See in Reader
6 lines
792 B
Markdown
6 lines
792 B
Markdown
|
# که ... دست خود را از آن پر نمی‌کند و نه دسته بند آغوش خود را
|
||
|
|
|
||
|
|
این واژه‌ها آن تشبیهی را که در (مزمور ۶:۱۲۹) شروع شده است پایان می‌بخشند. مزمورنویس دربارۀ مردن دشمنان خود و کم بودن شمار آنها صحبت می‌کند. او آنها را با دسته‌ای علف که بر پشت‌بام یک خانه می‌رویند مقایسه می‌کند که خشک می‌شوند و آن قدر نیستند که بریده یا دسته شوند. «باشد که مانند علفی باشند که ... دست خود را از آن پر نمی‌کند و نه دسته‌بند آغوش خود را»
|
||
|
|
|
||
|
|
(See: [[rc://*/ta/man/translate/figs-simile]])
|