\v 5 سپس اِبلیس اَنا شَه شهرِ مقدَس بُواَ وَرِ معبد قَرارُش دا \v 6 وَشَه اَنا گُت : اَگَه پُس خدا اِسِش خُوت اَ زیر اُوبی چون که نَوِشتَه بُدِه . فِرِشتَیا ی خُوت دَر بارَه ی  تو فَرمُو اَدِه واَنَیا تو را بَر دَستیاشو اَگِرِن ، نِکُنِه پات اَ سَنگی بِزَنِش