TimYancev_az_obs_L3/35.md

35. İtmiş oğul haqqında məsəl

Bir dəfə İsa Onu dinləmək üçün toplanmış izdihama təlim verirdi. İzdihamda günahkar sayılan vergiyığanlar və Musanın qanununa riayət etməyən digər insanlar da var idi.

Fariseylər və qanunşünaslar gördülər ki, İsa bu insanlarla dost kimi rəftar edir. Buna görə narazılıq edib aralarında belə danışırdılar: “O, düzgün etmir, günahkarlarla danışır, hətta onlarla yemək yeyir.” İsa bunu eşitdi və onlara belə bir hekayə danışdı:

“Bir adamın iki oğlu var idi. Bir dəfə kiçik oğul atasına dedi: “Ata, mənə düşən miras payımı elə indi almaq istəyirəm!” O zaman ata öz varını iki oğul arasında böldü.

Bundan sonra kiçik oğul, mirasdan ona düşən payını alıb uzaq diyara getdi, pozğun bərbad həyat sürüb, var-dövlətini israf etdi.

Tezliklə həmin ölkədə şiddətli aclıq başladı. Onun isə yeməyə belə pulu qalmadı. Buna görə o, donuzları otarmağa razı oldu. Bu, onun tapdığı yeganə iş idi. O, elə ac idi ki, donuzların yemləndiyi ilə də qarnını doldurmağa şad olardı, lakin ona heç bunu da icazə vermirdilər.

Nəhayət, kiçik oğul özü-özünə dedi: “Mən nə edirəm? Mənim Atamın çoxlu qulları var, hamısının da doyunca yeməyə çörəyi var. Mən isə burada acından ölürəm. Atamın yanına qayıdıb ona yalvaracağam ki, məni qul kimi qəbul etsin.”

Kiçik oğul atasının evinə qayıtdı. Oğul hələ uzaqda ikən atası onu gördü və ona rəhmi gəldi. O, oğluna tərəf qaçdı, onu qucaqlayıb öpdü.

Oğul dedi: “Ata! Mən Allaha və sənə qarşı günah etdim. Mən sənin oğlun adlanmağa layiq deyiləm.”

Atası isə öz qullarının birinə dedi: “Tez ol get, ən gözəl paltarı gətir və oğlumu geyindir! Barmağına üzük və ayaqlarına çarıq tax. Sonra kökəldilmiş dananı kəs. Biz yeyib-içib şadlanaraq, bayram edəcəyik! Çünki mənim oğlum ölmüş idi, ancaq yenə həyata qayıtdı! O itmiş idi, indi isə tapıldı!”

Beləliklə, hamı şadlıq etməyə başladı. Az sonra böyük oğul işlədiyi tarladan evə qayıtdı. O, çalğı və rəqs səsləri eşitdi, nökərlərdən birini yanına çağırıb ondan orada nə baş verdiyini soruşdu.

Böyük oğul qardaşının qayıtmasına görə evdə bayram olduğunu biləndə, çox hirsləndi, hətta evə girmədi. Atası çıxıb ona yalvardı ki, evə gəlib oğulun qayıtmasını onlarla qeyd etsin, lakin o, etiraz etdi.

Böyük oğul atasına dedi: Mən uzun illərdir ki, sənin üçün vicdanla işləmişəm. Mən həmişə sənin sözünə qulaq asmışam, amma sən mənə bir çəpiş belə vermədin ki, dostlarımla şadlıq edim. Lakin bu oğlun, ona verdiyin bütün varını pozğunçuluğa sərf etmişdir. Amma indi evə qayıdıb və sən onun üçün bayram edib kökəldilmiş dananı kəsdin!”

Ata cavab verdi: “Oğul, sən həmişə mənim yanımdasan və bütün varım sənindir. Bayram təşkil etməklə düzgün iş görürük. Çünki qardaşın ölmüş idi, ancaq yenə həyata qayıtdı. O itmiş idi, indi isə tapıldı!”

Müqəddəs Kitabdan hekayə. Luka 15:11-32