Merge branch 'master' of C:\Users\Wendy Colon Nieves\AppData\Local\BTT-Writer\temp\gl_rev_text_reg

01/07.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 7 Velaí ven coas nubes, e vaino ver todo ollo, e tamén os que o traspasaron; e tódalas tribos da terra farán lamentación por El; sí. Amén. \v 8 Eu son o Alfa e a Omega, di o Señor Deus, o que é e que foi e que está vindo, o Todopoderoso.
+\v 7 Velaí ven coas nubes, e vaino ver todo ollo, e tamén os que o traspasaron; e tódalas tribos da terra farán lamentación por El; sí. Amén. \v 8 Eu son o Alfa e o Omega, di o Señor Deus, o que é e que foi e que está vindo, o Todopoderoso.

02/03.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 3 Tes perseveranza, e aturaches por mor do meu nome e non desfaleceches. \v 4 Mais teño esto na túa contra: que deixachelo teu primeiro amor. \v 5 Lembra, pois, de onde foi que caíches e arrepíntete, e fai as obras que fixeches ao principio; se non virei a ti e quitarei o teu candeeiro do seu sitio, a non ser que te arrepintas.
+\v 3 Tes perseveranza, e aturaches moito por mor do meu nome e non desfaleceches. \v 4 Mais teño esto na túa contra: que deixachelo teu primeiro amor. \v 5 Lembra, pois, de onde foi que caíches e arrepíntete, e fai as obras que fixeches ao principio; se non virei a ti e quitarei o teu candeeiro do seu sitio, a non ser que te arrepintas.

02/16.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 16 Polo tanto, arrepíntete; se non, virei a ti axiña e pelexarei contra eles coa espada da miña boca. \v 17 O que ten oído, oia o que o Espírito di ás igrexas. Ao vencedor dareille do maná agochado e dareille unha pedriña (lasca) branca, e gravado na pedriña un novo nome, que ninguén coñece senón o que o recibe.
+\v 16 Polo tanto, arrepíntete; se non, virei a ti axiña e pelexarei contra eles coa espada da miña boca. \v 17 O que ten oído, oia o que o Espírito di ás igrexas. Ao vencedor dareille do maná agochado e dareille unha pedriña branca, e gravado na pedriña un novo nome, que ninguén coñece senón o que o recibe.

02/22.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 22 Velaí a boto na cama, e en gran padecemento aos que adulteran con ela, a non ser que se arrepintan das obras dela. \v 23 E aos seus fillos matarei con mala morte, e todas as igrexas coñecerán que Eu son o que escudriño os riles \f(o máis profundo, a mente)\* e os corazóns, e dareivos conforme cadansúas obras.
+\v 22 Velaí a boto na cama, e en gran padecemento aos que adulteran con ela, a non ser que se arrepintan das obras dela. \v 23 E aos seus fillos matarei con mala morte, e todas as igrexas coñecerán que Eu son o que escudriño o máis profundo das mentes e dos corazóns, e dareivos conforme cadansúas obras.

03/09.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 9 Mira, entrego a algúns da sinagoga de Satanás, dos que din ser xudeus e non son tal, senón que minten; eu farei que veñan e fagan reverencia aos teus pés, e saiban que te amei. \v 10 Porque gardaches a palabra da miña paciencia. Tamén eu te hei gardar da hora da proba que está a piques de vir sobre o mundo enteiro, para probar aos que vivan na terra. \v 11 Veño decontado! Retén firme o que tes, para que ninguén bote man da túa coroa.
+\v 9 Mira, entrego a algúns da sinagoga de Satanás, dos que din ser xudeus e non son tal, senón que minten; eu farei que veñan e se poñán aos teus pés, e saiban que te amei. \v 10 Porque gardaches a palabra da miña paciencia. Tamén eu te hei gardar da hora da proba que está a piques de vir sobre o mundo enteiro, para probar aos que vivan na terra. \v 11 Veño decontado! Retén firme o que tes, para que ninguén bote man da túa coroa.

04/04.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 4 Arredor do trono había vintecatro tronos, e sentados nos tronos, vintecatro anciáns vestidos de vestiduras brancas, e sobre as súas cabezas, coroas de ouro. \v 5 Do trono saen lóstregos, voces e relampos; e diante do trono arden sete lámpadas de lume, que son os sete espíritos de Deus.
+\v 4 Arredor do trono había vintecatro tronos, e sentados nos tronos, vintecatro anciáns vestidos de vestiduras brancas, e sobre as súas cabezas, coroas de ouro. \v 5 Do trono saen lóstregos, voces e estrondos; e diante do trono arden sete lámpadas de lume, que son os sete espíritos de Deus.

