tafki, tafkuna, rijiya, rijiyoyi

Ma'ana

Kalmar "rijiya" da "tafki" na bayyana ire-iren maɓulɓulan ruwa cikin zamanin Littafi Mai Tsarki.

Rijiya rami ne mai zurfi da aka haƙa cikin ƙasa domin ruwan dake ƙarƙashin ƙasa shi gangara ciki.
Tafki rami ne mai zurfi da aka haƙa daga cikin dutse da ake amfani da shi a tare ruwan sama.
Tafkuna akan haƙa su daga cikin dutse a kuma yi masu marfin filasta da ake rufe ruwan da shi. "Fasasshen tafki" na faruwa ne sa'ad da marfin filastar ya tsage yadda ruwan zai malale waje.
Tafkuna yawanci ana haƙa sune a harabar gidajen mutane domin a tattara ruwan sama dake zubowa daga saman rufin gidaje.
Akan haƙa rijiyoyi a inda iyali da yawa ko dukkan jama'ar gari zai masu saukin zuwa ɗebowa.
Domin ruwa na da muhimmanci ga mutane da dabbobi, 'yancin amfani da rijiya yana zama sanadiyyar husuma da rigima.
Da rijiyoyi da tafkuna dukkansu biyu ana rufe su da babban dutse domin kada wani abu shi faɗa ciki. Yawancin lokatai ana ajiye guga domin a ɗebo ruwa daga ciki.
Wani lokacin ana amfani da busasshen tafki a saka mutum ɗan kurkuku, kamar yadda ya faru da Yosef da Irmiya.

Shawarwarin Fassara:

Hanyoyin fassara "rijiya" zasu haɗa da "ramin ruwa mai zurfi" ko "rami mai zurfi domin maɓuɓɓugar ruwa" ko "rami mai zurfi na jawo ruwa."
Kalmar "tafki" za a iya fassarawa haka "ramin ruwa na dutse" ko "rami mai zurfi matsastse domin ruwa" ko "tankin ƙarƙashin ƙasa na riƙe ruwa."
Waɗannan kalmomi suna da ma'ana shigen iri ɗaya. Ainihin banbancin shi ne rijiya a koyaushe tana karɓar ruwa daga maɓuɓɓugan ƙarƙashin ƙasa, yayin da tafki tankin riƙewa ne domin ruwan dake zuwa daga ruwan sama.

(Hakanan duba: Irmiya, kurkuku, husuma)

Wuraren da ake samunsa a Littafi Mai Tsarki: