See in Reader
4.0 KiB
30. Исо панҷ ҳазор нафарро сер кард
Исо ҳаввориёни Худро ба деҳаҳои гуногун фиристод, то ба одамон дар бораи Подшоҳии Худо мавъиза кунанд ва таълим диҳанд. Вақте ки шогирдон ба ҷое ки Исо буд, баргаштанд, онҳо ҳама чизеро, ки карда буданд, ба ӯ нақл карданд. Исо онҳоро даъват кард, ки ҳамроҳи Ӯ ба ҷои ором, ки дар паси кӯл буд шино кунанд, то каме дам гиранд. Онҳо ба қаиқ савор шуда, ба соҳили дигар рафтанд.
Бисёри одамон диданд, ки Исо ва шогирдонаш дар қаиқ шино карда рафтанд. Ин одамон ба назди кӯл давиданд, то ба соҳили дигар пеш аз Исо расанд. Аз ин рӯ вақте ки Исо ва шогирдонаш омаданд, гуруҳи бузурги одамон аллакай онҳоро интизор буданд.
Дар ин гурӯҳ беш аз 5000 одам буд, бе ҳисоби занону кӯдакон. Исо ба ин одамон раҳмдилии зиёд зоҳир кард. Барои Исо онҳо мисли гӯсфандони бе чӯпон буданд. Аз ин рӯ, Ӯ ба онҳо дар бораи бисёр чизҳо таълим доданро сар кард ва беморонро шифо медод.
Бегоҳӣ шогирдон ба Исо гуфтанд: "Дер шуд. Мардумро ҷавоб деҳ, то онҳо ба деҳаҳои наздиктарин рафта, барои худ ягон хӯрок харанд".
Аммо Исо ба шогирдон гуфт: "Шумо ба онҳо хӯрдан диҳед"! Шогирдон дар ҷавоб пурсиданд: "Чӣ хел мо ин корро карда метавонем? Мо танҳо панҷ нону ду моҳии хурде дорем."
Баъд Исо ба шогирдонаш гуфт, ки ба одамон бигӯянд, ки 50 нафари шуда ба гурӯҳҳо дар руйи сабза шинанд.
Пас аз он, Исо панҷ нон ва ду моҳиро гирифта, ба осмон нигарист ва ба Худо барои хӯрок шукрзорӣ кард.
Сипас Исо нон ва моҳиро пора кард. Ӯ ин пораҳоро ба шогирдонаш дод, то ба мардум тақсим кунанд. Шогирдон хӯрокро тақсим мекарданд, аммо он тамом намешуд! Ин барои ҳамаи одамон расид, бинобар ин ҳама сер шуданд ва хӯрок ҳатто боқӣ монд.
Пас аз он шогирдон хӯроки боқимондаро ҷамъ карда, 12 сабадро пур карданд. Ҳамаи ин хӯрок ба таври мӯъҷиза аз панҷ нон ва ду моҳӣ пайдо шуд!Ин ҳикояи Китоби Муқаддас аз Инҷили Матто боби 14:13-21 ва Инҷили Марқус боби 6:31-44: ва Инҷили Луқо боби 9:10-17 ва Инҷили Юҳанно 6:5-15 гирифта шудааст