\v 24 پس با صدایِ بلند اُش گُت ای پدرِ مَه ابراهیم بَر مَه ترحم بُکُن و ایلعازر اُش بِفرس تا نوکِ انگُشتِ خوش در آو تَل بُکُن و زَبوم خُنَک بِبو چون در اِ تَش عذاب اَکَشِدام