lrl_mat_text_reg/09/20.txt

\v 20 دَر اَمی موقَی زَنی که دَوازدَه سال از خونریزی رَنج اَبُردُی، اَ پُشتِ سَرَه اَ عیسی نَزدیک بُیس و لَبَی رَدایِ اَنَه را لَمسُش کِه. \v 21 اَنَه با خوش گُتِسُون : " اَگَه  حَتی به رَداش دست بِزَنِم ، شفا اَگِرِم " \v 22 عیسی واگِشت اَنَش بینا وَاُشگُت: " دُتُم دِل قَوی بِدَر ایمانُت  تو را شَفاش دَدِه" اَمو ساعتی زَن شَفاش گِرِت.