ວສະຕິປັນຍາມາຈາກ​ໃສ? ສະຖານທີ່ຂອງ​ຄວາມ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ຢູ່​ທີ່​ໃດຫລື?
\v 21 ສະຕິປັນຍານັ້ນ​ທີ່​ເຊື່ອງ​ພົ້ນ​ຈາກ​ດວງຕາທັງຫລາຍ​ຂອງ​ສິ່ງ​ທີ່​ມີ­ຊີ­ວິດທັງຫມົດ ແລະ​ປິດ­ບັງ​ໄວ້​ຈາກບັນດາ​ນົກ​ແຫ່ງທ້ອງຟ້າ.
\v 22 ການທຳລາຍ ແລະຄວາມຕາຍເວົ້າວ່າ, ‘ເຮົາ​ໄດ້­ຍິນ​ຂ່າວຊ່າ­ລືກ່ຽວກັບມັນດ້ວຍ​ຫູ​ຂອງ​ເຮົາ’
\s5
\v 23 ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງເຂົ້າໃຈ​ທາງ​ໄປ​ຫາ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ​ນັ້ນ; ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຮູ້ຈັກສະຖານທີ່​ຂອງ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ​ດ້ວຍ.
\v 24 ເພາະ​ພຣະ­ອົງ​ທອດ​ພຣະ­ເນດ​ໄປ​ເຖິງ​ທີ່­ສຸດ​ປາຍ​ແຜ່ນ­ດິນ­ໂລກ ແລະຊົງ​ເຫັນ​ທຸກ​ສິ່ງ​ທີ່​ໃຕ້ທ້ອງຟ້າສະຫວັນທັງຫມົດ.
\v 25 ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ກຳ­ນົດ​ນ້ຳ­ແຮງລົມ ແລະ​ແບ່ງນໍ້າທັງຫລາຍອອກດ້ວຍເຄື່ອງ​ຜອງ.
\s5
\v 26 ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ສ້າງ​ກົດ­ເກນສຳລັບ​​ຝົນ ແລະ​ສ້າງ​ທາງ​ໄວ້ສຳລັບ​ຟ້າຮ້ອງ​ຟ້າ­ຜ່າ.
\v 27 ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ທອດ​ພຣະ­ເນດ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ ແລະ​ໄດ້​ປະ­ກາດມັນອອກໄປ; ພຣະອົງໄດ້​ຊົງສະ­ຖາ­ປະ­ນາມັນ, ແທ້ຈິງແລ້ວ, ແລະ ພຣະອົງໄດ້ຊົງທົດ​ລອງ​ມັນ.
\v 28 ຕໍ່ຜູ້ຄົນ ພຣະ­ອົງ​ກ່າວ​​ວ່າ, ‘ເບິ່ງ​ແມ, ຄວາມ​ຢຳ​ເກງ​ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ນັ້ນ​ແຫລະ ຄື​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ; ການອອກຫ່າງຈາກຄວາມຊົ່ວ ກໍເປັນ​ຄວາມ​ເຂົ້າ­ໃຈ.’”
\s5
\c 29
\cl ບົດທີ 29
\p
\v 1 ​ໂຢບ​ຈຶ່ງເວົ້າຕໍ່ໄປ ແລະກ່າວວ່າ,
\v 2 “ໂອ ຫາກຂ້ານ້ອຍ​ຢາກ​ຈະ​ຢູ່​ຄື​ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເປັນເມື່ອຫລາຍ​ເດືອນ​ກ່ອນທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຫ່ວງໄຍຂ້ານ້ອຍ,
\v 3 ເມື່ອ​ຕະ­ກຽງ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ສ່ອງສະຫວ່າງເຫນືອ​ເທິງ​ຫົວຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ, ແລະເມື່ອຂ້ານ້ອຍໄດ້ເດີນຜ່ານຄວາມມືດ ໂດຍຄວາມສະຫວ່າງ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ.
\s5
\v 4 ໂອ, ຫາກຂ້ານ້ອຍຈະເປັນຢ່າງທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເປັນໃນຄວາມສົມບູນແຫ່ງວັນທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ​ເມື່ອ​ສຳພັນທະພາບກັບພຣະເຈົ້າໄດ້ຢູ່ໃນເຕັນຂອງຂ້ານ້ອຍ,
\v 5 ເມື່ອ​ອົງ​ຜູ້​ມີ​ຣິດທານຸພາບຍັງຊົງ​​ຢູ່​ກັບ​ຂ້ານ້ອຍ, ແລະ​ບັນດາລູກຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ຢູ່ລ້ອມຮອບ​ຂ້ານ້ອຍ,
\v 6 ເມື່ອຫົນທາງຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ຖືກປົກຄຸມໄວ້ດ້ວຍສ່ວນທີ່ດີທີ່ສຸດ, ແລະກ້ອນຫີນນັ້ນໄດ້ຫລັ່ງສາຍນໍ້າແຫ່ງ​​​ນ້ຳ­ມັນ​ອອກ​ໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 7 ເມື່ອ​ຂ້ານ້ອຍ​ອອກ​ມາ­ຍັງ​ປະ­ຕູ​ເມືອງ, ເມື່ອຂ້ານ້ອຍ​ຕຽມໄດ້​ນັ່ງ​ໃນບ່ອນຂອງ​ຂ້ານ້ອຍທີ່ລານເມືອງ,
\v 8 ຄົນ​ຫນຸ່ມທັງຫລາຍ​ເຫັນຂ້ານ້ອຍແລະຢູ່ຫ່າງຈາກຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມເຄົາຣົບ, ແລະຄົນ​ສູງ​ອາ­ຍຸ​ໄດ້ລຸກ­ຂຶ້ນ ແລະ​ຢືນ­ຕ້ອນຮັບຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 9 ບັນດາເຈົ້າ​ນາຍ​ທັງຫລາຍຢຸດ​ການໂອ້ລົມ ເມື່ອຂ້ານ້ອຍມາເຖິງ; ພວກເຂົາໄດ້ເອົາ​ມື​ປິດ​ປາກ​ຂອງ­ຕົນ​ໄວ້.
\v 10 ສຽງ​ຂອງ​ບັນດາຂ້າ­ຣາ­ຊະ­ການທັງຫລາຍ​ກໍ​ສະ­ຫງົບ​ລົງ: ແລະ​ລີ້ນ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ຕິດ​ເພ­ດານ​ປາກຂອງພວກເຂົາ.
\s5
\v 11 ເພາະຫລັງຈາກ​ຫູ​ຂອງພວກເຂົາໄດ້­ຍິນຂ້ານ້ອຍ, ​ແລ້ວພວກເຂົາຈະອວຍພອນຂ້ານ້ອຍ; ຫລັງຈາກດວງຕາຂອງພວກເຂົາ ໄດ້ເຫັນຂ້ານ້ອຍ, ພວກເຂົາຈະໃຫ້ຄຳພະຍານຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ ແລະຍອມຮັບຂ້ານ້ອຍ.
\v 12 ເພາະ­ວ່າ​ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ຊ່ວຍ​ຄົນ​ຍາກ­ຈົນ ເມື່ອເຂົາ​ຮ້ອງ​ໃຫ້​ຊ່ວຍ, ແລະ​ຊ່ວຍຄົນທີ່ເດັກ​ກຳ­ພ້າ​ພໍ່ ເມື່ອເຂົາ​ບໍ່­ມີ​ໃຜ​ຊ່ວຍ​ເຂົາ.
\v 13 ການອວຍພອນ​ຂອງ​ລາວຜູ້ທີ່ຈະຕ້ອງຕາຍກໍໄດ້ມາເຖິງຂ້ານ້ອຍ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້­ເປັນ​ເຫດ​ໃຫ້​ຈິດ­ໃຈ​ຂອງ​ແມ່­ຫມ້າຍ​ ຮ້ອງ­ເພງ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຊົມຊື່ນ­ຍິນດີ.
\s5
\v 14 ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ເອົາ​ຄວາມ​ຊອບ­ທັມ ແລະ​ມັນ​ກໍ​ຫໍ່​ຫຸ້ມ​ຂ້ານ້ອຍໄວ້; ຄວາມ­ຍຸ­ຕິ­ທັມ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເປັນເຫມືອນ​ເສື້ອ­ຄຸມ ແລະ​ຜ້າ​ຄຽນ​ຫົວ
\v 15 ແລະຂ້ານ້ອຍໄດ້ເປັນ​ຕີນ​ໃຫ້​ຄົນ​ງ່ອຍ.
\v 16 ຂ້ານ້ອຍ​ເປັນ​ພໍ່​ໃຫ້​ຄົນ​ຂັດ​ສົນ; ຂ້ານ້ອຍພິ­ຈາ­ຣະ­ນາ​ຄະດີ ແມ້ແຕ່​ຂອງ​ຜູ້​ທີ່​ຂ້ານ້ອຍບໍ່​ຮູ້­ຈັກ.
\s5
\v 17 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຫັກ​ກະ­ດູກ​ຄາງ​ຂອງ​ຄົນ​ຊົ່ວ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ຕົກເປັນເຫຍື່ອອອກຈາກລະຫວ່າງ​ແຂ້ວ​ຂອງ​ລາວ.
\v 18 ແລ້ວ​ຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້ເວົ້າວ່າ, ‘ຂ້ານ້ອຍຈະ​ຕາຍ​ໃນ​ຮັງ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ; ​ຂ້ານ້ອຍຈະ​ເພີ່ມ­ທະ­ວີ​ຄູນວັນ​ທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ​ເຫມືອນກັບເມັດ­ຊາຍທັງຫລາຍ.
\v 19 ຮາກທັງຫລາຍຂອງ​ຂ້ານ້ອຍຈະ​ແຜ່ຂະຫຍາຍ​ໄປ​ເຖິງ​ນ້ຳ, ແລະ​ນ້ຳ­ຫມອກຈະຢອດລົງ​ເທິງ​ກິ່ງທັງ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ​ຕະ­ຫລອດທັງ​ຄືນ.
\s5
\v 20 ກຽດສະ­ຫງ່າ­ຣາ­ສີ​ທີ່ຂ້ານ້ອຍມີນັ້ນ ​ສົດ­ໃຫມ່ສະເຫມີ, ແລະ​ຄັນ​ທະ­ນູ​ແຫ່ງກຳລັງຂອງ​ຂ້ານ້ອຍໃຫມ່ໃນ​ມືຂ້ານ້ອຍ​ສະ­ເຫມີ​.­
\v 21 ຄົນ​ທັງ­ຫລາຍ​ຫງ່ຽງ​ຫູ​ຟັງ​ຂ້ານ້ອຍ; ພວກເຂົາໄດ້ລໍ​ຄອຍຂ້ານ້ອຍ; ແລະພວກເຂົາໄດ້ນິ້ງ​ງຽບ​ຢູ່ ເພື່ອຟັງ​ຄຳ​ສັ່ງ­ສອນ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\v 22 ຫລັງ​ຈາກຖ້ອຍຄຳຂອງຂ້ານ້ອຍຖືກກ່າວແລ້ວ, ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ບໍ່​ເວົ້າ​ອີກ​ເລີຍ; ຄຳ​ຂອງຂ້ານ້ອຍກໍ​ຢອດ­ລົງໄປເຫມືອນກັບນໍ້າທີ່ຖອກເທິງ​ພວກ­ເຂົາ.
\s5
\v 23 ພວກ­ເຂົາໄດ້ລໍ​ຄອຍຂ້ານ້ອຍເຫມືອນກັບ​ຄອຍ​ຖ້າສາຍ​ຝົນ; ພວກ­ເຂົາໄດ້ເປີດ​ປາກ​ຂອງ­ຕົນກວ້າງເພື່ອດື່ມຖ້ອຍຄຳທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ​ເຫມືອນກັບພວກເຂົາຈະດື່ມ​ນ້ຳ​ຝົນ­ຕົກ​ທ້າຍ​ຣະ­ດູ.
\v 24 ຂ້ານ້ອຍ​­ໄດ້ຍິ້ມໃຫ້​ພວກ­ເຂົາ ເມື່ອພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຄາດຫວັງສິ່ງນັ້ນ ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ບໍ່​ປະຕິເສດແສງສະຫວ່າງແຫ່ງຫນ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 25 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ກຳນົດທາງຂອງ​ພວກ­ເຂົາ ແລະ​ນັ່ງ​ເຫມືອນກັບເປັນ​ຫົວ­ຫນ້າຂອງພວກເຂົາ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້ມີຊີວິດຢູ່ເຫມືອນກັບກະສັດທີ່ຢູ່ໃນກອງທັບຂອງເຂົາ, ເຫມືອນກັບຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ປອບໂຍນບັນດາຄົນໄວ້ທຸກ.
\s5
\c 30
\cl ບົດທີ 30
\p
\v 1 ເວລານີ້ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອາຍຸນ້ອຍກວ່າຂ້ອຍກັບບໍ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງໃດນອກຈາກການເຍາະເຍີ້ຍຂ້ານ້ອຍ- ​ຄົນ­ທີ່​ຫນຸ່ມເຫລົ່ານີ້ທີ່​ຂ້ານ້ອຍ ຈະປະຕິເສດເຫລົ່າ​ພໍ່​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ບໍ່­ໃຫ້ເຮັດວຽກຄຽງຂ້າງພວກ​ຫມາ​ທີ່​ເຝົ້າ​ຝູງ​ສັດ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\v 2 ອັນທີ່ຈິງແລ້ວ, ກຳລັງແຫ່ງມືທັງຫລາຍຂອງພໍ່ຂອງພວກເຂົາ, ພວກຜູ້ຊາຍທີ່ມີ​ກຳ­ລັງໃນວັຍຜູ້ໃຫ່ຍຂອງພວກເຂົາໄດ້ສາບສູນໄປ ສາມາດຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໄດ້ຫລາຍປານໃດ?
\v 3 ພວກເຂົາຝ່າຍຜອມເພາະ​ຄວາມ​ຍາກຈົນ ແລະ​ຫິວ­ໂຫຍ; ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້ທົນທໍຣະມານທີ່ພື້ນດິນແຫ້ງແລ້ງ​ກັນ­ດານ ແລະ​ຮ້າງ​ເປົ່າຫວ່າງອັນມືດມິດ.
\s5
\v 4 ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້ເກັບຜັກທ່າມກາງ​ພຸ່ມ­ໄມ້ ແລະເກັບໃບຂອງພຸ່ມໄມ້ຕ່າງໆ; ເກັບ​ຮາກທັງຫລາຍຂອງ​ຕົ້ນ​ຊາກ­ມາ​ເປັນ​ອາ­ຫານ.
\v 5 ພວກ­ເຂົາໄດ້​ຖືກ​ຂັບ​ໄລ່­ອອກຈາກ​ທ່າມ­ກາງ​ປະຊາກອນຜູ້ທີ່​ຮ້ອງ​ຕາມ​​ຫລັງພວກເຂົາເຫມືອນກັບຄົນທີ່ຮ້ອງຕາມຫລັງ​ໂຈນ.
\v 6 ດັ່ງນັ້ນ ພວກ­ເຂົາ​ຈຶ່ງໄດ້ອາໄສຢູ່ຕາມແຄມແມ່ນໍ້າຕ່າງໆ, ໃນ​ຮູ​ຕ່າງໆຢູ່­ໃນແຜ່ນ​ດິນ​ແລະ​ຫລືບ​ຫີນຕ່າງໆ;
\s5
\v 7 ທ່າມ­ກາງ​ພຸ່ມ­ໄມ້ທັງຫລາຍ ພວກ­ເຂົາ​ສົ່ງສຽງຮ້ອງ​ເຫມືອນກັບພວກລວາ; ​ພາຍ­ໃຕ້​ພຸ່ມໄມ້ທັງຫລາຍ ພວກເຂົາໄດ້ລວມຕົວກັນ.
\v 8 ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້ເປັນ​ລູກຊາຍ​ຂອງພວກ​ຄົນ​ໂງ່, ຄວາມຈິງຄື, ເປັນ​ລູກຊາຍ​ຂອງພວກທີ່ບໍ່ມີຊື່ສຽງ! ພວກ­ເຂົາ​ຖືກຂັບໄລ່ອອກຈາກດິນແດນດ້ວຍແສ້.
\s5
\v 9 ແຕ່ເວລານີ້ຕໍ່ບັນດາລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ກາຍ­ເປັນ​ເພງແຫ່ງການ​ເຍາະ­ເຍີ້ຍ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ; ຄວາມຈິງຄື, ຕອນນີ້ ຂ້ານ້ອຍເປັນ​ຕົວຕະຫລົກສຳລັບ​ພວກ­ເຂົາ.
\v 10 ພວກ­ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ກຽດ­ຊັງຂ້ານ້ອຍ ແລະຢືນ​ຫ່າງ​ໄກ​ຈາກ​ຂ້ານ້ອຍ; ພວກເຂົາ​ຖົ່ມ­ນ້ຳ­ລາຍ​ໃສ່​ຫນ້າ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\v 11 ເພາະ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້​ຊົງແກ້​ສາຍ​ທະ­ນູ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ ແລະໄດ້ຊົງ​ໃຫ້​ຂ້ານ້ອຍ​ຕົກ­ຕໍ່າ ແລະບັນດາຄົນເຫລົ່ານນັ້ນທີ່ໄດ້ເວົ້າສຽດສີຂ້ານ້ອຍໄດ້ຖິ້ມສິ່ງທີ່ຢຶດຖືທັ່ງ​ໃ່ສ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 12 ​ຂ້າງ​ຂວາ​ມື​ຂອງຂ້ານ້ອຍນັ້ນຝູງຊົນກໍ​ລຸກ­ຂຶ້ນ; ພວກ­ເຂົາ​ຂັບໄລ່ຂ້ານ້ອຍອອກໄປ ແລະ​ຂຸດກອງດິນລວມກັນ​ໄວ້​ຕໍ່­ສູ້ຂ້ານ້ອຍ.
\v 13 ພວກ­ເຂົາ​ທຳ­ລາຍ​ຫົນ­ທາງ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ; ພວກ­ເຂົາຍູ້ຄວາມພິນາດໄປທາງຫນ້າຂ້ານ້ອຍ​, ພວກຄົນທີ່ບໍ່­ມີ​ຜູ້­ໃດ​ຕ້ານ­ທານ​ພວກ­ເຂົາ​ໄວ້​ເລີຍ.
\s5
\v 14 ພວກ­ເຂົາ​ມາຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍ​ເຫມືອນ​ກັບກອງທັບແລ່ນ​ມາ​ທາງ​ປ່ອງ​ກວ້າງຂອງກຳແພງເມືອງ; ໃນທ່າມກາງການທຳລາຍນັ້ນ ພວກເຂົາກິ້ງຕົວເທິງຂ້ານ້ອຍ.
\v 15 ຄວາມ​ຢ້ານກົວຕົກມາເຫນືອຂ້ານ້ອຍ; ກຽຕຂອງຂ້ານ້ອຍຖືກກຳຈັດອອກໄປເຫມືອນກັບມັນເປັນພຽງແຕ່ສາຍລົມ ແລະ​ຄວາມ​ຈະ­ເຣີນ​ຮຸ່ງ­ເຮືອງ​ຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຜ່ານໄປ​​ເຫມືອນກັບກ້ອນ​ເມກ.
