\c 1 \v 1 Estas son as palabras que lle dirixiu Moisés a todo Israel no deserto na outra beira do río Xordán frente a Suf, entre Parán, Tofel, Labán, Hazerot e Dizahab. \v 2 Son once días de camiño entre Horeb e Cades Barnea polo camiño do monte Seir.
\v 3 O día primeiro do mes undecimo do ano cuarenta, Moisés falou cos fillos de Israel segundo todo o que o Señor lle mandou que lles dixera, \v 4 despois de que Moisés derrotara a Sehón, o rei dos amorreos, que reinaba en Hesbón e despois de que derrotara en Edrei a Og ao rei de Baxán.
\v 5 Moisés comezou a explicar esta lei ao otro lado do Xordán, na terra de Moab: \v 6 "O Señor, noso Deus, falounos en Horeb e dixo: "Xa permanecistes bastante tempo neste monte."
\v 7 Volvede, poñédevos en marcha e ide cara a rexión montañosa dos amorreos e onda os seus veciños Arabá, nas montañas, no val, no Neguev e pola beira do mar, a terra dos cananeos e o Líbano, ata o río grande, o río Éufrates. \v 8 Mirade que puxen a terra diante de vós. Entrade e posuide a terra que o Señor xurou dar aos vosos pais Abraham, Isaac e Xacobe, a eles e despois a súa descendencia.
\v 9 Naquel tempo faleivos deste xeito: "Eu só non podo levar a carga por todos vós". \v 10 O Señor, voso Deus multiplicouvos e agora sodes unha multitude como as estrelas do ceo. \v 11 Que o Señor, o Deus dos vosos pais, vos multiplique mil veces mais do que sodes e vos bendiga, tal e como prometeu.
\v 12 Como podo levar as vosas cargas, os vosos problemas e os vosos pleitos? \v 13 Escollede homes sabios, entendidos e expertos de entre as vosas tribus, e eu os nomearei xefes. \v 14 Entón vós me respondestes: "Está ben que se faga como propós"
\v 15 Así que escollí xefes das vosas tribus, homes instruidos e experimentados e os nomeei vosos dirixenetes : xefes de mil, xefes de cento, xefes de cincuenta e xefes de dez, e oficiais para as vosas tribus. \v 16 Naquel momento din instruccións aos xuices e lles dixen: "escoitade os pleitos entre os vosos irmáns, e xulgade xustamente entre un e o seu irmán ou o extranxeiro está con el.
\v 17 Non discriminedes as persoas, escoitade do mesmo xeito ao pequeno e ao grande. Non temades as persoas porque o xuizo é de Deus. No caso de que sexa moi difícil para vós, traédemo a min, e eu o escoitarei. \v 18 E pola ocasión, mandarei todas as cousas que terían que facer.
\v 19 Logo saímos de Horeb e pasamos por todo aquel deserto inmenso e e terrible que vistes, camiño da rexión dos amorreos, tal e como o Señor noso Deus nolo mandara e chegamos a Cades Barnea.
\v 20 Entón vos dixen: "Chegastes aos montes dos amorreos que o Señor noso Deus nos vai dar. \v 21 Mirade, o Señor o teu Deus puxo a terra diante de vós, posúea, como prometeu o Señor, o Deus dos vosos pais. Non teñades medo nen vos acovardedes.
\v 22 Entón todos vós viñestes diante de min e dixestes: "Mandemos uns homes diante de nos para que exploren a terra e nos traian novas de cal é o camiño polo que debemos subir e das cidade nas cais entraremos". \v 23 E me pareceu unha boa proposta, e escollín a doce homes de entre todos vós, un de cada tribo. \v 24 Eles saíron e subiron á rexión montañosa e chegaron ao val de Escol e exploraron a terra.
\v 26 Aínda así, non quixestes subir, e vos rebelastes contra a orde do Señor o voso Deus. \v 27 E rexoubastes nas vosas tendas e dixestes: "Porque o Señor nos aborrece, sacounos da terra de Exipto para entregarnos nas mans dos amorreos e destruirnos." \v 28 Onde subiremos? Os nosos irmáns nos intimidaron dicindo: Son un pobo máis grande e máis forte ca nos; as cidades son grandes e fortificadas ata o ceo. E vimos alí aos anaquitas.
