2.0 KiB

Raw Permalink Blame History

نکات کلی اول پادشاهان ۲

ساختار و قالب‌بندی

این باب دو داستان [حکایت] دارد: آخرین نصیحت داوود به سلیمان است و دیگری این کهسلیمان كسانی را كه از اَدُنیا و شمعى حمایت کرده بودند و همچنین کسانی كه داوود را در هنگام فرار از ابشالوم، نفرین كرده بودند، مجازات می‌کند.

(See: rc://*/tw/dict/bible/kt/curse)

مفاهیم خاص در این باب

تمجید خود

تمجید خود می‌تواند موجب مصیبت شود، همان طور که وقتی اَدُنیا خود را پادشاه اعلام کرد.

(See: rc://*/tw/dict/bible/kt/exalt)

آرایه‌های مهم ادبی در این باب

به‌گویی

داوود با استفاده از آرایۀ ادبی به‌گویی از مرگ قریب‌الوقوعش سخن می‌گوید: «من‌ به‌ راه‌ تمامی‌ اهل‌ زمین‌ می‌روم‌.»

(See: rc://*/ta/man/translate/figs-euphemism)

دشواری‌های احتمالی دیگر در ترجمه این باب

ساختار همگون

داوود قصد داشت برای پسر خود سلیمان بر اهمیت اطاعت از خدا تاکید کند. او با بیان موضوعی مشابه برای هفت بار با استفاده از کلماتی متفاوت از ساختار همگون، استفاده کرد: «اوامر یهوه خدای خود را نگاه دارید تا در راه‌های او گام بردارید، از احکامش، فرامینش، تصمیماتش، و عهدش اطاعت کنید، به آنچه در حکم موسی نوشته شده دقت کنید.» بعضی زبان‌ها روش‌های دیگری برای بیان این تأکید استفاده می‌کنند.

(See: rc://*/ta/man/translate/figs-parallelism)

2.0 KiB Raw Permalink Blame History