\s5
\v 16 ບັດ­ນີ້​ຊີວິດ​ຂອງຂ້ານ້ອຍກຳລັງ​ໄຫລ​ອອກຈາກ​ພາຍ­ໃນຂ້ານ້ອຍໄປ; ວັນ​ເວ­ລາ​ແຫ່ງ​ຄວາມ­ທຸກທໍຣະມານທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ໄດ້​​ຈັບ​ຕົວຂ້ານ້ອຍໄວ້ຈົນຫມັ້ນ.
\v 17 ໃນຍາມກາງ­ຄືນ ​ກະ­ດູກທັງຫລາຍພາຍໃນຂ້ານ້ອຍຖືກເຈາະແທງ; ​ຄວາມ­ເຈັບ​ປວດ​ທີ່​ກັດ​ກິນ​ຂ້ານ້ອຍາ​ນັ້ນ​ເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍບໍ່​ຢຸດ​ພັກ​ເລີຍ.
\s5
\v 18 ກຳລັງອັນຍິ່ງໃຫ່ຍຂອງພຣະເຈົ້າ ໄດ້ຢືດເສື້ອຜ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ. ມັນ​ໄດ້ຫໍ່ຫຸ້ມຂ້ານ້ອຍ​ເຫມືອນກັບຄໍ​ເສື້ອ­ຮັດ​​ຂ້ານ້ອຍ
\v 19 ພຣະອົງໄດ້ຊົງໂຍນຂ້ານ້ອຍລົງໄປໃນ​​ຂີ້ຕົມ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້ກາຍເປັນເຫມືອນຂີ້­ຝຸ່ນ​ ແລະ​ຂີ້­ເຖົ່າ​ໄຟ.
\s5
\v 20 ຂ້າ­ແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຂ້ານ້ອຍ​ຮ້ອງ​ທູນ​ພຣະ­ອົງ; ແຕ່ພຣະ­ອົງ​ບໍ່​ໄດ້­ຮັບ​ຟັງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ, ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຢືນ​ຂຶ້ນ ແລະ​ພຣະ­ອົງ​ບໍ່­ໄດ້​ເບິ່ງ.
\v 21 ພຣະ­ອົງ​ຊົງປ່ຽນແປງ ແລະຊົງ​ໂຫດ­ຮ້າຍ​ຕໍ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ; ດ້ວຍກຳລັງແຫ່ງ​ພຣະ­ຫັດ ພຣະອົງຊົງຂົ່ມເຫັງຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 22 ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຍົກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຂຶ້ນ​ເທິງສາຍ​ລົມ ແລະ​ຊົງເຮັດ​ໃຫ້​ລົມ­ພັດ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄປ; ພຣະອົງຊົງໂຍນຂ້າ­ນ້ອຍໄປມາໃນພະຍຸ.
\v 23 ເພາະຂ້າ­ນ້ອຍ​ຮູ້​​ວ່າ​ ພຣະ­ອົງ​ຈະ­ໃຫ້​ຂ້າ­ນ້ອຍໄປເຖິງຄວາມ​ຕາຍ​ເສຍ, ​ໄປເຖິງ​ສູ່​ບ່ອນທີ່ເປັນຈຸດຫມາຍປາຍທາງສຳລັບທຸກສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ.
\s5
\v 24 ແຕ່ຈະບໍ່ມີໃຜທີ່ຍື່ນມືຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ເມື່ອເຂົາລົ້ມລົງຢ່າງນັ້ນບໍ? ບໍ່ມີໃຜທີ່ມີຄວາມທຸກຈະຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອບໍ?
\v 25 ຂ້ານ້ອຍ​ບໍ່­ໄດ້​ຮ້ອງ­ໄຫ້ ເພາະເຂົາທີ່ຕົກຢູ່ໃນຄວາມທຸກບໍ? ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້​​ທຸກ​ໂສກເພາະ​ຄົນທີ່​ຂັດ​ສົນ​ບໍ?
\v 26 ​ເມື່ອ​ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ຊອກ­ຫາ​ສິ່ງ​ດີ, ແລະຄວາມຊົ່ວໄດ້ເຂົ້າມາ; ເມື່ອ​ຂ້ານ້ອຍໄດ້ລໍ​ຄອຍ​ຖ້າ​ຄວາມ​ສະ­ຫວ່າງ, ຄວາມ​ມືດ​ກໍ​ມາ​ແທນທີ່.
\s5
\v 27 ຈິດ­ໃຈ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ ຖືກເຮັດໃຫ້ທຸກຍາກ ແລະບໍ່ໄດ້ຢຸດພັກ; ວັນທັງຫລາຍແຫ່ງ​ຄວາມເຈັບປວດໄດ້ມາເຫນືອຂ້ານ້ອຍ.­
\v 28 ຂ້ານ້ອຍໄດ້ໄປເຫມືອນກັບຄົນທີ່ກຳລັງຢູ່ໃນຄວາມມືດ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນເພາະດວງຕາເວັນ; ຂ້ານ້ອຍ​ຢືນ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ທີ່​ຊຸມ­ນຸມ­ຊົນ ແລະ​ຮ້ອງ​ຂໍ​ຄວາມ​ຊ່ວຍ­ເຫລືອ.
\v 29 ຂ້ານ້ອຍ​ເປັນ​ພີ່­ນ້ອງ​ຂອງຝູງ​ຫມາ​ໄນ, ເປັນ​ເພື່ອນ​ຂອງພວກ​ນົກ​ກະ­ຈອກ​ເທດ.
\s5
\v 30 ຜີວ​ຫນັງ​ຂ້ານ້ອຍເປັນສີ​ດຳ ແລະຫລຸດລວ່ງຈາກຂ້ານ້ອຍ; ກະ­ດູກ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍຖືກເຜົາດ້ວຍຄວາມ​ຮ້ອນ​.
\v 31 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ສຽງ​ພິນ​ຄູ່​ຂອງຂ້ານ້ອຍ ຈຶ່ງຫັນໄປສູ່ເພງໄວ້ທຸກ, ​ສຽງ​ຂຸ່ຍ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍບັນເລງເພງສຳລັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່​ຮ້ອງ­ໄຫ້ຄໍ້າຄວນ.
\s5
\c 31
\cl ບົດທີ 31
\p
\v 1 ຂ້າໄດ້ເຮັດສັນຍາກັບດວງຕາຂອງຂ້ານ້ອຍ; ແລ້ວຂ້ານ້ອຍຄວນຈະເບິ່ງ​ຍິງບໍຣິສຸດ​ດ້ວຍ​ໃຈປາຖະຫນາ​ຢ່າງນັ້ນບໍ?
\v 2 ເພາະສິ່ງໃດທີ່ເປັນສ່ວນແບ່ງຈາກພຣະເຈົ້າເບື້ອງບົນ ເປັນມໍຣະດົກຈາກອົງຜູ້​ຊົງຣິດທານຸພາບເທິງທີ່ສູງບໍ?
\s5
\v 3 ຂ້ານ້ອຍຄິດວ່າເຫດຫານເລວຮ້າຍມີໄວ້ສຳລັບຄົນອະທັມ ແລະຄວາມພິນາດທີ່ມີໄວ້ສຳລັບຄົນ​ເຮັດ​ຜິດ.
\v 4 ພຣະ­ເຈົ້າ​ບໍ່ໄດ້ຊົງ­ຮູ້ຫົນທາງທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະນັບບາດກ້າວທັງສິ້ນຂອງຂ້ານ້ອຍຫລື?
\s5
\v 5 ຖ້າຫາກຂ້ານ້ອຍ​ໄດ້ເດີນໄປກັບຄວາມຂີ້ຕົວະ, ຖ້າຫາກຕີນຂອງຂ້ານ້ອຍເລັງໄປສູ່ການ​ຫລອກ­ລວງ.
\v 6 ຂໍໃຫ້​ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້ຮັບການ​ຊັ່ງ​ຢ່າງສົມດຸນ ເພື່ອ ພຣະ­ອົງ​ຈະຊົງ​ຮູ້­ເຖິງຄວາມຊື່ສັດຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 7 ຖ້າ​ຫາກຕີນຂ້ານ້ອຍ​ຫັນອອກ​ໄປຈາກທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ, ຖ້າຫາກຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ຕິດຕາມດວງຕາຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຖ້າຫາກຈຸດໃດໆໄດ້ເຮັດໃຫ້ມືຂອງຂ້ານ້ອຍມີມົນທິນ,
\v 8 ແລ້ວຂໍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຫວ່ານ ແລະມີອີກຄົນມາກິນເສຍ; ອັນທີ່ຈິງ, ​ຂໍ​ໃຫ້​ການເກັບກ່ຽວຖືກຖອນອອກໄປຈາກທົ່ງນາຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 9 ຖ້າ​ຫາກຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ຖືກຫລອກລວງໂດຍຜູ້ຍິງຄົນຫນ່ຶ່ງ, ຖ້າຫາກຂ້ານ້ອຍໄດ້​ດັກຈອບ​ລີ້​​ຢູ່ທີ່​ ນອກ​ປະ­ຕູ​ເຮືອນ​ຂອງເພື່ອນບ້ານຂ້ານ້ອຍ.
\v 10 ແລ້ວ​ຂໍ​ໃຫ້​ເມຍ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ ​ຮັບ­ໃຊ້​ຄົນອຶ່ນ, ​ໃຫ້​ຊາຍ​ອື່ນໆ​ນອນ​ນຳ​ນາງ.
\s5
\v 11 ເພາະນັ້ນຈະເປັນອາຊະຍາກັມຮ້າຍແຮງ, ແທ້ຈິງແລ້ວ, ມັນຈະ​ເປັນອາຊະຍາກັມທີ່​ຖືກ​ໂທດ ໂດຍຜູ້ພິພາກສາທັງຫລາຍ.
\v 12 ເພາະນັ້ນເປັນໄຟທີ່ເຜົາຜານທຸກສິ່ງ ເພື່ອແດນຄົນຕາຍ ແລະທີ່ເຜົາໄຫມ້ການເກັບກ່ຽວທຸກຢ່່າງຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 13 ຖ້າຫາກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເມີນເສີຍຕໍ່ຄຳຮ້ອງຂໍຄວາມຍຸຕິທັມ ຈາກ​ຄົນຮັບ­ໃຊ້ຊາຍ ແລະຄົນຮັບໃຊ້ຍິງ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ໂຕ້ຖຽງກັບ​ຂ້ານ້ອຍ,
\v 14 ແລ້ວສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍຈະ​ເຮັດເມື່ອພຣະ­ເຈົ້າຊົງລຸກຂຶ້ນກ່າວໂທດຂ້ານ້ອຍຫລື? ເມື່ອພຣະອົງມາຕັດສິນຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍຈະຕອບພຣະອົງ​ຢ່າງ­ໃດ?
\v 15 ຄົນທີ່ໄດ້ສ້າງຂ້ານ້ອຍໃນທ້ອງແມ່ ກໍບໍ່ໄດ້ປັ້ນພວກເຂົາດ້ວຍຫລື? ບໍ່ແມ່ນຜູ້ດຽວກັນນີ້ທີ່ໄດ້ປັ້ນພວກເຮົາທຸກຄົນໃນທ້ອງນັ້ນ?
\s5
\v 16 ຖ້າຫາກ ຂ້ານ້ອຍບໍ່​ເຄີຍປະ­ຕິ­ເສດຄົນ​ຍາກ­ຈົນຈາກຄວາມປາຖະຫນາຂອງພວກເຂົາ, ຫລືຖ້າ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເປັນເຫດໃຫ້ດວງຕາທັງຫລາຍຂອງ ແມ່­ຫມ້າຍ​ມົວລົງໄປຈາກການຮ້ອງໃຫ້,
\v 17 ຫລືຖ້າ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ກິນອາຫານຂອງ ຂ້ານ້ອຍຕາມລຳພັງ ແລະ​ບໍ່​ເຄີຍ​ໃຫ້​ບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່­ກຳ­ພ້າ​ພໍ່ມາກິນນຳ
\v 18 ເພາະຈາກວັຍຫນຸ່ມ ຂອງ ຂ້ານ້ອຍ​ລູກກຳພ້າໄດ້​ເຕີບໂຕຂຶ້ນພ້ອມກັບ ຂ້ານ້ອຍເຫມືອນກັບ ຂ້ານ້ອຍເປັນພໍ່ຂອງເຂົາ, ແລະ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຊີ້ນຳແມ່ຂອງເຂົາ ຄືຍິງຫມ້າຍຄົນຫນຶ່ງຈາກທ້ອງແມ່ຂອງ ຂ້ານ້ອຍເອງ.
\s5
\v 19 ຖ້າ​ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ພົບເຫັນ​ຄົນໃດຕາຍເພາະ​ຂາດເສື້ອຜ້າ, ຫລືຖ້າ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນຄົນຂັດສົນບໍ່ມີເສື້ອຜ້າໃສ່;
\v 20 ຖ້າຈິດໃຈຂອງເຂົາບໍ່ໄດ້ອວຍພອນ ຂ້ານ້ອຍເພາະເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບການເຮັດໃຫ້ອົບອຸ່ນດ້ວຍຂົນແກະຂອງ ຂ້ານ້ອຍ,
\v 21 ຖ້າຫາກ ຂ້ານ້ອຍຍົກມືຂອງ ຂ້ານ້ອຍຕໍ່ສູ້ຄົນທີ່ກຳພ້າພໍ່ເພາະ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນຂອງ ຂ້ານ້ອຍທີ່ປະຕູເມືອງ ກໍຂໍຈົ່ງກ່າວຫາ ຂ້ານ້ອຍ!
\s5
\v 22 ຖ້າ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່ານີ້, ດັ່ງນັ້ນຂໍໃຫ້ໄຫລ່ຂອງຂ້ານ້ອຍຫລຸດ​ອອກ­ຈາກ​ບ່າ​ຂອງ​ ຂ້ານ້ອຍເສຍ, ແລະຂໍ​ໃຫ້​ລຳ​ແຂນ​ຂອງ​ ຂ້ານ້ອຍແຕກ​ຫັກຈາກຂໍ້ຕໍ່ຂອງມັນ.
\v 23 ເພາະ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຢ້ານກົວການທຳລາຍຈາກພຣະເຈົ້າຢ່າງຫລາຍ; ເພາະພຣະບາຣະມີຂອງພຣະອົງ, ຂ້ານ້ອຍບໍ່ສາມາດໄປເຮັດສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່ານັ້ນໄດ້.
\s5
\v 24 ຖ້າ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດຄຳເປັນຄວາມຫວັງຂອງ ຂ້ານ້ອຍ, ແລະຖ້າ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເວົ້າຕໍ່ຄຳເນື້ອດີວ່າ, ' ເຈົ້າເປັນຄວາມຫມັ້ນໃຈຂອງ ຂ້ານ້ອຍ'
\v 25 ຖ້າ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຊື່ນຊົມຍິນດີເພາະຄວາມຄົງມັ່ງຄັ່ງຂອງ ຂ້ານ້ອຍນັ້ນຍິ່ງໃຫ່ຍ, ເພາະມືຂອງ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບຊັບສົມບັດຫລວງຫລາຍ ກໍຈົ່ງກ່າວຫາ ຂ້ານ້ອຍ!
\s5
\v 26 ຖ້າຫາກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນດວງອາທິດເມື່ອມັນສ່ອງແສງ, ຫລືດວງຈັນດຳເນີນໃນຄວາມສະຫວ່າງຂອງມັນ,
\v 27 ເພື່ອວ່າປາກຂອງ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຈູບມືຂອງ ຂ້ານ້ອຍໃນການນະມັດສະການສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ-
\v 28 ນີ້ກໍຈະເປັນຄວາມຄວາມຜິດທາງອາຍາຮ້າຍແຮງທີ່​ຈະ​ຕ້ອງ​ຖືກ​ໄດ້ຮັບໂທດໂດຍຜູ້ພິພາກສາທັງຫລາຍ, ເພາະຂ້ານ້ອຍຈະປະຕິເສດພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງຢູ່ເບື້ອງເທິງ.
\s5
\v 29 ຖ້າ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຊື່ນຊົມຍິນດີຕໍ່ຫາຍະນະທີ່ເກີດກັບຄົນທີ່ກຽດຊັງ ຂ້ານ້ອຍຫລື​ສະແດງຄວາມຍິນດີກັບຕົວເອງເມື່ອຄວາມພິນາດຕາມທັນພວກເຂົາ, ກໍຈົ່ງກ່າວຫາ ຂ້ານ້ອຍເຖີດ!
\v 30 ອັນທີ່ຈິງແລ້ວ, ຂ້ານ້ອຍບໍ່​ເຄີຍ​ແມ້ແຕ່ອະນຸຍາດໃຫ້ປາກຂອງ ຂ້ານ້ອຍເຮັດ​ບາບ​ດ້ວຍ​ການຂໍຊີວິດຂອງເຂົາພ້ອມກັບຄຳ​ສາບ­ແຊ່ງ​.
\s5
\v 31 ຖ້າຫາກມະນຸດທັງຫລາຍຢູ່ໃນເຕັນຂອງ ຂ້ານ້ອຍບໍ່ເຄີຍເວົ້າວ່າ, ' ໃຜສາມາດພົບຄົນຫນຶ່ງທີ່ບໍ່ໄດ້ອິ່ມຫນໍາດ້ວຍອາຫານຂອງໂຢບຫລື?
\v 32 (ແມ້ແຕ່ຄົນຕ່າງຊາດກໍບໍ່ເຄີຍຕ້ອງພັກຢູ່ທີ່ເດີ່ນເມືອງ, ເພາະ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເປີດປະຕູຂອງ ຂ້ານ້ອຍໃຫ້ກັບນັກເດີນທາງສະເຫມີ) ແລະຖ້າບໍ່ເປັນຢ່າງນັ້ນແລ້ວ. ກໍຂໍຈົ່ງກ່າວຫາ ຂ້ານ້ອຍເຖີດ.
\s5
\v 33 ເຫມືອນກັບມະນຸດທັງຫລາຍ, ຖ້າ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ປິດບັງບາບຂອງ ຂ້ານ້ອຍ ໂດຍການເຊື່ອງຄວາມຜິດ ຂ້ານ້ອຍພາຍໃນເສື້ອຄຸມຂອງ ຂ້ານ້ອຍ.
\v 34 (ເພາະ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຢ້ານກົວ​ຝູງ­ຊົນໃຫ່ຍເພາະການດູຫມີ່ນຄອບຄົວທັງຫລາຍ ເຮັດໃຫ້ ຂ້ານ້ອຍຢ້ານກົວ ເພື່ອຂ້ານ້ອຍໄດ້​ມິດ​ງຽບ ແລະຈະບໍ່ອອກໄປດ້ານນອກ), ກໍຈົ່ງກ່າວຫາ ຂ້ານ້ອຍເຖີດ.
\s5
\v 35 ໂອ, ຖ້າພຽງແຕ່ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ມີ​ໃຜ​ບາງຄົນ​ຟັງສຽງຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ! ເບິ່ງແມ, ນີ້ຄືລາຍມືຊື່ຂ້ານ້ອຍ; ຂໍ​ໃຫ້​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຜູ້​ມີຣິດທານຸພາບ​​ຊົງ​ຕອບ​ຂ້ານ້ອຍ! ຖ້າພຽງແຕ່ມີຂໍ້ກ່າວຫາທີ່ປໍລະປັກຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ບັນທຶກເອົາໄວ້.
