See in Reader
2.9 KiB
نکات کلی پیدایش ۱
ساختار و قالب‌بندی
این باب نخستین روایت آفرینش دنیا توسط خدا را بیان می‌کند. این روایت الگویی خاص دارد: «خدا گفت...دید که نیکوست... شام بود و صبح بود، روزی اول.» مترجمین باید در ترجمه خود چنین الگویی را حفظ کنند.
مفاهیم خاص در این باب
عالم[جهان هستی][دنیا]
روایت آفرینش عالم طبق ساختار زبان عبری باستان، انگاره‌هایی در مورد عالم هستی را بیان می‌کند: دور تا دور زمین و ژرفای آن را آبها فرا گرفته بود. بر روی زمبن چیزی به سان گنبدی وسیع قرار داشت که «فلكی نامیده می‌شد در میان آبها و آبها را از آبها جدا می‌کرد»(۱: ۶) و بر فراز آب‌های بیشتری قرار داشت. مترجمین باید تصاویر بدیع این باب را در ترجمه خود حفظ کنند، اگرچه شاید خوانندگان در زبان مقصد، انگاره‌ای کاملاً متفاوت از عالم هستی داشته باشند.
شام و بامداد
کتاب پیدایش باب ۱ باور عبرانیان در مورد روز را معرفی می‌کند: طبق چنین باوری روز با غروب خورشید آغاز می‌شود و در طول شب و تا غروب روز بعد ادامه می‌یابد. این الگو باید در ترجمه رعایت شود، اگرچه خوانندگان شاید در زبان مقصد تعریفی متفاوت از «روز» داشته باشند.
مشکلات محتمل در ترجمه این باب
«در ابتدا[آغاز]»
برخی از زبان‌ها و فرهنگ‌ها در دنیا به نحوی از دنیا سخن می‌گویند که گویی همیشه بوده و آغازی نداشته است. اما «بسیاری پیش» با «در ابتدا» متفاوت است. مترجمین حتماً باید در ترجمه خود چنین امری را به درستی در ترجمه خود بازتاب دهند.
«خدا گفت: بشود»
این عبارت در این باب چندین بار تکرار می‌شود. ترجمه چنین عبارتی ممکن است سخت باشد چون به نظر، خدا با شخصی خاص سخن نمی‌گوید. اگر خدا با چیزی سخن می‌گوید، آن چیز هنوز وجود نداشته است. مترجمین باید روشی متعارف در زبان مقصد بیابند تا به انگاره‌ای که خدا با سخن گفت خلقتش را به هستی فرا خوانده اشاره کنند؛ خدا دنیا و هر چه در آن است را با فرمانی ساده خلق کرد.