\c 1 \v 1 No principio creou Deus o ceo e a terra. \v 2 E a terra estaba sen orde e baleira, e as tebras cubrían a superficie do océano e o Espírito de Deus movíase sobre a superficie das augas.
\c 1 \v 1 No principio creou Deus o ceo e a terra. \v 2 E a terra chegou a estar sen orde e baleira, e as tebras cubrían a superficie do abismo e o Espírito de Deus movíase sobre a superficie das augas.
\v 3 E dixo Deus: "Sexa a luz". E houbo luz. \v 4 E viu Deus que a luz era boa, e separou Deus a luz da tebras. \v 5 E chamou Deus á luz "día", e as tebras chamou "noite". E foi a tarde e foi a mañá: un día.
\v 3 E dixo Deus: Sexa a luz. E houbo luz. \v 4 E viu Deus que a luz era boa, e separou Deus a luz da tebras. \v 5 E chamou Deus á luz día, e as tebras chamou noite. E foi a tarde e foi a mañá: un día.
\v 6 Entón dixo Deus: "Haxa firmamento no medio das augas, e separe as augas das augas!" \v 7 E fixo Deus a o firmamento, e separou as augas que estaban debaixo do firmamento das de enriba do firmamento. E foi así. \v 8 E chamou Deus ao firmamento "ceos". E foi a tarde e foi a mañá: O segundo día.
\v 6 Entón dixo Deus: Haxa expansión no medio das augas, e separe as augas das augas. \v 7 E fixo Deus a o firmamento, e separou as augas que estaban debaixo do firmamento das de enriba do firmamento. E foi así. \v 8 E chamou Deus á expansión ceos. E foi a tarde e foi a mañá: o segundo día.
\v 9 Entón dixo Deus: "Xúntense nun lugar as augas que están debaixo dos ceos, e que aparezan o seco". E foi así. \v 10 E chamou Deus ao seco "terra", e ao conxunto das augas chamou "mares". E viu Deus que era bo.
\v 9 Entón dixo Deus: Xúntense nun lugar as augas que están debaixo dos ceos, e que aparezan o seco. E foi así. \v 10 E chamou Deus ao seco "terra", e ao conxunto das augas chamou "mares". E viu Deus que era bo.
\v 14 Entón dixo Deus: "Haxa luminares no firmamento dos ceos para separar o día da noite, e sexan para sinais e para estacións e para anos; \v 15 e sexan por luminares no firmamento dos ceos para alumear a terra". E foi así.
\v 14 Entón dixo Deus: "Haxa luminares no firmamento dos ceos para separar o día da noite, e sexan para sinais e para estacións e para días e para anos; \v 15 e sexan por luminares no firmamento dos ceos para alumear a terra". E foi así.
\v 26 E dixo Deus: "Fagamos o home á nosa imaxe, conforme á nosa semellanza; e exerza dominio sobre os peixes do mar, sobre as aves do ceo, sobre os gandos, sobre a terra, sobre todo réptil que se arrastra sobre a terra". \v 27 Creou, pois, Deus o home á imaxe súa; á imaxe de Deus creouno: varón e muller creounos.
\v 26 E dixo Deus: "Fagamos o home á nosa imaxe, conforme á nosa semellanza; e exerzan dominio sobre os peixes do mar, sobre as aves do ceo, sobre os gandos, sobre a terra, sobre todo réptil que se arrastra sobre a terra". \v 27 Creou, pois, Deus o home á imaxe súa; á imaxe de Deus creouno: varón e muller creounos.
\v 21 Entón Iahveh Deus fixo caer un sono profundo sobre o home, e este durmiuse; e Deus tomou unha das súas costelas, e fechou a carne no seu lugar. \v 22 E da costela que Iahveh Deus tomara do home, formou unha muller e tróuxoa o home. \v 23 E o home dixo:
"Esta é agora óso dos meus ósos, e carne da miña carne; ela será chamada "ghichá", porque do "ghichó" foi tomada".
"Esta é agora óso dos meus ósos, e carne da miña carne; ela será chamada "ghicha", porque do "ghicho" foi tomada".
-En grande maneira multiplicarei a túa dor no parto, con dor darás a luz os fillos; e con todo, o teu desexo será para o teu home, e el terá dominio sobre ti.
-En grande maneira multiplicarei a túa dor no parto, con dor darás a luz os fillos; e con todo, desexarás o teu home pero el terá dominio sobre ti.