\v 36 ​ແນ່ນອນທີ່ ຂ້ານ້ອຍຈະ​ແບກມັນເທິງບ່າຂອງ ຂ້ານ້ອຍຢ່າງເປີດເຜີຍ; ຂ້ານ້ອຍຈະໃສ່ໄວ້ເຫມືອນກັບເປັນມົງກຸດ.
\v 37 ຂ້ານ້ອຍຈະ​ປະກາດຕໍ່​ພຣະ­ເຈົ້າເຫມືອນລາຍງານເຖິງບາດກ້າວທັງຫລາຍຂອງ ຂ້ານ້ອຍ. ເປັນເຫມືອນເຈົ້າຊາຍທີ່ມີຄວາມຫມັ້ນໃຈ ຂ້ານ້ອຍຈະຂຶ້ນໄປຫາພຣະອົງ.
\s5
\v 38 ຖ້າຫາກທີ່ດິນຂອງ ຂ້ານ້ອຍເຄີຍຮ້ອງຕໍ່ສູ້ ຂ້ານ້ອຍ ແລະຮ່ອງດິນທັງຫລາຍຂອງມັນຮ້ອງໃຫ້ດ້ວຍກັນ.
\v 39 ຖ້າ​ ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ກິນການເກັບກ່ຽວຂອງມັນ ໂດຍບໍ່ຈ່າຍລາຄາ ຫລືໄດ້ເປັນເຫດໃຫ້ພວກເຈົ້າຂອງມັນສູນເສຍຊີວິດຂອງພວກເຂົາ,
\v 40 ແລ້ວ​ຂໍ​ໃຫ້​​ຫນາມທັງຫລາຍເຕີບໂຕແທນທີ່ສາລີ ແລະຫຍ້າແທນເຂົ້າບາເລ." ຖ້ອຍຄຳທັງຫລາຍຂອງໂຢບກໍຈົບລົງ.
\s5
\c 32
\cl ບົດທີ 32
\p
\v 1 ດັ່ງນັ້ນຊາຍສາມຄົນຈຶ່ງໄດ້ຢຸດຕອບໂຢບເພາະເຂົາເປັນຄົນຊອບທັມໃນສາຍຕາຂອງລາວເອງ.
\v 2 ແລ້ວ​ເອ­ລີ­ຮູ ລູກ­ຊາຍ​ບາ­ຣາ­ເກນຄົນ​ບູ­ເຊ, ຄອບ­ຄົວຂອງ​ລາມ; ກໍຮ້ອນຮົນໄປດ້ວຍຄວາມໂກດ. ລາວໂກດຮ້າຍໂຢບ ເພາະລາວອ້າງວ່າຕົນເອງຖືກຕ້ອງແທນທີ່ຈະເປັນພຣະເຈົ້າ.
\s5
\v 3 ເອ­ລີ­ຮູ ມີຄວາມໂກດຕໍ່ເພື່ອນທັງຫລາຍທັງສາມຄົນດ້ວຍ ເພາະພວກເຂົາບໍ່ມີຄຳຕອບໃຫ້ກັບໂຢບ, ແລະພວກເຂົາກໍຍັງຄົງໄດ້ຕຳຫນິໂຢບ.
\v 4 ​ເອ­ລີ­ຮູໄດ້ລໍ​ຄອຍທີ່ຈະເວົ້າກັບ​ໂຢບ​ ເພາະຜູ້ຊາຍມີອາຍຸກວ່າລາວ.
\v 5 ແຕ່​ເມື່ອ​ເອ­ລີ­ຮູ​ເຫັນ​ວ່າ​ບໍ່­ມີ​ຄຳ​ຕອບ​ໃດ ຈາກ​ປາກຊາຍທັງສາມເຫລົ່ານັ້ນແລ້ວ, ຄວາມໂກດຂອງລາວ​ຈຶ່ງພຸ່ງຂຶ້ນ.
\s5
\v 6 ແລະ​ເອ­ລີ­ຮູ ລູກ­ຊາຍ​ບາ­ຣາ­ເກນ ຄົນ​ບູ­ເຊ ກ່າວ​ວ່າ, “ ຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນຫນຸ່ມ ແລະ​ພວກທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ເປັນຜູ້ອາວຸໂສ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງງຽບ ແລະບໍ່ກ້າບອກພວກທ່ານເຖິງຄວາມຄິດເຫັນຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\v 7 ວັນທັງຫລາຍທີ່ຍາວນານສົມຄວນເວົ້າ; ​ປີ​ທັງຫລາຍເພີ່ມຂຶ້ນ ສົມຄວນສອນ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ’.
\s5
\v 8 ແຕ່​ມີ​ຈິດ­ວິນ­ຍານດວງຫນຶ່ງ​ໃນ​ມະ­ນຸດ; ລົມຫາຍໃຈຂອງອົງຊົງຣິດທານູພາບ ປະມານຄວາມເຂົ້າໃຈໃຫ້ແກ່ລາວ.
\v 9 ບໍ່​ແມ່ນ​ພຽງແຕ່ຄົນທີ່ຍິ່ງໃຫ່ຍ​ເທົ່າ​ນັ້ນ​ທີ່​ເປັນ​ຄົນ​ສະ­ຫລາດ ຫລືບໍ່ພຽງແຕ່​ຄົນມີ​​ອາ­ຍຸສູງເທົ່ານັ້ນທີ່​ເຂົ້າ­ໃຈ​ຄວາມ­ຍຸຕິ­ທັມ.
\v 10 ເພາະ­ສະ­ນັ້ນ ຂ້ອຍ​ຈຶ່ງເວົ້າພັບພວກທ່ານ​ວ່າ ‘ຂໍ​ຈົ່ງຟັງ​ຂ້ອຍ; ຂ້ອຍຈະບອກເຈົ້າໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຮູ້ຂອງຂ້ອຍ.
\s5
\v 11 ເບິ່ງ​ແມ ຂ້າ​ໄດ້​ຄອຍ​ຖ້າ​ຟັງ​ຄຳທັງຫລາຍ​ຂອງ​ພວກເຈົ້າ​ທັງ­ຫລາຍ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ຟັງຄຳໂຕ້ຖຽງທັງຫລາຍຂອງພວກ​ທ່ານ​ໃນຂະ­ນະ​ທີ່ພວກ​ທ່ານກຳລັງຄິດກັບສິ່ງທີ່ພວກທ່ານຈະເວົ້າອັນໃດ.
\v 12 ແທ້ຈິງແລ້ວ, ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຕັ້ງໃຈຟັງພວກທ່ານ, ​ເບິ່ງ​ແມ, ບໍ່­ມີ​ຜູ້­ໃດໃນພວກກທ່ານທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ໂຢບສຳນຶກ ຫລືບໍໍໍໍໍ່ມີໃຜທີ່ຈະ​ຕອບສະຫນອງຖ້ອຍຄຳ​ທັງຫລາຍ​ຂອງ​ໂຢບ​ໄດ້.
\s5
\v 13 ຈົ່ງລະວັງທີ່ຈະບໍ່ເວົ້າວ່າ, ‘ເຮົາ​ໄດ້​ພົບ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ!' ພຣະ­ເຈົ້າຈະຊົງປາບໂຢບໃຫ້ພ່າຍແພ້; ໃນເມື່ອມະນຸດບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້.
\v 14 ເພາະໂຢບ​ບໍ່­ໄດ້​ກ່າວ​ຖ້ອຍ­ຄຳທັງຫລາຍ​ຂອງ​ລາວຕໍ່ສູ້​ຂ້ານ້ອຍ, ດັ່ງນັ້ນຂ້ານ້ອຍຈະ​ບໍ່​ຕອບລາວດ້ວຍ​ຖ້ອຍ­ຄຳ​ທັງຫລາຍຂອງ​ພວກ​ທ່ານ.
\s5
\v 15 ຊາຍທັງສາມຄົນເຫລົ່ານີ້ ຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນໃບ້ແລ້ວ, ພວກ­ເຂົາ​ບໍ່ສາມາດຕອບໂຢບໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ. ພວກເຂົາບໍ່ມີຖ້ອຍຄຳແມ່ນແຕ່ຄຳດຽວທີ່ຈະເວົ້າ.
\v 16 ຂ້ານ້ອຍສົມຄວນທີ່ຈະ​ຄອຍ​ຖ້າບໍ ເພາະພວກ­ເຂົາ​​ບໍ່​ເວົ້າ, ເພາະ​ພວກ­ເຂົາ​ຢືນນິ້ງງຽບ ແລະບໍ່​ຕອບ​ອີກແລ້ວຢ່າງນັ້ນບໍ?
\s5
\v 17 ບໍ່ເລີຍ, ຂ້ານ້ອຍຈະຕອບໃນສ່ວນຂອງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍເຊັ່ນດຽວ, ຂ້ານ້ອຍຈະບອກພວກເຂົາເຖິງຄວາມຮູ້ຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\v 18 ເພາະ​ຂ້ານ້ອຍເຕັມໄປດ້ວຍຖ້ອຍຄຳຕ່າງໆ; ວິນຍານພາຍໃນຕົວຂ້ານ້ອຍບັງ­ຄັບ​ຂ້ານ້ອຍ.
\v 19 ເບິ່ງ​ແມ, ຫນ້າເອິກຂອງຂ້ານ້ອຍກໍເຫມືອນກັບເຫລົ້າອະງຸ່ນຫມັກ ທີ່ບໍ່ມີຊ່ອງລະບາຍອາກາດ; ເຫມືອນກັບ ຖົງ​ຫນັງ​ເຫລົ້າ​ອະ­ງຸ່ນ​ໃຫມ່​, ມັນພ້ອມຈະ​ລະ­ເບີດ​ຢູ່​ແລ້ວ.
\s5
\v 20 ຂ້ານ້ອຍຈະ​ເວົ້າເພື່ອ ຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ມີ​ຄວາມ​ສົດຊື່ນ; ຂ້ານ້ອຍຈະເປີດ​ຮິມ­ປາກຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະຕອບ.
\v 21 ຂ້ານ້ອຍຈະ​ບໍ່​ສະ­ແດງ​ຄວາມລຳອຽງ; ຫລືຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ໄປປະຈົບປະແຈງຜູ້ໃດ
\v 22 ເພາະ​ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຮູ້ຈະປະຈົບປະແຈງແນວໃດ; ຖ້າຫາກຂ້ານ້ອຍເຮັດຢາງ​ນັ້ນ, ບໍ່ຊ້າພຣະ­ເຈົ້າ​ຜູ້​​ສ້າງ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ ກໍຊົງເອົາຂ້ານ້ອຍໄປ.
\s5
\c 33
\cl ບົດທີ 33
\p
\v 1 ດັ່ງນັ້ນເວລານີ້, ໂຢບ​ເອີຍ, ຢ່າງ­ໃດ​ກໍ​ຕາມ ຂໍ​ຟັງ​ຄຳຂອງຂ້ອຍ ຂໍໃຫ້ຟັງຄຳເວົ້າ​ຂອງຂ້ອຍ; ແລະ​ຟັງ​ຖ້ອຍ­ຄຳ​ທັງ​ຫມົດ​ຂອງ​ຂ້ອຍ.
\v 2 ເບິ່ງ​ແມ, ບັດ­ນີ້​ຂ້ອຍໄດ້​ອ້າ​ປາກຂອງຂ້ອຍ; ລີ້ນ​ຂອງຂ້ອຍພາຍ­ໃນ​ປາກ​ຂອງ​ຂ້ອຍ.
\v 3 ຖ້ອຍ­ຄຳ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​ທັງຫລາຍສະ­ແດງ​ຄວາມ­ທ່ຽງ­ທັມ​ຂອງ​ຈິດ­ໃຈ; ແລະ​ຮິມ­ປາກ​ຂອງຂ້ານ້ອຍ​ຈະ​ກ່າວ​ຄວາມ​ຮູ້​ຢ່າງ​ຈິງ​ໃຈ.
\s5
\v 4 ພຣະ­ວິນ­ຍານ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້​ສ້າງ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ ແລະ​ລົມ​ຫາຍໃຈ​ຂອງ​ອົງ​ຜູ້​ມີ​ຣິດທານຸພາບ​ໄດ້ຊົງ​ໃຫ້​ຊີ­ວິດ​ໃຫ້ແກ່​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ.
\v 5 ຂໍ​ຕອບ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າເຖີດ, ຖ້າທ່ານສາມາດ, ຕັ້ງຖ້ອຍ­ຄຳທັງຫລາຍ​ຂອງ​ທ່ານ ​ຕໍ່ຫນ້າ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ ແລະຢືນຂຶ້ນ.
\s5
\v 6 ເບິ່ງ​ແມ, ຂ້າ­ນ້ອຍເປັນ​ເຫມືອນ​ຢ່າງທີ່ທ່ານ​ເປັນໃນສາຍຕາຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຖືກປັ້ນຮ່າງ​ຈາກ​ດິນ​ຄື­ກັນ.
\v 7 ເບິ່ງແມ, ​ຄວາມ​ຢ້ານ​ກົວ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າບໍ່ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ທ່ານ​ຢ້ານກົວ; ຫລືຄວາມກົດດັນຂອງຂ້າ­ນ້ອຍກໍຈະ​ບໍ່ເຮັດໃຫ້​ທ່ານຫນັກຫນ່ວງ​ເກີນ​ໄປ.
\s5
\v 8 ທ່ານ​ເວົ້າ​ໃຫ້​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ​ຟັງ ແລະ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ​ໄດ້­ຍິນ​ສຽງ​ຖ້ອຍ­ຄຳກ່າວທັງຫລາຍ​ຂອງ​ທ່ານ​ວ່າ,
\v 9 ‘ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າເປັນຄົນ​ບໍ­ຣິ­ສຸດ ແລະປາ­ສະ­ຈາກ​ການ​ລະ­ເມີດ; ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າເປັນຄົນ​ບໍ­ຣິສຸດ, ແລະ ບໍ່­ມີ​ຄວາມ​ບາບ​ໃນ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ​ເລີຍ.
\s5
\v 10 ເບິ່ງ​ແມ, ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຫາ​ໂອກາດໂຈມຕີ​ຂ້າ­ນ້ອຍ; ພຣະ­ອົງ​ຊົງເຫັນ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເປັນ​ສັດ­ຕຣູກັບ​ພຣະ­ອົງ.
\v 11 ພຣະ­ອົງ​ຊົງວາງໄດ້​ເອົາ​ມັດ​ຕີນ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍໄວ້; ແລະພຣະອົງ​ໄດ້​ເຝົ້າ​ເບິ່ງ​ທາງ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍທັງ​ຫມົດ,
\v 12 ເບິ່ງແມ, ໃນ​ເລື່ອງ​ນີ້ ທ່ານ​ບໍ່​ຍຸ­ຕິ­ທັມ​ເລີຍ -ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ​ຈະ​ຕອບ​ທ່ານ, ເພາະພຣະ­ເຈົ້າຍິ່ງ​ໃຫຍ່​ກວ່າ​ມະ­ນຸດ.
\s5
\v 13 ເປັນ­ຫຍັງ​ທ່ານ​ຕ້ອງລໍາບາກໃນການຕໍ່ສູ້ກັບ​ພຣະ­ອົງຫລື? ​ພຣະ­ອົງ​ບໍ່­ໄດ້ຊົງ​ລາຍ​ງານ​ສິ່ງໃດໆ ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ເຮັດເລີຍ.
\v 14 ເພາະ​ພຣະ­ເຈົ້າຊົງ​ກ່າວ​ເທື່ອຫນຶ່ງ-ແມ່ນ, ສອງ​ເທື່ອ, ໂດຍຜ່ານ ທາງມະ­ນຸດທີ່​ບໍ່​ຮູ້​ເຫັນ​ໄດ້.
\v 15 ໃນ​ຄວາມ​ຝັນຫນຶ່ງ, ໃນ​ນິ­ມິດຫນຶ່ງຍາມ​ກາງ­ຄືນ, ​ເມື່ອມະນຸດນອນ​ຫລັບ​ສະ­ນິດ, ສະຫງົບຢູ່ເທິງ​ບ່ອນ​ນອນ​ນັ້ນ-
\s5
\v 16 ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ເປີດ​ຫູ​ຂອງ​ມະ­ນຸດ, ແລະ​ສັ່ນຂວັນພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ,
\v 17 ເພື່ອ​ດຶງມະນຸດກັບມາຈາກ​ເປົ້າ​ຫມາຍ​ຄວາມບາບຂອງລາວ, ແລະ​ຕັດ​ຄວາມ​ຈອງ­ຫອງ​ອອກ​ເສຍ​ຈາກລາວ.
\v 18 ພຣະ­ເຈົ້າຊົງໄດ້ຍຶດ​​​ຊີວິດຂອງ​ມະນຸດໄວ້​ຈາກ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຄົນ​ຕາຍ, ແລະ​ຊີ­ວິດ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ໄວ້​ຈາກ​ຂວ້າມໄປສູ່ຄວາມຕາຍ.
\s5
\v 19 ມະ­ນຸດ​ຍັງ​ຖືກ​ລົງໂທດດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດເທິງ​ຕຽງ­ນອນ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ, ແລະ​ດ້ວຍ​ຄວາມ­ເຈັບ​ປວດ​ຢ່າງ​ສາ­ຫັດ​ໃນ​ກະ­ດູກ​ຕ່າງໆ​ຂອງ​ລາວ.
\v 20 ເພື່ອວ່າຊີ­ວິດ​ຂອງ​­ລາວຈະ​ເບື່ອ​ອາ­ຫານ, ແລະ​ຈິດ­ໃຈຂອງລາວຈະ​ເບື່ອ​ອາ­ຫານ​ທີ່​ແຊບ.
\s5
\v 21 ເນື້ອ​ຫນັງ​ຂອງ​ລາວຖືກທຳລາຍໄປເພື່ອມັນຈະບໍ່ສາມາດຖືກເບິ່ງ​ບໍ່​ເຫັນ; ກະ­ດູກທັງຫລາຍຂອງລາວ, ທີ່ບໍ່ເຄີຍຍິ່ງເຫັນ, ບັດນີ້ກໍຍື່ນ​ອອກ​ມາ.
\v 22 ອັນທີ່ຈິງແລ້ວ, ​ຈິດ­ວິນ­ຍານ​ຂອງ​­ລາວ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃກ້​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຄົນ​ຕາຍ, ​ຊີ­ວິດ​ຂອງ​­ລາວກໍໃກ້ກັບ ​ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ປາຖະຫນາຈະທຳລາຍນັ້ນ.
\s5
\v 23 ແຕ່ຖ້າ​ມີເທວະດາອົງຫນຶ່ງຜູ້ສາມາດເປັນຄົນກາງສຳລັບລາວ. ຄົນກາງຄົນຫນຶ່ງ, ຜູ້ມາຈາກທ່າມກາງເທວະດານັບພັນໆ​ເພື່ອສະແດງໃຫ້ລາວເຫັນສິ່ງຖືກຕ້ອງທີ່ຈະເຮັດ.