05/03.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 3 E ninguén, nen no ceo nen na terra nen baixo da terra, podía abrir o pergamiño, nen de miralo. \v 4 E choraba eu moito, porque non se hachou ninguén digno de abrir o pergamiño, nen de miralo. \v 5 Entón dime un dos anciáns: non chores; mira, o León da tribo de Xudá, a Raíz de David, venceu para abrir o libro e os seus sete selos!
+\v 3 E ninguén, nen no ceo nen na terra nen baixo da terra, podía abrir o pergamiño, nen de miralo. \v 4 E choraba eu moito, porque non se atopou ninguén digno de abrir o pergamiño, nen de miralo. \v 5 Entón dime un dos anciáns: non chores; mira, o León da tribo de Xudá, a Raíz de David, venceu para abrir o libro e os seus sete selos!

10/03.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 3 berrou a gran voz, como ruxe o león; e ao berrar, os sete relampos tronaron as súas voces. \v 4 Cando os sete relampos falaron, estaba a piques de escirbir, cando oín unha voz do ceo que dicía: Sela as cousas que os sete relampos dixeron e non as escribas.
+\v 3 berrou a gran voz, como ruxe o león; e ao berrar, os sete tronidos tronaron as súas voces. \v 4 Cando os sete tronidos falaron, estaba a piques de escirbir, cando oín unha voz do ceo que dicía: Sela as cousas que os sete tronidos dixeron e non as escribas.

11/01.txt

@@ -1 +1 @@
-\c 11 \v 1 Foi dada unha cana de medir semellante a unha vara, dicindo: érguete e mide o templo de Deus e o altar, e aos que adoran nel; \v 2 pero o patio do santuario déixao fóra e non o midas, porque foi entregado aos xentís, e eles pisarán\f(profanarán)\f* a cidade santa por corenta e dous meses.
+\c 11 \v 1 Foi dada unha cana de medir semellante a unha vara, dicindo: érguete e mide o templo de Deus e o altar, e aos que adoran nel; \v 2 pero o patio do santuario déixao fóra e non o midas, porque foi entregado aos xentís, e eles profanarán a cidade santa por corenta e dous meses.

11/10.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 10 E os que viven na terra estarán alegres e festexando sobre eles, agasallándose uns aos outros, porque eles atormentaban aos que viven na terra. \v 11 Pero despois dos tres días e medio, entrou neles un alento de vida que viña de Deus e puxéronse en pé, e colleron grande medo ao velos. \v 12 E oiron unha grande voz do ceo que lles dicía: Subide acó! e subiron ao ceo na nube e foron contemplados polos seus inimigos.
+\v 10 E os que viven na terra estarán alegres e festexando sobre eles, agasallándose uns aos outros, porque eles atormentaban aos que viven na terra. \v 11 Pero despois de tres días e medio, entrou neles un alento de vida que viña de Deus e puxéronse en pé, e colleron grande medo os que os viron. \v 12 E oiron unha grande voz do ceo que lles dicía: Subide acó! e subiron ao ceo na nube e foron contemplados polos seus inimigos.

11/16.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 16 E os vintecatro anciáns que estaban sentados diante de Deus nos seus tronos; portáronse sobre as suas facianas e adoraron a Deus, \v 17 dicindo: Dámosche grazas Señor Deus Todopoderoso, o que eres e que eras, porque tomaches o teu gran poder e reinas.
+\v 16 E os vintecatro anciáns que estaban sentados diante de Deus nos seus tronos; postráronse sobre as suas facianas e adoraron a Deus, \v 17 dicindo: Dámosche grazas Señor Deus Todopoderoso, o que eres e que eras, porque tomaches o teu gran poder e reinas.

11/18.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 18 E enfureceron as nacións, pero xa chegou a túa cólera, e o tempo dos mortos ser xulgados, e de dalo galardón aos teus servos os profetas, e aos santos, e aos que temen o teu nome, aos pequenos e mailos grandes, e de destruir aos que destrúen a terra.
+\v 18 E enfurecéronse as nacións, pero xa chegou a túa cólera, e o tempo dos mortos ser xulgados, e de dalo galardón aos teus servos os profetas, e aos santos, e aos que temen o teu nome, aos pequenos e mailos grandes, e de destruir aos que destrúen a terra.

11/19.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 19 E abriuse o santuario de Deus no ceo, e foi vista no seu santuario a arca do seu pacto, e houbo lóstregos, e voces, e relampos, e un terremoto e saraibada.
+\v 19 E abriuse o santuario de Deus no ceo, e foi vista no seu santuario a arca do seu pacto, e houbo lóstregos, e voces, e tronidos, e un terremoto e saraibada.

