\v 37 چون اِ نِوشتَه در بارَی مَه تحقق پَیدا بُکُن اَنَه از خَطا کاریا محسوب بُیس بله هر چه دربارَی مَه نوشتَه بُدِه در شُرُفِ تحقق اِسی . \v 38 شاگردیا شو گُت {ای خداوند بِنگر دو شمشیر مواِ} اَ اِدَیا اُشگُت {کافی اِسی }