\c 17 \v 1 اَمی موقَع اَ شاگردیای خوش اُشگُت از لغزشیا گُریزی نی اما وای بر کِسی که سَبَبِ اَنَه ببو . \v 2 اَنَه بِتَر اِسی که سنگِ آسیواَ گَردَنوش اوبَین و اَ دریا شُبَین تا اِدِه که سَبَبِ لغزشِ یکی از اِ کَیدونیا ببو