\v 29 Entón eu vos dixen: "Non temades nen teñades medo. \v 30 O Señor o voso Deus vai diante de vos, El pelexará por vos, así como fixo ante os vosos ollos en Exipto \v 31 e no deserto, onde vistes como o Señor o voso Deus vos levou, como un home leva ao seu fillo por todo o camiño que andivestes ata chegar a este lugar."
\v 32 Mais con todo isto non confiastes no Señor o voso Deus \v 33 quen ía diante de vós no camiño para buscarvos un sitio onde acampar, con lume pola noite e con nube polo día para amosarvos o camiño polo que deberiades andar.
\v 34 Ao escoitar o Señor o rumor das vosas palabras, anoxouse e xurou: \v 35 "Ningún destes homes, desta xeración perversa, verá a boa terra que xurei dar aos vosos devanceiros, \v 36 excepto Caleb, fillo de Iefuneh. El veráa, e a el e aos seus fillos dareilles a terra que pisou, xa que el seguiu fielmente ao Señor."
\v 37 O Señor anoxouse tamén contra min pola vosa culpa e dixo:"Tampouco ti entrarás alá. \v 38 Xosué, fillo de Nun, o teu axudador, el entrará; anímao, porque el fará que Israel a herde.
\v 39 En canto aos vosos nenos pequenos, que coidabades que virían ser prisioneiros, e os vosos fillos, que ainda hoxe non saben distinguir o ben do mal, entrarán alí, e a eles lles darei a terra e eles a posuirán. \v 40 Pero vos, volvede e ide cara o deserto polo camiño do mar Vermello.
\v 41 Entón vós respondistes: "Pecamos contra o Señor. Subiremos e pelexaremos tal e coma o Señor noso Deus nolo mandou". E cada un de vós cinguistes as armas de guerra e pensastes que era fácil subir aos montes. \v 42 Mais o Señor díxome: "Dilles: non subades, nen pelexedes pois eu non vou con vós para que non vos derroten os vosos inimigos".
\v 43 Asi volo dixen, pero non quixestes escoitar, mais ben ao contrario, rebelástesvos contra o mandato do Señor e cheos de fachenda subistes aos montes. \v 44 Mais os amorreos que dominan naqueles montes, saíronvos ao paso e vos perseguiron coma fan as abellas e vos derrotaron desde Seir ata Hormah.
\v 45 Entón volvestes chorando diante do Señor, mais o Señor non vos escoitou nen fixo caso de vós. \v 46 E por iso levades vivindo tanto tempo en Cades.
\c 2 \v 1 Despois de que volvimos e saimos cara o deserto polo camiño do mar Bermello como o Señor mo mandara, e dimos voltas durante moitos días ao monte Seir. \v 2 O Señor faloume así: \v 3 "Destes voltas ao redor deste monte. Volvede agora cara o norde.
\v 4 Dalle orde ao pobo dicindo: "Ides pasar polas terras dos vosos irmáns, os fillos de Esaú que viven en Seir, e eles teranvos medo. Así que ide con moito tino. \v 5 Non os provoquedes porque non vos darei nada da súa terra nen siquer a pegada dun pé porque a Esaú lle din o monte Seir por herdanza.
\v 6 Mercaredeslle con diñeiro os alimentos e tamén con diñeiro compraredes a auga. \v 7 Porque o Señor o voso Deus bendeciuvos en todo o que fixestes. El coñeceu o voso peregrinar a través deste enorme deserto. Durante estes cuarenta anos o Señor o voso Deus estivo con vós e non vos faltou nada."
\v 8 E pasamos de longo dos nosos irmáns, os fillos de Esaú que viven en Seir, deixando o camiño do Arabá lonxe de Elat e de Esión Guéber. Volvimos e pasamos polo camiño do deserto de Moab.
\v 9 E o Señor me dixo: "Non ataquedes a Moab, nen os provoquedes á guerra, porque no che darei nada por herdanza, xa que lle din aos fillos de Lot Ar por posesión".
\v 10 Noutro tempo vivían os emitas, pobo tan grande, numeroso e tan alto coma os anaceos. \v 11 E coma os anaceos, eles tamén son considerados refaítas, mais os moabitas chámanlles emitas.
\v 12 Antes viviron os horitas en Seir, mais os fillos de Esaú os expulsaron ; e os botaron de diante de si, e se estableceron no lugar deles, como fixo Israel na terra que o Señor lles deu por herdanza.