12/15.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 15 E a serpe lanzou da súa boca, trala muller, auga coma un río, para facer que fora arrastrada pola corrente. \v 16 Pero a terra axudou á muller, e a terra abriu a súa boca e tragou ao río que o dragón lanzara pola súa boca. \v 17 Entón o drangón enfureceuse contra a muller, e saiu para facer guerra contra o resto da súa descendencia, os que gardan os mandamentos de Deus e teñen o testemuño de Xesús. \v 18 E parouse sobre a area do mar
+\v 15 E a serpe lanzou da súa boca, trala muller, auga coma un río, para facer que fora arrastrada pola corrente. \v 16 Pero a terra axudou á muller, e a terra abriu a súa boca e tragou ao río que o dragón lanzara pola súa boca. \v 17 Entón o dragón enfureceuse contra a muller, e saiu para facer guerra contra o resto da súa descendencia, os que gardan os mandamentos de Deus e teñen o testemuño de Xesús. \v 18 E parouse sobre a area do mar

13/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 13 \v 1 E vin que subía do mar unha besta que tiña dez cornos e sete cabezas; sobre os seus cornos tiña dez diademas, e sobre as súas cabezas, un nome blasfemo. \v 2 A besta era semellante a un leopardo, os seus pés eran coma os dun oso e a súa boca coma a boca dun león. E o dragón deullelo seu poder e seu trono e unha grande autoridade.

13/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 E vin unha das súas cabezas coma ferida de morte, pero a súa ferida mortal foi sandada e a terra enteira abraiada ía trala besta; \v 4 e adoraron ao dragón, porque lle dera autoridade á besta; e adoraron á besta dicindo: quen é semellante á besta, e quen pode loitar contra ela?

13/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 Déuselle unha boca que falaba grandezas e blasfemias, e foille dada autoridade para actuar por corenta e dous meses. \v 6 E abriu a súa boca en blasfemias contra Deus, para blasfemar o seu nome e o seu tabernáculo, é dicir, aos que moran no ceo.

13/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 E concedéuselle facer guerra contra os santos e conquistalos; e déuselle autoridade sobre toda tribo, pobo, lingua e nación. \v 8 E han adorala todos os que moran na terra, os que os seus nomes non foron escritos, dende a fundación do mundo, no libro da vida do Año que foi inmolado.

13/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 Se algún ten oído, oia. \v 10 Se algún ha ser levado á cadea, á cadea será levado; se algún ha ser morto a espada, a espada será morto. Velaí a perseveranza e a fe dos santos.

13/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 E vin outra besta que subía da terra; tiña dous cornos semellantes aos dun año pero falaba coma un dragón. \v 12 E exerce toda a autoridade da primeira besta diante dela, e fai que a terra e os que moran nela adoren á primeira besta que foi sandada da ferida mortal.

13/13.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 13 E fai grandes milagres, de xeito tal que aída fai baixar lume do ceo á terra diante das persoas. \v 14 E engana aos que moran na terra por medio dos sinais que lle foi concedido facer diante da besta, dicindo aos que moran na terra que fagan unha imaxe da besta que tiña unha ferida de morte e reviviu.

13/15.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 15 E concedéuselle dar alento á imaxe da besta, para que a imaxe da besta tamén falara e fixera que foran mortos os que non adoraran á imaxe da besta. \v 16 E fai que a todos, pequenos e grandes, ricos e pobres, libres e escravos, lles poñan unha marca na súa man dereita ou na fronte, \v 17 e que ninguén poida mercar ou vender, senón o que teña a marca: o nome da besta ou o número do seu nome.

13/18.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 18 Aquí está a sabedoría. O que ten entendementeo, deduza o número da besta, porque é número de home: seu número é seiscentos sesenta e seis.

14/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 14 \v 1 Mirei, e velaí o Año en pé sobre o o Monte de Sión, e canda el cento corenta e catro mil que tiñan o seu nome e o nome do seu Pai escrito na fronte. \v 2 E oín unha voz do ceo, coma murmurio de moitas augas e coma o son dun gran estrondo, e a voz era coma o son de arpistas tocando nas súas arpas.

14/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 E cantaban unha nova cantiga diante do trono e diante dos catro seres vivintes e dos anciáns; e ninguén podía aprender a cantiga, agás os cento corenta e catro mil que foran rescatados da terra. \v 4 Estos son os que non se contaminaron con mulleres, porque son virxes. Estos son os que seguen ao Año onde queira que vai. Estos foron mercados de entre os homes como primicias para Deus e para o Año. \v 5 Na súa boca non se atopu engano; están sen macha.

14/06.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 6 E vin a outro anxo voando no medio do ceo que tiña un evanxeo eterno para pregoalo aos que moran na terra, é dicir, sobre toda nación, tribo, lingua e pobo, \v 7 dicindo en alta voz: Temede a Deus e dádelle gloria, porque chegou a hora do seu xuízo; adorade ao que fixo o ceo e a terra, o mar e as fontes das augas.

14/08.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 8 E outro anxo, o segundo, seguiu dicindo: Caeu, caeu Babilonia a grande, a que fixo beber a tódalas nacións do viño velenoso da súa fornicación.

14/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 E outro anxo, o terceiro, seguiunos, dicindo con gran voz: se algún adora á besta e á súa imaxe, e recibe a súa marca na súa fronte ou na súa man, \v 10 el tamén beberá do viño do furor de Deus, vertido puro na copa da súa ira, e será atormentado con lume e xofre á vista dos santos anxos e á vista do Año.