\v 3 E aconteceu que co transcorrer do tempo, Caín trouxo a Iahveh unha ofrenda do froito da terra. \v 4 Tamén Abel, pola súa banda, trouxo dos primoxénitos das súas ovellas e da graxa dos mesmos. E Iahveh ollou con agrado a Abel e á súa ofrenda, \v 5 pero a Caín coa súa ofrenda non ollou con agrado. E Caín alporizouse moito e mudoulle a cara.
\v 3 E aconteceu que co transcorrer do tempo, Caín trouxo a Iahveh unha ofrenda do froito da terra. \v 4 Tamén Abel, pola súa banda, trouxo dos primoxénitos das súas ovellas e da graxa dos mesmos. E Iahveh mirou con agrado a Abel e á súa ofrenda, \v 5 pero a Caín coa súa ofrenda non mirou con agrado. E Caín alporizouse moito e mudoulle a cara.
-Por que estás alporizado, e por que che cambiou a cara? \v 7 Se fas ben, non serás aceptado? E se non fas ben, o pecado xace á porta e cobízate, pero ti debes dominalo.
-Por que estás alporizado, e por que che cambiou a cara? \v 7 Se fas ben, non serás aceptado? E se non fas ben, o pecado axexa na porta e cobízate, pero ti debes dominalo.
\c 6 \v 1 E aconteceu que cando os homes comezaron a se multiplicaren sobre a face da terra, e nacéronlles fillas, \v 2 os fillos de Deus viron que as fillas dos homes eran fermosas, e tomaron para si mulleres de entre todas as que lles gustaban. \v 3 Entón Iahveh díxo:
\c 6 \v 1 E aconteceu que cando a humanidade comezou a se multiplicar sobre a face da terra, e nacéronlle fillas, \v 2 os fillos de Deus viron que as fillas dos homes eran fermosas, e tomaron para si mulleres de entre todas as que lles gustaban. \v 3 Entón Iahveh díxo:
"Non contenderá o meu Espírito para sempre co home, porque certamente el é carne. Serán, pois, os seus días cento vinte anos".
\v 14 E acontecerá que cando faga vir nubes sobre a terra, verase o arco nas nubes, \v 15 e lembrareime do meu pacto que hai entre min e vós e en todo ser vivente de toda carne; e nunca máis se converterán as augas en diluvio para destruíren toda carne.
\v 14 E acontecerá que cando faga vir nubes sobre a terra, verase o arco nas nubes, \v 15 e lembrareime do meu pacto que hai entre min e vós e en todo ser vivente de toda carne; e nunca máis se converterán as augas en diluvio para destruír toda carne.
\v 8 Así dispersounos Iahveh dende alí sobre a face de toda a terra, e deixaron de edificaren a cidade. \v 9 Por iso foi chamada Babel, porque alí confundiu Iahveh a lingua de toda a terra; e de alí espallounos Iahveh sobre a face de toda a terra.
\v 8 Así dispersounos Iahveh dende alí sobre a face de toda a terra, e deixaron de edificar a cidade. \v 9 Por iso foi chamada Babel, porque alí confundiu Iahveh a lingua de toda a terra; e de alí espallounos Iahveh sobre a face de toda a terra.
\v 4 Entón Abram foise tal coma Iahveh lle dixera; e Lot foise con el. E Abram tiña setenta e cinco anos cando partiu de Harán. \v 5 E tomou Abram a Sarai súa muller, e a Lot o seu sobriño, e todas as posesións que eles acumularan, e saíron para iren á terra de Canaán; e á terra de Canaán chegaron.
\v 4 Entón Abram foise tal coma Iahveh lle dixera; e Lot foi canda el. E Abram tiña setenta e cinco anos cando partiu de Harán. \v 5 E tomou Abram a Sarai súa muller, e a Lot o seu sobriño, e todas as posesións que eles acumularan, e saíron para iren á terra de Canaán; e á terra de Canaán chegaron.
\v 5 E tamén Lot, que andaba con Abram, tiña ovellas, vacas e tendas. \v 6 E a terra non podía sostelos para que habitasen xuntos, porque as súas posesións eran tantas que xa non podían habitaren xuntos. \v 7 Houbo, pois, contenda entre os pastores do gando de Abram e os pastores do gando de Lot. E o cananeo e o fereceo habitaban daquela naquela terra.