\v 13 "Erguédevos agora, e atravesade o regato de Zered". E pasamos o regato de Zered. \v 14 Trinta e oito anos foi tempo que nos levou chegar de Cades Barnea ata que atravesamos o regato de Zered, ata que desapareceu toda a xeración de guerreiros do medio do campamento, como o Señor llelo xurara. \v 15 Ademais a man do Señor estivo na contra deles para destruilos do medio do campamento, ata que desapareceron completamente.
\v 16 Cando todos os homes de guerra desapareceran de entre o pobo por iren morrendo, \v 17 o Señor me falou: \v 18 "Hoxe irás á fronteira de Moab por Ar. \v 19 E cando chegues onda os amonitas, non os molestes nen os provoques, porque non che darei por herdanza nada do territorio dos fillos de Amón, xa que é a herdanza dos fillos de Lot."
\v 20 Esta rexión é tamén coñecida como a terra dos refaítas \f(N.doT. en hebreo refaim, xigante)\f*, xa que noutros tempos viviron nela xigantes, aos que os amonitas chaman zamzumitas, \v 21 un povo grande, numeroso e alto de estatura coma os anaquitas. O Señor fixoos desaparecer de diante dos amonitas, desposuindoos, se estableceron no seu lugar, \v 22 tal e como Deus fixo cos fillos de Esaú que viven en Seir cando destruiu aos horeos diante deles, e os desaloxaron e se estableceron naquel lugar ata hoxe.
\v 23 Os avitas que vivían en aldeas ata Gaza, os caftoreos \f (filisteos)\f* que sairan de Caftor \f(Creta)\f*, os destruiron para se establecer no seu lugar.
\v 24 Erguédevos, poñedevos en marcha e pasade polo val do Arnón. Mira que che entrego na túa man a Sehón, o amorreo, rey de Hesbón, e a súa terra. Comeza a tomar posesión dela e entra en batalla con el. \v 25 Hoxe comezarei a difundir arrepío e terror ante os pobos que hai debaixo dos ceos, quen ao escoitar da túa sona, tremerán e se agoniarán pola túa presenza.
\v 26 Entón eu desde o deserto de Cademot enviei mensaxeiros a Sehón, rei de Hesbón con mensaxe de paz, dicíndolle: \v 27 "Déixame pasar pola túa terra, só irei polo camiño sen virar á dereita ou á esquerda"
\v 28 Venderásme alimentos para que poda comer e venderásme auga para que poda beber, deixame só pasar polo camiño \v 29 tal e como fixeron os fillos de Esaú de viven en Seir e os moabitas que habitan en Ar ata que cruce o Xordán para a terra que o Señor noso Deus nos da"
\v 30 Pero Sehón, rei de Hesbón, non nos quixo deixar pasar pola súa terra porque o Señor teu Deus volveu duro o seu espírito e fixo o seu corazón obstinado para entregálos nas tuas mans tal e como están hoxe. E \v 31 o Señor me dixo: "Mira, comecei a entregar a Sehón e a súa terra nas túas mans. Comeza a ocupála para que a posuas."
\v 32 Entón Sehón saiu con todo o seu povo para encontrarnos na batalla de Jahaza. \v 33 E o Señor o noso Deus nolo entregou, a el, aos seus fillos e a todo o seu povo.
\v 34 E naquel momemnto tomamos todas as súas cidades e exterminamos a homes, a mulleres e a nenos de cada cidade, sen deixarmos ningún sobrevivinte. \v 35 Só tomamos como botín os animais e o espolio das cidades que conquistaramos.
\v 36 Desde Aroer, que está na beira do val do Arnón, e desde a cidade que está no val, ata Gallad, houbo cidades que se nos resistiron. O Señor noso Deus nolas entregou todas. \v 37 Mais, conforme a todo o que o Señor noso Deus proíbira, non te achegaste a terra dos amonitas, todo o longo do regato de Xaboc nen as didades dos montes.
\c 3 \v 1 Logo volvemos e subimos polo camiño de Basán, e Og, rei de Basán, saiunos ao encontro en Edrei con toda a súa xente para pelexar. \v 2 Mais o Señor me dixo: "Non teñas medo, porque Eu xa puxen na túa man a todo o seu povo e mais a súa terra; e farás con el coma fixestes con Sehón, rei dos amorreos que vivian en Hesbón".