14/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 E o fume do seu tormento sobe polos séculos dos séculos, e non teñen repouso nen de día nen de noite, os que adoran á besta e á súa imaxe, e calquera que recibe a marca do seu nome. \v 12 Aquí está a perseveranza dos santos que gardan os mandamentos de Deus e a fe de Xesús.

14/13.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 13 E oín unha voz do ceo que dicía: escribe: ditosos os mortos que morran no Señor de aquí en diante! Sí, di o Espírito, para que descansen dos seus traballos porque as súas obras os acompañan.

14/14.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 14 E mirei e velaí unha nube branca, e sobre a nube sentado un semellante ao Fillo do Home que tiña na cabeza unha coroa de ouro, e na man un fouciño afiado. \v 15 E saiu do santuario outro anxo proferindo a gran voz ao que está sentado na nube: Envía o teu fouciño e sega, porque chegou a hora de segar, pois o gran da terra está maduro. \v 16 E o que estaba sentado sobre a nube, lanzou o seu fouciño á terra, e a terra foi segada.

14/17.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 17 E saiu outro anxo que estaba no santuario que está no ceo, tamén cun fouciño afiado. \v 18 E de carón ao altar saiu outro anxo que ten poder sobre o lume e berroulle ao que tiña o fouciño afiado, dicindo: mete o fouciño afiado na terra e vendima os acios da vide da terra, porque as súas uvas están maduras.

14/19.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 19 \v 20 E o anxo meteu o fouciño na terra e vendimou os acios da vide da terra, e botou as uvas no gran lagar da ira de Deus. E o lagar foi pisado fóra da cidade, e do lagar saiu sangue ata os freos dos cabalos, nunha extensión coma de mil seiscentos estadios.

14/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 14

15/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 15 \v 1 Vin tamén no ceo outro sinal, grande e espantoso: sete anxos que tiñan sete pragas, as derradeiras, porque nelas é consumada a ira de Deus.

15/02.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 2 Vin tamén coma un mar de cristal misturado con lume, e os que sairan victoriosos sobre a besta, sobre a súa imaxe e sobre o número do seu nome, en pé sobre o mar de cristal, con arpas de Deus.

15/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 E cantaban a cantiga de Moisés, servo de Deus, e a cantiga do Año, dicindo: Grandes e marabillosas son as túas obras, oh Señor Todopoderoso! Xustos e verdadeiros son os teus camiños, oh Rei das nacións! \v 4 Oh Señor! Quen non temerá e glorificará o teu nome? Pois só ti es santo; porque tódalas nacións virán e adorarán diante de ti, pois teus xuízos foron manifestos.

15/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 Logo disto mirei e abriuse o templo do tabernáculo do testemuño no ceo, \v 6 e sairon do templo os sete anxos que tiñan as sete pragas, vestidos de liño puro e resplandecente, e cinguidos arredor do peito con cintos de ouro.

15/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 Entón un dos catro seres vivintes deu aos sete anxos sete copas de ouro cheas da ira de Deus, que vive polos séculos dos séculos. \v 8 E encheuse o templo co fume da gloria de Deus e do seu poder, e ninguén podía entrar no templo ata que remataran as sete pragas dos sete anxos.

15/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 15

16/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 16 \v 1 E escoitei unha gran voz que dende o templo dicía aos sete anxos: ide e vertede na terra as sete copas da ira de Deus.

16/02.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 2 O primeiro foi e verteu a súa copa na terra; producindo unha chaga pestilente e maligna nas persoas que tiñan a marca da besta e que adoraban a súa imaxe.

16/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 O segundo verteu a súa copa no mar e convertiuse en sangue coma de morto; e morreu todo ser vivo dos que están no mar.

16/04.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 4 O terceiro verteu a súa copa nos ríos e nas fontes de auga, e convertéronse en sangue. \v 5 E oín ao anxo das augas que dicía: Xusto es ti, o que eres, e o que eras, oh Santo, porque xulgaches estas cousas; \v 6 pois eles verteron sangue de santos e profetas e ti décheslles a beber sangue; téñeno merecido. \v 7 E oín ao altar, que dicía: sí, oh Señor Deus Todopoderoso, verdadeiros e xustos son os teus xuízos.

16/08.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 8 O cuarto verteu a súa copa sobre o sol, e foille dado queimar ás persoas con lume. \v 9 E as persoas foron queimadas co calor abafante; e blasfemaron o nome de Deus que ten poder sobre estas pragas, e non se arrepentiron para darlle gloria.

16/10.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 10 O quinto verteu a súa copa sobre o trono da besta; e o seu reino quedou en tebras, mordéndose a lingua da dor. \v 11 E blasfemaron contra  o Deus do ceo por mor das súas dores e das súas chagas, e non se arrepentiron das súas obras.

