See in Reader
1.6 KiB
آن گاه هر آینه ما را زنده فرو می‌بردند
این پایان یک جمله فرضی درباره چیزی است که با واژه‌ای «اگر خداوند[یهوه] در سمت ما نبود» در مزمور ۱۲۴: ۱ آغاز می‌‌شود و با واژگان «اگر هنگامی که مردان بر علیه ما برخاستند خداوند[یهوه] در سمت ما نبود» در مزمور ۱۲۴: ۲ ادامه می‌یابد. این در حقیقت نتیجه‌ای که چون خداوند[یهوه] با آنها بود رخ نداد، را توصیف می‌کند. «آنها قادر نبودند که ما را زنده‌‌زنده ببلعند زیرا خداوند[یهوه] در سمت ما بود»
(آدرس rc://*/ta/man/translate/figs-hypo را ببینید)
ما را زنده فرو می‌بردند
این استعاره روشی را که اسرائيلیان ممکن بود بمیرند، به روشی که یک حیوان درنده به حیوانی کوچک‌تر جهت خوردن آن حمله می‌کند، تشبیه کرده است. ترجمه جایگزین: «ما را می‌کشتند»
(آدرس rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor را ببینید)
خشم ایشان بر ما افروخته بود
در اینجا «خشم آنها» به دشمنانی که خشمگین بودند، اشاره دارد. ترجمه جایگزین: «آنها از ما بسیار خشمگین بودند»
(آدرس rc://*/ta/man/translate/figs-metonymy را ببینید)