\v 24 ແລະຖ້າເທວະດານັ້ນ​ກະ­ຣຸ­ນາ​ຕໍ່­ລາວ ແລະທູນຕໍ່ພຣະເຈົ້າ​ວ່າ, ‘ຂໍ​ຈົ່ງຊ່ວຍຄົນນີ້ໃຫ້ລອດພົ້ນ​ຈາກການລົງ​ໄປ​ຍັງ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຄົນ​ຕາຍ; ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້ພົບ​ຄ່າ­ໄຖ່ສຳລັບລາວ,'
\s5
\v 25 ແລ້ວເນື້ອ​ຫນັງ​ຂອງ​ລາວ​ຈະ​ສົດຊື່ນຂຶ້ນຍິ່ງກວ່າເດັກເນື້ອ​ຫນັງ​ເດັກ; ­ລາວຈະຫັນ​ກັບ​ໄປ​ສູ່​ກຳ­ລັງ​ຄື​ຕອນ​ຍັງ​ຫນຸ່ມຂອງລາວ.
\v 26 ­ລາວ​ຈຶ່ງ​ຈະ​ອະ­ທິ­ຖານ​ຕໍ່​ພຣະ­ເຈົ້າ ແລະ​ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ຊົງກະຣຸນາ ເພື່ອວ່າລາວຈະເຫັນ­ພຣະ­ພັກ​ພຣະ­ອົງ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຊື່ນຊົມ­ຍິນດີ. ພຣະ­ເຈົ້າ​ຈະປຣະທານຊັຍຊະນະຂອງພຣະອົງໃຫ້ແກ່ຄົນນັ້ນ.
\s5
\v 27 ແລ້ວຄົນນັ້ນຈະຮ້ອງເພງຕໍ່ຫນ້າຄົນອື່ນ ແລະເວົ້າວ່າ, ‘ຂ້ອຍ​ບາບ​ແລ້ວ ແລະ​ເຫັນ​ຜິດ​ເປັນ​ຖືກ, ແຕ່ຄວາມບາບຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບການລົງໂທດ.
\v 28 ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້ຊົງຊ່ວຍ​ໄຖ່​ຈິດ­ວິນ­ຍານ​ຂອງຂ້າພະເຈົ້າຈາກ​ການ​ລົງ​ໄປ​ສູ່​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຄົນ​ຕາຍ ແລະ​ຊີ­ວິດ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ ຍັງຄົງເຫັນ​ຄວາມ​ສະ­ຫວ່າງ.'
\s5
\v 29 ເບິ່ງ​ແມ, ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງກະ­ທຳ​ສິ່ງ​ເຫລົ່າ​ນີ້ກັບຄົນຫນຶ່ງສອງຄັ້ງ, ແມ່ນ, ແມ້ເຖິງສາມຄັ້ງ,
\v 30 ເພື່ອ­ຈະ​ນຳ​ຈິດ­ວິນ­ຍານ​ຂອງ​ລາວ​ມາ​ຈາກ​ຂຸມ​ຝັງ​ສົບ​ຄົນ​ຕາຍນັ້ນ, ເພື່ອ​ວ່າລາວຈະໄດ້ເຂົ້າໃຈດ້ວຍຄວາມ​ສະ­ຫວ່າງ​ແຫ່ງຊີ­ວິດ.
\s5
\v 31 ຂໍ​ຕັ້ງ­ໃຈ​ເຖີດ, ໂຢບ​, ແລະຂໍຟັງ​ຂ້າ­ນ້ອຍຈະ​ເວົ້າ; ຂໍຈົ່ງງຽບ ແລະຂ້ານ້ອຍຈະເວົ້າ,
\v 32 ຖ້າ​ຫາກທ່ານ​ມີສິ່ງໃດກະເວົ້າ, ຈົ່ງຕອບ​ຂ້ານ້ອຍ​; ເພາະ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ປາ­ຖະ­ຫນາທີ່ຈະພິສູດວ່າມ່ານຢູ່ໃນຄວາມຖືກຕ້ອງ.
\v 33 ຖ້າ​ບໍ່​ດັ່ງ­ນັ້ນ, ​ຂໍ​ຟັງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ; ຂໍ​ໃຫ້​ງຽບ, ແລະ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​­ສອນ​ສະຕິ​ປັນ­ຍາໃຫ້ແກ່ທ່ານ.”
\s5
\c 34
\cl ບົດທີ 34
\p
\v 1 ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ເອ­ລີ­ຮູ​ເວົ້າ​ຕໍ່­ໄປ​ວ່າ:
\v 2 “ຂໍຟັງຖ້ອຍຄຳທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ເຈົ້າ​ຜູ້​ມີ​ປັນ­ຍາ; ຂໍ​ຟັງ​ຖ້ອຍ­ຄຳ​ຂອງ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ, ເຈົ້າ​ຜູ້​ມີ​ຄວາມ​ຮູ້.
\v 3 ເພາະ​ຫູ​ກໍ​​ຊີມ​ຖ້ອຍ­ຄຳຕ່າງໆ ເຫມືອນ​ກັບ​ລີ້ນ​ຊີມ​ຣົດຊາດອາ­ຫານ.
\s5
\v 4 ຂໍ​ໃຫ້​ເຮົາ​ເລືອກ​ສິ່ງ​ທີ່​ຖືກສຳລັບຕົວເຮົາເອງ: ຂໍ​ໃຫ້ພວກ​ຄົ້ນຫາສິ່ງທີ່ດີໃນທ່າມກາງພວກເຮົາ.
\v 5 ເພາະ​ໂຢບ​ກ່າວ​ວ່າ, ‘ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ​ເປັນ​ຄົນ​ຊອບ­ທັມ, ​ແຕ່ພຣະ­ເຈົ້າ​ໄດ້​ເອົາ​ຄວາມ­ຊອບ­ທັມ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄປ​ເສຍ.
\v 6 ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ສົນພຣະທັຍຄວາມຖືກຕ້ອງຂອງຂ້າ­ນ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍຖືກ​ນັບ​ເປັນ​ຄົນ​ຂີ້­ຕົວະ. ບາດແຜຂອງ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ​ ບໍ່ສາມາດ​ຮັກ­ສາ​ບໍ່​ເຊົາໄດ້​, ເຖິງແມ່ນວ່າ​ຂ້ານ້ອຍ​ບໍ່​ໄດ້ມີບາບ.'
\s5
\v 7 ຄົນແບບໃດ​ຫນໍ​ທີ່​ຈະ​ເຫມືອນ​ໂຢບ, ຜູ້ທີ່​ດື່ມ​ຄວາມ​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ​ເຫມືອນດື່ມນໍ້າ.
\v 8 ຜູ້​ທີ່ເຂົ້າ​ສັງ­ຄົມ​ກັບ​ຄົນ​ເຮັດ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າ, ແລະຜູ້ທີ່​ຍ່າງ​ໄປ​ກັບ​ຄົນ​ຊົ່ວຫລື?
\v 9 ເພາະ​ລາວ​ໄດ້​ກ່າວ​ວ່າ, ‘ບໍ່ໄດ້​ປະ­ໂຫຍດ​ຫຍັງ​ກັບການທີ່ຄົນຫນຶ່ງເພິງພໍໃຈ ໃນການເຮັດສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າຕ້ອງການ.'
\s5
\v 10 ຂໍຟັງຂ້ານ້ອຍເຖີດ, ເຈົ້າ​ຜູ້​ມີ​ຄວາມ​ເຂົ້າ­ໃຈ: ການທີ່ເຈົ້າໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວນັ້ນ ກໍເປັນສິ່ງທີ່ຫ່າງໄກຈາກພຣະອົງ; ການທີ່ອົງ​ຜູ້​ຊົງມີ​ຣິດ​ທານຸພາບ ຈະຊົງເຮັດຄວາມບາບນັ້ນກໍເປັນເລື່ອງທີ່ຢູ່ຫ່າງຈາກພຣະອົງ.
\v 11 ເພາະ​ພຣະ­ອົງຊົງ​ຕອບສະຫນອງຕາມການ­ເຮັດ​ຂອງ​ມະ­ນຸດ; ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງເຮັດ​ໃຫ້​ທູກເຄີຍໄດ້ຮັບ ລາງວັນແຫ່ງວິຖີທາງທັງຫລາຍຂອງລາວເອງ.
\v 12 ແທ້ຈິງ​ແລ້ວ, ພຣະ­ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ກະ­ທຳສິ່ງ​ຊົ່ວຮ້າຍໃດໆ, ຫລືອົງຜູ້ຊົງມີຣິດທານຸພາບ​ຈະ​ບໍ່ຊົງບິດເບືອນ​ຄວາມ­ຍຸ­ຕິ­ທັມ.
\s5
\v 13 ໃຜທີ່​ແຕ່ງ­ຕັ້ງ​ໃຫ້​ພຣະ­ອົງ​ເຫນືຶອແຜ່ນດິນ​ໂລກນີ້ຫລື​? ໃຜ​ທີ່ວາງ​ໂລກທັງຫມົດພາຍໃຕ້​ພຣະ­ອົງຫລື?
\v 14 ຖ້າ​ພຣະ­ອົງຊົງຕັ້ງພຣະປະສົງສຳລັບພຣະອົງເອງເທົ່ານັ້ນ, ແລະຖ້າພຣະອົງໄດ້ຊົງ​ຮວບ­ຮວມພຣະ​ວິນ­ຍານຂອງພຣະອົງກັບລົມຫາຍໃຈຂອງພຣະອົງ ກັບ​ຄືນສູ່​ພຣະ­ອົງເອງ,
\v 15 ແລ້ວເນື້ອ​ຫນັງ​ທັງ​ຫມົດ​ກໍ​ຈະ​ພິ­ນາດ​ໄປ​ນຳ­ກັນ; ມວນ​ມະ­ນຸດ​ກໍ​ຈະ​ກັບ​ໄປ​ເປັນ​ຂີ້­ຝຸ່ນ​ດິນອີກຄັ້ງ.
\s5
\v 16 ຖ້າ​ທ່ານ​ມີ​ຄວາມ​ເຂົ້າ­ໃຈ, ຂໍ​ຟັງ​ຂໍ້​ນີ້; ຟັງ­ສຽງ​ຖ້ອຍ­ຄຳ​ຂອງ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ.
\v 17 ຜູ້​ທີ່​ກຽດ­ຊັງ​ຄວາມ­ຍຸ­ຕິ­ທັມ ສາມາດປົກຄອງໄດ້ບໍ? ທ່ານ​ຈະຕຳນິພຣະເຈົ້າ, ​ຜູ້ຊົງ​ທີ່​ຊອບ­ທັມ ແລະຊົງຣິດຫລື?
\s5
\v 18 ພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ກ່າວ​ແກ່​ກະ­ສັດອົງຫນຶ່ງ​ວ່າ, ‘ເຈົ້າ​ຜູ້​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ’ ແລະ​ກ່າວແກ່​ພວກຂຸນນາງ​ວ່າ, ‘ພວກເຈົ້າ​ຜູ້​ຊົ່ວຮ້າຍ’?
\v 19 ພຣະເຈົ້າຜູ້ບໍ່ຊົງສຳແດງຄວາມ​ອະ­ຄະ­ຕິ​ແກ່ພວກຜູ້ນຳ ຫລື​ບໍ່­ໄດ້​ຍອມຮັບ​ຄົນ­ຮັ່ງ­ມີ​ຫລາຍ­ກວ່າ​ຄົນ​ຍາກ­ຈົນ, ເພາະ​ພວກເຂົາລ້ວນເປັນ​ສີ​ພຣະ­ຫັດ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ.
\v 20 ໃນຊ່ວງຂະນະຫນຶ່ງພວກເຂົາກໍຕາຍ; ໃນຍາມ​ທ່ຽງ​ຄືນຜູ້ຄົນຈະ​ຕົວ​ສັ່ນ ແລະ​ຈະຕາຍ​ໄປ; ແລະຄົນທີ່​ມີ​ກຳລັງຈະຖືກ​ເອົາ​ໄປ​ເສຍ, ແຕ່​ບໍ່​ແມ່ນ​ດ້ວຍ​ມື​ຂອງມະ­ນຸດ.
\s5
\v 21 ເພາະດວງຕາຂອງພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ເຫັນບັນດາທາງຂອງທຸກຄົນ; ພຣະອົງຊົງເຫັນທຸກບາດກ້າວຂອງ​ພວກ­ເຂົາທັງຫມົດ​.
\v 22 ບໍ່­ມີ​ບ່ອນ​ມືດ­ຄຶ້ມ, ຫລື​ເງົາ​ມັດ­ຈຸ­ຣາດ ທີ່ຄົນ​ເຮັດ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຊ້າ​ຈະ​ລີ້​ຕົວ​ໄດ້.
\v 23 ເພາະ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່ເປັນຕ້ອງພິສູດຄົນເພີ່ມຂຶ້ນ; ­ບໍ່ຈຳເປັນທີ່ໃຜຄົນໃດຈະຕ້ອງໄປເຂົ້າ​ເຝົ້າ​ພຣະ­ອົງໃນ​ການ​ພິ­ພາກ­ສາ.
\s5
\v 24 ພຣະ­ອົງ​ຊົງທຳລາຍຄົນທັງຫລາຍທີ່ມີກຳລັງໃຫ້ແຫລກ​ເປັນ​ຕ່ອນໆ​ ເພາະວິທີທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ, ​ບໍ່ຈຳເປັນ​ຕ້ອງໄດ້ຮັບການກວດສອບເພີ່ມຕື່ມ; ພຣະອົງຊົງວາງຄົນອື່ນໄວ້ໃນທີ່ຂອງ​ພວກເຂົາ.
\v 25 ດ້ວຍວິທີການນີ້ ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ເຖິງການກະທຳທັງຫລາຍ​ພວກ­ເຂົາ; ພຣະອົງຊົງໂຄ່ນຄົນເຫລົ່ານີ້ໃນເວລາກາງຄືນ; ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ຖືກທຳລາຍແລ້ວ.
\s5
\v 26 ຕໍ່­ຫນ້າ­ຕໍ່­ຕາ​ຄົນ​ອື່ນໆ ພຣະ­ອົງຊົງຂ້າ​ພວກ­ເຂົາ ເພາະການກະທຳ​ຢ່າງ​​ຊົ່ວຮ້າຍເຊັ່ນອາຊະຍາກັມ.
\v 27 ເພາະ­ພວກ­ເຂົາຫັນ​ອອກ​ຈາກ​ການ​ຕິດ­ຕາມ​ພຣະ­ອົງ ແລະ​ປະຕິເສດທີ່ຈະຍອມຮັບວິຖິ­ທາງ​ທັງຫລາຍຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ແຕ່​ຢ່າງ­ໃດ​ເລີຍ.
\v 28 ດ້ວຍ​ວິທີນີ້, ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ການ­ຮ້ອງໃຫ້​ຂອງ​ຄົນ​ຍາກ­ຈົນ​ມາ​ເຖິງ​ພຣະ­ອົງ; ​ພຣະ­ອົງຊົງ​ໄດ້ຍິນ​ຟັງ​ສຽງ­ຮ້ອງ​ຂອງ​ຄົນທີ່ເຈັບປ່ວຍ.
\s5
\v 29 ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງງຽບ, ໃຜ​ສາມາດຕຳຫນິພຣະອົງໄດ້ຫລື? ຖ້າ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ເຊື່ອງ​ພຣະ­ພັກ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ, ໃຜ​ສາມາດເຂົ້າໃຈພຣະອົງໄດ້ຫລື? ພຣະອົງປົກຄອງເຫນືອຊົນຊາດ ແລະສ່ວນບຸກຄົນເຊັ່ນກັນ.
\v 30 ເພື່ອ​ວ່າຄົນທີ່ບໍ່ຖືພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ປົກຄອງ, ເພື່ອວ່າ​ຈະບໍ່ມີໃຜທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຕິດກັບດັກ​.
\s5
\v 31 ສົມມຸດວ່າ ມີບາງຄົນເວົ້າກັບພຣະເຈົ້າວ່າ, ‘ແນ່ນອນທີ່ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເປັນຄົນຜິດ, ແຕ່ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ບໍ່​ເຮັດ​ບາບອີກ​ອີກ​ຕໍ່­ໄປ,
\v 32 ຂໍ​ຊົງໂຜດ​ສອນ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເຖິງ​ສິ່ງ​ທີ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເບິ່ງ​ບໍ່​ເຫັນ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດບາບ, ແຕ່ຂ້ານ້ອບຈະບໍ່ເຮັດບາບອີກຕໍ່ໄປ,
\v 33 ທ່ານຄິດວ່າພຣະເຈົ້າຈະລົງໂທດຄວາມບາບຂອງຄົນ​ບໍ, ໃນເມື່ອທ່ານ​​ຕ້ອງ​ເລືອກ, ບໍ່ແມ່ນ, ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ. ເຫດ​ສະ­ນັ້ນ ຈົ່ງເວົ້າສິ່ງທີ່ທ່ານຮູ້ເຖີດ.
\s5
\v 34 ​ຄົນທັງຫລາຍຜູ້ມີຄວາມເຂົ້າ­ໃຈຈະ​ເວົ້າ­ກັບ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ- ອັນທີ່ຈິງ, ​ຄົນທີມີປັນຍາໄດ້ຍິນຂ້ານ້ອຍເວົ້າວ່າ,
\v 35 ໂຢບ​ເວົ້າ​ໂດຍປາສະຈາກຄວາມຮູ້; ຖ້ອຍຄຳ​ຂອງ​ເຂົາ ປາສະຈາກ​ສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ
\s5
\v 36 ຖ້າພຽງໂຢບຖືກການທົດລອງດ້ວຍລາຍລະອຽດເລັກນ້ອຍທີ່ສຸດ ໃນເລື່ອງຂອງເຂົາ ເພາະ­ການເວົ້າຂອງເຂົາທີ່ ເຫມືອນກັບຄົນຊົ່ວຮ້າຍ.
\v 37 ເພາະ​ເຂົາ​ເພີ່ມ​ການ­ກະ­ບົດ​ເຂົ້າໃນຄວາມ​ບາບ​ຂອງ​ເຂົົາ; ເຂົາ​ຕົບ­ມືຂອງເຂົາເຍາະ​ເຍີ້ຍ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ພວກເຮົາ; ແລະ​ເຂົາສະສົມ​ຖ້ອຍ­ຄຳທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເຂົາ ເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບ​ພຣະ­ເຈົ້າ.”
\s5
\c 35
\cl ບົດທີ 35
\p
\v 1 ຈາກນັ້ນເອ­ລີ­ຮູ​ເວົ້າ​ຕໍ່­ໄປ​ວ່າ, ເວົ້າວ່າ
\v 2 “ເມື່ອທ່ານເວົ້າວ່າ " ​ຄວາມຊອບທັມຂອງຂ້ານ້ອຍຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າ’ ທ່ານຄິດວ່າສິ່ງນີ້ຍຸຕິທັມຫລື?
\v 3 ເພາະທ່ານຖາມວ່າ, 'ມັນຈະເປັນປະໂຫຍດຫຍັງສຳລັບຂ້ານ້ອຍບໍ? ແລະ, ’ຂ້ານ້ອຍດີກວ່ານີ້ບໍ ຖ້າຫາກຂ້ານ້ອຍເຮັດບາບ?
\s5
\v 4 ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ຕອບ​ທ່ານ, ທັງທ່ານ ແລະ​ມິດ​ສະ­ຫາຍ​ທັງຫລາຍຂອງ​ທ່ານດ້ວຍ​.
\v 5 ຈົ່ງ​ເບິ່ງຂຶ້ນໄປ​ທ້ອງ­ຟ້າ ແລະເບິ່ງ​ເມກ​, ຈົ່ງເບິ່ງທ້ອງຟ້າທີ່ສູງກວ່າ​ທ່ານ.