16/12.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 12 O sexto verteu a súa copa sobre o gran río Éufrates; e secaron as súas augas para que fora preparado o camiño para os reis do oriente. \v 13 E vin saír da boca do dragón, da boca da besta e da boca do falso profeta, a tres espíritos inmundos semellantes a rás, \v 14 pois son espíritos de demos que fan sinais prodixiosas, que van aos reis de todo o mundo, a reunilos para a batalla do gran día do Deus Todopoderoso.

16/15.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 15 (Velaí , veño coma ladrón, ditoso o que vela e garda as súas roupas, non sexa que ande espido e vexan a súa vergoña.) \v 16 E reuníronos no lugar que en hebreo se chama Armaxedón.

16/17.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 17 O sétimo verteu a súa copa no ar; e unha grande voz saiu do templo, do trono que dicía: Está feito. \v 18 Entón houbo relampos, voces e estrondos; e houbo un terremoto tan grande e terrible coma endexamais se vira dende que o home está sobre a terra. \v 19 A gran cidade quedou dividida en tres partes, e as cidades das nacións caeron. E a gran Babilonia foi recordada diante de Deus para darlle o cáliz do viño da ira de Deus.

16/20.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 20 E fuxiu toda illa e nos se atopou monte algún. \v 21 E enormes graínzos, coma de un talento *\f( o peso dun talento era duns 34kg)\f*cada un, caeron sobre as persoas; e as persoas blasfemaron contra Deus pola praga de sarabia, porque esta praga era grande abonda.

16/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 16

17/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 17 \v 1 E achegouse a falar comigo un dos sete anxos que tiñan as sete copas, dicindo: ven; mostrareiche o xuizo da gran rameira que está sentada sobre moitas augas; \v 2 os reis da terra cometeron actos inmorais con ela, e os habitantes da terra foron embebedados co viño da súa inmoralidade.

17/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 E levoume no espírito a un deserto; e vin a unha muller sentada sobre unha besta escarlata, chea de nomes blasfemos, e que tiña sete cabezas e dez cornos. \v 4 A muller estaba vestida de púrpura e escarlata, e enfeitada con ouro, pedras preciosas e perlas, e tiña na man unha copa de ouro chea de abominacións e das inmundicias da súa inmoralidade. \v 5 E na súa fronte estaba escrito un nome: Misterio: Babilonia a grande, nai das rameiras e das abominacións da terra.

17/06.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 6 E vin á muller bébeda do sangue dos santos, e do sangue das testemuñas de Xesús. E quedei pasmado mirando con gran asombro. \v 7 E díxome o anxo: Por que quedaches abraiado? direiche eu o misterio da muller e da besta que a leva, a que ten as sete cabezas e os dez cornos.

17/08.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 8 A besta que viches, era e non é, e está a piques de subir do abismo para ir cara a destrución. E os habitantes da terra, os que os seus nomes non se escribiron no libro da vida dende a fundación do mundo, quedarán abraiados ao vela besta que era e non é, e estará presente.

17/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 Aquí está a mente que ten sabedoría. As sete cabezas son sete montes sobre os que se senta a muller; \v 10 e son tamén sete reis; cinco caeron, un é, e o outro ainda non chegou; e cando veña, debe durar pouco.

17/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 E a besta que era e non é, é tamén o oitavo, e é dos sete, e vai a perdición.

17/12.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 12 E os dez cornos que viches son dez reis que aínda non recibiron reino, pero recibirán autoridade coma reis xunto coa besta por unha hora. \v 13 Teñen un mesmo propósito, e entregarán a súa autoridade e poder á besta. \v 14 Pelexarán contra o Año, e o Año venceraos, porque El é Señor de Señores e Rei de reis, e os que están con El son chamados, escollidos e fieis.

17/15.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 15 E díxome: As augas que viches onde senta a rameira, son pobos, multitudes, nacións e linguas.

17/16.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 16 E os dez cornos que viches e a besta, éstos odiarán á rameira e deixarana arrasada e núa, e comerán as súas carnes e queimarana con lume; \v 17 porque Deus puxo nos seus corazóns facer o que el se propuxo, e facer que se poñan de acordo, e dean seu reino á besta, ata que as verbas de Deus se cumpran.

17/18.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 18 E a muller que viches é aquela gran cidade, que ten dominio sobre os reis da terra.

17/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 17

18/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 18 \v 1 Despois destas cousas vin a outro anxo descender do ceo, que tiña gran poder, e a terra foi iluminada co seu resplandor. \v 2 E clamou con potente voz, dicindo: caeu, caeu a gran Babiblonia, e converteuse en morada de demos, en gorida de todo espírito inmundo e en gorida de toda ave inmunda e noxenta. \v 3 Porque tódalas nacións beberon do viño velenoso da súa fornicación, e os reis da terra cometeron actos inmorais con ela, e os comerciantes da terra enriqueceron co poder da súa luxuria.

