\v 4 پَ هرکی خُوشِن مِثل ای بچهُ فروتن و اُفتاده نَکُنه، اصلا مین پادشاهی آسمون رَه پیدا نیکُنه. \v 5 وُ هر کی چونو بُچه این وِ نوم مو قِول بِکنه، مُون قِول کرده. \v 6 اما هر کی باعث وُوه یکی اِز ای کُوچیریَلو که وِمو ایماندارن، بِلَغزِن ، سی هُو بهتره که یَ سنگ آسیُووی وِ گَردنش بَنده ، و خُوشن ته دریا غرق بُکنه.!
\v 7 وای وِ ای دُنیا وِ خاطر لَغزِشاش ؛ سی یو که نَتری اِز لغزِشا دیری بُکنی ، اما وای بَر هو که انجامِشون ایه. \v 8 پَ اَیر دستت یا پات تون ایلَغزونه،هون قطع بُکن ووِرِش به دیر، چونکه سی تو بِهتره لنگ یا شَل وِ زنده ای ابدی رَه پیدا بُکنی تا ایکه وا دو دست یا دو پا مین تَش ابدی بِسته وُوی.
\v 10 هواستون بُوه که حتی یکی اِز ای کُچیریَلُن تحقیرو سِوک نَکنی، چونکه وِ ایشا ایگوم که فِرشتیلِ اینو هَر روز مین آسمون صورت پدر مون که مین آسِمونه اِیبینن. \v 11 چونکه پسر انسان اِویه تا بَلا وُوین نجات بَخشه.
\v 12 چه فِکر ایکُنین ، اَیر یکی صدتا گوسفند داشته بُوه وُ یکیشون بِلا وُوه، آیا او نودو نه تان وِل نیکُنه بره دیندا او یکیُ بِگَرده؟ \v 13 آمین وِ ایشا ایگوم که اَیر هُون بِجوره، خیلی بیشتر خوشحال ایوُوه سی او یکی تا او نودونه تا که بِلا نَووین. \v 14 سی هم چینو اراده پدرتون که مین آسمونه هَمیونه که حتی یکی اِز ای کوچیریَلو هم بِلا نَوُون.
\v 15 اَیرگُوت وِت گُنه کِرد ، برو تیش و میون خُتون ای مُشکلون وِش تذکر به. اَیر حَرفت قِوُل کِرد،دوُواره گُوتِن وِدست اِوِردیه؛ \v 16 اما اَیر قِوُل نَکرد یکی یا دو نِفَرِن وا خوت بُر، تا هر حرفی وُوی وا گُواهی دو یا سه شاهد اثبات وُوه.
\v 18 آمین وِ ایشا ایگُوم هرچی ری زِمین بَندین،مین آسِمون بَسته ایبووُ هرچی ری زِمین بُگُشی مین آسمون ایگُوشه. \v 19 باز وِ ایشا ایگُوم که هَرسا دو یا سه تا اِز ایشا ری زِمین در مورد مسئله ای پُرس بُکنن،وا یک یکی وُوِن ،وِتون ایگُوم که تی پدر مو که مین آسمونه سی اُونو و انجام ایرسه. \v 20 چینو که دو یا سه نِفر وِ اسم مُو یَ جا جَم وُوِن مطمعن بو مو هاموچو مین جَمِشون هِستوم.
\v 23 اِز ای طریق ایتریم پادشاهی آسمونن عین شاهی بُگویم که تصمیم گِره وا خادِمونِش تصویه حِساو بُکنه. \v 24 پَ وقتی شروع وِ حِساو رَسی کِرد، یِکیشون اِوردن تیش که ده هزار دینار بدکارِش بی. \v 25 سی یو که نَترِست بدِهکاریش بِه،اَرباوِش فِرمون دا هون وا زَن و بچه و داراییش بِفروشن وُ طِلَوِشن تصویه بُکُنن.
\v 28 اما وقتی غلام هی ایرَه وِدر ، یکی اِز همکارا خوشِن دی که صد دینار وِش بدهکار بی. پَ هون گِره و دَست ناد بیخ ناش گو، جَلدی قَرضِتن به! \v 29 هُم کارِش وَست وِ دست و پاش وُ التماس کرد گُو، وِم وقت بِه تا قرضِتن بُوم.
See in Reader
Hanna