See in Reader
4.6 KiB
24. Яҳё Исоро таъмид медиҳад
Яҳё, писари Закарё ва Элисобаъ ба воя расида, пайғамбар шуд. Ӯ дар биёбон зиндагӣ мекард, асали ёбои ва малах мехӯрд ва либос аз пашми шутур мепӯшид.
Бисёр одамон барои шунидани Яҳё ба биёбон меомаданд. Ӯ ба онҳо чунин мавъиза мекард: "Аз гуноҳҳои худ тавба кунед, зеро Малакути Худо наздик аст"!
Суханони Яҳёро шунида, бисёр одамон аз гуноҳҳои худ тавба мекарданд ва Яҳё онҳоро дар дарёи Урдун таъмид дод. Бисёр пешвоёни динӣ низ барои таъмид омаданд, аммо онҳо ба гуноҳҳои худ иқрор нашуданд ва тавба накарданд.
Яҳё ба пешвоёни дин гуфт: "Шумо морҳои заҳрдор! Тавба кунед ва иваз шавед. Худо ҳар дарахте, ки меваи хуб намедиҳад, бурида ба оташ мепартояд". Бисёр одамон Яҳёро пайғамбари Худо меҳисобиданд ва ӯро эҳтиром мекарданд. Яҳё он чизеро, ки пайғамбарон гуфтаанд, иҷро кард: "Инак, Ман пешопеши ту паёмбари Худро мефиристам, то ки барои Ту роҳ тайёр кунад. Бигзор ҳамаи дараҳо пур шаванд, кӯҳҳо паст шаванд, роҳҳои печида ва роҳҳои нобаробар ҳамвор шаванд".
Баъзе пешвоёни дин аз Яҳё пурсиданд: "Оё ту Масеҳ ҳастӣ"? Яҳё ҷавоб дод: "Ман Масеҳ нестам. Вай пас аз ман меояд. Вай аз ман онқадар тавонотар аст, ки ман ҳатто сазовори кушодани пойафзоли Ӯ нестам".
Рӯзи дигар Исо барои таъмид гирифтан ба назди Яҳё омад. Вақте, ки Яҳё Ӯро дид, гуфт: "Нигоҳ кунед! Ин аст Барраи Худо, ки гуноҳро аз ин ҷаҳон мегирад".
Пас Яҳё ба Исо гуфт: «Ман сазовор нестам, ки Туро таъмид диҳам. Ту бояд маро таъмид диҳӣ ». Аммо Исо гуфт: «На Ту бояд Маро таъмид диҳӣ, зеро иродаи Худо ҳамин тавр иҷро мешавад». Он гоҳ Яҳё Ӯро таъмид дод, гарчанде ки Исо ягон бор гуноҳ накардааст.
Вақте ки Исо пас аз таъмид аз об баромад, Рӯҳи Худо ба намуди кабӯтаре аз осмон ба Исо нозил шуд. Худи ҳамон лаҳза Худо аз осмон гуфт: «Ин Писари Ман аст! Ман Ӯро дӯст медорам ва аз ӯ хеле розиам"!
Худо пештар ба Яҳё гуфта буд, ки чунин бояд шуд: «Рӯҳулқудс ба як Шахсе ки ту Ӯро таъмид медиҳӣ, нозил мешавад. Ва ин Одам Писари Худо хоҳад буд». Ин ҳикоя ба мо нишон медиҳад, ки танҳо як Худо вуҷуд дорад, аммо дар се шахсият. Ва ҳангоме ки Яҳё Исоро таъмид медод, шунид, ки Худои Падар сухан кард, Худои Писар, Исоро дид ва ҳамчунин Худои Рӯҳулқудсро дид.
Ин ҳикояи Китоби Муқаддас аз Инҷили Матто боби 3 ва Инҷили Марқус боби 1:9-11: Инҷили Юҳанно 1:6-34 ва Инҷили Луқо 3:1-23 гирифта шудааст