18/04.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 4 E oín outra voz procedente do ceo que dicía: saíde dela, meu pobo, para que non participedes dos seus pecados e para que non recibades das súas pragas; \v 5 porque os seus pecados amontoáronse ata o ceo, e Deus lembrouse das súas inxustizas. \v 6 Pagádelle así como ela pagou, e devolvédelle dobre segundo as súas obras; na copa que ela preparou, preparade o dobre para ela.

18/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 Na medida na que ela se glorificou e viviu en luxuria, dádelle outro tanto de tormento e choro, porque di no seu corazón: Estou sentada coma raíña, e non son viuva, e nunca verei pranto. \v 8 Por iso, nun só día, virán as súas pragas: morte, pranto  fame, e será consumida con lume; porque o Señor Deus que a xulgou, é poderoso.

18/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 E os reis da terra que cometeron actos de inmoralidade e viviron sensualmente con ela, chorarán e lamentarán por ela cando vexan a fume do seu incendio, \v 10 estando en pé de lonxe, por mor do temor do seu tormento, dirán: ai, ai, a grande cidade Babilonia, a cidade forte!, pois nunha hora chegou o teu xuízo.

18/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 Os comerciantes da terra choran e lamentan por ela, porque xa ninguén merca as súas mercadorías: \v 12 cargamentos de ouro, prata, pedras preciosas, perlas, liño fino, púrpura, seda e escarlata; toda clase de madeira olorosa e todo obxecto de marfil e todo obxecto feito de madeiras preciosas, bronce, ferro e mármore; \v 13 e de canela, especias aromáticas, incenso, perfume, mirra, viño, aceite de oliva; e de flor de fariña, trigo,de bestas, ovellas, cabalos, carros, de escravos e de almas de persoas.

18/14.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 14 O froito que tanto desexabas  na túa alma, afastouse de ti, e tódalas cousas que eran exquisitas e espléndidas alonxáronse de ti, endexamais se atoparán.

18/15.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 15 Os comerciantes destas cousas, que enriqueceron a costa dela, deteranse ao lonxe por mor do temor do seu tormento, chorando e lamentando, \v 16 dicindo: ai, ai, a gran cidade que estaba vestida de liño fino, púrpura e escarlata, e enfeitada de ouro, pedras preciosas e perlas!, \v 17 porque nunha hora foi arrasada tanta riqueza. E tódolos capitáns, pasaxeiros e mariñeiros, e todos os que viven do mar, paráronse ao lonxe,

18/18.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 18 e vendo a fumareda do seu incendio berraban, dicindo: que cidade é semellante á gran cidade? \v 19 e botaron pó sobre as súas cabezas, e berraban, chorando e lamentando, dicindo: ai, ai, da gran cidade! todos os que tiñan naves no mar enriqueceron a costa dela e nunha hora foi arrasada. \v 20 Énchete de ledicia sobre ela, ceo, e tamén vós, santos apóstolos e profetas, porque Deus pronunciou xuízo por vós en contra dela.

18/21.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 21 E un anxo poderoso colleu unha pedra, coma unha gran moa e lanzouna ao mar, dicindo: así, con violencia, será lanzada Babilonia, a cidade grande! que endexamais se atopará. \v 22 E o son de arpistas, de músicos, de frautistas e de trompeteiros non se oirá máis en ti; non se atope máis en ti artífice de oficio algún; ruido de muíño non se escoitará máis en ti;

18/23.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 23 luz de lámpada non alumbrará máis en ti; e a voz do noivo e da noiva non se oirá máis en ti; porque os teus comerciantes eran os grandes da terra, pois tódalas nacións foron enganadas polas súas feitizarías. \v 24 E nela atopouse o sangue dos profetas, dos santos e de todos os que foran asasinados na terra.

18/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 18

19/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 19 \v 1 Despois disto, oín como unha gran voz dunha gran multitude no ceo, que dicía: aleluia! a salvación e a gloria e o poder pertencen ao noso Deus, \v 2 porque seus xuízos son verdadeiros e xustos, pois xulgou á gran rameira que corrompía a terra coa sua inmoralidade, e vengou o sangue dos seus servos nela.

19/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 E dixeron por segunda vez: aleluia! o fume dela sobe polos séculos dos séculos. \v 4 E os vintecatro anciáns e os catro seres vivintes axeonlláronse e adoraron a Deus, que está sentado no trono, e dicían: amén! aleluia!

19/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 E do trono saiu unha voz que dicía: loubade ao noso Deus seus servos todos, os que lle temedes, os pequenos e os grandes.

19/06.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 6 E oín coma a voz dunha gran multitude, coma o estrondo de moitas augas e coma o son de fortes tronidos, que dicía: aleluia! porque o Seños noso Deus Todopoderoso reina.

19/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 Festexemos e alegrémonos, e démoslle a el a gloria, porque chegaron as vodas do Año e a súa esposa preparouse. \v 8 E a ela foille concedido vestirse de liño fino, resplandecente e limpo, porque o liño fino son as nacións xustas dos santos.

