\v 3 مباشِر با خوش فِکرُش که چو بِکُنِم ؟ ارباب شَه وی از کار برکنارُم بُکُن توانِ زَمی کَندَه اُمنی و از گدایی عارُمِه \v 4 اَفَمِم چو باید بُکُنِم تا چون از مباشِرَت بر کنار بِبِم کِسیای بِن که مَه اَ خونَه یاشو بِپَذیرِن
See in Reader