\s5
\v 6 ຖ້າ​ທ່ານ​ເຮັດ​ບາບ, ທ່ານ​ຈະ​ໄດ້​ຫຍັງ​ທີ່​ກະ­ທົບ­ກະ­ເທືອນ​ພຣະ­ອົງ? ຖ້າຫາກ​ການ​ລະ­ເມີດ​ຂອງ​ທ່ານ​ທະ­ວີ​ຂຶ້ນ, ທ່ານ​ເຮັດ​ສິ່ງໃດ​ແກ່​ພຣະ­ອົງຫລື?
\v 7 ຖ້າ​ຫາກທ່ານ​ເປັນ​ຄົນ​ຊອບ­ທັມ, ທ່ານ​ຖວາຍ​ຫຍັງ​ແກ່​ພຣະ­ອົງໄດ້ຫລື? ​ພຣະ­ອົງຈະຊົງ​ໄດ້­ຮັບ​ສິ່ງໃດ​ຈາກ​ມື​ຂອງ​ທ່ານໄດ້ຢູ່ຫລື?
\v 8 ຄວາມ​ຊົ່ວ​ຂອງ​ທ່ານ​ ອາດ​ເປັນ​ອັນ­ຕະ­ຣາຍ​ແກ່​ມະນຸດຄົນຫນຶ່ງ, ເພາະທ່ານເປັນມະນຸດຄົນຫນຶ່ງ, ແລະ​ຄວາມ​ຊອບ­ທັມ​ຂອງ​ທ່ານ​ກໍ​ເປັນ​ປະ­ໂຫຍດ​ແກ່​ລູກຊາຍຂອງ​ມະ­ນຸດ.
\s5
\v 9 ເພາະການກະທຳແຫ່ງການຖືກ​ບີບ​ບັງ­ຄັບຢ່າງຫລວງຫລາຍ, ຜູ້ຄົນຈຶ່ງຮ້ອງ­ໃຫ້; ພວກເຂົາຮຽກຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກແຂນທັງຫລາຍຂອງມະນຸດທີ່ມີຣິດອຳນາດ.
\v 10 ແຕ່​ບໍ່­ມີ​ຈັກ​ຄົນ​ເວົ້າ​ວ່າ, ‘ພຣະ­ເຈົ້າ​ຜູ້​ໄດ້​ສ້າງ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ, ຜູ້​ປຣະ­ທານບົດ​ເພງ​ໃນ​ຍາມຄໍ່າ­ຄືນ.
\v 11 ຜູ້​ຊົງ​ສອນ​ເຮົາ​ຫລາຍ­ກວ່າຊົງ​ສອນເຫລົ່າ​ສັດຮ້າຍເທິງ​ແຜ່ນ­ດິນ­ໂລກນີ້, ແລະຜູ້ສ້າງ​ເຮົາໃຫ້​ສະ­ຫລາດ​ກວ່າບັນດາ​ນົກ​ໃນທ້ອງຟ້າ?
\s5
\v 12 ທີ່ນັ້ນ, ພວກເຂົາຮ້ອງ­ທຸກ, ແຕ່ພຣະເຈົ້າ​ບໍ່ປຣະທານຄຳຕອບ ເພາະຄວາມ​ຈອງ­ຫອງ​ຂອງມະນຸດທີ່​ຊົ່ວຮ້າຍ.
\v 13 ພຣະ­ເຈົ້າ​ບໍ່­ຊົງໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງໃຫ້ຂອງຄົນໂງ່ຈ້າ; ​ອົງ​ຜູ້​ຊົງມີ​ຣິດທານຸພາບ ຈະບໍ່ຊົງສົນພຣະທັຍເລີຍ.
\v 14 ພຣະອົງຈະຊົງຕອບທ່ານຫນ້ອຍຊ່ຳໃດ ຖ້າທ່ານທ່ານບໍ່​ເຫັນ​ພຣະ­ອົງ, ຊຶ່ງເລື່ອງລາວຂອງທ່ານຢູ່ຕໍ່​ພຣະ­ພັກ​ພຣະ­ອົງ, ແລະຊຶ່ງທ່ານກຳລັງຄອຍຖ້າພຣະອົງ!
\s5
\v 15 ພຣະອົງຊົງຕອບທ່ານນ້ອຍຊ່ຳໃດ ຖ້າຫານທ່ານເວົ້າວ່າ ພຣະອົງບໍ່ເຄີຍລົງໂທດຄົນໃດດ້ວຍພຣະ­ພິ­ໂຣດ, ແລະທີ່​ພຣະ­ອົງບໍ່​ໄດ້​ຊົງ​ສົນ​ພຣະ­ທັຍ​ຕໍ່ຄວາມຍິ່ງຂອງຜູ້ຄົນມັກຫລາຍ.
\v 16 ດັ່ງນັ້ນ ໂຢບ​ຈຶ່ງ​ອ້າ​ປາກ​ຂອງເຂົາເວົ້າ ພຽງເພື່ອເວົ້າຢ່າງຄົນໂງ່ເທົ່ານັ້ນ; ເຂົາເພີ່ມພູນຖ້ອຍຄຳທັງຫລາຍ​ໂດຍ​ປາ­ສະ­ຈາກ​ຄວາມ​ຮູ້.”
\s5
\c 36
\cl ບົດທີ 36
\p
\v 1 ​ເອ­ລີ­ຮູ​ຍັງຄົງກ່າວຕໍ່ໄປ ແລະເວົ້າ​ວ່າ,
\v 2 "ອະນຸຍາດໃຫ້​ຂ້ານ້ອຍ​ເວົ້າດົນແດ່ຫນ້ອຍຫນຶ່ງ ແລະຂ້ານ້ອຍຈະ​ສະ­ແດງໃຫ້ທ່ານເຫັນບາງສິ່ງ ເພາະ​ຂ້ານ້ອຍ​ມີ​ສິ່ງ​ທີ່​ຈະ​ເວົ້າ​ອີກຈັກຫນ່ອຍເພື່ອປົກປ້ອງພຣະເຈົ້າ.
\v 3 ຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ຮັບ​ເອົາ​ຄວາມ​ຮູ້​ຂອງຂ້ານ້ອຍມາຈາກ​ບ່ອນ​ໄກ; ແລະ​ຂ້ານ້ອຍຍອມຮັບວ່າຄວາມ​ຊອບ­ທັມນັ້ນ ເປັນຂອງພຣະຜູ້​ໄດ້​ສ້າງ​ຂ້ານ້ອຍ.
\s5
\v 4 ເພາະອັນ​ທີ່​ຈິງ, ​ຖ້ອຍ­ຄຳ​ທັງຫລາຍຂອງ​ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ​ຈະບໍ່​ຜິດໄປ; ບາງຄົນທີ່ເປັນຜູ້ໃຫ່ຍໃນດ້ານຄວາມຮູ້ຢູ່ກັບທ່ານ.
\v 5 ເບິ່ງ​ແມ, ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງມີ​ຣິດ­ທາ­ນຸ­ພາບ, ແລະ​ບໍ່­ຊົງ​ຫມິ່ນ­ປະ­ຫມາດ​ຜູ້­ໃດ​ເລີຍ; ພຣະ­ອົງ​ມີ​ຣິດ­ທາ­ນຸ­ພາບ​ໃນ​ເລື່ອງ​ພະລັງແຫ່ງຄວາມເຂົ້າໃຈ.
\s5
\v 6 ພຣະ­ອົງ​ບໍ່­ໄດ້​ຊົງລ້ຽງ­ຊີ­ວິດ​ຂອງຄົນ​ຊົ່ວ ແຕ່​ຊົງໄດ້​ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງສຳລັນຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ທຸກຍາກແທນ.
\v 7 ພຣະ­ອົງ​ບໍ່­ຊົງໄດ້​ຫັນ​ພຣະ­ເນດ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ຈາກ​ຄົນ​ຊອບ­ທັມ ແຕ່​ຊົງຕັ້ງພວກເຂົາເທິງບັນລັງເຫມືອນ​ບັນ­ດາ​ກະ­ສັດທັງຫລາຍ​ໄວ້​ເປັນ­ນິດ, ແລະ​ພວກ­ເຂົາ​ໄດ້ຮັບການຍົກຂຶ້ນ​ບ່ອນ​ສູງ.
\s5
\v 8 ​ຖ້າ​ພວກ­ເຂົາ​ຖືກ​ລ່າມດ້ວຍໂສ້ ແລະຕິດກັບດັກແຫ່ງຄວາມທຸກທໍຣະມານ,
\v 9 ແລ້ວພຣະ­ອົງ​ຊົງເປີດເຜີຍຕໍ່ພວກເຂົາເຖິງສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ກະທຳ, ແລະການລະ­ເມີດ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາ​ກັບຄວາມຍິ່ງຂອງ​ພວກ­ເຂົາ.
\s5
\v 10 ພຣະ­ອົງຊົງ​ເປີດ​ຫູ​ຂອງ​ພວກ­ເຂົາຕໍ່ຄຳສອນຂອງພຣະອົງດ້ວຍເຊັ່ນກັນ, ແລະຊົງບັນຊາ​ພວກ­ເຂົາ​ໃຫ້ຫັນກັບ​ຈາກ​ຄວາມ​ຊົ່ວ­ຮ້າຍ.
\v 11 ຖ້າ​ພວກ­ເຂົາ​​ເຊື່ອ​ຟັງພຣະອົງ ແລະ​ນະມັດສະການ​ພຣະ­ອົງ. ພວກ­ເຂົາ​ຈະ​ໃຊ້ວັນທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາໃນຄວາມຈະເຣີນຮຸ່ງເຮືອງ, ​​ປີທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ​ດ້ວຍ​ຄວາມ­ສຸກ​ໃຈ.
\v 12 ເຖິງຢ່າງໃດ, ​ຖ້າ​ພວກ­ເຂົາ​ບໍ່​ເຊື່ອ​ຟັງ; ພວກ­ເຂົາ​ກໍ​ຈະ​ຈິບ­ຫາຍ​ດ້ວຍ​ດາບ; ແລະພວກເຂົາຈະ​ຕາຍ​ເພາະພວກເຂົາຂາດ​ຄວາມ​ຮູ້.
\s5
\v 13 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າໃນຈິດໃຈ ກໍສະສົມຄວາມໂກດຂອງພວກເຂົາ; ພວກເຂົາບໍ່ຮອ້ງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືຶອແມ້ເມື່ອພຣະເຈົ້າຊົງມັດພວກເຂົາ.
\v 14 ພວກເຂົາ​ຕາຍ​ເມື່ອ​ຍັງ​ວັຍຫນຸ່ມ​ຢູ່; ແລະ​ຊີ­ວິດ​ຂອງ​ພວກເຂົາ​ຢູ່​ທ່າມ­ກາງ​ໂສເພນີໃນວິຫານທັງຫລາຍ.
\s5
\v 15 ພຣະເຈົ້າຊົງຊ່ວຍກູ້​ຄົນທີ່ເດືອດຮ້ອນໂດຍຜ່ານຄວາມລຳບາກຂອງພວກເຂົາ; ພຣະອົງຊົງເປີດຫູຂອງພວກເຂົາ ໂດຍຜ່ານການກົດຂີ່ຂອງພວກເຂົາ.
\v 16 ແທ້ຈິງ, ພຣະ­ອົງ​ຊົງດຶງທ່ານອອກຈາກຄວາມເຈັບປວດ ເພື່ອເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ກວ້າງທີ່ບໍ່ມີຄວາມທຸກລຳບາກ ແລະທີ່​ໂຕະ​​ຂອງ​ທ່ານຈະເຕັມໄປດ້ວຍອາຫານທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍໄຂມັນ.
\s5
\v 17 ແຕ່​ທ່ານກໍ​ກັບ​ໄປດ້ວຍການ​ພິ­ພາກ­ສາທີ່ຄວນແກ່​ຄົນ​ຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ​ຄວາມ­ຍຸດ­ຕິ­ທຳ​ໄດ້ຈັບ​ທ່ານເອົາໄວ້.
\v 18 ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ຄວາມໂກດຂອງທ່ານຊັກນຳທ່ານສູ່ການເຍາະເຍີ້ຍ, ຫລືຄວາມຫ­ຍິ່ງ­ໃຫຍ່ແຫ່ງຄ່າໄຖ່ຊ່ວຍ​ທ່ານ​ໃຫ້​ພົ້ນ​ໄດ້.
\s5
\v 19 ຄວາມຮັ່ງມີຂອງທ່ານສາມາດໃຫ້ຜົນປະໂຫຍດແກ່ທ່ານ, ເພື່ອວ່າທ່ານຈະບໍ່ຕົກຢູ່ໃນຄວາມລຳບາກ, ຫລືກຳລັງທັງຫມົດຂອງທ່ານສາມາດຊ່ວຍທ່ານໄດ້ຫລື?
\v 20 ຢ່າປາຖະຫນາ ເວລາກາງ­ຄືນ, ເພື່ອເຮັດບາບຕໍ່ຄົນອື່ນ, ເມື່ອຜູ້ຄົນຖືກຕັດອອກຈາກສະຖານທີ່ຂອງພວກເຂົາ.
\v 21 ຈົ່ງລະ­ວັງທີ່ທ່ານຈະບໍ່ຫັນ​​ໄປ​ຫາ​ຄວາມບາບ ເພາະ​ທ່ານກຳລັງຖືກທົດສອບໂດຍຄວາມທຸກທໍຣະມານ ເພື່ອທ່ານຈະຄົງຫ່າງໄກຈາກຄວາມບາບ.
\s5
\v 22 ເບິ່ງ​ແມ, ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງໃນຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງ​; ຜູ້­ໃດທີ່​ເປັນ​ຜູ້​ສັ່ງສອນໄດ້​ເຫມືອນກັບ​ພຣະ­ອົງ​ບໍ?
\v 23 ຜູ້­ໃດທີ່ເຄີຍສັ່ງສອນພຣະອົງກ່ຽວກັບວິທີທາງຂອງພຣະອົງຫລື? ​​ຜູ້­ໃດສາມາດເວົ້າກັບພຣະອົງ​ວ່າ ‘ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ກະ­ທຳສິ່ງທີ່​ບໍ່ຊອບທັມ​ແລ້ວ?
\v 24 ຈົ່ງ​ລະ­ນຶກ​ເຖິງ​ການ​ຍົກ­ຍ້ອງ​ພຣະ­ຣາ­ຊະ­ກິດທັງຫລາຍ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ, ຕາມທີ່ປະຊາຊົນໄດ້ຮ້ອງສັນຣະເສີນ.
\s5
\v 25 ປະຊາຊົນ​ທັງ­ປວງ ໄດ້​ເບິ່ງ​ເຫນືອພຣະຣາຊະກິດເຫລົ່ານັ້ນ, ແຕ່ພວກເຂົາເຫັນ​ພຣະຣາຊະກິດເຫລົ່ານັ້ນຈາກທີ່ໄກເທົ່ານັ້ນ.
\v 26 ເບິ່ງ​ແມ, ພຣະ­ເຈົ້າຊົງຫ​ຍິ່ງ­ໃຫຍ່, ແຕ່​ເຮົາ​ບໍ່ເຂົ້າໃຈພຣະອົງດີ; ຈຳນວນປີທັງຫລາຍຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ກໍບໍ່ສາມາດນັບໄດ້.
\s5
\v 27 ເພາະ​ພຣະ­ອົງຊົງດຶງ​ເມັດ​ນ້ຳທັງຫລາຍທີ່ພຣະອົງຊົງກັ່ນໃຫ້ເປັນນໍ້າຝົນຈາກ​ອາຍ​ນ້ຳ­ຂອງ​ພຣະ­ອົງ.
\v 28 ທີ່ກ້ອນ​ເມກ​ທັງຫລາຍ​ຖອກ​ເທລົງ­ມາ ແລະ​ຍ້ອຍ​ລົງຢ່າງ​ອຸ­ດົມ­ສົມ­ບູນເຫນ່ືອມວນມະ­ນຸດ​.
\v 29 ອັນທີ່ຈິງ, ໃຜ​ສາມາດ​ເຂົ້າ­ໃຈ​ການ​ແຜ່ອອກຢ່າງກວ້າງຂວາງຂອງກ້ອນ​ເມກ​ທັງຫລາຍ ແລະສຽງຟ້າຮ້ອງຈາກ​ກະທ່ອມ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຫລື?
\s5
\v 30 ເບິ່ງ​ເຖີດ, ພຣະ­ອົງ​ຊົງແຜ່ຟ້າ​ແລບ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງລ້ອມຮອບພຣະອົງ ແລະ​ຊົງປົກຄຸມຮາກທັງຫລາຍຂອງ​ທະ­ເລ.
\v 31 ດ້ວຍວິທີການນີ້, ​ພຣະ­ອົງຊົງຕັດສິນປະຊາຊົນທັງຫລາຍ ແລະປຣະທານອາຫານຢ່າງ​ອຸ­ດົມ­ສົມ­ບູນ.
\s5
\v 32 ພຣະ­ອົງ​ຊົງເຕີມພຣະຫັດຂອງພຣະອົງດ້ວຍຟ້າ​ແລບ​ດ້ວຍຟ້າແລບ ຈົນວ່າພຣະອົງຊົງ​ບັນ­ຊາມັນ​ໃຫ້​ຜ່າລົງຕົງຈຸດທີ່ຫມາຍເອົາໄວ້.
\v 33 ສຽງຟ້າຮ້ອງ​ຂອງ​ມັນເຕືອນເຖິງອາຍຸ, ​​ຝູງ​ສັດສາມາດໄດ້ຍິນສຽງມັນກຳລັງມາດ້ວຍ.
\s5
\c 37
\cl ບົດທີ 37
\p
\v 1 ອັນທີ່ຈິງ, ຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍສັ່ນໄຫວດ້ວຍເລື່ອງນີ້; ມັນຖືກເຄື່ອນອອກຈາກທີ່ຂອງມັນ,
\v 2 ຂໍຈົ່ງຟັງເຖີດ, ໂອ, ໄດ້ຍິນສຽງອັນດັງຂອງພຣະອົງ, ­ສຽງທີ່ອອກ​ຈາກ​ພຣະ­ໂອດ ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ,
\v 3 ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ປ່ອຍ​ໃຫ້ມັນອອກໄປພາຍໃນທ້ອງ​ຟ້າ​ທັງ​ຫມົດ ແລະ​ພຣະອົງຊົງສົ່ງຟ້າ​ແລບ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ໄປ​ເຖິງ​ສຸດ​ປາຍ​ແຜ່ນ­ດິນ­ໂລກ.
\s5
\v 4 ສຽງຫນຶ່ງຄຳລາມຫລັງຈາກມັນ; ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ຟ້າຮ້ອງດ້ວຍພຣະສຸ­ຣະ­ສຽງແຫ່ງ​ພຣະບາຣະມີຂອງພຣະ­ອົງ; ພຣະອົງບໍ່ຊົງຢັບຢັ້ງຟ້າແມບທີ່ແລ່ນຢ່າງໄວວາ ເມື່ອພຣະ­ສຸ­ຣະ­ສຽງຂອງພຣະອົງເປັນທີ່ໄດ້ຍິນ.
\v 5 ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງເຮັດ​ໃຫ້​ຟ້າ­ຮ້ອງ​ຢ່າງຫນ້າຢໍາເກງ​​ດ້ວຍ​ພຣະ­ສຸ­ຣະ­ສຽງ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ; ພຣະ­ອົງຊົງເຮັດໃຫ້ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ຍັງຫຍິ່ງໃຫ່ຍທີ່ເຮົາບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້​.
