See in Reader
2.5 KiB
اطلاعات کلی:
خداوند[یهوه] با مردم اورشلیم صحبت می‌کند، که می‌توانستند او را بشنوند، گویی با مردم بابل صحبت می‌کند، که نمی‌توانند او را بشنوند. او طوری صحبت می‌کند که گویی با خود بابل صحبت می‌کند. او شهر را به کوه تشبیه می‌کند.
(See: [[rc:///ta/man/translate/figs-apostrophe]] and [[rc:///ta/man/translate/figs-metonymy]] and rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor)
دست خود را بر تو بلند كرده
واژه «دست» کنایه است برای قدرتی که دست از آن استفاده می‌کند. ببینید که چگونه «من با دست خود به ساکنان زمین حمله خواهم کرد» در ارمیا ۶: ۱۲ ترجمه شده است. ترجمه جایگزین: «من از قدرت خود برای حمله به شما استفاده خواهم کرد»
(See: rc://*/ta/man/translate/figs-metonymy)
تو را از روی صخره‌ها خواهم غلطانید
خداوند[یهوه] صحبت از بابل را به عنوان کوه متوقف می‌کند و از آن به عنوان بنایی سخن می گوید که در حال شکسته شدن و ریختن است.
(See: rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor)
صخره‌ها
صخره سمت شیب‌دار یک کوه یا تپه است.
تو را كوه سوخته شده خواهم ساخت
خداوند[یهوه] در مورد بابل صحبت می‌کند که دیگر به عنوان «کوه بزرگ تباهی» نیست، اما اکنون کوهی است که او را ویران کرده است. ترجمه جایگزین: «من شما را به توده‌ای از سنگ‌های بی‌فایده تبدیل می‌کنم»
(See: rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor)
خداوند می‌گوید
خداوند[یهوه] از نام خود استفاده می‌کند تا قطعیت وقوع این اتفاقات را اثبات نماید. ترجمه مشابه در ارمیا ۱: ۸ را مشاهده نمایید. ترجمه جایگزین: «این است آن چه خداوند[یهوه] می‌گوید» یا «این است فرموده خداوند[یهوه]»