\v 3 Asi que o Señor noso Deus tamén entregou nas nosas mans a Og, rei de Basán, con todo o seu povo, e ferímolos ata non deixarmos sobrevivintes. \v 4 Daquela conquistamos todas as súas cidades, non quedou unha que non conquistasemos, sesenta cidades, toda a rexión de Argod, reino de Og en Basán.
\v 5 Todas estas eran cidades fortificadas con muros altos, portas e trancas, aparte de moitas povoacións sen fortificar. \v 6 Destruímolas totalmente, coma fixemos con Sehón, rei de Hesbón, exterminando a todos os homes, mulleres e nenos de cada cidade. \v 7 Pero tomamos os animais e os restos das cidades como botín.
\v 8 Arrebatamoslles das mans a terra aos dous reis amorreos que estaban ao outro lado do Xordán, desde o val de Arnón ata o monte Hermón \v 9 (os sidonios chaman Sirión a Hermón e os maorreos chamanlle Senir), \v 10 todas as cidades da meseta, todo Galaad y todo Basán, ata Salca e Edrei, cidades do reino de Og en Basán.
\v 11 Or, rei de Basán, era o único que quedaba dos refaítas. Velaí que a súa cama era de ferro, estaba en Rabá, cidade dos amonitas. Tiña nove cóbados de longo e catro cóbados de largo, en cóbados de home.
\v 12 Ata entón, tomamos posesión desta terra. Entregueille aos ribenitas e os gaditas desde Aroer, que está no val de Arnón, ata a metade da rexión montañosa de Gallad e as súas cidades. \v 13 E entregueille o resto á metade da tribo de Manasés de Gallad e todo Basán, o reino de Og, toda a rexión de Argod. (A toda a rexión de Basán se lle chama a terra dos refaítas)
\v 14 Iair, descendente de Manasés, conquistou toda a rexión de Argod ata a fronira dos guesutitas y maacatitas, e a Basán chamoulle co seu proprio nome Havot Iair, como se chama ata hoxe.
\v 15 A Maquir entregueille Galaad. \v 16 Aos rubenitas e aos gaditas entregueilles desde Galaad ata o val do Arnón, sendo fronteira o medio do río e ata o regato Iaboc, a fronteira cos amonitas.
\v 18 Daquela ordeneivos: o Señor o voso Deus deuvos esta terra para posuila. Todos vós, homes valentes, pasaredes armados por diante dos vosos irmáns israelitas.
\v 19 Mais só as vosas mulleres, os vosos meniños e o voso gando - sei que tendes moito gando - quedarán nas cidades que vos dei, \v 20 ata que o Señor, o voso Deus, dea descanso aos vosos irmáns coma vos fixo con vós, e eles tamén posúan a terra que o Seños o voso Deus lles dará ao outro lado do Xordán. Entón poderá voltar cada un de vós á súa posesión, a que eu vos dei.
\v 21 Entón eu lle dei a orde a Xosué: Vistes cos teus proprios ollos todo o que o Señor, o voso Deus, fixo con estes dous reis. Así fará o Señor a todos os reinos polos que ides pasar. \v 22 Non lles teñades medo, porque o Señor, o voso Deus, é o que pelexará por vós.
\v 23 Eu tamén fixen súplica ao Señor: \v 24 "Meu Señor, Deus! Ti comezaches por amosar a túa grandeza e a túa man podesosa ao teu servo, porque, qué Deus hai nos ceos ou na terra que poda facer as obras ou os feitos tan poderosos coma os Teus? \v 25 Rógoche que me permitas cruzar e ver a boa terra que está ao outro lado do Xordán, esa boa terra montañosa e o Líbano.
\v 26 Mais o Señor enfadouse comigo pola vosa culpa e non me escoitou, senon que me dixo: "Abonda! Xa non me volvas a falar disto". \v 27 Sube ao cumio do monte Pisga e levanta a vista cara ao Occidente, ao Norte, ao Sur e ao Oriente e miraa cos teus proprios ollos, pois ti non cruzarás o Xordán.
\v 28 Mais dalle a Xosué as ordes, anímao e infundelle fortaleza, porque el pasará á fonte deste pobo e el lles dará por herdanza a terra que ti verás. \v 29 Así que quedamos no val frente a Bet Peor.
