\v 4 \v 5 از اِ امر در حیرت اَندِن که ناگاه دو مَرد با جَمَییای درخشان در کنارِ اِدَیا وَیسَدِن زِنیا از ترس سَریای خوشو اَ زیر شو بِس اما اَنَه دو مَرد اَ اِدَیا شو گُت چواِ تا وی زندِه را اَ میونِ مُردَیا پیدا بُکُنی ؟