lrl_luk_text_reg/09/37.txt

\v 37 رُزِ بعد چون از کوه اَ زیر اُند جمعیتِ گَپی با عیسی دیدار شو \v 38 کِه یَک دَفِعه مردی اَ میونِ جمعیت فریاد اُش زَت اُستاد اَ تو التماس اَکُنَم نَظرِ لطفی اَ پُسِ مَه بُکُن چون تنها بِچِ {بچه} مَه اِسی \v 39 یَک دَفعی روحی اَنَه شَه گِرِه و او اَمی موقع نعرَه اَکَشِه و دچارِ تشنج اَبو طوری که گَپُش{دهان} کَف اَکُن اِ روحی به سختی وِلشَ کُن و اَنَه مجروح شَکُن \v 40 اَ شاگردیات التماس اُم کِه از اَنَه اَدر بُکُنِن اما شُ نِشَیس