\c 4 \v 1 Israel, agora escoita as leis e os decretos que eu vos ensino para que os cumprades, e para que vivades e tomedes posesión da terra que o Señor, o Deus dos vosos pais, vos dá. \v 2 Non engadiredes nada ás palabras que eu vos mando nen quitaredes nada delas, para que gardedes os mandamentos do Señor o voso Deus que eu vos mando.
\v 3 Os vosos ollos virono que o Señor fixo en Baal Peor, xa que todo home que seguiu a Baal Peor, o Señor, o voso Deus, destruiuno do medio de ti. \v 4 Mais vós, os que vos mantivestes fieis ao Señor o voso Deus, seguides vivos ata o día de hoxe.
\v 5 Velaí que tal e como o Señor o meu Deus mo ordeou, eu vos ensinei as leis e os decretos para que así os cumprades en medio da terra na que ides entrar para posuíla. \v 6 Así que gardádeos e poñédeos por obra, porque esa será a vosa sabedoría e a vosa intelixencia diante dos ollos dos pobos que ao escoitar todos estes estatutos dirán: "Esta grande nación é un pobo grande e intelixente".
\v 7 Porque, que grande nación ten un deus tan perto dela como está o Señor o noso Deus sempre que o invocamos? \v 8 Ou que nación grande ten estatutos e decretos tan xustos como toda esta lei que hoxe poño diante de vós?
\v 9 Polo tanto, coídate e garda a túa alma con dilixencia, para que no esquezas as cousas que os teus ollos viron e non se aparten do teu corazón en todos os días da túa vida, senon que llas transmitas aos teus fillo e aos teus netos. \v 10 Recorda o día que estivestes diante do Señór o teu Deus en Horeb, cando o Señor che dixo: Xúntame o pobo para que Eu lles faga escoitar escoitar as Miñas palabras, para que aprendan a respetarme todos os días que vivan na terra e llelas aprendades aos vosos fillos"
\v 11 Entón vos achegastes e permanecistes ao pé do monte e o monte ardía con un lume que chegaba ata o mesmo ceo: escuridade, nube e densas tebras. \v 12 E o Señor vos falou desde o medio do lume e escoitastes a súa voz, só a voz, mais non vistes figura algunha.
\v 13 E vos revelou o seu pacto, co que vos mandou cumprir os dez mandamentos, os que escribiu en dúas lousas de pedra. \v 14 O Señor me ordenou naquela ocasión que vos ensinara os estatutos e decretos para que os cumprirades na terra na que íades entrar para posuila.
\v 15 Así que tende moito coidado, xa que o día que o Señor vos falou en Horeb desde o medio do lume non vistes figura algunha, \v 16 non sexa que vos corrompades e fagades un idolo calquera tallado, imaxe masculina ou feminina, \v 17 ou parecida a calquera animal que está na terra ou semellante a calquera ave que voa no ceo, \v 18 imaxe de calquera animal que se arrata pola terra ou semellante a calquera peixe das augas subterraneas.
\v 19 E cando levantes os ollos ao ceo e vexas o sol, a lúa, as estrelas e todas as constelacións celestes e non sintas o impulso de adorálos e servilos, xa que o Señor o teu Deus deullos a todos os pobos debaixo dos ceos. \v 20 Pero a vós o Señor vos escolleu e vos sacou do forno de ferro , de Exipto, para que sexades o súa herdanza como o sodes agora.
\v 21 E o Señor se enfadou contra min pola vosa culpa e xurou que eu non pasaría o Xordán nen entraría na boa terra que o Señor o teu Deus che dá coma herdanza. \v 22 Eu morrerei nesta terra e non cruzarei o Xordán, mais vós pasaredes e tomaredes posesión desta terra boa.
\v 23 Tende coidado, non sexa que esquezades o pacto que o Señor o voso Deus fixo con vós, e fagades imaxe de talla da figura de calquera cousa, porque o Señor volo proíbiu. \v 24 Porque o Señor o teu Deus é lume consumidor, Deus celoso.
\v 25 Cando enxendredes fillos e netos e teñades permanecido moito tempo na terra e vos corrompades e teñades feito un ídolo coa forma de calquera cousa e fagades o mao diante dos ollos do Señor o teu Deus para provocálo a ira, \v 26 poño hoxe por testemuña contra vós ao ceo e á terra, que pronto seredes totalmente exterminados da terra onde ides pasar o Xordán para posuíla. Non viviredes por moito tempo nela, senon que seredes totalmente destruidos.