\v 5 E tamén Lot, que andaba con Abram, tiña ovellas, vacas e tendas. \v 6 E a terra non podía sostelos para que habitasen xuntos, porque as súas posesións eran tantas que xa non podían habitar xuntos. \v 7 Houbo, pois, contenda entre os pastores do gando de Abram e os pastores do gando de Lot. E o cananeo e o fereceo habitaban daquela naquela terra.
\v 10 E alzou Lot os ollos e viu todo o val do Xordán, o cal estaba ben regado por todas partes (isto foi endenantes que Iahveh destruíra Sodoma e Gomorra) coma o horto de Iahveh, coma a terra de Exipto rumbo a Zoar. \v 11 E escolleu Lot para si todo o val do Xordán; e viaxou Lot cara ao oriente. Así se separaron o un do outro.
\v 10 E alzou Lot os ollos e viu todo o val do Xordán, o cal estaba ben regado por todas partes (isto foi endenantes que Iahveh destruíra Sodoma e Gomorra) como o horto de Iahveh, como a terra de Exipto rumbo a Zoar. \v 11 E escolleu Lot para si todo o val do Xordán; e viaxou Lot cara ao oriente. Así se separaron o un do outro.
\v 14 E Iahveh díxolle a Abram despois que Lot se separara del: "Alza agora os ollos e olla dende o lugar onde estás cara ao norte, ao sur, ao oriente e ao occidente, \v 15 pois toda a terra que ves dareicha a ti e a túa descendencia para sempre.
\v 14 E Iahveh díxolle a Abram despois que Lot se separara del: "Alza agora os ollos e mira dende o lugar onde estás cara ao norte, ao sur, ao oriente e ao occidente, \v 15 pois toda a terra que ves dareicha a ti e a túa descendencia para sempre.
\c 26 \v 1 E houbo fame na terra, ademáis da fame anterior que ocorrera durante os días de Abraham. E Isaac foi a Gerar, a Abimelec, rei dos filisteos.
\v 2 Agora aperecéuselle o Señor e dixo: Non baixes a Exipto; queda na terra que Eu che direi. \v 3 Habita nesta terra e Eu serei contigo e te hei bendicir; porque a ti e a túa descendencia darei todas estas terras, e confirmarei o xuramento que xurei a Abraham, teu pai.
\v 4 Eu multiplicarei a túa descendencia como as estrelas do ceo e darei aos teus descendentes todas estas terras; e todas as nacións da terra serán benditas. \v 5 Eu farei isto porque Abraham obedeceu a miña voz e gardou os meus mandamentos, os meus estatutos e as miñas leis.
\v 6 Habitou pois Isaac en Gerar. \v 7 E cando os homes daquel lugar preguntáronlle acerca da súa muller, el dixo: É a miña irmá; porque tiña medo de dicir: É a miña muller. Pensando: "Non sexa que me maten os homes do lugar por causa de Rebeca, pois é de fermosa aparencia". \v 8 E sucedeu que, despois de ter estado alí longo tempo, Abimelec, rei dos filisteos, mirou por unha xanela, e velaquí, viu a Isaac acariñando a Rebeca a súa muller.
\v 9 Entón Abimelec chamou a Isaac e díxolle: Velaquí certamente ela é a túa muller. Como, pois, dixeches: “É a miña irmá”? E Isaac respondeulle: Porque me dixen: "Non sexa que eu morra por causa dela". \v 10 E Abimelec dixo: Que é isto que nos fixeches? Porque algún do pobo facilmente se tería deitado coa túa muller, e terías traído culpa sobre nós. \v 11 E Abimelec ordenou a todo o pobo, dicindo: O que toque a este home ou á súa muller, de certo morrerá.
\v 12 E sementou Isaac naquela terra, e cultivou aquel ano cento por un. E o Señor bendíxoo. \v 13 E o home enriqueceuse, e seguiu engrandecéndose ata que chegou a ser moi poderoso; \v 14 pois tiña rabaños de ovellas e rabaños de vacas e moita servidume, e os filisteos tíñanlle envexa.
\v 15 E todos os pozos que os servos do seu pai cavaran nos días de Abraham o seu pai, os filisteos cegáronos enchéndoos de terra. \v 16 Entón Abimelec dixo a Isaac: Vaite de aquí porque ti es moito máis poderoso que nós. \v 17 Isaac partiu de alí, acampou no val de Gerar e estableceuse alí.
