lrl_luk_text_reg/20/13.txt

\v 13 پس صاحبِ باغ اُشگُت چو بُکُنِم ؟ پُسِ محبوبِ خوم اَفِرِسِم شاید اَنَه حرمت شو نا . \v 14 اما باغبونیا چون پُسُش شو بینا با هم اَ مشورت شِسِن و شو گُت اِ وارث اِسی بَی اَنَه اُش بُکُشَم تا میراث از آنِ اَما ببو