\v 27 O Señor vos espallará entre os pobos, e e quedarán moi poucos entre as nacións onde vos levará. \v 28 Alí serviredes a deuses feitos pola man do home, de madeira e de pedra que non ven, nen escoitan, nen comen, nen olen.
\v 30 Nos derradeiros días, cando esteas agoniado e te sobreveñan todas estas cousas, volverás ao Señor o teu Deus e escoitarás a sÚa voz. \v 31 Xa que o Señor o teu deus é Deus compasivo; non te desamparará nen te destruirá, nen esquecerá o pacto que El fixo con teus pais.
\v 32 Pergunta desde un extremo dos ceos ata o outro sobre os días pasados anteriores a tí, desde o día que Deus creou ao home sobre a terra. Fíxose algo tan grande coma esta ou se escoitou algo coma isto? \v 33 Algún pobo escoitou a voz de Deus falando desde o medio do lume, coma ti escoitache e seguiches vivo?
\v 34 Procurou algún Deus tomar para si unha de entre as outras con probas, sinais e prodixios, con guerra e man forte, con brazo extendido e feitos aterradores, como o Señor o teu Deus fixo en Exipto diante dos teus ollos?
\v 35 Amosóuseche para que soubeses que o Señor é Deus, ningún outro hai fora de El. O Señor fixo que ouvises a súa voz desde os ceos para te disciplinar, \v 36 fixo que viras o ser grande lume sobre a terra e escoitaste as suas palabras de entre medio do lume.
\v 37 Porque El amou aos teus pais, por iso escolleu a sua descendencia despois deles, e te sacou coa súa presencia de Exipto co Seu grande poder, \v 38 botando de diante de ti nacións máis grandes e máis poderosas ca ti, para facerche entrar e darche a terra deles por herdanza, como ata hoxe.
\v 39 Polo tanto, recoñece hoxe e reflexiona no teu corazón que o Señor é Deus arriba nos ceos e abaixo na terra, non hai outro. \v 40 Así pois gardarás os meus estatutos e os meus mandamentos que eu che ordeno hoxe, para que che vaia ben a ti e aos teus fillos despois de ti, para que prolongues os teus días na terra que o Señor che entrega para sempre.
\v 41 Entón Moisés sinalou tres cidades ao outro lado do Xordán, \v 42 ao oriente, para que fuxira alí o que sen querer matara ao seu veciño sen ter tido enemistade con el no pasado, fuxindo a unha destas cidades, salvará a súa vida: \v 43 Beser no deserto, sobre a meseta, para os rubenitas, Romot en Galaad para os gaditas e Golán en Basán para os de Manasés.
\v 44 Esta é, entón, a lei que Moisés puxo diante dos israelitas. \v 45 Estes son as testemuñas, os estatutos e as ordenanzas que Moises deu aos israelitas cando saíron de Exipto, \v 46 cerca do val do Xordán no val frente a Bet Peor, na terra de Sehón, rei dos amorreos, que vive en Hesbón, a quen Moisés e os israelitas derrotaron cando sairon de Exipto.
\v 47 E tomaron posesión da súa terra e da terra de Og, rey de Basán, os dous reis dos amorreos que estaban ao outro lado do Xordán cara o oriente, \v 48 desde Aroer, que está na beira do val de Arnón ata o monte Sión, é dicir, Hermón, \v 49 con todo o Arabá ao outro lado do Xordán, ao oriente, ata o mar de Arabá, ao pé das faldras do monte Pisga
\c 5 \v 1 Entón Moisés chamou a todo Israel e lles dixo: "Escoita, oh Israel, os estatutos e ordenanzas que vos falo hoxe nos vosos ouvidos para que os aprendades e os poñades por obra. \v 2 O Señor o noso Deus fixo un pacto con nos en Horeb. \v 3 Non fixo este pacto cos nosos pais senon con todos nós, todos aqueles de nós que estamos vivos aquí.
\v 4 O Señor falou con vós cara a cara desde o medio do lume no monte, \v 5 naquela ocasión eu estaba entre o Señor e vós para darvos a coñecer a palabra do Señor, xa que tiñades moito medo por causa do lume e non subistes ao monte. E El dixo: \v 6 Eu son O Señor o teu Deus , que te saquei da terra de Exípto da casa de escravitude.