\v 18 Isaac volveu cavar os pozos de auga que foran cavados nos días do seu pai Abraham, porque os filisteos cegáranos despois da morte de Abraham, e púxolles os mesmos nomes que lles puxera o seu pai.
\v 19 Cando os servos de Isaac cavaron no val atoparon alí un pozo de augas vivas. \v 20 Entón rifaron os pastores de Gerar cos pastores de Isaac, dicindo: A auga é nosa. Por iso el chamou ao pozo Esek, porque eles discutiran con el.
\v 21 Cavaron outro pozo, e tamén discutiron por el ; por iso chamouno Sitna \v 22 E trasladouse de alí e cavou outro pozo, e non rifaron por el; por iso chamouno Rehobot, porque dixo: Ao fin o Señor fixo lugar para nós, e prosperaremos na terra.
\v 23 E de alí subiu a Beerseba. \v 24 E o Señor aparecéuselle aquela mesma noite e díxolle: Eu son o Deus do teu pai Abraham; non temas porque eu estou contigo. E bendicireiche e multiplicarei a túa descendencia. \v 25 E edificou alí un altar, e invocou o nome do Señor e montou alí a súa tenda e alí abriron os servos de Isaac un pozo.
\v 26 Entón Abimelec veu a el desde Gerar, co seu conselleiro Ahuzat e con Ficol, xefe do seu exército. \v 27 E dixo Isaac: Por que viñestes a min, vós que me odiades e me botastes de entre vós?
\v 28 E eles responderon: Vemos claramente que o Señor estivo contigo, así que dixemos: "Haxa agora un xuramento entre nós, entre ti e nós, e fagamos un pacto contigo, \v 29 de que non nos farás ningún mal, así como nós non te tocamos e só che fixemos ben, e enviámoste en paz. Ti es agora o bendito do Señor.
\v 30 Entón el preparoulles un banquete, e comeron e beberon. \v 31 E erguéronse moi de mañá e fixéronse mutuo xuramento; entón Isaac despediunos e eles partiron do seu carón en paz.
\v 32 E sucedeu que aquel mesmo día os servos de Isaac chegaron e informáronlle acerca do pozo que cavaran e dixéronlle: atopamos auga. \v 33 E chamouno Seba; por iso o nome da cidade é Beerseba ata hoxe.
\v 34 Cando Esaú tiña corenta anos casou con Judit, filla de Beeri heteo, e con Basemat, filla de Elón heteo; \v 35 e elas fixeron a vida insoportable para Isaac e Rebeca.
\c 27 \v 1 E aconteceu que, sendo xa vello Isaac e os seus ollos demasiado febles para ver, chamou a Esaú, ao seu fillo maior, e díxolle: "Fillo meu". E el respondeulle: "Aquí estou". \v 2 E dixo Isaac: "Mira eu son vello e non sei o día da miña morte.
\v 3 Agora, pois, rógoche, colle as túas armas, a túa alxaba e o teu arco, sae ao campo e tráeme caza; \v 4 e prepárame un bo guisado como a min me gusta, e tráemo para que eu coma, e que te bendiga a miña alma antes que eu morra."
\v 5 Rebeca estaba escoitando cando Isaac falaba ao seu fillo Esaú. E cando Esaú foi ao campo para cazar unha peza para traer, \v 6 Rebeca falou ao seu fillo Xacob, dicindo: Velaquí, oín ao teu pai que falaba co teu irmán Esaú dicíndolle: \v 7 "Tráeme caza e prepárame un bo guisado para que coma e te bendiga en presenza do Señor antes da miña morte”.
\v 8 Agora pois, meu fillo, obedéceme no que che mando. \v 9 Vai agora ao rabaño e tráeme dalí dous dos mellores cabritos das cabras, e eu prepararei con eles un bo guisado para o teu pai como a el lle gusta. \v 10 Entón levarasllo ao teu pai, que comerá, para que te bendiga antes da súa morte.
\v 11 E Xacob dixo á súa nai Rebeca: «Esaú o meu irmán é home peludo e eu son lampo. \v 12 Quizá o meu pai me toque, e entón serei para el un mentireiro e traerei sobre min unha maldición e non unha bendición.
\v 13 Pero a súa nai respondeu: Caia sobre min a túa maldición, fillo meu; soamente obedece á miña voz, e vai e tráemos. \v 14 E el foi, tomounos e tróuxoos á súa nai; e a súa nai fixo un bo guisado, como lle gustaba ao seu pai.
