lrl_luk_text_reg/18/03.txt

\v 3 در اَمی شهر بیوه زنی اَند که همیشَه شَ پِش دان و از اَنَه شَوِس دادوش از دشمَن بِگِرِه \v 4 قاضی چند باری اَ اَنَه اعتنا اُش نِکِه اما سرانجام با خوش اُشگُت هر چه از خدا باکی اُمنی و خلقِ خدا بی توجهم \v 5 اما چون اِ بیوه زن مدام زحمت مَدِه دادُش اَگِرِم مبادا همیشَه بیا و مَه اَ ستوه بیارِه }