19/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 E díxome o anxo: escribe: felices os que estades convidados á cea das vodas do Año. E díxome: estas son verbas verdadeiras de Deus. \v 10 Entón caín aos seus pés para adorarlle. E díxome: mira, non!, que son conservo teu e de teus irmáns que reteñen o testemuño de Xesús; adora a Deus. Pois o testemuño de Xesús é o espírito da profecía.

19/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 E vin o ceo aberto, e velaquí un cabalo branco, o que o montaba chámase Fiel e Verdadeiro, e con xustiza xulga e guerrea. \v 12 Seus ollos son chamas de lume, e sobre a súa cabeza hai moitas diademas, e ten un nome escrito que ningén coñece agás el. \v 13 E está vestido cunha roupa enchoupada en sangue, e o seu nome é: o Verbo de Deus.

19/14.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 14 E os exércitos que están nos ceos, vestidos de liño fino, branco e limpo, seguíano sobre cabalos brancos. \v 15 Da súa boca sae unha espada afiada para ferir con ela ás nacións, e has pastorear con vara de ferro; e el pisa o lagar do viño do furor da ira de Deus Todopoderoso. \v 16 E no seu manto e na súa man ten un nome escrito: Rei de Reis e Señor de Señores.

19/17.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 17 E vin un anxo que estaba de pé no sol. E berrou a gran voz, dicindo a tódalas aves que voan no medio do ceo: vinde, xuntádevos para o gran festín de Deus; \v 18 para que comades carne de reis, carne de comandantes e carne de poderosos, carne de cabalos e dos seus xinetes, e carne de todos os homes, libres e escravos, pequenos e grandes.

19/19.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 19 Entón vin á besta, aos reis da terra e aos seus exércitos, reunidos para facer guerra contra o que ía montado no cabalo e contra o seu exército. \v 20 E a besta foi apresada, e con ela o falso profeta que facía sinais na súa presenza, coas que enganaba aos que recibiran a marca da besta e aos que adoraban a súa imaxe; os dous foron arroxados vivos ao lago de fogo que arde con xofre.

19/21.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 21 E os demáis foron mortos coa espada que saía da boca do que montaba o cabalo, e saciáronse tódalas aves das súas carnes.

19/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 19

20/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 20 \v 1 E vin un anxo que descendía do ceo, coa chave do abismo e unha gran cadea na súa man. \v 2 Prendeu ao dragón, a serpe antiga, que é o Diaño e Satanás, e atouno por mil anos; \v 3 e arroxouno ao abismo, e o encerrou e selou sobre el, para que non enganara máis ás nacións ata que se cumpriran os mil anos; logo disto é preciso que sexa desatado por un pouco de tempo.

20/04.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 4 Tamén vin tronos, e se sentaron sobre eles, e concedéuselles autoridade para xulgar. E vin as almas dos que foran decapitados por mor do testemuño de Xesús e da palabra de Deus, e aos que non adoraran á besta nen á súa imaxe, nen recibiran a marca sobre a súa fronte nen sobre a súa man; e volveron a vivir e reinaron co Mesías mil anos: esta é a primeira resurrección.

20/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 Os demáis mortos non volveron á vida ata que se cumpriron os mil anos. \v 6 Feliz e santo é o que ten parte na primeira resurrección; a morte segunda non ten poder sobre estos senón que serán sacerdotes de Deus e do Unxido, e reinarán con el por mil anos.

20/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 Cando se cumpran os mil anos, Satanás será soltado da súa cadea, \v 8 e sairá a enganar ás nacións que están nos catro extremos da terra, a Gog e a Magog, para reunilas para a batalla; o número delas é coma a area do mar.

20/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 E subiron sobre a anchura da terra, rodearon o campamento dos santos e a cidade amada. Pero descendeu fogo do ceo e devorounos. \v 10 E o diaño que os enganaba foi arroxado ao lago de fogo e xofre, onde tamñen está a besta e o falso profeta; e serán atormentados día e noite polos séculos dos séculos.

20/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 E vin un gran trono branco e ao que estaba sentado nel, ante o que fuxiron a terra e o ceo, e non se atopou lugar para eles. \v 12 Vin aos mortos, grandes e pequenos, de pé diante do trono, e os libros foron abertos; e outro libro foi aberto, que é o libro da vida, e os mortos foron xulgados polo que estaba escrito nos libros, segundo as súas obras.

20/13.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 13 O mar entregou os mortos que estaban nel, e a Morte e o Hades entregaron aos mortos que estaban neles; e foron xulgados cada un segundo as súas obras. \v 14 E a Morte e o Hades foron arroxados ao lago de fogo. Esta é a morte segunda: o lago de fogo. \v 15 E o que non se atopaba inscrito no libro da vida foi arroxado ao lago de fogo.