\v 15 Entón Rebeca colleu os mellores vestidos de Esaú, o seu fillo máis vello, que ela tiña na casa, e vestiu a Xacob, o seu fillo máis novo; \v 16 puxo as peles dos cabritos sobre as mans e sobre a parte do pescozo onde non tiña pelo, \v 17 e puxo o guisado e o pan que fixera en mans do seu fillo Xacob.
\v 18 Entón el foi ao seu pai e dixo: "Meu pai." E el respondeu: "Aquí estou. Quen es meu fillo?" \v 19 E Xacob dixo ao seu pai: "Eu sou Esaú, o teu primoxénito. Fixen o que me dixeches. Levántate, rógoche. Séntate e come da miña caza para que me bendigas".
\v 20 E dixo Isaac ao seu fillo: "Como é que a encontraches tan axiña, meu fillo?" E el respondeu: "Porque o Señor teu Deus fixo que a atopase diante de min." \v 21 Isaac entón respondeu a Xacob: "Rógoche que te achegues para que te toque, meu fillo para que eu saiba se en verdade es o meu fillo Esaú".
\v 22 Xacob achegouse ao seu pai Isaac, e el palpouno e dixo: A voz é a de Xacob, pero as mans son as mans de Esaú. \v 23 E non o recoñeceu porque as súas mans eran peludas coma as do seu irmán Esaú, e bendíxoo.
\v 24 E preguntoulle: "Es en verdade o meu fillo Esaú?" E el respondeu: "Eu son." \v 25 E dixo: "sírveme, e comerei da caza do meu fillo para que eu te bendiga". E serviulle e el comeu e tróuxolle tamén viño, e bebeu.
\v 26 E díxolle Isaac, o seu pai: "Achégate a min agora e bícame, meu fillo". \v 27 E el achegouse e bicouno; e cheirou o cheiro da súa roupa e bendíxoo dicindo: "Velaquí que o cheiro do meu fillo é como o cheiro dun campo que o Señor bendixo.
\v 29 Sírvante os pobos, e as nacións se inclinen a ti; sé señor dos teus irmáns, e inclínense a ti os fillos da túa nai. Malditos os que te maldigan e benditos os que te bendigan.
\v 30 E sucedeu que, tan pronto como Isaac terminara de bendicir a Xacob, e apenas saira Xacob de diante do seu pai Isaac, chegou o seu irmán da súa cacería. \v 31 E tamén el fixo un bo guisado e tróuxoo ao seu pai e dixo ao seu pai: "Levántese o meu pai, e come da caza do seu fillo, para que me bendiga a túa alma".
\v 32 E díxolle o seu pai Isaac: "Quen es? "E el respondeu: "Son o teu fillo, o teu primoxénito Esaú." \v 33 E Isaac tremeu cun estremecemento moi grande, e dixo: "Quen foi entón o que trouxo caza, antes de que ti viñeses, e eu comín de todo, e eu o bendixen? Certamente bendito será".
\v 34 Cando Esaú oíu estas palabras do seu pai, clamou cun grande e amargo clamor e dixo ao seu pai: "Bendíceme a min tamén meu pai!" \v 35 E el respondeu:" Veu o teu irmán con engano, e levou a túa bendición".
\v 36 E Esaú dixo: "Ben chamaron o seu nome Xacob, pois xa me suplantou dúas veces. Levoume a primoxenitura e velaquí que agora tomou a miña bendición." E dixo: "Non reservaches una bendición para min?" \v 37 "Mira", respondeulle Isaac, "eu púxeno por señor teu, e deille por servos a todos os seus parentes; e con gran e mosto sustenteino. En canto a ti que farei, pois, fillo meu?"
\v 39 Entón o seu pai Isaac respondeu e dixo: "Velaquí, a túa morada estará na gordura da terra, e do orballo dos ceos arriba; \v 40 da túa espada vivirás e servirás ao teu irmán; e sucederá cando sexas máis forte, que descargarás o seu xugo do teu pescozo."
\v 41 E aborreceu Esaú a Xacob por mor da bendición con que o seu pai o bendicira e dixo no seu corazón: "Chegarán os días do loito polo meu pai, e eu matarei a Xacob o meu irmán". \v 42 E foron ditas a Rebeca as palabras de Esaú o seu fillo máis vello; e ela enviou e chamou a Xacob o seu fillo máis novo, e díxolle: "Velaquí, Esaú o teu irmán consólase de ti coa idea de matarte.