\v 7 Non terás outros deuses na miña presenza. \v 8 Non farás nengún ídolo, nen imaxe algunha do que está arriba no ceo, nen abaixo das augas, nen debaixo da terra.
\v 9 non te arrodillarás ante eles nen os servirás, porque Eu, o Señor o teu Deus, son Deus celoso, que castigo o pecado dos pais nos fillos, e sobre a terceira e a cuarta xeración dos que me aborrecen, \v 10 pero que teño misericordia con miles, os que me aman e gardan os meus mandamentos.
\v 12 Gardarás o día de repouso para santificálo como o Señor o teu Deus mandou. \v 13 Traballarás por seis días e farás todo o teu traballo, \v 14 mais o séptiomo día é o día de repouso para o Señor. Non farás ningún traballo, ti, nen o teu fillo, nen a túa filla, nen o teu servo, nen a túa serva, nen o teu boi, nen o teu asno, nen nengún dos teus animais, nen o extranxeiro que vive nas túas cidades, para que o teu servo e a túa serva descansen coma ti.
\v 15 Recorda que fostes escravo na terra de Exipto, e que o Señor o teu Deus te sacou de alí con man forte e brazo extendido, así pois, o Señor o teu Deus mandache que gardes o día de repouso.
\v 21 Non cobizarás a muller do teu próximo, nen desxarás a casa do teu próximo, nen o seu eido, nen o seu servo, nen a súa serva, nen o seu boi, nen o seu asno, nen nada que sexa do teu próximo.
\v 22 O Señor falou estas palabras diante de toda a asamblea no monte, de entre o medio do lume, da escuridade e das tebras, con voz potente e non engadiu máis nada. E as escribiu en táboas de pedra e mas deu.
\v 23 E cando escoitastes a voz de entre medio das escuridade, mentres o monte ardía en lume, achegastevos a min, todos os xefes das vosas tribos e os vosos ancián \v 24 e dixestes: Velaí que o Señor noso Deus nos amosou a súa gloria e a súa grandeza e escoitamos a súa voz do medio do lume. Hoxe vimos que Deus lle fala ao home e este pode vivir.
\v 25 Agora pois, por que morreremos? Porque este grande lume devorarános, se seguimos escoitando a voz do Señor, morreremos. \v 26 Porque, que nome que escoitara a voz do Deus vivo falando do medio do lume, como nós, sobrevivise? \v 27 Achegate ti, e escoita o que o Señor noso Deus di, entón dinos todo o que o Señor noso Deus che diga, e o escoitaremos e o faremos.
\v 28 O Señor escoitou a voz das vosas parabras mentres me falastes e me dixo: Escoitei as palabras deste pobo, xa que eles che falaron. Teñen razón en todo o que dixeron. \v 29 Oh, se eles tivesen tal corazón que me temeran e gardaran para sempre todos os meus mandamentos para que lles fose ben a eles e aos seu fillos para sempre! \v 30 Vai e dilles: Volvede as vosas tendas.
\v 31 Mais ti, queda conmigo, para que Eu che diga todos os mandamentos, os estatutos e os decretos que lles enseinarás, para que os cumpran na terra que lles dou como posesión
\v 32 E teredes coidado de facer como o Señor o voso Deus lles mandou, non vos desviedes nen á dereita nen á esquerda. \v 33 Andade polo camiño que o Señor o teu Deus che mandou co fin de que vivades e vos vaia ben e prolonguedes os vosos días na terra que ides posuir.
\c 6 \v 1 Agora, estes son os mandamentos, os estatutos e os decretos que o Señor, voso Deus, mandou que lles ensines para que os cumpran na terra que ides posuir, \v 2 para que temades ao Señor, voso Deus, gardando todos os seus estatutos e os seus mandamentos que eu vos mando, ti, e os teus fillos e os teus netos, todos os días da túa vida, para que os teus días sexan prolongados.
\v 3 Escoita, agora, oh Israel, ten coidado de facélo para que che vaia ben e te multipliques moito na terra na que mana leite e mel, tal é como o Señor, o Deus dos teus pais, che prometeu
Some files were not shown because too many files have changed in this diff
Show More
See in Reader
tsDesktop