fa_tn/num/30/08.md

نذری را که بر او است ... سخنی را که از لب‌هایش جسته

«نذری را که بر او است ... یعنی، سخنی که از لب‌هایش بیرون جسته.» این دو عبارت به امری یکسان اشاره می‌کنند. عبارت دوم نذری که آن زن کرده را شرح می‌دهد.

(See: rc://*/ta/man/translate/figs-parallelism)

سخنی را که از لب‌هایش جسته

عبارت «سخنی جسته» به قول عجولانه‌ای که آن زن داده، اشاره می‌کند. اینجا «لب‌هایش» منظور خودِ زن است. او به لب‌هایش اشاره کرده است زیرا لب‌ها نشانۀ آن چیزی است که می‌گوید. ترجمه جایگزین: «سخنی عجولانه که گفته است» یا «قول عجولانه‌اش»

(See: rc://*/ta/man/translate/figs-synecdoche)

خویشتن را الزام نموده است

اینجا موسی به نحوی از زنی که خود را برای انجام قول موظف کرده است سخن می‌گوید که گویی قول او شیئی است که او آن را به بدنش بسته. ترجمه جایگزین: «او خودش را متعهد می‌داند که به جای آورد» به نحوۀ ترجمه آن در اعداد ۳۰: ۴ نگاه کنید.

(See: rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor)

خداوند او را خواهد آمرزید

اینجا موسی به نحوی از بخشش یهوه دربارۀ زنی که نذرش را به جا نیاورده سخن می‌گوید که گویی یهوه او را از چیزی که به آن بسته شده آزاد می‌کند. معنی کامل این عبارت را می‌توان به وضوح بیان کرد. ترجمه جایگزین: «یهوه او را خواهد آمرزید» یا «یهوه او را به خاطر به جا نیاوردن نذرش خواهد بخشید»

(See: [[rc:///ta/man/translate/figs-metaphor]] and [[rc:///ta/man/translate/figs-explicit]])