\v 43 Agora pois, meu fillo, obedece á miña voz: Érguete e fuxe a Harán a casa do meu irmán Labán. \v 44 E queda con el algúns días ata que se calme o furor do teu irmán. \v 45 Ata que acougue a ira do teu irmán contra ti, e esqueza o que lle fixeches. Entón enviarei e traereite de alá. Por que hei de sufrir a perda de vós os dous nun mesmo día?"
\v 46 E dixo Rebeca a Isaac: "Estou cansa de vivir por causa das fillas de Het; se Xacob toma muller das fillas de Het, como estas, das fillas desta terra, para que quero a vida?"
\c 28 \v 1 E chamou Isaac a Xacob, bendíxoo e ordenuoulle dicindo: "Non tomarás muller de entre as fillas de Canaán. \v 2 Erguete, vai a Padán-aram, a casa de Betuel, pai da túa nai; e toma de alí muller de entre as fillas de Labán, irmán da túa nai."
\v 3 E o Deus Todopodroso te abençoe e che faga fructificar e te multiplique, para que chegues a ser multitude de pobos. \v 4 E che dea a bendición de Abraham, e á túa descendencia contigo, para que herdes a terra das túas peregrinacións, que Deus deu a Abraham.
\v 6 E viu Esaú que Isaac bendicira a Xacob e o enviara a Padán-aram para tomar para si, muller de alí, e, cando o bendixo, deulle ordes dicindo: Non tomarás para ti muller de entre as fillas de Canaán, \v 7 e que Xacob obedecera ao seu pai e a súa nai e marchara a Padán-aram.
\v 8 Viu, pois, Esaú que as fillas de Canaán non eran do agrado do seu pai Isaac; \v 9 E Esaú foi a Ismael e tomou por muller, ademáis das mulleres que xa tiña, a Mahalat, filla de Ismael, fillo de Abraham, irmá de Nebaiot.
\v 10 E saíu Xacob de Beerseba e foi a Harán. \v 11 E chegou a certo lugar e pasou a noite alí , porque o sol xa se puxera; colleu unha das pedras do lugar, púxoa na cabeceira e deitouse naquel lugar.
\v 12 E tivo un soño, e velaquí, había unha escaleira apoiada na terra e seu extremo superior chegaba ao ceo; e velaquí, os anxos de Deus subían e baixaban por ela. \v 13 E velaquí, o Señor estaba sobre ela e dixo: "Eu son o Señor, o Deus do teu pai Abraham e o Deus de Isaac. Dareiche a terra na que estás deitado, a ti e a túa descendencia.
\v 14 Tamén a túa descendencia será como o pó da terra e estenderaste cara o occidente e cara o oriente, cara o norte e cara o sur; e en ti e na túa semente serán bendicidas todas as familias da terra. \v 15 Velaquí, Eu son contigo, e gardareite por onde quera que vaias e fareite volver a esta terra; porque non te deixarei ata que faga o que che prometín."
\v 16 Acordou Xacob do seu soño e dixo: Abofé que o Señor está neste lugar e eu non o sabía. \v 17 E tivo medo e dixo: Que terrible é este lugar! Non é outra cousa que casa de Deus e porta do ceo.
\v 18 E levantouse Xacob moi de mañá, e tomou a pedra que puxera de cabeceira, erixiuna por sinal e derramou aceite sobre ela. \v 19 E púxolle o nome de Betel a aquel lugar, aínda que anteriormente o nome da cidade era Luz.
\v 20 Entón Xacob fixo un voto dicindo: Se fora Deus comigo e me gardara neste camiño no que vou e me dera alimento para comer e roupa para vestir, \v 21 e se volvera san e salvo a casa do meu pai, entón o Señor será o meu Deus. \v 22 E esta pedra que puxen por sinal será casa de Deus; e de todo o que me deas dareiche a décima parte.
\c 29 \v 1 Entón Xacob seguiu o seu camiño e foi á terra dos fillos de oriente. \v 2 E mirou e viu un pozo no campo, e, velaquí tres rabaños de ovellas que estaban deitados alí ao seu carón porque daquel pozo daban de beber aos rabaños, e a pedra sobre a boca do pozo era grande. \v 3 E cando os rabaños xuntábanse alí, entón rodaban a pedra da boca do pozo e daban de beber ás ovellas e volvían poñer a pedra no seu lugar, sobre a boca do pozo.
