\v 28 اما وقتی غلام هی ایرَه وِدر ، یکی اِز همکارا خوشِن دی که صد دینار وِش بدهکار بی. پَ هون گِره و دَست ناد بیخ ناش گو، جَلدی قَرضِتن به! \v 29 هُم کارِش وَست وِ دست و پاش وُ التماس کرد گُو، وِم وقت بِه تا قرضِتن بُوم.
See in Reader