lrl_luk_text_reg/18/13.txt

\v 13 اما اَنَه خَراجگیر دور وَیسا و اُش نواِس حتی چِشیای خوش اَ طرفِ آسمو بلند بُکُن بلکه اَ سینَه یِ خوش شَه کوفت وشَه گُت خدایا اَ مَیِ گُناهکار رحم بُکُن . \v 14 اَ شما  اَگواِم که اِ مَرد، و نه اَ نَه ، پارسا شِمُردَه بُیس اَ خونَه  چو ،  چون هر که خوش  بلند بُکُن خوار اَبو و هر که خوش خوار بُکُن سَراَفراز اَبو