\v 4 E Xacob dixo aos pastores: Meus irmáns, de onde sodes? E eles dixeron: Somos de Harán. \v 5 Entón díxolles: Coñecedes a Labán, o fillo de Nacor? E eles responderon: Coñecémolo. \v 6 E el díxolles: Está ben? E dixeron: Está ben; mira, a súa filla Raquel vén coas ovellas.
\v 7 E el dixo: Velaquí aínda é cedo no día; non é hora de recoller o gando. Dade de beber ás ovellas e ide a apacentalas. \v 8 Mais eles dixeron: Non podemos ata que se xunten tódolos rabaños e removan a pedra da boca do pozo; entón daremos de beber ovellas.
\v 9 Aínda estaba el falando con eles, cando chegou Raquel coas ovellas do seu pai, pois ela era a pastora. \v 10 E sucedeu que cando Xacob viu a Raquel, filla de Labán, irmán da súa nai, Xacob subiu e quitou a pedra da boca do pozo e deu de beber ao rabaño de Labán, irmán da súa nai.
\v 11 E Xacob bicou Raquel e levantou a súa voz e chorou. \v 12 E Xacob fixo saber a Raquel que el era parente do seu pai, e que era fillo de Rebeca; e ela foi correndo dicirllo ao seu pai.
\v 13 E sucedeu que cando Labán oíu as novas de Xacob fillo da súa irmá, correu ao seu encontro, deulle una aperta, bicouno e levouno á súa casa. Entón el contou a Labán todas estas cousas. \v 14 E díxolle Labán: Certamente ti es meu óso e miña carne. E Xacob quedou con el todo un mes.
\v 15 E Labán dixo a Xacob: Seica por seres ti o meu irmán servirasme de graza? Faime saber cal será o teu salario. \v 16 Labán tiña dúas fillas; o nome da máis vella era Lea o nome da máis nova, Raquel. \v 17 E os ollos de Lea eran delicados, pero Raquel era de bela figura e fermosa aparencia. \v 18 E Xacob namorouse de Raquel e dixo: Servireite sete anos por Raquel, a túa filla máis nova.
\v 19 E Labán dixo: Mellor será darcha a ti que lla dar a outro home; queda comigo. \v 20 Xacob pois, serviu sete anos por Raquel e parecéronlle uns poucos días polo amor que lle tiña.
\v 21 Entón dixo Xacob a Labán: Dáme a miña muller, porque o meu tempo cumpriuse para unirme a ela. \v 22 E Labán xuntou todos os homes do lugar, e fixo un banquete.
\v 23 E sucedeu que á noitiña tomou á súa filla Lea e tróuxolla, e Xacob deitóuse con ela. \v 24 E deu Labán a súa serva Zilpa á súa filla Lea por criada. \v 25 Cando foi de mañá, velaquí que era Lea. E Xacob dixo a Labán: Que é isto que me fixeches? Non foi por Raquel por quen te servín? Por que me enganaches entón?
\v 26 E Labán respondeu: Non se acostuma no noso lugar dar a máis nova antes da máis vella. \v 27 Cumpre a semana desta, e darémosche tamén a outra polo servizo que me farás outros sete anos.
\v 28 Así fixo Xacob e cumpriu a semana dela e Labán deulle á súa filla Raquel por muller. \v 29 E Labán deu a súa serva Bilha por criada á súa filla Raquel. \v 30 E Xacob deitouse tamén con Raquel e amou máis a Raquel que a Lea; e serviu a Labán por outros sete anos.
\v 31 E viu o Señor que Lea era aborrecida e concedeulle fillos; pero Raquel era estéril. \v 32 E concebiu Lea e deu a luz un fillo e púxolle por nome Rubén, pois dixo: Xa que Señor mirou a miña aflición, agora amarame o meu marido.
\v 33 Concibiu outra vez e deu a luz un fillo, e dixo: Porque o Señor oíu que son aborrecida, deume tamén este fillo. E chamou o seu nome Simeón. \v 34 Concibiu outra vez, e deu a luz un fillo, e dixo: Agora esta vez o meu marido apegarase a min, porque xa lle dei tres fillos; por iso chamou o seu nome Leví.