20/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 20

21/01.txt

@@ -1 +1 @@
-\c 21 \v 1 Logo vin un ceo novo e unha terrra nova, porque o primeiro ceo e a primeira terra xa pasaran, e o mar xa non existía. \v 2 Vin que descía do ceo de onda Deus a cidade santa: unha nova Xerusalén disposta como unha noiva engalanada para o seu esposo.
+\c 21 \v 1 Logo vin un ceo novo e unha terrra nova, porque o primeiro ceo e a primeira terra xa pasaran, e o mar xa non existía. \v 2 Vin que descendía do ceo, de Deus a cidade santa: unha nova Xerusalén disposta como unha noiva engalanada para o seu esposo.

21/03.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 3 Oín unha voz grande dende o trono que decía: Velaí a tenda de Deus onda os homres, morará con eles e eles serán o seu pobo, e Deus mesmo estará con eles. \v 4 El enxugará cada unha das bágoas dos seus ollos e xa non haberá mais morte nin pranto nin dor porque as primeiras cousas paxaron xa.
+\v 3 Oín unha voz grande dende o trono que dicía: Velaí o tabernáculo de Deus onda os homes, morará con eles e eles serán o seu pobo, e Deus mesmo estará con eles. \v 4 El enxugará cada unha das bágoas dos seus ollos e xa non haberá mais morte nin pranto nin dor porque as primeiras cousas paxaron xa.

21/05.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 5 O que está sentado no trono dixo: Velaí que fago novas todas as cousas, e engadiu: escrebe: estas palabras son verdadeiras e cheas de fidelidade. \v 6 Díxome: "Feito está. Eu son o Alfa e o Omega, o Principio e o Fin; a quen teña sede, daréille de balde da fonte da auga de vida".
+\v 5 O que está sentado no trono dixo: Velaí que fago novas tódalas cousas, e engadiu: escribe: estas palabras son verdadeiras e cheas de fidelidade. \v 6 Díxome: "feito está. Eu son o Alfa e o Omega, o Principio e o Fin; a quen teña sede, dareille de balde da fonte da auga de vida".

21/07.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 7 O Vencedor será herdeiro de todo isto,; Eu seréi o seu Deus, e el será o meu fillo. \v 8 Mais os covardes e incrédulos, os malvados e asasinos, os fornicarios, os bruxos e os idólatras e todos os que viven na mentira terán a súa parte no lago que arde con fogo e xofre, que é a morte segunda.
+\v 7 O Vencedor será herdeiro de todo isto,; Eu serei o seu Deus, e el será o meu fillo. \v 8 Mais os covardes e incrédulos, os malvados e asasinos, os fornicarios, os bruxos e os idólatras e todos os que viven na mentira terán a súa parte no lago que arde con fogo e xofre, que é a morte segunda.

21/09.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 9 Vin un dos sete anxos que tiñan as sete cuncas cheas das sete pragas derradeiras, que falou comigo decíndome: Ven, que che vou amosar a noiva, a esposa do Año. \v 10 Levoume en espírito á cima de un monte alto, e amosoume a cidade santa, Xerusalén, desdendo do ceo, de Deus.
+\v 9 Vin un dos sete anxos que tiñan as sete cuncas cheas das sete pragas derradeiras, que falou comigo dicíndome: Ven, que che vou amosar a noiva, a esposa do Año. \v 10 Levoume en espírito á cima dun monte alto, e amosoume a cidade santa, Xerusalén, descendendo do ceo, de Deus.

21/11.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 11 que tiña a gloria de Deus, de tal xeito que o seu resplandor era coma a mais preciosa das pedras, unha pedra de xaspe transparente coma o cristal. \v 12 Tiña un muro alto e grande que ten doce portas, e enriba das portas doce anxos e uns nomes escritos que son as doce tribus dos fillos de Israel. \v 13 Tres portas polo Nacente tres portas polo Norte, outras tres portas polo Mediodía e tres portas polo Poñente
+\v 11 E tiña a gloria de Deus, de tal xeito que o seu resplandor era coma a máis preciosa das pedras, unha pedra de xaspe transparente coma o cristal. \v 12 Tiña un muro alto e grande que ten doce portas, e enriba das portas doce anxos e uns nomes escritos que son as doce tribos dos fillos de Israel. \v 13 Tres portas polo Nacente tres portas polo Norte, outras tres portas polo Mediodía e tres portas polo Poñente.

21/16.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 16 A cidade está afirmada nun cadrado: a súa lonxitude e igual que a súa anchura. Mediu a cidade coa vara: doce mil estadios. A súa lonxitude, anchura e altura eran iguais. \v 17 Mediu tamén o muro, cento corenta e catro codos, medida de homre, aquela que usou o anxo.
+\v 16 A cidade está afirmada nun cadrado: a súa lonxitude e igual que a súa anchura. Mediu a cidade coa vara: doce mil estadios. A súa lonxitude, anchura e altura eran iguais. \v 17 Mediu tamén o muro, cento corenta e catro codos, medida de home, aquela que usou o anxo.