\v 4 از اِ امر در حیرت اَندِن که ناگاه دو مَرد با جَمَییای درخشان در کنارِ اِدَیا وَیسَدِن \v 5 زِنیا از ترس سَریای خوشو اَ زیر شو بِس اما اَنَه دو مَرد اَ اِدَیا شو گُت چواِ تا وی زندِه را اَ میونِ مُردَیا پیدا بُکُنی ؟