See in Reader
1.7 KiB
از نَفْخِه خدا هلاک می‌شوند و از باد غضب او تباه می‌گردند
نویسنده، یک انگارۀ واحد را با استفاده از دو عبارت متفاوت بیان می‌کند. این حالت منظوم عبری برای تأکید، وضوح و تعلیم، یا هر سه مورد به کار می‌رود.
(See: rc://*/ta/man/translate/figs-parallelism)
نَفْخِه خدا
این احتمالاً به عملِ فرمان دادن خدا اشاره می‌کند.
(See: rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor)
باد غضب او
این اصطلاح به نفس عمیقی که شخص در مواقع عصبانیت از بینی‌اش می‌کشد، اشاره می‌کند.
(See: rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor)
نَفْخِه ... باد
کلمۀ دوم، اولی را بنا می‌کند. این کلمات با استفاده از معانی که نتیجه را بسط می‌دهند، نکته یکسانی را مطرح می‌کنند. «با دمی از دهان خدا، آنها می‌میرند؛ از باد شدید خشم او آنها ویران می‌شوند.»
(See: rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor)
هلاک می‌شوند ... تباه می‌گردند
عبارت دوم، اولی را بنا می‌کند. آنها نکتۀ مشابهی دارند. «با دمی از دهان خدا، آنها می‌میرند؛ از باد شدید خشم او آنها ویران می‌شوند.»
(See: rc://*/ta/man/translate/figs-activepassive)
تباه می‌گردند
اینجا مصرف یا خورده شدن به کشته شدن اشاره می‌کند.