\v 6 ເພາະ​ພຣະ­ອົງ​ກ່າວ​ຕໍ່​ຫິ­ມະ​ວ່າ, ‘ຈົ່ງຕົກລົງເທິງ​ແຜ່ນ­ດິນໂລກ’; ເຊັ່ນດຽວກັນກັບສາຍຝົນທີ່ເທລົງມາວ່າ, ຈົ່ງກາຍເປັນຝົນຫ່າໃຫ່ຍທີ່ເທລົງມາ.
\s5
\v 7 ພຣະ­ອົງ​ຊົງຢຸດ​ມື​ຂອງ​ມະ­ນຸດ​ທຸກ​ຄົນຈາກການເຮັດວຽກ ເພື່ອວ່າມະນຸດທັງຫລາຍທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງສ້າງຈະເຫັນພຣະຣາຊະກິດຕ່າງໆ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ.
\v 8 ແລ້ວ​ສັດ­ຮ້າຍທັງຫລາຍກໍເຂົ້າໄປເຊື່ອງຕົວ ແລະ​ພັກ​ຢູ່­ໃນ​ຖ້ຳ​ຂອງ​ມັນ.
\v 9 ລົມ​ບ້າ­ຫມູອອກ​ມາ​ຈາກ​ທາງ​ທິດ­ໃຕ້ ແລະ​ຄວາມ​ຫນາວ​ມາ​ຈາກ​ລົມ​ທາງທິດເຫນືອ.
\s5
\v 10 ໂດຍລົມຫາຍໃຈຂອງພຣະ­ເຈົ້າ; ຄວາມຫນາວກໍຖືກ​ປຣະ­ທານມາ​ນ້ຳ­ທັງຫລາຍເກາະຕົວ​ແຂງ​ເຫມືອນກັບໂລຫະ.
\v 11 ອັນທີ່ແທ້ຈິງ, ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ເມກຫນາທືບຫນັກໄປດ້ວຍຄວາມ​ຊຸ່ມ​ຊື່ນ​​; ພຣະ­ອົງ​ກະ­ຈາຍ​ເມກ​ແຫ່ງ​ຟ້າ​ແລບຂອງພຣະອົງຜ່ານກ້ອນເມກທັງຫລາຍ.
\s5
\v 12 ພຣະອົງຊົງຫນຸນກ້ອນເມກທັງຫາຍ ໂດຍການນຳຂອງ​ພຣະ­ອົງ, ເພື່ອ​ວ່າພວກ​ມັນຈະ​ເຮັດ​ໃນສິ່ງໃດກໍຕາມ​ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້ຊົງ​ບັນ­ຊາ​ພວກມັນ​ເຫນືອ​ຫນ້າຂອງ​ໂລກທັງຫມົດ​ນີ້.
\v 13 ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ທຸກສິ່ງນີ້ເກີດຂຶ້ນ; ບາງຄັ້ງມັນເກີດຂຶ້ນເພື່ອການກວດແກ້, ບາງຄັ້ງເພື່ອດິນແດນຂອງພຣະອົງ ແລະບາງຄັ້ງເປັນດັ່ງການກະທຳແຫ່ງພັນທະສັນຍາອັນສັດຊື່.
\s5
\v 14 ຂໍຟັງສິ່ງນີ້, ່ທ່ານໂຢບ​ເອີຍ, ຈົ່ງຢຸດ ແລະຄິດເຖິງພຣະຣາຊະກິດທັງຫລາຍທີ່ຫນ້າຢໍາເກງຂອງພຣະເຈົ້າ.
\v 15 ທ່ານຮູ້ບໍ່ວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຝືນພຣະທັມຂອງພຣະອົງເຫນືອກ້ອນເມກທັງຫລາຍ ແລະເຮັດໃຫ້ຟ້າແລບມີແສງຢູ່ໃນພວກມັນພຽງໃດ?
\s5
\v 16 ທ່ານເຂົ້າໃຈເຖິງກ້ອນເມກທັງຫລາຍທີ່ລອຍຢູ່, ພຣະຣາຊະກິດອັນອັສະຈັນທັງຫລາຍຂອງພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ຊົງ​ສົມບູນແບບໃນຄວາມຮູ້ຫລື?
\v 17 ທ່ານເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບການທີ່ເສື້ອຜ້າທັງຫລາຍຂອງທ່ານຮ້ອນ ເມື່ອດິນແດນນັ້ນສະຫງົບ ເພາະລົມນັ້ນມາຈາກທິດໃຕ້ຫລື?
\s5
\v 18 ທ່ານສາມາດ​ແຜ່ທ້ອງ​ຟ້າ​ໄດ້ເຫມືອນກັບ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ບໍ- ທ້ອງຟ້າທີ່​ແຂງແຮງ​ເຫມືອນ​ກະ­ຈົກທີ່ເຮັດຈາກໂລຫະຫລອມຢ່າງນັ້ນຫລື?
\v 19 ຂໍຈົ່ງ​ສອນ​ເຮົາ​ເຖິງສິ່ງທີ່ ເຮົາສົມ​ຄວນ​ຈະ​ທູນຕໍ່​ພຣະ­ອົງ; ເພາະ​ເຮົາບໍ່ສາມາດເຜີຍຄຳໂຕ້ແຍ້ງທັງຫລາຍຂອງເຮົາໄດ້ ເພາະຄວາມ​ມືດແຫ່ງຈິດໃຈຂອງເຮົາ.
\v 20 ພຣະອົງຊົງສົມຄວນໄດ້ຮັບການບອກຫລື? ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າ​ປາຖະຫນາຈະທູນຕໍ່ພຣະອົງ? ມັນເປັນການທີ່ຄົນຫນຶ່ງປາຖະຫນາຖືກກືນກິນ?
\s5
\v 21 ບັດ­ນີ້, ຜູ້ຄົນບໍ່ສາມາດເຫັນທີ່ດວງອາທິດເມື່ອມັນສ່ອງແສງໃນທ້ອງຟ້າຫລັງຈາກລົມພັດຜ່ານ ແລະໄດ້ເອົາກ້ອນເມກທັງຫລາຍອອກໄປ.
\v 22 ແສງ​ທອງ​ເປັ່ງອອກມາຈາກທາງທິດ-ເຫນືອພຣະ­ເຈົ້າຊົງພຣະບາຣະມີອັນ​ຫນ້າ​ຢຳ​ເກງ.
\s5
\v 23 ສຳລັບອົງ​ຜູ້​ມີ​ຣິດທານຸພາບ, ເຮົາບໍ່ສາມາດຄົ້ນພົບພຣະອົງ! ພຣະອົງຊົງຫຍິ່ງໃຫ່ຍດ້ວຍ​ຣິດ­ທາ­ນຸ­ພາບ; ພຣະອົງບໍ່ຊົງກົດຂີ່ຄວາມ­ຍຸ­ຕິ­ທັມ ​ແລະ​ຄວາມ­ຊອບ­ທັມອັນອຸດົມສົມບູນ.
\v 24 ດ້ວຍເຫດນີ້, ຜູ້ຄົນຈຶ່ງຢຳເກງພຣະອົງ. ພຣະອົງບໍ່ຊົງສົນພຣະທັຍຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ມີປັນຫາໃນຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາເອງ.”
\s5
\c 38
\cl ບົດທີ 38
\p
\v 1 ແລ້ວ​ພຣະ­ຢາເວໄດ້ຊົງຮຽກ​ໂຢບ​ໃຫ້ອອກຈາກ​ພະ­ຍຸຮ້າຍ ແລະກ່າວວ່າ​,
\v 2 " ຜູ້ນີ້ຄື​ໃຜທີ່ນຳຄວາມມືດມາສູ່ແຜນງານຕ່າງໆ ໂດຍບັນດາຖ້ອຍຄຳທີ່ປາສະຈາກຄວາມຮູ້ຫລື?
\v 3 ບັດ­ນີ້ ຈົ່ງຄາດເອວຂອງເຈົ້າເຫມືອນກັບຊາຍຄົນຫນຶ່ງ ເພາະເຮົາຈະຖາມຄຳຖາມເຈົ້າ; ແລະເຈົ້າຕ້ອງຕອບເຮົາ.
\s5
\v 4 ເຈົ້າ​ຢູ່​ໃສ​ເມື່ອ​ເຮົາ​ສ້າງ​ໂລກ? ບອກເຮົາ, ຖ້າ​ຫາກເຈົ້າ​ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
\v 5 ຜູ້­ໃດ​ກຳ­ນົດຂອບເຂດທັງຫລາຍໃຫ້ກັບມັນຫລື? ​ບອກເຮົາ, ຖ້າຫາກຮູ້. ໃຜ​ຄືຜູ້ທີ່ວາງເສັ້ນຂອບແດນເຫນືອມັນຫລື?
\s5
\v 6 ຮາກຖານຂອງມັນວາງຢູ່ເທິງສິ່ງໃດຫລື? ໃຜວາງສີລາມຸມເອກໃຫ້ກັບມັນຫລື?
\v 7 ເມື່ອໃດທີ່ດາວປະຈຳຮຸ່ງເຊົ້າໄດ້ຮ້ອງເພງດ້ວຍກັນ ແລະບັນດາຊາຍທັງຫລາຍຂອງພຣະເຈົ້າຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຍິນດີຫລື?
\s5
\v 8 ໃຜ​ອັດ​ປະ­ຕູ​ຕັນ​ນ້ຳ​ທະ­ເລ​ທັງຫລາຍ ເມື່ອ​ມັນ​ລະ­ເບີດ­ອອກ​ມາ​ເຫມືອນກັບມັນໄດ້ອອກມາຈາກທ້ອງນັ້ນ-
\v 9 ​ເຮົາ​ໄດ້ສ້າງກ້ອນເມກທັງຫລາຍໃຫ້ເປັນເສື້ອຜ້າຂອງມັນ, ແລະຄວາມມືດທືບເປັນຜ້າຫໍ່ຕົວຂອງມັນເມື່ອໃດຫລື?
\s5
\v 10 ນັ້ນຄືເມື່ອເຮົາ​ໄດ້​ກຳ­ນົດເຄື່ອງຫມາຍໄວ້ເປັນເຂດກັ້ນສຳລັບທະເລ, ແລະ​ເມື່ອເຮົາໄດ້ວາງຊື່ ແລະປະຕູທັງຫລາຍຂອງນັ້ນ,
\v 11 ແລະເມື່ອເຮົາ​ໄດ້​ບອກຕໍ່​ມັນ​ວ່າ, 'ເຈົ້າມາ​ໄກ​ເທົ່າ​ນີ້, ແຕ່ບໍ່ໄກ​ໄປກວ່ານີ້; ນີ້ຄືບ່ອນທີ່ເຮົາກັ້ນເຂດໄວ້ໃຫ້ກັບ ຄວາມຍິ່ງແຫ່ງກະ­ແສ​ຄື້ນທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ​.'
\s5
\v 12 ຕັ້ງແຕ່ວັນທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າເລີ່ມຕົ້ນ, ເຈົ້າເຄີຍອອກຄຳສັ່ງໃຫ້ຍາມເຊົ້າເລີ່ມຕົ້ນ ແລະເຮັດໃຫ້ຍາມຮຸ່ງເຊົ້າຮູ້ສະຖານທີ່ຂອງມັນໃນແຜນການຂອງສິ່ງຕ່າງໆ,
\v 13 ເພື່ອວ່າມັນຈະຈັບດ້ານຕ່າງໆຂອງແຜ່ນດິນໂລກນີ້ ຊຶ່ງຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈະຖືກສັ່ນສະເທືອນເພາະມັນ​ຫລື?
\s5
\v 14 ແຜ່ນດິນໂລກຖືກເຮັດໃຫ້ປ່ຽນແປງໃນສະພາບເຫມືອນດິນຫນຽວ ທີ່ປ່ຽນແປງໄປພາຍໃຕ້ຕຣາປຣະທັບອັນຫນຶ່ງ; ທຸກສິ່ງເທິງ​ນັ້ນຢືນແຈ້ງເຫມືອນກັບຜ້າຜືນຫນຶ່ງ​
\v 15 'ແສງ­ສະ­ຫວ່າງ ' ​ຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍນັ້ນຖືກຫນີໄປຈາກພວກເຂົາ; ແຂນທີ່ຍົກຂອງພວກເຂົາກໍຫັກ.
\s5
\v 16 ເຈົ້າເຄີຍໄປຍັງແຫລ່ງນໍ້າຂອງ​ແປວ​ທະ­ເລ​ບໍ? ເຈົ້າເຄີຍ​ຍ່າງ​ເທິງສ່ວນທີ່​ຕໍ່າທີ່ສຸດຂອງທີ່ເລິກ​ໄດ້​ຫລື?
\v 17 ປະຕູແຫ່ງຄວາມຕາຍໄດ້ຖືກສຳແດງແກ່ເຈົ້າບໍ? ເຈົ້າເຄີຍເຫັນປະຕູແຫ່ງເງົາຄວາມຕາຍບໍ?
\v 18 ເຈົ້າເຂົ້າໃຈແຜ່ນດິນໂລກໃນເລື່ອງການຂະຫຍາຍຂອງມັນບໍ? ບອກເຮົາ, ຖ້າ​ເຈົ້າຮູ້­ທັງຫມົດກ່ຽວກັບມັນ.
\s5
\v 19 ທີ່ໃດຄືເສັ້ນທາງໄປສູ່ສະຖານທີ່ພັກແຫ່ງຄວາມສະຫວ່າງ - ເຊັ່ນດຽວກັນສຳລັບຄວາມມືດ, ສະຖານທີ່ຂອງມັນຢູ່ໃສບໍ?
\v 20 ເຈົ້າສາມາດນຳຄວາມ​ແສງ­ສະ­ຫວ່າງ ແລະ​ຄວາມ​ມືດມາຍັງທີ່ແຫ່ງການເຮັດວຽກຂອງພວກມັນໄດ້ບໍ? ເຈົ້າສາມາດຄົ້ນຫາທາງກັບໄປສູ່ບ້ານທັງຫລາຍຂອງພວກມັນໄດ້ບໍ?
\v 21 ບໍ່ຕ້ອງສົງໄສເລີຍວ່າ ເຈົ້າຮູ້, ເພາະ­ວ່າ​ເຈົ້າໄດ້ເກີດມາແລ້ວ; ຈຳນວນວັນທັງຫລາຍຂອງເຈົ້ານັ້ນໃຫ່ຍຫລາຍ!
\s5
\v 22 ເຈົ້າເຄີຍເຂົ້າໄປໃນຄັງສຳລັບເກັບຫິມະ, ຫລືເຈົ້າເຄີຍເຫັນຄັງເກັບຫມາກເຫັບ​ບໍ,
\v 23 ສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່ານີ້ທີ່ເຮົາໄດ້ເກັບໄວ້ສຳລັບເວລາລຳບາກ, ສຳລັບວັນທັງຫລາຍໃນສົງຄາມ ແລະການເຮັດ​ເສິກ​ສົງຄາມ?
\v 24 ແມ່ນຫຍັງຄືເສັ້ນທາງບ່ອນທີ່ຟ້າແລບຖືກປ່ອຍ ຫລືໄປຍັງສະຖານບ່ອນທີ່ ລົມທັງຫລາຍກະຈາຍອອກໄປຈາກທິດຕາເວັນອອກເຫນືອແຜ່ນດິນໂລກນີ້?
\s5
\v 25 ໃຜທີ່ໄດ້ສ້າງ​ປ່ອງສຳລັບນໍ້າຝົນຫລວງຫລາຍ, ຫລືໃຜທີ່ໄດ້ສ້າງເສັ້ນທາງໃຫ້ກັບຟ້າຮ້ອງດັງສະຫນັ່ນ​,
\v 26 ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມັນເປັນຝົນລົດລົງມາເທິງແຜ່ນດິນທັງຫລາຍທີ່ບໍ່ມີຄົນອາໄສ​ຢູ່, ແລະເຫນືອຖິ່ນທຸຣະກັນດານທີ່ບໍ່ມີໃຜຢູ່,
\v 27 ເພື່ອຊ່ວຍເຫລືອບໍຣິເວນຕ່າງໆທີ່ເປັນຫມັນ ແລະໂດດດ່ຽວ ແລະ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຫຍ້າທີ່ນຸ້ມງອກງາມຂຶ້ນມາ?
\s5
\v 28 ຝົນນັ້ນມີພໍ່ຫລືບໍ? ໃຜທີ່ເຮັດນໍ້າຫມອກເກີດຂຶ້ນ?
\v 29 ນໍ້າແຂງນັ້ນອອກມາຈາກທ້ອງແມ່ຂອງຜູ້ໃດບໍ? ໃຜ​ເຮັດໃຫ້ນໍ້າກ້ອນແຂງສີຂາວອອກມາຈາກທ້ອງຟ້າ?
\v 30 ນໍ້າທັງຫລາຍໄດ້ເຊື່ອງຕົວ ແລະກາຍເປັນເຫມືອນຫີນ; ຜີວຂອງທີ່ເລິກກາຍເປັນນໍ້າກ້ອນ.
\s5
\v 31 ເຈົ້າ​ສາມາດມັດ​ດາວ​ລູກ​ໄກ່, ຫລືຄ້າຍເຊືອກຜູກ​ດາວ​ໄຖ​ໄດ້​ບໍ?
\v 32 ເຈົ້າສາມາດນຳໃຫ້ກຸ່ມດາວຕ່າງໆປະກົດຂຶ້ນໃນເວລາທີ່ເຫມາະສົມຂອງພວກມັນຫລື? ​​ເຈົ້າ​ສາມາດນຳທາງໃຫ້ຫມີກັບລູກໆ ຂອງມັນໄດ້ບໍ?
\v 33 ເຈົ້າ​ຮູ້ເຖິງ​ກົດ­ຫມາຍຕ່າງໆຂອງທ້ອງຟ້າຢ່າງນັ້ນ​ບໍ? ເຈົ້າ​ສາມາດຕັ້ງ​ກົດ­ຫມາຍຂອງທ້ອງຟ້າເຫນືອແຜ່ນດິນໂລກໄດ້​ບໍ?
\s5
\v 34 ເຈົ້າສາມາດຍົກສຽງຂອງເຈົ້າຂຶ້ນຕໍ່ກ້ອນເມກທັງຫລາຍເພື່ອວ່ານໍ້າຝົນອັນອຸດົມສົມບູນຈະເທລົງປົກຄຸມເຈົ້າຢ່າງນັ້ນຫລື​?
\v 35 ເຈົ້າສາມາດ​ສັ່ງສາຍ​ຟ້າ­ຜ່າ​ລົງ­ມາ ທີ່ພວກມັນ​ອອກໄປ, ທີ່ພວກມັນ​ເວົ້າ​ຫລື​ວ່າ, 'ພວກເຮົາຢູ່ທີ່ນີ້'?
\s5
\v 36 ໃຜ​ໄດ້ໃສ່ສະຕິປັນຍາໄວ້ໃນກ້ອນເມກທັງຫລາຍ ຫລືໄດ້ໃຫ້ຄວາມເຂົ້າໃຈແກ່ຫມອກທັງຫລາຍຫລື?
