نویسنده از مراعات نظیر در این باب استفاده میکند. آیات ۱- ۱۵ حکمت را با حماقت در تضاد قرار میدهند.
«هر کس که»
«شخصی که نمیخواهد کسی به او بگوید چه کند»
«ابله است» یا «حکیم نیست»