\c 30 \v 1 E vendo Raquel que non daba fillos a Xacob, tivo celos da súa irmá e dicía a Xacob: Dáme fillos, ou morro. \v 2 2.- Entón Xacob encendeuse en ira contra Raquel e dixo: Estou eu en lugar de Deus, que che negou o froito do teu ventre?
\v 3 E ela dixo: Aquí está a miña serva Bilha; chégate a ela para que dea a luz nos meus xeonllos, e eu tamén terei fillos por medio dela. \v 4 E deulle a súa serva Bilha por muller, e Xacob deitouse con ela.
\v 5 Bilha concibiu e deu a luz un fillo a Xacob. \v 6 E dixo Raquel: Vindicoume Deus; certamente oíu a miña voz e deume un fillo; por tanto púxolle por nome Dan.
\v 7 E concibiu outra vez Bilha, a serva de Raquel, e deu a luz o segundo fillo a Xacob. \v 8 E dixo Raquel: Con loitas de Deus disputei coa miña irmá e certamente vencín. E púxolle por nome Neftalí.
\v 9 Vendo Lea que deixara de dar a luz, tomou a súa serva Zilpa e deulla por muller a Xacob. \v 10 E Zilpa, serva de Lea, deu a luz un fillo a Xacob. \v 11 E Lea dixo: Veu a boa sorte. E chamou o seu nome Gad.
\v 12 Despois Zilpa, serva de Lea, deu a luz un segundo fillo a Xacob. \v 13 E Lea dixo: Feliz de min, porque as mulleres felicitaranme. E púxolle por nome Aser.
\v 14 E foi Rubén nos días da colleita de trigo, e atopou mandrágoras no campo, e tróuxollas á súa nai Lea. Entón Raquel dixo a Lea: Dáme, rógoche, das mandrágoras do teu fillo. \v 15 Pero ela respondeulle: Paréceche pouco quitarme o marido? Quitarasme tamén as mandrágoras do meu fillo? E Raquel dixo: Dormirá contigo esta noite polas mandrágoras do teu fillo.
\v 16 E cando Xacob veu do campo á tarde, Lea saíu ao seu encontró e díxolle: Debes chegarte a min, porque certamente alugueite polas mandrágoras do meu fillo. E el durmiu con ela aquela noite. \v 17 Escoitou Deus a Lea, e ela concibiu, e deu a luz o quinto fillo a Xacob. \v 18 E Lea dixo: Deus deume a miña recompensa porque dei a miña serva ao meu marido. E púxolle por nome Isacar.
\v 19 Concibiu Lea outra vez e deu a luz o sexto fillo a Jacob. \v 20 E Lea dixo: Deus favoreceume cunha bo dote; agora o meu marido vivirá comigo, porque lle dei seis fillos. E púxolle por nome Zabulón. \v 21 Despois deu a luz unha filla, e púxolle por nome Dina.
\v 22 Entón Deus lembrouse de Raquel; e Deus escoitouna e concedeulle fillos. \v 23 E ela concibiu e deu a luz un fillo, e dixo: Deus quitou a miña afronta. \v 24 E púxolle por nome Xosé, dicindo: Que o Señor me engada outro fillo.
\v 25 E sucedeu cando Raquel deu a luz a Xosé, que Xacob dixo a Labán: Despídeme e irei ao meu lugar e á miña terra. \v 26 Dáme as miñas mulleres e os meus fillos polos cales te servín, e déixame ir; pois ti ben sabes o servizo que che prestei.
\v 27 Pero Labán respondeulle: Se agora achei graza diante dos teus ollos, queda comigo; deime conta de que o Señor me bendixo por causa túa. \v 28 E engadiu: Fíxame o teu salario(soldo), e dareicho.
\v 29 Mais el respondeulle: Ti sabes como te servín, e como lle foi ao teu gando comigo. \v 30 Porque tiñas pouco antes de que eu viñese, e aumentou ata ser multitude; e o Señor bendíxoche en todo o que fixen. E agora, cando proverei eu tamén para a miña propia casa?
\v 31 E el respondeu: Que che darei? E Xacob dixo: Non me deas nada. Volverei a pastorear e a coidar o teu rabaño se tan só fas isto por min: \v 32 Déixame pasar por entre todo o teu rabaño hoxe, apartando del toda ovella riscada ou pinta e todos os cordeiros negros, e as riscadas ou pintas de entre as cabras, e ese será o meu salario.
Some files were not shown because too many files have changed in this diff
Show More
See in Reader
Ana Iglesias Duran
tsDesktop