\v 37 ໃຜສາມາດນັບຈຳນວນກ້ອນເມກດ້ວຍທັກສະຂອງເຂົາໄດ້ຫລື?
\v 38 ເມື່ອໃດທີ່ຝົນແລ່ນເຂົ້າເກາະກັນຈົນເປັນກ້ອນ ແລະດິນທັງຫລາຍຂອງແຜ່ນດິນໂລກລວມຕົວກັນຈົນຫນາແຫນ້ນ?
\s5
\v 39 ເຈົ້າສາມາດ​ລ່າເຫຍື່ອ​ໃຫ້ແກ່ນາງ​ສິງ​ ຫລືເຮັດໃຫ້ລູກວັຍ ຫນຸ່ມ​ຂອງມັນ​ອີ່ມ​ໄດ້​ບໍ?
\v 40 ເມື່ອໃດທີ່ພວກ​ມັນ​ຫມູບ​ຢູ່­ໃນ​ຖ້ຳ​ຂອງພວກ​ມັນ ແລະເຊື່ອງຕົວຄອຍຖ້າ​ຢູ່­ໃນ​ທີ່​ກຳ​ບັງ?
\s5
\v 41 ໃຜ​ຈັດ​ຫາ​ເຫຍື່ອ​ໃຫ້​ແກ່ກັບອີ່ກາ ເມື່ອ​ລູກນ້ອຍຂອງພວກມັນຮ້ອງຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະຍ່າງໂຊເຊເພາະຂາດອາຫານ?
\s5
\c 39
\cl ບົດທີ 39
\p
\v 1 ເຈົ້າ​ຮູ້​ບໍ​ວ່າ ເວລາໃດທີ່​ແບ້​ປ່າ​ເກີດຕາມຊອ່ງຜາຕ່່າງໆ ເກີດລູກນ້ອຍຂອງມັນ? ເຈົ້າ​ສາມາດເຝົ້າເບິ່ງ​ກວາງ​ນັ້ນກຳລັງເກີດລູກຂອງພວກມັນ​ບໍ?
\v 2 ເຈົ້າສາມາດນັບເດືອນຕ່າງໆທີ່ພວກມັນ​ຢູ່­ໃນ​ທ້ອງ​ແມ່​ຈັກ​ເດືອນ? ເຈົ້າຮູ້ເວລາເມື່ອພວກມັນເກີດລູກນ້ອຍຂອງພວກມັນບໍ?
\s5
\v 3 ພວກມັນ​ຫມູບ­ລົງ ແລະໃຫ້ກຳເນີດລູກນ້ອຍຂອງພວກມັນ, ແລະຈາກນັ້ນຄວາມເຈັບປວດຂອງພວກມັນກໍຫາຍໄປ?
\v 4 ລູກ​ນ້ອຍທັງຫລາຍ​ຂອງພວກ​ມັນໄດ້​ເຕີບ­ໂຕແຂງແຮງໃນທົ່ງໂລ່ງ; ພວກມັນອອກໄປ ແລະ​ບໍ່​ກັບ​ມາ​ອີກ.
\s5
\v 5 ໃຜປ່ອຍໃຫ້​ລໍ​ປ່າ​ໄປຢ່າງອິສະຫລະ? ໃຜ​ໄດ້ແກ້​ມັດເຊືອກ​ໃຫ້ກັບລວາທີ່ຄ່ອງແຄ້ວນັ້ນ,
\v 6 ບ້ານຂອງໃຜທີ່ເຮົາໄດ້ສ້າງໄວ້ໃນອາຣາບາ, ຄືບ້ານຂອງເຂົາໃນແຜ່ນດິນເກືອນັ້ນຫລື?
\s5
\v 7 ມັນຫົວເຍາະເຍີ້ຍສຽງລົບກວນທັງຫລາຍໃນເມືອງນັ້ນ, ມັນບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຕະໂກນຂອງຄົນຂັບໄລ່.
\v 8 ມັນພະເນຈອນໄປຕາມພູເຂົາຕ່າງໆ ເຫມືອນກັບເປັນ​ປ່າ​ຫຍ້າ​ບ່ອນ​ມັນ​ຫາ​ກິນ; ບ່ອນ​ມັນ​ຊອກ­ຫາ​ຫຍ້າ​ອັນ​ຂຽວ​ສົດ ເພື່ອຈະກິນ.
\s5
\v 9 ງົວ​ກະ­ທິງ​ຈະມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້​ເຮັດ­ວຽກ​ໃຫ້​ເຈົ້າ​ບໍ? ມັນພໍໃຈທີ່ຈະຢູ່ໃນ​ຄອກງົວ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ບໍ?
\v 10 ເຈົ້າສາມາດຄວບຄຸມງົວປ່າໃຫ້ໄຖ​ນາ​ໄດ້​ດ້ວຍໄມ້ເທົ້າອັນຫນຶ່ງບໍ? ຫລື​ມັນ​ຈະ​ໄຖ​ຄາດ​ລຳຫ້ວຍຕ່າງໆ​ໃຫ້ກັບ​ເຈົ້າ​ບໍ?
\s5
\v 11 ເຈົ້າໄວ້ໃຈມັນເພາະມັນມີກຳລັງເຂັ້ມແຂງຢ່າງນັ້ນບໍ? ເຈົ້າຈະປ່ອຍການງານຂອງເຈົ້າໄວ້ໃຫ້ມັນເຮັດຢ່າງນັ້ນບໍ?
\v 12 ​ເຈົ້າຈະ​ເພິ່ງ​ອາ­ໄສມັນນຳຮວງເຂົ້າກັບໄປຍັງບ້ານຂອງເຈົ້າ, ໃຫ້ມັນຮວບຮວມຮວງເຂົ້າທີ່ລານຟາດເຂົ້າຂອງເຈົ້າຢ່າງນັ້ນບໍ?
\s5
\v 13 ປີກ​ທັງຫລາຍຂອງ​ນົກ​ກະ­ຈອກ​ເທດ​ກໍພືອອກຢ່າງອວດໂຕ, ແຕ່ພວກມັນ​ ແມ່ນປີກແລະຂົນທີ່ໃຫ້ຄວາມຮັກບໍ?
\v 14 ເພາະມັນອອກໄຂ່ທັງຫລາຍຂອງມັນເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ແລະມັນ​ປະ​ໄຂ່ເຫລົ່ານັ້ນ​ອົບ­ອຸ່ນ​ຢູ່­ໃນຝຸ່ນ​;
\v 15 ມັນລືມວ່າ ຕີນສັດອຶ່ນ​ອາດ­ຈະ​ມາ​ຢຽບໄຂ່ເຫລົ່ານັ້ນ ຫລື​ສັດ­ປ່າ​ອາດ­ຈະ​ຢຽບຢໍ່າພວກມັນໄດ້.
\s5
\v 16 ມັນ​ເຮັດ​ການຢ່າງຮຸນແຮງກັບລູກນ້ອຍທັງຫລາຍຂອງມັນ ເຫມືອນກັບວ່າ​ໄຂ່​ນັ້ນ​ບໍ່​ແມ່ນ​ຂອງ­ມັນ; ມັນ​ບໍ່ຢ້ານວ່າແຮງຂອງມັນອາດ​ເສຍ​ໄປ​ລ້າໆ.
\v 17 ເພາະພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຖອນສະຕິປັນຍາຈາກມັນ ແລະບໍ່ປຣະທານຄວາມເຂົ້າໃຈໃດໆ ໃຫ້ກັບມັນ.
\v 18 ເມື່ອ​ມັນ​ແລ່ນ​ຫນີໄປໄວ, ມັນຫົວເຍາະເຍີ້ຍມ້າ ແລະຜູ້ທີ່ຂີ່ມ້ານັ້ນ.
\s5
\v 19 ເຈົ້າໄດ້ມອບກຳລັງໃຫ້ກັບມ້າບໍ? ເຈົ້າສວມຄໍຂອງມັນດ້ວຍແຝງຍາວຫຸ້ມຄໍຂອງມັນບໍ?
\v 20 ເຈົ້າເຮັດໃຫ້ມັນກະໂດດ​​ເຕັ້ນ​ໄດ້​ເຫມືອນ​ຕັກ­ແຕນບໍ? ຄວາມຍິ່ງໃຫ່ຍຂອງສຽງທີ່ອອກມາຈາກດັງຂອງມັນກໍຫນ້າ​​ກົວ.
\s5
\v 21 ມັນ​ເກືອກ​ກົ້ວ​ດິນ​ດ້ວຍກຳລັງ ແລະຊຶ່ນຊົມຍິນດີໃນກຳລັງຂອງມັນ; ມັນຟ້າວອອກໄປເພື່ອເຂົ້າຫາອາວຸດ
\v 22 ມັນເຍາະເຍີ້ຍຄວາມກົວ ແລະບໍ່​ຫວັ່ນໄຫວ; ມັນບໍ່​ຫັນກັບຈາກດາບ.
\v 23 ງູຫາງກະດິ່ງສັ່ນປາຍຫາງ, ເພື່ອຕໍ່ສູ້ດ້ານຂ້າງຂອງມັນ ພ້ອມກັບຫອກແຫລມກັບທວນ.
\s5
\v 24 ມັນກືນພື້ນດິນດ້ວຍຄວາມດຸຮ້າຍ ແລະຄວາມໂກດແຄ້ນ; ໃນສຽງແກ, ມັນບໍ່ສາມາດຢືນຢູ່ບ່ອນດຽວ.
\v 25 ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ສຽງ​ເປົ່າ​ແກດັງຂຶ້ນ, ມັນ​ຮູ້­ຈັກ​ວ່າ​, 'ຍິນດີ!' ມັນໄດ້ກິ່ນສົງຄາມຈາກທີ່ໄກ- ​ສຽງໂຫ່ຮ້ອງດັງສະຫນັ່ນຂອງຜູ້ບັນຊາການທັງຫລາຍ ແລະສຽງຂອງມວນຊົນ.
\s5
\v 26 ມັນແມ່ນສະຕິປັນຍາຂອງເຈົ້າບໍ ເຮັດໃຫ້ແຫລວ​ບິນ​ໄດ້ທີ່​ມັນ​ກາງ​ປີກ​ບິນ​ໄປ​ທາງ​ທິດ­ໃຕ້?
\s5
\v 27 ມັນແມ່ນຄຳສັ່ງຂອງເຈົ້າບໍ ທີ່ເຮັດໃຫ້ນົກ​ອິນ­ຊີ​ຂຶ້ນໄປບ່ອນສູງ ແລະເຮັດ​ຮັງຂອງມັນທີ່​ສູງ​?
\v 28 ມັນອາໄສຢູ່ເທິງຫນ້າຜາ ແລະ​ເຮັດ​ຮັງ​ຂອງ​ມັນ​ເທິງ​ໂງ່ນ​ຫີນ​ສູງຂອງຫນ້າຜາ, ເປັນ​ປ້ອມ​ທີ່ເຂັ້ມ­ແຂງ​ຫນຶ່ງ.
\s5
\v 29 ຈາກທີ່ນັ້ນມັນຫລຽວ​ຫາເຫຍື່ອ; ສາຍຕາຂອງມັນເຫັນເຫຍື່ອເຫລົ່ານັ້ນຈາກທີ່ໄກ.
\v 30 ລູກນ້ອຍຂອງມັນດື່ມເລືອດເຊັ່ນກັນ; ມີຜູ້ທີ່ຖືກຂ້າຢູ່ບ່ອນໃດມັນກໍຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນ."
\s5
\c 40
\cl ບົດທີ 40
\p
\v 1 ພຣະ­ຢາເວ​ກ່າວ​ຕໍ່​ໂຢບ​ຕໍ່ໄປ; ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ,
\v 2 ສົມຄວນຫລຶທີ່ຜູ້ປາຖະຫນາການຕັດສິນຈະພະຍາຍາມແກ້ໄຂອົງຜູ້ຊົງຣິດທານຸພາບໃຫ້ຖືກຕ້ອງ? ເຂົາຜູ້ທີ່ໂຕ້ຖຽງກັບພຣະເຈົ້າ, ຂໍໃຫ້ເຂົາຕອບເຖີດ."
\s5
\v 3 ແລ້ວໂຢບໄດ້ທູນຕອບພຣະຢາເວ​​ ແລະເວົ້າ​ວ່າ:
\v 4 ເບິ່ງແມ, ຂ້າ​ນ້ອຍເປັນຄົນທີ່ບໍ່ສຳຄັນອັນໃດ; ຂ້ານ້ອຍຈະສາມາດທູນຕອບພຣະອົງຢ່າງໃດໄດ້? ­ຂ້ານ້ອຍວາງມືຂອງຂ້ານ້ອຍເຫນືອປາກຂອງຂ້ານ້ອຍ.
\v 5 ຂ້າ­ນ້ອຍໄດ້​ເວົ້າແລ້ວ, ແລະຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ຕອບ; ແທ້ຈິງ, ສອງຄັ້ງ, ແຕ່ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ເຮັດອີກຕໍ່ໄປ."
\s5
\v 6 ແລ້ວ​ພຣະຢາເວໄດ້ຕອບໂຢບອອກມາຈາກ​ລົມ­ພະ­ຍຸ​ແຮງ ແລະກ່າວວ່າ,
\v 7 ບັດ­ນີ້ ​ຈົ່ງ​ມັດແອວຂອງເຈົ້າເຫມືອນກັບຊາຍຄົນຫນຶ່ງ ເພາະເຮົາຈະຖາມຄຳຖາມເຈົ້າ ແລະເຈົ້າຕ້ອງຕອບເຮົາ.
\s5
\v 8 ເຈົ້າ​ຈະ​ເວົ້າ​ຈິງໆ ຫລຶວ່າເຮົາບໍ່ຍຸຕິທັມ? ເຈົ້າຈະຕຳນິເຮົາເພື່ອເຈົ້າຈະຮຽກຮ້ອງວ່າເຈົ້າຖືກຕ້ອງຢ່າງນັ້ນຫລື?
\v 9 ເຈົ້າ​ມີ​ແຂນຫນຶ່ງເຫມືອນກັບແຂນຂອງພຣະເຈົ້າຫລື? ເຈົ້າ​ສາມາດເຮັດໃຫ້ຟ້າຮ້ອງດ້ວຍສຽງເຫມືອນກັບພຣະອົງຫລື?
\s5
\v 10 ບັດນີ້, ຈົ່ງສວມຕົວເອງດ້ວຍຄວາມສະຫງ່າຣາສີ ແລະຄວາມມີກຽຕ; ຈົ່ງແຕ່ງກາຍຂອງເຈົ້າດ້ວຍກຽຕ ແລະບາຣະມີ.
\v 11 ຈົ່ງກະຈາຍຄວາມໂກດຮ້າຍອັນເກີນຄວນຂອງເຈົ້າ; ​ເບິ່ງທີ່ທຸກ​ຄົນທີ່ ຍິ່ງ ແລະ​ເຮັດ­ໃຫ້​­ເຂົາ​ຖ່ອມ­ຕົວ​ລົງ.
\s5
\v 12 ຈົ່ງ​ເບິ່ງ​ທີ່ທຸກຄົນທີ່ຍິ່ງ ແລະເຮັດໃຫ້ເຂົາຖ່ອມຕົວລົງ; ກຳ­ຈັດ​ຄົນຊົ່ວຮ້າຍເມື່ອພວກເຂົາຢືນຂຶ້ນ.
\v 13 ຝັງ​ພວກ­ເຂົາ​ໃນແຜ່ນດິນນີ້ດ້ວຍກັນ; ກັກຂັງໃບຫນ້າຂອງພວກເຂົາໃນສະຖານທີ່ເຊື່ອງຕົວ.
\v 14 ແລ້ວ​ເຮົາຍອມຮັບກ່ຽວກັບເຈົ້າວ່າ ມືຂວາຂອງເຈົ້າຈະສາມາດຊ່ວຍຕົວເຈົ້າເອງໃຫ້ລອດພົ້ນໄດ້​.
\s5
\v 15 ບັດນີ້ ຈົ່ງ​ເບິ່ງສັດທີ່ໂຕໃຫ່ຍທີ່ສຸດ, ທີ່ເຮົາ​ໄດ້​ສ້າງ​ມັນເຫມືອນກັບສ້າງເຈົ້າ; ມັນ​ກິນ​ຫຍ້າ​ເຫມືອນ​ງົວ.
\v 16 ບັດນີ້ ເບິ່ງເຖີດ, ​ກຳລັງຂອງມັນຢູ່ໃນເອວຂອງມັນ; ອຳນາດຂອງມັນຢູ່ໃນກ້າມທ້ອງຂອງ​ມັນ​.
\s5
\v 17 ເສັ້ນເອັນທັງຫລາຍທີ່​ກົກ­ຂາ​ຂອງ​ມັນ​ກໍ​ປະສານເຂົ້າດ້ວຍກັນ.
\v 18 ກະ­ດູກ​ທັງຫລາຍຂອງມັນເປັນເຫມືອນ​ທອງ​ສຳ­ລິດ; ​ແຂ່ງ​ຂາ​ທັງຫລາຍຂອງມັນ​ເຫມືອນກັບ​ທ່ອນ​ເຫລັກ.
\s5
\v 19 ມັນເປັນຫົວຫນ້າຂອງສິ່ງທີ່ຊົງສ້າງທັງຫລາຍຂອງພຣະເຈົ້າ, ມີພຽງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ສ້າງມັນຂຶ້ນມາ, ທີ່ສາມາດປາບມັນໃຫ້ພ່າຍແພ້.
\v 20 ເພາະເນີນເຂົາທັງຫລາຍຈັດຕຽມອາຫານໃຫ້ກັບມັນ. ສັດຮ້າຍທັງຫລາຍແຫ່ງທົ່ງຫຍ້າຫລິ້ນຢູ່ໃກ້ໆ.
\v 21 ມັນ​ນອນ​ລົງຢູ່​ລຸ່ມກົກບົວໃນຮົ່ມຂອງກົກ​ອໍ້​ຢູ່ໃນ​ຫນອງ​ບຶງ.
\s5
\v 22 ກົກ​ບົວປົກຄຸມມັນດ້ວຍຮົ່ມເງົາ; ​ກົກ​ຊະ​ໂນ​ໃກ້​ນ້ຳ ກໍຢູ່ລ້ອມຮອບມັນ.
\v 23 ເບິ່ງແມ, ຖ້າຫາກແມ່ນໍ້າສາຍຫນຶ່ງຖ້ວມລົ້ນຕະລິ່ງ, ມັນກໍບໍ່ຫວັ່ນໄຫວ; ມັນຫມັ້ນໃຈ, ເຖິງແມ້ແມ່ນໍ້າຈໍແດນຈະຍັງ​ໄຫລ​ພຸ່ງພ່ານຢູ່ທີ່ປາກຂອງພວກມັນ​.
\v 24 ໃຜ​ສາ­ມາດຈັບມັນໄດ້ດ້ວຍຂອງເກາະ, ຫລືແທງດັງຂອງມັນຜ່ານທາງກັບດັກໄດ້ຫລື?
\s5
\c 41
\cl ບົດທີ 41
\p
\v 1 ເຈົ້າສາມາດ​​ເອົາລາກເລວິອາທານອອກ​ໄດ້​ດ້ວຍເບັດໃສ່ປາບໍ? ຫລື​ມັດ​ຜູກ​ລີ້ນ​ຂອງ​ມັນດ້ວຍເຊືອກ​ໄດ້​ບໍ?
