See in Reader
1.8 KiB
دعای بنده‌ات
در اینجا «بنده» به نحمیا اشاره می‌کند. این نحوه اشاره به مافوق نشان دهنده خشوع و احترام آن شخص است. به ترجمه خود در نحمیا ۱: ۶ مراجعه کنید.
دعای بندگانت
در اینجا «بندگان» به مابقی قوم اسراییل اشاره دارد که او خود از جانب قوم خود و نیز اورشلیم به سوی یهوه دعا کرده است.
كه به رغبت تمام از اسم تو ترسان می‌باشند
در اینجا « اسم» معرف یهوه است. ترجمه جایگزین: «کسانی که رغبت به تکریم تو دارند»
(See: rc://*/ta/man/translate/figs-metonymy)
به حضور این مرد مرحمت عطا كنی
در اینجا ضمیر مستتر به نحمیا اشاره می‌کند که به صورت سوم شخص آمده و نشان دهنده خشوع او در برابر خدا است و «این مرد» به اردشیر پادشاه پارس اشاره می‌کند.
به حضور این مرد
نحمیا از نگرش و منش پادشاه به گونه‌ای سخن می‌گوید که گویی این بیانگر گونگی نگته و نظر پادشاه به چیزی است. ترجمه جایگزین: «به پادشاه مرحمتی عطا کن تا بر من محبت ورزد»
(See: rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor)
زیرا كه من ساقی پادشاه بودم
این پیش زمینه مربوط به نقش نحمیا در دربار پادشاه است. در زبان شما ممکن است روش خاصی برای اشاره به این پیش زمینه وجود داشته باشد.