\v 29 چون اَ نَزیکیِ بیت فاجی و بیت عنیا که اَ بَرَی کوهی اَند رَسی دو نفر از شاگردیا ی خوش اُش فِرسا \v 30 اُشگُت ، اَ دهکدَی که اَ پِشِ رویِ شما اِسی اوچی چون وارد بُدی کُره الاغی پیدا اَکُنی که کسی تا تا آلا اَ سوارِ اَنَه نِبُدِه اَنَه باز بُکُنی اَ اِنکِه بیاری . \v 31 اَگَه کِسی از شما اُش پُرسی چواِ اَنَه بازَ کِردوی؟ بوگوی خداوند اَ اَنَه نیاز اُشِه