See in Reader
24 lines
1.1 KiB
Markdown
24 lines
1.1 KiB
Markdown
|
# اطلاعات کلی:
|
|||
|
|
|
|||
|
|
مرد همچنان زن را می‌ستاید.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
# تا نسیم روز بوزد و سایه‌ها بگریزد [تا سپیده‌دم برسد]
|
|||
|
|
|
|||
|
|
این عبارت را مانند آن چه در غزل غزل‌ها ۱۷:۲ آورده‌اید، ترجمه کنید.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
# به كوه مرّ و به تلّ كندر خواهم رفت
|
|||
|
|
|
|||
|
|
« كوه مرّ» و « تلّ كندر» استعاره از پستان‌های زن است (غزل غزل‌ها ۱۳:۱). ترجمه جایگزین: «کنار پستان‌های تو که مانند كوه‌‌های مرّ و كندر خوشبو هستند، می‌خوابم» یا « کنار پستان‌های تو که بسیار خوشبو هستند، می‌خوابم» یا «به کوه‌های خوشبو خواهم رفت».
|
|||
|
|
|
|||
|
|
(See:
|
|||
|
|
|
|||
|
|
[[rc://*/ta/man/translate/figs-metaphor]])
|
|||
|
|
|
|||
|
|
# كوه مرّ
|
|||
|
|
|
|||
|
|
«کوهی که از مرّ ساخته شده است» یا «کوهی که مرّ بر روی آن می‌روید»
|
|||
|
|
|
|||
|
|
# تلّ كندر
|
|||
|
|
|
|||
|
|
«جایی که ابرهایی از دود حاصل از سوزاندن کندر در آنجا وجود دارد»
|