\v 2 ເຈົ້າ​ສາມາດ​ເອົາກໍ້​ເຊືອກເຂົ້າໄປໃນຮູດັງຂອງມັນ, ຫລື ເຈາະລີ້ນຂອງມັນໃຫ້ທະລຸດ້ວຍຂໍເກາະໄດ້​ບໍ?
\v 3 ມັນ​ຈະ​ຂໍອ້ອນວອນເຈົ້າ​ໃຫ້​ປ່ອຍ​ຫລື​ບໍ່? ມັນ​ຈະເວົ້າຖ້ອຍຄຳອ່ອນຫວານກັບເຈົ້າຫລືບໍ?
\s5
\v 4 ມັນ​ຈະ​ເຮັດພັນທະສັນຍາ​ກັບ​ເຈົ້າ, ເພື່ອເຈົ້າຈະເອົາມັນໄປເປັນທາດ​ຕະ­ຫລອດ​ໄປຢ່າງນັ້ນ​ບໍ?
\v 5 ເຈົ້າ​ຈະຫລິ້ນກັບມັນເຫມືອນຫລິ້ນກັບນົກໄດ້ຫລື? ເຈົ້າຈະມັດມັນດ້ວຍເຊືອກສຳລັບທາດຍິງທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າໄດ້ບໍ?
\v 6 ກຸ່ມຊາວປະມົງທັງຫລາຍຈະຕໍ່ລອງກັບມັນໄດ້ບໍ? ພວກເຂົາຈະແບ່ງມັນເພື່ອແລກປ່ຽນໃນທ່າມກາງພໍ່ຄ້າໄດ້ບໍ?
\s5
\v 7 ເຈົ້າ​ສາມາດແທງຫນັງ​ຂອງ​ມັນດ້ວຍຫລາວ ຫລື ແທງຫົວມັນ​ດ້ວຍຫອກຈັບປາຢ່າງນັ້ນບໍ?
\v 8 ວາງມືຂອງເຈົ້າເທິງມັນພຽງແຕ່ຄັ້ງຫນຶ່ງ ແລະເຈົ້າຈະລະນຶກເຖິງສົງຄາມ ແລະບໍ່ເຮັດມັນອີກ.
\v 9 ເບິ່ງແມ, ຄວາມຫວັງຂອງຄົນໃດທີ່ເຮັດສິ່ງນັ້ນ ຍ່ອມເປັນການຂິີ້ຕົວະ; ຈະບໍ່ມີຄົນໃດຖືກໂຍນລົງໄປເທິງພື້ນດ້ວຍການຢາກເຫັນຂອງມັນດອກຫລື?
\s5
\v 10 ບໍ່ມີໃຜທີ່ດຸ​ຮ້າຍ ພໍທີ່ຈະປຸກເລວິອາທານໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ; ແລ້ວໃຜຄືມັນຫລືສາມາດຢືນຕໍ່ຫນ້າເຮົາໄດ້?
\v 11 ໃຜໄດ້ມອບສິ່ງໃດກໍຕາມ​ທີ່​ຢູ່ກັບເຮົາກ່ອນ ເພື່ອເຮົາຈະສົມຄວນຕອບແທນມັນຫລື? ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ທ້ອງຟ້າລ້ວນເປັນຂອງເຮົາ.
\v 12 ເຮົາຈະບໍ່ນິ້ງງຽບ​ເນື່ອງຈາກຂາທັງຫລາຍຂອງເລວີອາທານ, ຫລືບໍ່ນິ້ງງຽບກ່ຽວ­ກັບກຳລັງ​ຂອງ​ມັນ. ຫລືບໍ່ນິ້ງງຽບ​ກ່ຽວ­ກັບຮູບຮ່າງອັນສະຫງ່າງາມ​ຂອງ​ມັນ.
\s5
\v 13 ​ໃຜ​ສາ­ມາດ​ລອກ​ຫນັງ​ຄຸມດ້ານນອກຂອງ​ມັນ​ອອກ​ໄດ້ຫລື? ໃຜ​ສາ­ມາດ​ແທງ​ທະລຸເສື້ອເກາະສອງຊັ້ນຂອງ​ມັນ​ໄດ້ລື?
\v 14 ໃຜ​ທີ່ສາມາດເປີດປະຕູທັງຫລາຍແຫ່ງຫນ້າຂອງມັນ- ປາກ​ຂອງ​ມັນ​ກໍ​ເຕັມ​ດ້ວຍ​ແຂ້ວ​ອັນ​ຫນ້າ​ຢ້ານ​ຫລາຍ.
\v 15 ຫລັງ​ຂອງ​ມັນຖືກສ້າງໃຫ້ເປັນແນວທາງ​ແຜ່ນ​ເຫລັກ​ທັງຫລາຍ; ຕິດກັນ ແຫນັ້ນເຫມືອນກັບຕິດແຈບເຂົ້າໄວ້
\s5
\v 16 ອັນຫນຶ່ງຕິດກັບອີກອັນ ຊຶ່ງອາກາດບໍ່ສາມາດທະລຸພວກມັນໄດ້.
\v 17 ພວກມັນຢືດຕິດກັນ; ພວກມັນເກາະຕິດກັນແຫນັ້ນ ເພື່ອວ່າພວກມັນຈະບໍ່ສາມາດຖືກດຶງໃຫ້ຂາດຈາກກັນ.
\v 18 ເມື່ອປະກາຍໄຟແລບອອກມາຈາກສຽງຫາຍໃຈຂອງມັນ; ດວງຕາຂອງມັນເປັນເຫມືອນກັບຫນັງຕາຂອງ​ແສງ​ອາລຸນ.
\s5
\v 19 ​ແປວ­ໄຟ​ຮ້ອນ­ຮົນ​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ປາກ​ຂອງ​ມັນ ແລະ​​ປະ­ກາຍ​ໄຟ​ປິວ​ອອກ​ມາ.
\v 20 ມີ​ຄວັນ​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ຮູ­ດັງ​ຂອງ​ມັນ ເຫມືອນ​ກັບຫມໍ້ຕົ້ມນໍ້າທີ່ກຳລັງຟົດຕັ້ງຢູ່ເທິງໄຟທີ່ຖືກພັດໃຫ້ຮ້ອນຢ່າງຫລາຍ.
\v 21 ລົມ​ຫາຍ­ໃຈ​ຂອງ​ມັນ​ຈຸດຖ່ານໃຫ້ຮ້ອນ​ຈົນ​ເປັນ​ໄຟ; ​ແປວ­ໄຟ​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ປາກ​ຂອງ​ມັນ.
\s5
\v 22 ໃນຄໍ​ຂອງ​ມັນຄືກຳລັງ, ແລະຄວາມສະຫຍົດສະຫຍອງເຕັ້ນຕໍ່ ຫນ້າມັນ.
\v 23 ຮອຍຫ່ຽວຂອງຫນັງ​ຂອງ​ມັນເກາະຕິດກັນ; ພວກມັນເກາະແຫນັ້ນຢູ່ເທິງຕົວຂອງມັນ.​ພວກມັນບໍ່ສາມາດຖືກເຮັດໃຫ້ເຄື່ອນໄປໃສໄດ້.
\v 24 ຫົວ­ໃຈ​ຂອງ​ມັນ​ແຂງ­​ເຫມືອນ​ຫີນ-ອັນທີ່ຈິງ, ແຂງ​ເຫມືອນກັບຫີນໂມ້ແປ້ງທີ່ຈົມລົງ.
\s5
\v 25 ເມື່ອ​ມັນ​ຍົກຕົວຂອງມັນເອງ​ຂຶ້ນ, ແມ້ແຕ່ພຣະເຈົ້າທັງຫລາຍກໍຕ້ອງ​ຕົກ­ໃຈ​ຢ້ານ ເພາະຄວາມກົວ, ພວກ­ເຂົາ​ຈຶ່ງຖອຍຫລັງ.
\v 26 ຖ້າ​ເອົາ​ດາບ​ເຫລັ້ມຫນຶ່ງຕໍ່ສູ້ມັນ, ດາບນັ້ນເຮັດຫຍັງມັນບໍ່ໄດ້ - ແລະແມ້ແຕ່​ຫອກອັນຫນຶ່ງ, ລູກ​ທະ­ນູ, ຫລື​ອາວຸດໃດໆກໍຕາມ.
\v 27 ມັນຄິດເຖິງເຫລັກວ່າເປັນ​ເຟືອງເຂົ້າ, ແລະ​ທອງ​ສຳ­ລິດ​ເປັນເຫມືອນ​ໄມ້​ຜຸພັງ.
\s5
\v 28 ລູກ​ທະ­ນູດອກຫນຶ່ງບໍ່ສາມາດ​ເຮັດ­ໃຫ້​ມັນ​ຫນີ​ໄປ​ໄດ້; ສຳລັບມັນແລ້ວຫີນສະລິງ​​​ກໍກາຍເປັນແກບ.
\v 29 ໄມ້­ຄ້ອນເຫັນເຫມືອນ​ກັບ​ຕໍ­ເຟືອງ; ມັນ​ຫົວ­ຂວັນໃຫ້ກັບການຕໍ່ສູ້ດ້ວຍ​ຊັດ​ຫອກ​ໃສ່.
\v 30 ສ່ວນດ້ານລຸ່ມຂອງມັນເປັນເຫມືອນຫມໍ້ແຕກທີ່ແຫລມຄົມ; ທັນຖິ້ມຫາງທີ່ແຜ່ອອກລົງໃນຂີ້ຕົມເຫມືອນກັບວ່າມັນເປັນເລື່ອນນວດເຂົ້າ.
\s5
\v 31 ມັນ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຟອງຈາກທີ່ເລິກລອຍຂຶ້ນມາເຫມືອນກັບຫມໍ້ຕົ້ມ​ນ້ຳ​ຟົດ; ມັນເຮັດໃຫ້​ນ້ຳ​ທະ­ເລ​​ເຫມືອນກັບຫມໍ້ຂີ້ເຜິ້ງ​.
\v 32 ມັນປຸກໃຫ້ຕື່ນດ້ວຍແສງດ້ານຫລັງມັນ; ຄົນຈະຄິດວ່າທີ່ເລິກມີຜົມສິເທົາ.
\s5
\v 33 ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ບໍ່ມີໃຜທຽບມັນໄດ້, ຄືຜູ້ທີ່ໃຊ້ຊີວິດໂດຍປາສະຈາກ​ຄວາມ​ຢ້ານກົວ.
\v 34 ມັນ​ເຫັນທຸກສິ່ງທີ່ອວດຈອງຫອງ; ມັນເປັນຣາຊາເຫມືອນລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງຄວາມຍິ່ງ."
\s5
\c 42
\cl ບົດທີ 42
\p
\v 1 ແລ້ວໂຢບຈຶ່ງໄດ້​ທູນ​ພຣະ­ຢາເວ ແລະກ່າວວ່າ,
\v 2 "ຂ້າ​ນ້ອຍຮູ້ວ່າ ພຣະ­ອົງສາມາດເຮັດທຸກສິ່ງ; ບໍ່ມີພຣະປະສົງໃດຂອງພຣະອົງທີ່ສາມາດຖືກຢຸດຢັ້ງໄດ້.
\v 3 'ໃຜເປັນຜູ້ນີ້ທີ່ຊ້ອນແຜນການທັງຫລາຍໂດຍປາສະຈາກຄວາມຮູ້?' ແທ້ຈິງແລ້ວ, ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້ກ່າວສິ່ງຕ່າງໆ ທີ່ຂ້ານ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈ, ທີ່ຍາກເກີນກວ່າທີ່ຂ້ານ້ອຍຈະເຂົ້າໃຈໄດ້ສິ່ງຕ່າງໆ, ຊຶ່ງຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນເລີຍ.
\s5
\v 4 ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວແກ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ, 'ບັດນີ້, ​ຈົ່ງ​ຟັງ, ແລະເຮົາຈະເວົ້າເຮົາຈະຖາມສິ່ງຕ່າງໆໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ ແລະເຈົ້າຈະບອກເຮົາ'
\v 5 ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບພຣະອົງດ້ວຍການໄດ້ຍິນຈາກຫູຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແຕ່​ບັດ­ນີ້​ດວງຕາຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້​ເຫັນ​ພຣະ­ອົງ​.
\v 6 ດັ່ງ­ນັ້ນ ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈຶ່ງດູຖືກຕົວເອງ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້​ປ່ຽນ​ໃຈ​ໄປ​ນັ່ງ​ຢູ່­ໃນ​ຝຸ່ນ​ດິນ ແລະ​ຂີ້­ເຖົ່າ​.
\s5
\v 7 ເມື່ອຫລັງ​ຈາກ​ທີ່ພຣະອົງໄດ້ກ່າວຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ແກ່ໂຢບ, ­ພຣະຢາເວ​ຊົງ​ກ່າວ​ຕໍ່​ເອ­ລີ­ຟັດ​ ຊາວເທມານວ່າ, “ຄວາມໂກດຂອງເຮົາ​ພຸ່ງຂຶ້ນຕໍ່ເຈົ້າ ແລະຕໍ່​ເພື່ອນທັງ​ສອງ​ຄົນ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ເພາະ​​ເຈົ້າ​ບໍ່​ເວົ້າ​ຄວາມ­ຈິງ​ກ່ຽວ­ກັບ​ເຮົາຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ເຫມືອນກັບຜູ້​ຮັບ­ໃຊ້ຂອງເຮົາ​ຄືໂຢບ​​ໄດ້ກ່າວ.
\v 8 ດັ່ງນັ້ນບັດ­ນີ້, ຈົ່ງ​ເອົາ​ງົວ­ເຖິກ​ເຈັດ​ໂຕ​ກັບ​ແກະ​ເຖິກ​ເຈັດ​ໂຕຂອງເຈົ້າ​, ໄປ​ຫາ​ຜູ້ຮັບໃຊ້ເຮົາຄືໂຢບ, ແລະ​ຈົ່ງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາ​ຖວາຍ​ບູ­ຊາ​ສຳ­ລັບເພື່ອຕົວຂອງ​ເຈົ້າ​ເອງ. ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາຄືໂຢບ​ຈະອະທິຖານເພື່ອເຈົ້າ, ແລະເຮົາ​ຈະຍອມຮັບຄຳອະທິຖານຂອງເຈົ້າ​, ເພື່ອວ່າເຮົາຈະຈັດການກັບເຈົ້າ ຕາມຄວາມໂງ່ຈ້າຂອງເຈົ້ານັ້ນ. ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເວົ້າສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບເຮົາ ເຫມືອນກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ຄືໂຢບໄດ້ກ່າວ.”
\v 9 ດັ່ງນັ້ນເອ­ລີ­ຟັດ ຊາວເທມານ, ບິນ­ດັດ ຊາວຊູອາ ແລະ​ໂຊ­ຟາຊາວນາມາອາ ຈຶ່ງໄດ້ໄປ ແລະໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ພຣະຢາເວຊົງບັນຊາພວກເຂົາ, ແລະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງມອບຮັບໂຢບ.
\s5
\v 10 ເມື່ອ​ໂຢບໄດ້ອະທິຖານ ເພື່ອເພື່ອນທັງຫລາຍຂອງລາວ, ພຣະ­ຢາເວໄດ້ຊົງ​ເຮັດ­ໃຫ້ຄວາມອຸ­ດົມ­ສົມ­ບູນ​ຂຶ້ນ​ອີກແກ່ໂຢບ​. ພຣະຢາເວ ຊົງມອບໃຫ້ແກ່ເຂົາຫລາຍເປັນ​ສອງ​ເທົ່າຈາກສິ່ງທີ່ເຂົາມີມາກ່ອນ.
\v 11 ແລ້ວບັນດາ​ອ້າຍນ້ອງ­ຊາຍທັງຫລາຍ, ອີກທັງເອື້ອຍ ແລະນ້ອງ­ສາວ ແລະທຸກຄົນທີ່ເຄີຍເປັນຄົນຮູ້ຈັກກັນກັບເຂົາກ່ອນຫນ້ານີ້- ພວກເຂົາ ໄດ້ມາຫາໂຢບທີ່ນັ້ນ ແລະກິນອາຫານຮ່ວມ​ກິນ​ລ້ຽງ​ຮ່ວມກັບເຂົາໃນເຮືອນຂອງເຂົາ. ພວກເຂົາໄດ້ໂສກເສົ້າຮ່ວມກັບໂຢບ ແລະປອບໂຍນເຂົາກັນ ພັຍພິບັດຕ່າງໆ ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງນຳມາເຫນືອເຂົາ. ທຸກຄົນແຕ່ລະຄົນ ໄດ້ມອບແຜ່ນເງິນຫນຶ່ງແຜ່ນ ແລະແຫວນຄຳຫນຶ່ງວົງແກ່ໂຢບ.
\s5
\v 12 ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງ​ອວຍ­ພອນ​ໃຫ້​ໂຢບ ໃນຊ່ວງບັ້ນປາຍຂອງ​ຊີ­ວິດໃຫ້ມີໃຫ້ມີຫລາຍກວ່າຕອນຕົ້ນ; ໂຢບ​ໄດ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ຂອງ​ແກະ​ສິບ​ສີ່​ພັນ​ໂຕ, ອູດ​ຫົກ​ພັນ​ໂຕ, ງົວ​ກວຽນ​ພັນ​ຄູ່ ແລະ​ລໍຕົວເມຍ​ພັນ​ໂຕ.
\v 13 ລາວມີ​ລູກ­ຊາຍ​ເຈັດ​ຄົນ ແລະ​ລູກ­ສາວ​ສາມ​ຄົນ.
\v 14 ລາວ​ເອີ້ນ​ຊື່​ລູກ­ສາວ​ກົກ​ວ່າ ເຢ­ມີ­ມາ, ເອີ້ນ​ຜູ້​ຖ້ວນ​ສອງ​ວ່າ ເກ­ຊີ­ຢາ ແລະ​ຜູ້​ຖ້ວນ​ສາມ​ວ່າ ເກ­ເຣັນ​ຮາ​ປຸກ.
\s5
\v 15 ໃນແຜ່ນດິນທັງຫລາຍ ບໍ່­ມີ​ຍິງ​ໃດ​ຄົນໃດທີ່ຖືກພົບວ່າງົດງາມເທົ່າ​ລູກ­ສາວ​ຂອງ​ໂຢບ. ພໍ່​ຂອງ​ພວກ​ນາງ​ໄດ້​ແບ່ງ​ມໍ­ຣະ­ດົກ​ໃຫ້​ພວກ​ນາງ​ເຫມືອນ​ກັບມອບ​ໃຫ້ບັນດາ​ອ້າຍນ້ອງຊາຍຂອງພວກນາງ.
\v 16 ຫລັງຈາກ​ນີ້​ໄປ, ໂຢບ​ໄດ້​ມີ­ຊີ­ວິດ​ຢູ່​ອີກຮ້ອຍ​ສີ່­ສິບ­ປີ; ລາວໄດ້ເຫັນບັນດາລູກຊາຍ ແລະຫລານຊາຍທັງຫລາຍຈົນ​ສີ່ຊ່ວງອາຍຸຄົນ.
\v 17 ແລ້ວໂຢບຈຶ່ງ​ສິ້ນ​ຊີ­ວິດ, ຂະນະທີ່ເຖົ້າແກ່ແລ້ວ ແລະມີຊີວິດຈົນເຕັມອາຍຸໄຂ.